Autor: Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach

Sygnatura: IBPBI/1/415-231/09/ESZ

Hasła tematyczne: działalność gospodarcza, fundusz remontowy, koszty uzyskania przychodów, wspólnota mieszkaniowa

Kategoria: Podatek dochodowy od osób fizycznych –> Koszty uzyskania przychodów

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112 poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 28 stycznia 2009r. (data wpływu do tut. Biura – 20 marca 2009r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia składki na fundusz remontowy do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 marca 2009r. do tut. Biura wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia składki na fundusz remontowy do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest właścicielem lokalu, w którym prowadzi działalność gospodarczą. Jest to lokal w kamienicy. Zawiązała się w niej wspólnota mieszkańców, uchwałą której postanowiono, że powołany zostanie fundusz remontowy, na który co miesiąc będą pobierane opłaty od członków.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wydatki na fundusz remontowy stanowią koszt uzyskania przychodu…

Zdaniem wnioskodawcy, wydatki poniesione na fundusz remontowy stanowią koszt uzyskania przychodu. Zgodnie bowiem z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, a koszty na fundusz remontowy wg wnioskodawcy spełniają te kryteria, są bowiem poniesione w związku z prowadzoną działalnością oraz w celu uzyskania przychodu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. W przytoczonym wyżej przepisie ustawodawca nie wskazuje enumeratywnie jakie kategorie wydatków mogą być uznane za koszty uzyskania przychodów.

Wskazuje jedynie, iż aby określony wydatek mógł zostać uznany za koszt uzyskania przychodu:

• musi pozostawać w związku przyczynowo – skutkowym z osiąganymi przychodami, bądź też służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów,
• nie może być wymieniony w art. 23 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
• musi być należycie udokumentowany.

Z powyższego wynika, iż nie każdy wydatek związany z prowadzoną działalnością gospodarczą, to wydatek poniesiony w celu uzyskania przychodów lub zachowania (zabezpieczenia) źródła przychodów.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż wnioskodawca będzie ponosił wydatki na fundusz remontowy kamienicy, w której znajduje się będący jego własnością lokal wykorzystywany w prowadzonej działalności gospodarczej.

Wydatki z tytułu wpłat na fundusz remontowy, ponoszone zatem będą w celu uzyskiwania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej, gdyż dotyczą składnika majątku wykorzystywanego przez niego w prowadzonej działalności gospodarczej.

Ww. wydatki nie zostały również wymienione w art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, co oznacza, iż mogą stanowić koszt uzyskania przychodów działalności gospodarczej prowadzonej przez wnioskodawcę, jednakże w takiej części w jakiej wskazany we wniosku lokal jest w tej działalności wykorzystywany. Jeżeli zatem lokal ten w całości wnioskodawca wykorzystuje na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej będzie mógł w całości wymienione wydatki zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów, a jeśli tylko część w wysokości proporcjonalnej do części (powierzchni) lokalu wykorzystywanej w działalności gospodarczej.

Pamiętać również należy o obowiązku należytego udokumentowania przedmiotowych wydatków. Posiadane dowody nie mogą się przy tym ograniczać do faktury lub innego dowodu stwierdzającego jedynie wysokość poniesionych wydatków lecz winny również wskazać na związek tych wydatków z osiąganiem przychodów z prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej i zakres wykorzystywania przedmiotowego lokalu w tej działalności.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.