Autor: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy

Sygnatura: ITPP2/443-163/09/AK

Hasła tematyczne: odliczanie podatku naliczonego, paliwo, samochód osobowy

Kategoria: Podatek od towarów i usług –> Odliczenie i zwrot podatku. Odliczanie częściowe –> Odliczenie i zwrot podatku –> Odliczenie podatku

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tj. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 26 lutego 2009 r. (data wpływu 3 marca 2009 r.), uzupełnionym pismem z dnia 11 maja 2009 r. (data wpływu 14 maja 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony wynikający z faktur VAT dokumentujących nabycie paliwa do samochodu ciężarowego o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 marca 2009 r. został złożony wniosek, uzupełniony pismem z dnia 11 maja 2009 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony wynikający z faktur VAT dokumentujących nabycie paliwa do samochodu ciężarowego o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony.

W przedmiotowym wniosku, oraz piśmie stanowiącym jego uzupełnienie, przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca będący czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, zobowiązanym do składania kwartalnych deklaracji dla podatku od towarów i usług, w dniu 19 września 2002 r. nabył samochód ciężarowy marki Mercedes Sprinter, którego dopuszczalna ładowność wynosi 300 kg, a dopuszczalna masa całkowita 2.590 kg. Do dnia 30 kwietnia 2004 r. odliczał od podatku należnego podatek naliczony wynikający z faktur VAT dokumentujących nabycie paliwa do ww. samochodu ciężarowego. Przedmiotowy samochód, od dnia przyjęcia do użytkowania w dniu 17 września 2002 r., jest wykorzystywany przy prowadzeniu działalności gospodarczej. Biorąc pod uwagę ograniczenia wynikające z art. 88 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku od towarów i usług, od dnia 1 maja 2005 r. do dnia 31 grudnia 2008 r. nie odliczał od podatku należnego podatku naliczonego wynikającego z faktur VAT dokumentujących nabycie paliwa do ww. pojazdu. Od dnia 1 stycznia 2009 r. ma zamiar odliczać od podatku należnego podatek naliczony wynikającego z faktur VAT dokumentujących nabycie paliwa do tego samochodu.

Wnioskodawca nie posiada zaświadczenia wydanego przez okręgową stację kontroli pojazdów potwierdzającego, że opisany we wniosku pojazd spełnia wymagania dla pojazdów samochodowych określonych w art. 86 ust. 3 pkt 1-4 ustawy o podatku od towarów i usług. Nie posiada również dokumentów potwierdzających, że konstrukcyjnie przeznaczony jest on do przewozu co najmniej 8 osób łącznie z kierowcą. Jedynym dokumentem, z którego wynika powyższa informacja jest dowód rejestracyjny oraz karta pojazdu.

Przedmiotowy samochód od momentu jego zakupu do chwili obecnej jest wykorzystywany przez Wnioskodawcę jako środek trwały przy prowadzeniu samodzielnej działalności gospodarczej w zakresie handlu artykułami technicznymi. Pojazd ten od dnia jego nabycia do chwili obecnej nie był oddawany odpłatnie lub nieodpłatnie osobom trzecim na podstawie umów dzierżawy, leasingu lub tez innych umów o podobnym charakterze. Okresowo, w przypadku gdy nie jest wykorzystywany przy prowadzeniu działalności gospodarczej (tj. kilka razy w roku kalendarzowym), jest wynajmowany osobom trzecim na podstawie umowy najmu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy podatnikowi od dnia 1 stycznia 2009 r. przysługuje prawo do odliczenia od podatku należnego podatku naliczonego wynikającego z faktur VAT dokumentujących nabycie paliwa do samochodu ciężarowego marki Mercedes Sprinter o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony…

