Autor: Urząd Skarbowy w Brzegu
Sygnatura: PD-415-INT/31/ACH/05
Hasła tematyczne: koszty uzyskania przychodów, podatek dochodowy od osób fizycznych, wierzytelności nieściągalne
Kategoria:
P O S T A N O W I E N I E
Działając na podstawie art. 216 § 1, art. 14a § 1, §4 ustawy z dnia 29.08.1997r.- Ordynacja podatkowa ( Dz. U. z 2005r. Nr 8 poz. 60 ze zm.) Naczelnik Urzędu Skarbowego w Brzegu uznaje za nieprawidłowe stanowisko zawarte w piśmie z dnia 17.07.2005r ( wpływ do tutejszego Urzędu 29.07.2005r) w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wierzytelności nie zapłaconych a uznanych jako nieściągalnych.
U Z A S A D N I E N I E
W myśl art. 14a § 1 ustawy z dnia 29.08.1997r – Ordynacja podatkowa ( Dz. U. z 2005r Nr 8 poz. 60 ze zm.) , stosownie do swojej właściwości naczelnik urzędu skarbowego (…) na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta ma obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym. Udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, o której mowa w § 1, następuje w drodze postanowienia, na które przysługuje zażalenie – art. 14a § 4 Ordynacji.
Pismem z dnia 17.07.2005r zwróciła się Pani do tutejszego urzędu o interpretację przepisów prawa podatkowego :
z treści złożonego pisma wynika, iż , prowadząc działalność gospodarczą do kosztów uzyskania przychodu zaliczyła Pani wierzytelności nie zapłacone uznając je za wierzytelności nieściągalne.
Na tę okoliczność przedłożyła Pani protokół ustalenia praw do wierzytelności , protokół o uznaniu wierzytelności za nieściągalne, pismo syndyka masy upadłościowej z którego wynika , że wierzytelności Pani zostały zaszeregowane do kategorii VI i VII oraz informację, iż z uwagi na ograniczony zasób masy upadłości nie przewiduje się, ażeby wierzytelności Pani mogły zostać w jakikolwiek stopniu zaspokojone.
Pani zdaniem wierzytelności te są nieściągalne i w świetle przepisu art. 23 ust. 1 pkt 20 oraz art. 23 ust. 2 lit. c można je zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu.
Rozpatrując sprawę , należy stwierdzić co następuje:
Zgodnie z treścią art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r o podatku dochodowym od osób fizycznych ( Dz. U. z 2000r Nr 14 poz. 176 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.
W myśl art. 23 ust. 1 pkt 20 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wierzytelności odpisanych jako nieściągalne, z wyjątkiem takich wierzytelności nieściągalnych, które uprzednio na podstawie art. 14 zostały zarachowane jako przychody należne i których nieściągalność została uprawdopodobniona.
W świetle powyższych przepisów zaliczenie nieściągalnej wierzytelności w ciężar kosztów uzyskania przychodów możliwe jest tylko wtedy, gdy zostaną spełnione dwa warunki:
1)wierzytelności te były wcześniej zaliczone do przychodów należnych w prowadzonej działalności gospodarczej,
2)nieściągalność wierzytelności zostanie odpowiednio uprawdopodobniona.Sposób udokumentowania wierzytelności nieściągalnych został uregulowany w art. 23 ust. 2 w/cyt. ustawy. Zgodnie z treścią przepisu za wierzytelności , o których mowa w ust. 1 pkt 20 w/cyt. ustawy uważa się te wierzytelności , których nieściągalność została udokumentowana:
– postanowieniem o nieściągalności uznanym przez wierzyciela wydanym przez właściwy organ postępowania egzekucyjnego, albo
– postanowieniem sądu o :
a) oddaleniu wniosku o ogłoszenie upadłości obejmującej likwidację majątku, gdy majątek niewypłacalnego dłużnika nie wystarcza na zaspokojenie kosztów postępowania lub,
b) umorzeniu postępowania upadłościowego obejmującego likwidację majątku, gdy zachodzi okoliczność wymieniona w literze a lub
c) ukończeniu postępowania upadłościowego obejmującego likwidację majątku,
-protokołem sporządzonym przez podatnika, z którego wynika, że przewidziane koszty procesowe i egzekucyjne związane z dochodzeniem wierzytelności byłyby równe albo wyższe od kwoty wierzytelności.
W złożonej do wniosku dokumentacji przedstawia Pani sporządzony przez siebie protokół z dnia 30.05.2005r, w którym na podstawie art. 23 ust. 2 lit. c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, uznaje wierzytelności jako nieściągalne.
Powołany przez Panią przepis art. 23 ust. 2 lit. c – stanowi o ukończeniu postępowania upadłościowego obejmującego likwidację majątku.
Jednakże, aby postępowanie upadłościowe było zakończone, Syndyk Masy Upadłości , zobowiązany jest do przedstawienia planu podziału Sędziemu Komisarzowi, a ten z kolei , do wydania stosownego zarządzenia. Zarządzenie takie wydawane jest wówczas, gdy żaden z wierzycieli nie wniesie sprzeciwu do planu podziału.
Z dokumentów Spółki "Kama Foods SA w upadłości "" , wynika , że zarządzenie , o którym mowa powyżej nie zostało wydane przez Sędziego, a zatem nie można mówić o ukończeniu postępowania upadłościowego obejmującego likwidację majątku.
Również przedstawione pismo, skierowane przez Syndyka do Pani, nie jest takim dokumentem. Syndyk wyraźnie w nim wskazuje , że plan podziału zostanie przesłany wszystkim wierzycielom, niezwłocznie po wydaniu przez Sędziego Komisarza odpowiedniego zarządzenia.
Powyższe zatem wskazuje, iż nie został spełniony przez Panią żaden warunek uprawdopodobnienia nieściągalności wierzytelności, o którym mowa w wyżej przytoczonych przepisach ustawy z dnia 26 lipca 1991r o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Posiadanie innych dokumentów niż enumeratywnie wymienione w powyższym artykule nie daje podstaw do uznania wierzytelności nieściągalnych za koszt uzyskania przychodów.
Zgodnie z art. 14a § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę oraz stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania postanowienia.
Stosownie z art. 14 b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, interpretacja o której mowa w art. 14a § 1, nie jest wiążąca dla podatnika, płatnika lub inkasenta. Jeżeli jednak podatnik zastosował się do tej interpretacji , organ nie może wydać decyzji określającej lub ustalającej ich zobowiązanie podatkowe bez zmiany albo uchylenia postanowienia , o którym mowa w art. 14a § 4 , jeżeli taka decyzja byłaby niezgodna z interpretacją zawartą w tym postanowieniu. Interpretacja , o której mowa w art. 14a § 1 , jest wiążąca dla organów podatkowych i organów kontroli skarbowych właściwych dla wnioskodawcy i może zostać zmieniona albo uchylona wyłącznie w drodze decyzji, w trybie określonym w § 5 ( art. 14b § 2 Ordynacja podatkowa).
Od niniejszego postanowienia w trybie art. 14a § 4 i art. 236 § 1 ustawy z dnia 29.08.1997r Ordynacja podatkowa służy zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Opolu za pośrednictwem Naczelnika Urzędu Skarbowego w Brzegu w terminie 7 dni od daty doręczenia niniejszego postanowienia – art. 236 § 2 pkt 1 ustawy Ordynacja podatkowa.
Zażalenie, zgodnie z art. 222 w związku z art. 239 Ordynacji podatkowej powinno zawierać zarzuty przeciw postanowieniu, określać istotę i zakres żądania będącego przedmiotem zażalenia.