Autor: Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach

Sygnatura: IBPP1/443-203/09/AZb

Hasła tematyczne: dotacja, obrót, podstawa opodatkowania, przewóz osób

Kategoria: Podatek od towarów i usług –> Podstawa opodatkowania

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 23 lutego 2009r. (data wpływu 2 marca 2009r.), uzupełnionym pismem z dnia 19 maja 2009r. (data wpływu 21 maja 2009r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania wnoszonych przez Wspólników dopłat – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 marca 2009r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania wnoszonych przez Wspólników dopłat.

Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 19 maja 2009r. (data wpływu 21 maja 2009r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 8 maja 2009r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest spółką utworzoną na mocy uchwał trzech Rad Gmin, a to Rady Miejskiej w K., Rady Miejskiej w A., Rady Gminy w P. Gminy te zawarły umowę spółki pod firmą: M. Spółka z o.o., obejmując w Spółce udziały w ilości odpowiednio ok. 42%, 40% i 18%.

Podstawową działalnością Spółki jest świadczenie usług w zakresie lokalnego transportu zbiorowego na terenie trzech Gmin – Wspólników Spółki. W myśl art. 7 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 8 marca 1990 roku o samorządzie gminnym zaspokajanie tych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy. Z kolei, z przepisu art. 2 ustawy z dnia 20 grudnia 1996 roku o gospodarce komunalnej wynika, że gospodarka komunalna może być prowadzona przez jednostki samorządu terytorialnego w szczególności w formach zakładu budżetowego lub spółek prawa handlowego. Spółka uzyskuje przychody ze sprzedaży biletów, ale są one niewystarczające na pokrycie całości kosztów świadczonych przez Spółkę pasażerskich usług przewozowych. W przyszłości, Spółka otrzymywałaby od wymienionych wyżej Gmin – Wspólników dopłaty do bieżącej działalności, zgodnie z art. 177 Kodeksu spółek handlowych. Wysokość dopłat i termin ich wniesienia byłyby określane na każdy rok obrotowy w drodze uchwały Zgromadzenia Wspólników. Dopłaty uchwalane i wnoszone byłyby proporcjonalnie do objętych przez każdego ze Wspólników udziałów.

Wnioskodawca jest zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym od 1 lutego 1996r. w zakresie sprzedaży opodatkowanej podatkiem od towarów i usług w wysokości 7% i 22%. Wnioskodawca składa miesięczne deklaracje VAT-7.

Wnioskodawca prowadzi/będzie prowadził działalność w zakresie organizacji lokalnego transportu zbiorowego. Dopłaty trzech Gmin Wspólników byłyby przeznaczone na realizację zadań z zakresu transportu, a w efekcie służyłyby na pokrycie straty bilansowej powstałej na skutek prowadzenia deficytowej działalności, jaką jest transport miejski. Wnioskodawca będzie świadczył usługi opodatkowane wg stawki 7% – transport pasażerski na rzecz ludności, odpłatnie.

Dopłaty nie będą miały bezpośredniego wpływu na cenę świadczonych przez Wnioskodawcę usług na rzecz ludności i na żaden inny rodzaj działalności.

Otrzymywane dopłaty przeznaczone byłyby na pokrycie straty bilansowej powstałej na skutek prowadzenia deficytowych usług na rzecz mieszkańców trzech Gmin — Wspólników i nie służyłyby sfinansowaniu konkretnych usług.

Wysokość dopłat byłaby uzależniona od wysokości deficytu pomiędzy przychodami a kosztami Wnioskodawcy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie (ostateczna wersja pytania sformułowana w uzupełnieniu z dnia 19 maja 2009r.) :

Czy zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11.03.2004r. o podatku od towarów i usług wnoszone przez Wspólników dopłaty nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług…