Zdaniem Wnioskodawcy, przyjmując za podstawę stwierdzenie przez Europejski Trybunał Sprawiedliwości w wyroku z dnia 23 grudnia 2008 r., iż Rzeczpospolita Polska w zakresie podatku od wartości dodanej po wejściu do Unii Europejskiej bezpodstawnie wprowadziła od dnia 1 maja 2004 r. ograniczenia w uprawnieniach nabytych przez podatników w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego, przysługuje mu prawo od dnia 1 stycznia 2009 r. do odliczania od podatku należnego podatku naliczonego wynikającego z faktur VAT dokumentujących nabycie paliwa do samochodu ciężarowego marki Mercedes Sprinter o dopuszczalnej masie całkowitej nie przekraczającej 3,5 tony.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl dyspozycji przepisu art. 25 ust. 1 pkt 3a obowiązującej do dnia 30 kwietnia 2004 r. ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50 ze zm.), obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosowało się do nabywanych przez podatnika paliw silnikowych benzynowych, oleju napędowego oraz gazu wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych lub innych samochodów o dopuszczalnej ładowności do 500 kg.

W obowiązującej od dnia 1 maja 2004 r. ustawie z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) powyższa kwestia została uregulowana w art. 88 ust. 1 pkt 3. W brzmieniu obowiązującym od dnia 1 maja 2004 r. do dnia 21 sierpnia 2005 r. przepis ten stanowił, że obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosowało się do nabywanych przez podatnika paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych, o których mowa w art. 86 ust. 3 i 5.

W myśl art. 86 ust. 3 cyt. ww. ustawy, w brzmieniu obowiązującym w ww. okresie, w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej ładowności mniejszej niż określona według wzoru:

DŁ = 357 kg + n × 68 kg

gdzie:

DŁ – oznacza dopuszczalną ładowność,

n – oznacza liczbę miejsc (siedzeń), łącznie z miejscem dla kierowcy kwotę podatku naliczonego stanowi 50% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca – nie więcej jednak niż 5.000 zł.

Przy czym zgodnie z art. 86 ust. 4 (w brzmieniu obowiązującym do 21 sierpnia 2005 r.) przepis ust. 3 nie dotyczy:

1. przypadków, gdy odprzedaż lub oddanie w odpłatne używanie na podstawie umowy leasingu tych samochodów (pojazdów) stanowi przedmiot działalności podatnika;
2. pojazdów specjalnych – jeżeli z wyciągu ze świadectwa homologacji lub z odpisu decyzji zwalniającej z obowiązku uzyskania świadectwa homologacji, wydawanych zgodnie z przepisami prawa o ruchu drogowym, wynika, że jest to pojazd specjalny;
3. pojazdów samochodowych do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą – jeżeli z wyciągu ze świadectwa homologacji lub z odpisu decyzji zwalniającej z obowiązku uzyskania świadectwa homologacji, wydawanych zgodnie z przepisami prawa o ruchu drogowym, wynika takie przeznaczenie.

Dopuszczalna ładowność pojazdów oraz ilość miejsc (siedzeń), o których mowa w ust. 3, określona jest na podstawie wyciągu ze świadectwa homologacji lub odpisu decyzji zwalniającej z obowiązku uzyskania świadectwa homologacji, wydawanych zgodnie z przepisami prawa o ruchu drogowym. Pojazdy, które w wyciągu ze świadectwa homologacji lub w odpisie decyzji, o której mowa w zdaniu pierwszym, nie mają określonej dopuszczalnej ładowności lub ilości miejsc, uznaje się również za samochody osobowe, o których mowa w ust. 3 (art. 86 ust. 5 ustawy o VAT – w brzmieniu obowiązującym do 21 sierpnia 2005 r.).

Od nowelizacji dokonanej z dniem 22 sierpnia 2005 r. w myśl art. 88 ust. 1 pkt 3 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych, o których mowa w art. 86 ust. 3. Przepis art. 86 ust. 3 wymienia samochody osobowe oraz inne pojazdy samochodowe o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczajacej 3,5 tony.

