Autor: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy

Sygnatura: ITPP2/443-199/09/AK

Hasła tematyczne: dostawa towarów, dostawa wewnątrzwspólnotowa

Kategoria: Podatek od towarów i usług –> Zakres opodatkowania –> Wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów i wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów –> Wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 2 marca 2009 r. (data wpływu 12 marca 2009 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania i dokumentowania transakcji dostawy towaru dla kontrahenta litewskiego – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 marca 2009 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania i dokumentowania transakcji dostawy towaru dla kontrahenta litewskiego.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Zarząd Starostwa Powiatu zawarł z Rejonem W. (Litwa) porozumienie, którego przedmiotem jest pozyskanie przez Powiat środków pieniężnych, które następnie zostaną przeznaczone na zakup, renowację oraz dostarczenie mebli przeznaczonych do wyposażenia Dworku w Rejonie W. na Litwie. Środki pieniężne, z których jest finansowana powyższa inwestycja, pochodzą z dobrowolnych wpłat społeczności lokalnej Powiatu (przedsiębiorców oraz osób fizycznych) i są gromadzone na rachunku bankowym Powiatu z wyłącznym przeznaczeniem na wyżej określony cel. Członkowie Zarządu Powiatu wskazali, iż wyposażenie Dworku jest pierwszym z etapów współpracy Starostwa z Rejonem W. Strony przewidują kolejne realizacje, których celem jest ochrona dóbr kultury polskiej oraz propagowanie polskości na Litwie.

Zawierając powyższe porozumienie Zarząd Powiatu miał na celu taki sposób przekazania wyposażenia (mebli), który nie wiązałby się po stronie nabywcy – Rejonu W. z jakimikolwiek zobowiązaniami podatkowymi. W związku z powyższym strony ustaliły, iż nabywcą towaru wskazanym na fakturze będzie Rejon W., natomiast zapłata zostanie dokonana ze środków zgromadzonych na ten cel na rachunku bankowym Starostwa Powiatu.

Rejon W. wskazał, iż jest osobą prawną oraz posiada numer identyfikacyjny VAT poprzedzony kodem kraju LT uprawniający do dokonywania transakcji wewnątrzwspólnotowych. Jednakże po jego weryfikacji organ podatkowy stwierdził, iż numer ten nie jest poprawny formalnie.

Realizując postanowienia ww. porozumienia, Starostwo Powiatu zawarło z Wnioskodawcą, jako wykonawcą, stosowną umowę.

Jednocześnie Wnioskodawca wskazał, iż pełni funkcję radnego powiatu, zatem również z tytułu pełnionej funkcji społecznej jest zaangażowany we wszystkie przedsięwzięcia podejmowane przez Starostwo.

W ramach przedmiotowej umowy, Wnioskodawca zobowiązał się we własnym zakresie do wykonania czynności obejmujących:

• pozyskania mebli i ich renowacji (odrestaurowania),
• wytworzenia mebli z uwzględnieniem projektu architektonicznego,
• przetransportowania mebli do miejsca przeznaczenia, tj. Dworku.

Nabywcą wykonywanych przez Wnioskodawcę czynności będzie Rejon W.

Meble, których renowacji dokona Wnioskodawca stanowią towary używane w rozumieniu definicji zawartej w art. 120 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku od towarów i usług, przy czym przy ich nabyciu nie był naliczony podatek.

Wykonywane przez Wnioskodawcę prace nie stanowią usługi twórcy, artysty wykonawcy, w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, zarejestrowanym do dokonywania transakcji wewnątrzwspólnotowych i posiadającym ważny numer identyfikacji podatkowej, poprzedzony kodem PL.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w świetle wyżej opisanego stanu faktycznego, z uwagi na fakt, iż wskazany przez Rejon numer identyfikacyjny nie jest poprawny formalnie (nie występuje tu wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów), prawidłowym będzie udokumentowanie powyższej transakcji poprzez wystawienie faktury VAT z 22% stawką podatku od towarów i usług, na której nabywcą będzie Starostwo…

Wnioskodawca wskazał, iż istotne jest, iż zawierana umowa miała na celu takie przekazanie dóbr, które nie powodowałoby obciążeń finansowych po stronie nabywcy – Rejonu W. Ponadto Zarząd Starostwa Powiatu wskazał, iż istnieje możliwość zawarcia aneksu do umowy, zmieniającego postanowienia dotyczące wystawienia faktury VAT, zgodnie z którym nabywcą usługi będzie Starostwo Powiatu.

