Autor: Naczelny Sąd Administracyjny

Sygnatura: I FSK 276/07

Hasła tematyczne: Wojewódzki Sąd Administracyjny, kontrola sądowa, interpretacja urzędu skarbowego, interpretacja przepisów, właściwość Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego

Kategoria:

Wyrokiem z dnia 26.10.2006 r., sygn. I SA/Bk 323/06, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku oddalił skargę Wiesława S. na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w Białymstoku z dnia 13.07.2006 r. w przedmiocie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego.

Sąd za podstawę swojego wyroku przyjął stan faktyczny ustalony przez organy podatkowe. W tych ramach wskazano, że skarżący zwrócił się do Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego w Białymstoku z prośbą o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy z 11.03.2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. nr 54, poz. 535 ze zm.) zwanej dalej "u.p.t.u." jako podstawy do opodatkowania czynności biegłego sądowego. W uzasadnieniu wniosku podatnik przedstawił swoje stanowisko w sprawie stwierdzając, iż "opiniowanie na użytek postępowań podejmowane na mocy postanowień organów procesowych spełnia wymogi opisane w art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy o podatku od towarów i usług (w obecnym jej brzmieniu), a zatem nie podlega obłożeniu tym podatkiem".

Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w Białymstoku postanowieniem z 12.05.2006 r. uznał stanowisko skarżącego za nieprawidłowe i stwierdził, iż z tytułu wykonywania czynności w postępowaniu sądowym biegły sądowy jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Nie godząc się z w/w postanowieniem skarżący wniósł zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Białymstoku wnosząc o uchylenie zaskarżonego postanowienia w całości i orzeczenie co do istoty sprawy.

Postanowieniem z 13.07.2006 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Białymstoku utrzymał w mocy zaskarżone postanowienie organu pierwszej instancji.

Na powyższe postanowienie skarżący złożył skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku i wniósł o uchylenie zaskarżonego postanowienia jako naruszającego prawo.

W odpowiedzi na skargę Dyrektor Izby Skarbowej w Białymstoku podtrzymał swoje stanowisko i wniósł o oddalenie skargi.

Wojewódzki Sąd Administracyjny, powołując się na art. 151 ustawy z 30.08.2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. nr 153, poz. 1270 ze zm.) zwanej dalej "popsa" oddalił skargę. Sąd wywiódł, że w sprawie dotyczącej udzielania pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego zakres kontroli sądowoadministracyjnej ogranicza się wyłącznie do oceny, czy organy nie naruszyły przepisów ustawy z 29.08.1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. nr 137 poz. 926 ze zm.) zwanej dalej "Ordynacją podatkową" regulujących procedurę wydawania takich interpretacji. Sąd podkreślił, że nie ma kompetencji do badania merytorycznej prawidłowości wydanej interpretacji, gdyż nie można przyjąć, że dokonanie przez organy wykładni przepisów prawa podatkowego oznacza ich zastosowanie. Skoro więc organy podatkowe, w ramach postępowania dotyczącego udzielenia pisemnej wykładni, nie stosują przepisów prawa materialnego, to oczywistym jest, że nie mogą ich naruszyć. Zdaniem Sądu sama interpretacja przepisów prawa podatkowego, nawet jeżeli jest błędna, to bez ich zastosowania w konkretnej sprawie nie stanowi naruszenia tych przepisów. Sąd zaznaczył, że prezentowane stanowisko znalazło swój wyraz w innych wyrokach wydanych przez WSA w Białymstoku.

Powyższy wyrok został zaskarżony w całości skargą kasacyjną Wiesława S., w której wniesiono o jego uchylenie oraz o zasądzenie kosztów postępowania kasacyjnego, zarzucając naruszenie art. 134 popsa w zw. z art. 1 § 2 ustawy z 25.07.2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. nr 153, poz. 1269) w zw. z art. 14a-14d Ordynacji podatkowej. W ocenie skarżącego Sąd błędnie przyjął, że nie ma kompetencji do badania merytorycznej poprawności udzielonej przez organy podatkowe wykładni przepisów prawa podatkowego. Wskazano również, że stanowisko Sądu jest sprzeczne z wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego z dnia 30.10.2006 r., sygn. P 36/05.

Na rozprawie przed Naczelnym Sądem Administracyjnym w dniu 26.02.2008 r. stawił się jedynie pełnomocnik Dyrektora Izby, który wniósł o oddalenie skargi kasacyjnej oraz o zwrot kosztów postępowania.

Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu niniejszej sprawy stwierdził, co następuje:

Skarga kasacyjna jest słuszna.

Spór w przedmiotowej sprawie sprowadza się do kwestii zakresu kontroli sprawowanej przez Sądy administracyjne w sprawach pisemnych interpretacji prawa podatkowego, których udziela się w trybie przepisów art. 14a 14d ustawy z 29.08.1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r., nr 8, poz. 60 ze zm.). W ocenie Sądu I instancji jego kognicja w sprawach takich jak niniejsza ograniczona jest wyłącznie do oceny poprawności postępowania organów podatkowych procedujących w powyższym trybie, co wyklucza możliwość badania merytorycznej prawidłowości udzielonej interpretacji.

Stanowisko takie jest błędne, co trafnie zarzuca wnoszący skargę kasacyjną. Pogląd taki uzasadnia zaś przede wszystkim to, że występująca w sprawie kwestia sporna przesądzona została uchwałą składu 7 sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 08.01. 2007 r., sygn. I FPS 1/06, w której przesądzono, że "Sąd administracyjny, sprawując na podstawie art. 3 § 2 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) kontrolę działalności administracji publicznej, w sprawach skarg na decyzje administracyjne wydane na podstawie art. 14b § 5 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) jest obowiązany do kontroli takich decyzji również z punktu widzenia poprawności merytorycznej dokonanych w nich interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego" (ONSAiWSA z 2007 r., nr 2, poz. 27).

Skład orzekający tut. Sądu uchwałę tą, jak i argumenty naprowadzone na jej poparcie, w pełni aprobuje. Kierując się zatem zawartą w niej dyrektywą uznać należało, że rozstrzygnięcie Sądu I instancji oparte na zgoła odmiennym poglądzie jest sprzeczne z prawem. Narusza bowiem przepisy wytknięte w przedmiotowej skardze.

Stąd też naczelny Sąd Administracyjny, działając na podstawie art. 185 § 1 oraz art. 203 pkt 1 ustawy z 30.08.2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. nr 153, poz. 1270 ze zm.), orzekł jak w wyroku.