Jednocześnie, stosownie do zapisów art. 86 ust. 4 cyt. ustawy, przepis art. 86 ust. 3 nie dotyczy:

1. pojazdów samochodowych mających jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą, klasyfikowanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van;
2. pojazdów samochodowych mających więcej niż jeden rząd siedzeń, które oddzielone są od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą i u których długość części przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona po podłodze od najdalej wysuniętego punktu podłogi pozwalającego postawić pionową ścianę lub trwałą przegrodę pomiędzy podłogą a sufitem do tylnej krawędzi podłogi, przekracza 50% długości pojazdu; dla obliczenia proporcji, o której mowa w zdaniu poprzednim, długość pojazdu stanowi odległość pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a tylną krawędzią podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona w linii poziomej wzdłuż pojazdu pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a punktem wyprowadzonym w pionie od tylnej krawędzi podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków;
3. pojazdów samochodowych, które mają otwartą część przeznaczoną do przewozu ładunków;
4. pojazdów samochodowych, które posiadają kabinę kierowcy i nadwozie przeznaczone do przewozu ładunków jako konstrukcyjnie oddzielne elementy pojazdu;
5. pojazdów samochodowych będących pojazdami specjalnymi w rozumieniu przepisów prawa o ruchu drogowym o przeznaczeniach wymienionych w załączniku nr 9 do ustawy tj.: agregat elektryczny/spawalniczy, bankowóz, do prac wiertniczych, koparka, koparkospycharka, ładowarka, oczyszczanie dróg, podnośnik do prac konserwacyjno – montażowych, pomoc drogowa, zimowego utrzymania dróg, żuraw samochodowy;
6. pojazdów samochodowych konstrukcyjnie przeznaczonych do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą – jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie;
7. przypadków, gdy przedmiotem działalności podatnika jest:
1. odprzedaż tych samochodów (pojazdów) lub
2. oddanie w odpłatne używanie tych samochodów (pojazdów) na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze, i te samochody (pojazdy) są przez podatnika przeznaczone wyłącznie do wykorzystania na te cele przez okres nie krótszy niż sześć miesięcy.

Zgodnie z przepisem art. 86 ust. 5 ustawy o VAT, spełnienie wymagań dla pojazdów samochodowych określonych w ww. art. 86 ust. 4 pkt 1 – 4 stwierdza się na podstawie dodatkowego badania technicznego przeprowadzonego przez okręgową stację kontroli pojazdów, potwierdzonego zaświadczeniem wydanym przez tę stację oraz dowodu rejestracyjnego pojazdu zawierającego właściwą adnotację o spełnieniu tych wymagań.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca w dniu 19 września 2002 r. nabył samochód ciężarowy marki Mercedes Sprinter, którego dopuszczalna ładowność wynosi 300 kg, a dopuszczalna masa całkowita 2.590 kg. Wnioskodawca nie posiada zaświadczenia wydanego przez okręgową stację kontroli pojazdów potwierdzającego, że opisany we wniosku pojazd spełnia wymagania dla pojazdów samochodowych określonych w art. 86 ust. 3 pkt 1-4 ustawy o podatku od towarów i usług. Nie posiada również dokumentów potwierdzających, że konstrukcyjnie jest on przeznaczony do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą. Jedynym dokumentem, z którego wynika że konstrukcyjnie przeznaczony jest do przewozu 8 osób jest dowód rejestracyjny oraz karta pojazdu. Przedmiotowy samochód od momentu jego zakupu do chwili obecnej jest wykorzystywany przez Wnioskodawcę jako środek trwały przy prowadzeniu samodzielnej działalności gospodarczej w zakresie handlu artykułami technicznymi. Pojazd ten od dnia jego nabycia do chwili obecnej nie był oddawany odpłatnie lub nieodpłatnie osobom trzecim na podstawie umów dzierżawy, leasingu lub tez innych umów o podobnym charakterze. Okresowo, w przypadku gdy nie jest wykorzystywany przy prowadzeniu działalności gospodarczej (tj. kilka razy w roku kalendarzowym) jest wynajmowany osobom trzecim na podstawie umowy najmu.