Zdaniem Wnioskodawcy, z uwagi na fakt, iż Rejon W. nie posiada ważnego numeru uprawniającego do dokonywania transakcji wewnątrzwspólnotowych, opisana transakcja nie będzie spełniać wymogów wewnatrzwspólnotowej dostawy towarów, powinna natomiast zostać udokumentowana fakturą VAT wystawioną na rzecz Starostwa Powiatowego (które przewiduje taką możliwość zmiany umowy) i opodatkowana 22% stawką podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 ze zm.), opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Przez dostawę towarów, w myśl art. 7 ust. 1 ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Dostawa towarów występuje zawsze, gdy w wyniku danej transakcji nabywca będzie mógł faktycznie dysponować rzeczą.

W myśl art. 13 ust. 1 ustawy, przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

Zgodnie z art. 13 ust. 2 ustawy, przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że nabywca towarów jest:

1. podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
2. osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, która jest zidentyfikowana na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
3. podatnikiem podatku od wartości dodanej lub osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, działającymi w takim charakterze na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, niewymienionymi w pkt 1 i 2, jeżeli przedmiotem dostawy są wyroby akcyzowe zharmonizowane, które, zgodnie z przepisami o podatku akcyzowym, są objęte procedurą zawieszenia poboru akcyzy lub procedurą przemieszczania wyrobów akcyzowych z zapłaconą akcyzą;
4. podmiotem innym niż wymienione w pkt 1 i 2, działającym (zamieszkującym) w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim, jeżeli przedmiotem dostawy są nowe środki transportu.

Art. 13 ust. 6 ustawy (w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 grudnia 2008 r.) stanowi, iż wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów występuje, jeżeli dokonującym dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT UE zgodnie z art. 97, z zastrzeżeniem ust. 7.

Z cyt. wyżej przepisów wynika, iż dla potraktowania danej czynności jako wewnątrzwspólnotowej dostawy muszą zaistnieć dwa konieczne elementy. Pierwszym warunkiem, aby uznać daną czynność za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, jest wywóz towaru z terytorium kraju na terytorium innego państwa członkowskiego. Przez wywóz należy rozumieć faktyczne przemieszczenie towarów na terytorium innego państwa członkowskiego. Dostawą wewnątrzwspólnotową nie jest sama czynność faktyczna, jaką jest wywóz towarów, ale wywóz musi nastąpić w wyniku dokonania dostawy – jest to drugi warunek konieczny, który wymaga, aby miało miejsce nabycie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, co następuje w wyniku dokonanej dostawy.

Aby jednak dana czynność została uznana za taką dostawę, konieczne jest spełnienie wielu warunków odnoszących się do dostawcy oraz do nabywcy. Jest to związane z faktem, że dana dostawa tylko wówczas może być uznana za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów – czego praktycznym wyrazem jest stawka 0% – jeśli zapewnione jest, że dostawa ta będzie opodatkowana w państwie nabywcy towaru. W przypadku gdy niespełnione zostaną określone warunki podmiotowe, wówczas wywóz następujący w wykonaniu dostawy nie będzie wewnatrzwspólnotową dostawą.

Warunki podmiotowe określa cytowany wczesniej przepis art. 13 ust. 2 ustawy. Wynika z niego, że warunkiem koniecznym po stronie nabywcy do rozpoznania transakcji jako wewnątrzwspólnotowej dostawy towaru jest posiadanie przez niego numeru identyfikacyjnego dla transakcji wewnątrzwspólnotowych zawierającego dwuliterowy kod, nadanego przez państwo członkowskie inne niż Polska i podanie tego numeru na fakturze dokumentującej dostawę towarów.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca jest zarejestrowany jako podatnik VAT UE i ma zamiar dokonać dostawy towaru, którego nabywcą będzie podmiot litewski nieposiadający poprawnego formalnie numeru identyfikacyjnego dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, przy czym zapłata zostanie dokonana ze środków zgromadzonych na ten cel na rachunku bankowym Starostwa Powiatu. W ramach umowy, Wnioskodawca zobowiązał się we własnym zakresie do pozyskania mebli i ich renowacji (odrestaurowania), wytworzenia mebli z uwzględnieniem projektu architektonicznego oraz ich przetransportowania do miejsca przeznaczenia, tj. Dworku na Litwie. Meble, których renowacji dokona Wnioskodawca stanowią towary używane w rozumieniu definicji zawartej w art. 120 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku od towarów i usług, przy czym przy ich nabyciu nie był naliczony podatek. Wykonywane przez Wnioskodawcę prace nie stanowią usługi twórcy, artysty wykonawcy, w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

W związku z powyższym, pomimo, iż nastąpi wywóz towaru z terytorium kraju – z uwagi na niespełnienie przesłanek podmiotowych po stronie nabywcy – przedmiotowej dostawy nie można uznać za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów. W konsekwencji przedmiotową transakcję należy traktować jako dostawę na terytorium kraju, opodatkowaną 22% stawką podatku od towarów i usług.