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11.03.2004 roku o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54 poz. 535 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. M. Sp. z o.o. wykonuje zadania należące do zadań własnych Gmin – Wspólników tej Spółki (art. 7 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 8 marca 1990 roku o samorządzie gminnym – Dz. U. z 2001 roku Nr 142 poz. 1591 ze zm.). Wykonywanie przez Spółkę zadań publicznych powierzonych w uchwałach Rad Gmin i w umowie Spółki przez Gminy – Wspólników tej Spółki nie stanowi usług i nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług jako czynność nie wymieniona w art. 5 ustawy o VAT. Ponadto, finansowanie Spółki odbywałoby się przez wnoszenie dopłat, zgodnie z art. 177 k.s.h. które to dopłaty nie są odpłatną dostawą towarów ani odpłatnym świadczeniem usług.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wyjaśnia, iż sformułowanie użyte w poz. 56 „nie stanowi usług” zostało podane przez Wnioskodawcę w takim znaczeniu, że nie wykonuje on usług w relacji Gmina – Spółka.

W opinii Wnioskodawcy wnoszone w przyszłości przez Gminy A., K. i P. dopłaty do kapitału nie podlegałyby opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż nie mieszczą się one w dyspozycji art. 5 ust. 1 ustawy o podatku VAT. Dopłaty te nie stanowiłyby zapłaty za świadczone przez Wnioskodawcę usługi i nie miałyby bezpośredniego wpływu na cenę żadnej z konkretnych rodzajów działalności.

Dopłaty te przeznaczane byłyby przez Wnioskodawcę na pokrycie straty bilansowej powstałej na skutek prowadzenia deficytowych usług na rzecz mieszkańców trzech Gmin – Wspólników Spółki. Dopłaty te nie służyłyby sfinansowaniu konkretnych usług, w związku z tym nie powinny być zaliczone do podstawy opodatkowania VAT, gdyż nie miałyby bezpośredniego wpływu na wartość usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ww. ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W myśl przepisu art. 7 ust. 2 ustawy o VAT przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa na cele inne niż związane z prowadzonym przedsiębiorstwem, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
2. wszelkie inne przekazanie towarów bez wynagrodzenia, w szczególności darowizny – jeżeli podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tych czynności, w całości lub w części.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 powołanej ustawy, przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji; świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Natomiast w myśl art. 8 ust. 2 ww. ustawy nieodpłatne świadczenie usług niebędące dostawą towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług, jeżeli nie są one związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa, a podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług związanych z tymi usługami, w całości lub w części, traktuje się jak odpłatne świadczenie usług.

Ponadto w świetle art. 29 ust 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Zgodnie z art. 29 ust. 2 ustawy o VAT w przypadku gdy pobrano zaliczki, zadatki, przedpłaty lub raty, obrotem jest również kwota otrzymanych zaliczek, zadatków, przedpłat lub rat, pomniejszona o przypadającą od nich kwotę podatku. Dotyczy to również otrzymanych zaliczek na dotacje, subwencje i na inne dopłaty o podobnym charakterze.

Cytowany powyżej przepis art. 29 ust. 1 ustawy o VAT stanowi odzwierciedlenie art. 73 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L 347.1 i L 384.92), z treści którego wynika, iż w odniesieniu do dostaw towarów i świadczenia usług innych niż te, o których mowa w art. 74-77, podstawa opodatkowania obejmuje wszystko, co stanowi zapłatę otrzymaną lub którą dostawca lub usługodawca otrzyma w zamian za dostawę towarów lub świadczenie usług, od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z subwencjami związanymi bezpośrednio z ceną takiej dostawy lub świadczenia.

Dla określenia, czy dane dotacje są, czy też nie są opodatkowane istotne są szczegółowe warunki ich przyznawania, określające cele realizowanego w określonej formie dofinansowania.

Z treści cytowanych wyżej przepisów wynika, iż w sytuacji gdy podatnik, w związku z konkretną dostawą towarów lub świadczeniem usług, otrzymuje dofinansowanie (dotację, subwencję), stanowiące dopłatę do ceny towaru lub usługi, tego rodzaju dofinansowanie stanowi obok ceny, uzupełniający element podstawy opodatkowania z tytułu danej dostawy lub świadczenia.