Z opisu stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, że samochód marki Mercedes Sprinter wykorzystywany przez Wnioskodawcę do prowadzenia działalności gospodarczej, nie spełniał kryteriów uprawniających do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony z faktur dokumentujących zakup paliwa wykorzystywanego do jego napędu, określonych odpowiednio w art. 25 ust. 1 pkt 3a obowiązującej do dnia 30 kwietnia 2004 r. ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym, jak i art. 86 ust. 3, 4 i 5 ustawy o podatku od towarów i usług obowiązujących do dnia 21 sierpnia 2005 r. oraz art. 86 ust. 3, 4, 5 ustawy w brzmieniu obowiązującym od 22 sierpnia 2005 r.

W odniesieniu do poruszonej przez Wnioskodawcę kwestii wyroku Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości z dnia 22 grudnia 2008 r. należy wyjaśnić, iż zgodnie z art. 17 (6) VI Dyrektywy (oraz art. 176 obowiązującej Dyrektywy) podatek od wartości dodanej nie może być odliczany od wydatków niebędących wydatkami ściśle związanymi z prowadzoną działalnością. Do czasu przyjęcia przez Radę Unii Europejskiej przepisów określających kategorie wydatków niekwalifikujących się do odliczenia podatku od wartości dodanej, państwa członkowskie mogą zachować wyłączenia przewidziane w ich prawie krajowym w dniu ich przystąpienia do Wspólnoty. Wyłączenia te mogą dotyczyć podatku naliczonego z tytułu nabycia samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych oraz nabywanych paliw. Istnieje zatem możliwość na gruncie prawa Unii Europejskiej stosowania ograniczeń w odliczaniu podatku naliczonego, pod warunkiem, iż ograniczenia te istniały w prawie krajowym w momencie przystąpienia do Unii Europejskiej. Tym samym omawiany przepis art. 17 (6) VI Dyrektywy formułuje zasadę „stand still” (klauzula stałości), przewidującą utrzymanie w mocy krajowych wyłączeń prawa do odliczenia podatku naliczonego, które obowiązywały przed wejściem w życie VI Dyrektywy. Istotne jest ustalenie, czy nowe przepisy krajowe nie doprowadziły do rozszerzenia zakresu wcześniejszych krajowych wyłączeń prawa do odliczenia podatku. W podobny sposób do opisanej kwestii odniósł się Europejski Trybunał Sprawiedliwości w wyroku z dnia 22 grudnia 2008 r. w sprawie C-414/07.

Jakkolwiek analiza przytoczonych wcześniej uregulowań pozwala na stwierdzenie, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług dotyczące prawa do odliczenia podatku naliczonego przy zakupie paliw używanych do napędu samochodów, obowiązujące w Polsce po dniu akcesji do Unii Europejskiej, rozszerzyły zakres wcześniejszych krajowych wyłączeń tego prawa, sytuacja taka nie miała jednak miejsca w opisanym we wniosku stanie faktycznym. Przepisy obowiązujące przed 1 maja 2004 r. pozwalały na obniżenie kwoty lub zwrot różnicy podatku należnego do nabywanych przez podatnika, m.in. paliw silnikowych benzynowych, oleju napędowego oraz gazu wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych lub innych samochodów o dopuszczalnej ładowności powyżej 500 kg., podczas gdy dopuszczalna ładowność samochodu marki Mercedes Sprinter określona została na 300 kg.

Analizując zaistniały stan faktyczny w kontekście obowiązujących w tym zakresie przepisów prawa stwierdzić należy, iż Wnioskodawcy nie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego związanego z zakupem paliwa do opisanego we wniosku samochodu marki Mercedes Sprinter.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej – powoduje, iż niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, ul. Sienkiewicza 84, 15-950 Białystok, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.