Wbrew jednak stanowisku Wnioskodawcy (co było przyczyną uznania go za nieprawidłowe) nie oznacza to automatycznie, że faktura VAT – po dokonaniu zmian w umowie – winna być wystawiona na Starostwo Powiatowe.

Odnośnie kwestii możliwości wystawienia faktury VAT na Starostwo Powiatowe tak, by na podmiocie litewskim nie ciążyły żadne zobowiązania podatkowe stwierdzić należy, iż wybór kontrahentów, analiza przedmiotu zawieranych z nimi umów oraz doradztwo w zakresie wyboru najkorzystniejszych dla stron form opodatkowania nie mieści się w ramach określonych w art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), zgodnie z którą minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Wskazać jednak należy, iż faktura winna odzwierciedlać rzeczywisty i zgodny ze stanem faktycznym przebieg transakcji.

Jednocześnie wskazuje się, że Minister Finansów nie jest uprawniony do klasyfikacji towarów w związku z tym niniejszej odpowiedzi udzielono w oparciu o przedstawiony we wniosku opis zdarzenia przyszłego, gdyż obowiązek prawidłowego zaklasyfikowania towaru będącego przedmiotem dostawy spoczywa wyłącznie na sprzedawcy.

Należy podkreślić, że niniejsza interpretacja nie rozstrzyga kwestii możliwości zastosowanie w odniesieniu do mebli pozyskiwanych przez Wnioskodawcę szczególnej procedury wynikającej z przepisu art. 120 ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług polegającej na opodatkowaniu marży, stanowiącej różnicę między całkowitą kwotą, którą ma zapłacić nabywca towaru, a kwotą nabycia, pomniejszoną o kwotę podatku, gdyż Wnioskodawca nie przedstawił w tym zakresie własnego stanowiska oraz nie postawił pytania.

Nadmienia się jednak, iż zgodnie z przepisem art. 120 ust. 4 ustawy, w przypadku podatnika wykonującego czynności polegające na dostawie towarów używanych (…) nabytych uprzednio przez tego podatnika dla celów prowadzonej działalności lub importowanych w celu odsprzedaży, podstawą opodatkowania podatkiem jest marża, stanowiąca różnicę między całkowitą kwotą, którą ma zapłacić nabywca towaru, a kwotą nabycia, pomniejszona o kwotę podatku.

W myśl art. 120 ust. 1 pkt 4 ustawy, dla potrzeb stosowania rozdziału 4 ustawy, przez towary używane rozumie się ruchome dobra materialne nadające się do dalszego użytku w ich aktualnym stanie lub po naprawie (…).

Stosownie do art. 120 ust. 10 ustawy, przepisy ust. 4 i ust. 5 dotyczą dostawy towarów używanych, które podatnik nabył od:

1. osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, niebędącej podatnikiem podatku od towarów i usług, lub niebędącej podatnikiem podatku od wartości dodanej;
2. podatników podatku od towarów i usług, jeżeli dostawa tych towarów była zwolniona od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 lub art. 113;
3. podatników, jeśli dostawa tych towarów była opodatkowana zgodnie z ust. 4 i 5;
4. podatników podatku od wartości dodanej, jeżeli dostawa tych towarów była zwolniona od podatku na zasadach odpowiadających regulacjom zawartym w art. 43 ust. 1 pkt 2 lub art. 113;
5. podatników podatku od wartości dodanej, jeżeli dostawa tych towarów była opodatkowana podatkiem od wartości dodanej na zasadach odpowiadających regulacjom zawartym w ust. 4 i 5, a nabywca posiada dokumenty jednoznacznie potwierdzające nabycie towarów na tych zasadach.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu datowania interpretacji.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej – powoduje, iż niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, ul. Emilii Plater 1, 10-562 Olsztyn po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.