Kryterium uznania dotacji za zwiększającą obrót stanowi zatem stwierdzenie, iż dotacja dokonywana jest w celu sfinansowania konkretnej czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Natomiast dotacje niedające się powiązać z konkretnymi czynnościami podlegającymi opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, nie stanowią obrotu w rozumieniu przepisu art. 29 ust. 1 powołanej wyżej ustawy, czyli nie zwiększają podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Reasumując – podstawę opodatkowania podatkiem od towarów i usług zwiększa się tylko o takie dotacje, które w sposób bezwzględny i bezpośredni są związane z daną dostawą towarów lub świadczeniem usług. Jeżeli jednak taki bezpośredni związek nie występuje, dofinansowanie ogólne – na pokrycie kosztów działalności nie podlega opodatkowaniu.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca jest spółką utworzoną na mocy uchwał trzech Rad Gmin, a to Rady Miejskiej w towarów., Rady Miejskiej w A., Rady Gminy w P. Gminy te zawarły umowę spółki pod firmą: M. Spółka z o.o. z siedzibą w K., obejmując w Spółce udziały w ilości odpowiednio ok. 42%, 40% i 18%.

Podstawową działalnością Spółki jest świadczenie usług w zakresie lokalnego transportu zbiorowego na terenie trzech Gmin – Wspólników Spółki. W myśl art. 7 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 8 marca 1990 roku o samorządzie gminnym zaspokajanie tych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy. Z kolei, z przepisu art. 2 ustawy z dnia 20 grudnia 1996 roku o gospodarce komunalnej wynika, że gospodarka komunalna może być prowadzona przez jednostki samorządu terytorialnego w szczególności w formach zakładu budżetowego lub spółek prawa handlowego.

Wnioskodawca będzie świadczył usługi opodatkowane wg stawki 7% – transport pasażerski na rzecz ludności, odpłatnie.

Spółka uzyskuje przychody ze sprzedaży biletów, ale są one niewystarczające na pokrycie całości kosztów świadczonych przez Spółkę pasażerskich usług przewozowych. W przyszłości, Spółka otrzymywałaby od wymienionych wyżej Gmin – Wspólników dopłaty do bieżącej działalności, zgodnie z art. 177 Kodeksu spółek handlowych.

Dopłaty trzech Gmin Wspólników byłyby przeznaczone na realizację zadań z zakresu transportu, a w efekcie służyłyby na pokrycie straty bilansowej powstałej na skutek prowadzenia deficytowej działalności, jaką jest transport miejski.

Dopłaty nie będą miały bezpośredniego wpływu na cenę świadczonych przez Wnioskodawcę usług na rzecz ludności i na żaden inny rodzaj działalności.

Otrzymywane dopłaty przeznaczone byłyby na pokrycie straty bilansowej powstałej na skutek prowadzenia deficytowych usług na rzecz mieszkańców trzech Gmin — Wspólników i nie służyłyby sfinansowaniu konkretnych usług. Wysokość dopłat byłaby uzależniona od wysokości deficytu pomiędzy przychodami a kosztami wnioskodawcy.

Ponadto Wnioskodawca wyjaśnia, iż nie wykonuje on usług w relacji Gmina – Spółka.

W związku z powyższym mając na uwadze przedstawione zdarzenie przyszłe oraz obowiązujący w tym zakresie stan prawny należy uznać, że jeżeli otrzymywane dopłaty od Gmin – Wspólników Spółki będą przeznaczone wyłącznie na sfinansowanie kosztów związanych prowadzoną przez Spółkę działalnością w zakresie świadczenia pasażerskich usług przewozowych w części niepokrytej przychodami uzyskanymi ze sprzedaży biletów, oraz nie będą miały bezpośredniego wpływu na cenę świadczonych przez Wnioskodawcę usług, to nie będą stanowiły tym samym obrotu w rozumieniu art. 29 ust. 1 ustawy o podatku VAT, a zatem nie będą podlegały opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zaznaczyć należy, że niniejsza interpretacja indywidualna traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego (np. gdyby otrzymane kwoty stanowiły dopłaty do cen biletów) lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.