Autor: Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie

Sygnatura: IPPP2/443-354/09-6/KK

Hasła tematyczne: grunt niezabudowany, grunt zabudowany, użytkowanie wieczyste

Kategoria: Podatek od towarów i usług –> Wysokość opodatkowania –> Zwolnienia –> Zwolnienie od podatku

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Strony przedstawione we wniosku z dnia 27 marca 2009r. (data wpływu 31 marca 2009r.) uzupełnionym pismem z dnia 17 maja 2009r. (data wpływu 19 maja 2009r.) oraz pismem z dnia 28 maja 2009r. (data wpływu 29 maja 2009r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku VAT przy sprzedaży prawa wieczystego użytkowania gruntu niezabudowanego, stanowiącego wody płynące – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 31 marca 2009r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenia przyszłe.

Spółka zamierza odsprzedać w kwietniu bieżącego roku część działki gruntu i działki wód płynących stanowiących użytkowanie wieczyste gruntu. Sprzedaż dotyczyć będzie samego gruntu bez budynków. Do w/w gruntu nie ma planu zagospodarowania terenu, są to tereny zalewowe. Użytkowanie wieczyste zostało zakupione przez naszą Spółkę w roku 2006 łącznie z budynkami jako całość, bez wyodrębniania w fakturze oddzielnych pozycji. Faktura sprzedaży (naszego zakupu) nie podlegała VAT, ponieważ budynki przemysłowe wybudowane były w latach 1980-1982. W ewidencji księgowej naszej Spółki wyodrębniono wartość użytkowania wieczystego na podstawie wyceny Urzędu Miasta do celów podatku od użytkowania wieczystego. Wartość użytkowania wieczystego jest amortyzowana i umarzana z zachowaniem neutralności podatkowej w CIT.

Z uzupełnień do wniosku wynika, iż grunt którego dotyczy sprzedawane prawo użytkowania wieczystego:

1. nie posiada planu zagospodarowania przestrzennego terenu,
2. strona nie występowała o zmianę przeznaczenia gruntów ani o pozwolenie na zabudowę terenu,
3. dla opisanych działek prowadzona jest jedna księga wieczysta,
4. grunt, którego dotyczy prawo jest terenem niezabudowanym, są to wody płynące,
5. w momencie sprzedaży Strona wystąpi o podział geodezyjny działki, zaś sprzedawane prawo dotyczyć będzie gruntu niezabudowanego,
6. grunt zabudowany nadal pozostanie własnością wnioskodawcy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy sprzedaż prawa użytkowania wieczystego bez budynków będzie zwolniona z podatku VAT…

Zdaniem wnioskodawcy sprzedaż kwalifikuje się do zwolnienia z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2, art. 43 ust. 1 pkt 9 i 10a litera a ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe, w zakresie przepisu art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

Wysokość opodatkowania regulują przepisy Działu VIII ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) – zwanej dalej ustawą. Stosownie do art. 41 ust. 1 ustawy stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych, innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę. Opodatkowaniu podlegają zatem dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe, zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku gruntów niezabudowanych – tylko te, których przedmiotem są tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę. Natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, będących np. gruntami rolnymi czy leśnymi, które nie są przeznaczone pod zabudowę, są zwolnione z podatku od towarów i usług.

Należy zauważyć, że ustawa o podatku od towarów i usług w art. 43 ust. 1 pkt 9 posługuje się kryterium przeznaczenia terenu. Jednakże ustawodawca zwalniając z podatku od towarów i usług dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę nie sprecyzował w ustawie, jakimi kryteriami należy się kierować, aby ustalić przeznaczenie danego gruntu. O przeznaczeniu gruntu rozstrzyga bowiem odpowiedni zapis w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, który jako dokument prawa miejscowego decyduje o kwalifikacji gruntu.

Zgodnie z treścią przepisu art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 ze zm.) kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy, w tym uchwalanie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, z wyjątkiem morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej oraz terenów zamkniętych, należy do zadań własnych gminy. Ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

Przepis art. 9 ust. 1 i 4 cyt. ustawy stanowi, że w celu określenia polityki przestrzennej gminy, w tym lokalnych zasad zagospodarowania przestrzennego, rada gminy podejmuje uchwałę o przystąpieniu do sporządzania studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy. Ustalenia studium są wiążące dla organów gminy przy sporządzaniu planów miejscowych.

W myśl art. 14 ust. 1 pkt 1, pkt 5 ww. ustawy, w celu ustalenia przeznaczenia terenów, w tym dla inwestycji celu publicznego, oraz określenia sposobów ich zagospodarowania i zabudowy rada gminy podejmuje uchwałę o przystąpieniu do sporządzenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, zwanego dalej "planem miejscowym", z zastrzeżeniem ust. 6. Przed podjęciem uchwały, o której mowa w ust. 1, wójt, burmistrz albo prezydent miasta wykonuje analizy dotyczące zasadności przystąpienia do sporządzenia planu i stopnia zgodności przewidywanych rozwiązań z ustaleniami studium, przygotowuje materiały geodezyjne do opracowania planu oraz ustala niezbędny zakres prac planistycznych. Zgodnie z art. 15 ust. 1 ww. ustawy wójt, burmistrz albo prezydent miasta sporządza projekt planu miejscowego, zawierający część tekstową i graficzną, zgodnie z zapisami studium oraz z przepisami odrębnymi, odnoszącymi się do obszaru objętego planem.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

Z opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż przedmiotem dostawy będzie prawo użytkowania wieczystego gruntu niezabudowanego nie stanowiącego terenu budowlanego ani przeznaczonego pod zabudowę, a zatem sprzedaż prawa wieczystego użytkowania tegoż gruntu będzie korzystała ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

Odpowiedź powyższa dotyczy sytuacji, gdy w chwili dostawy prawa użytkowania wieczystego grunt będzie gruntem niezabudowanym, innym niż tereny budowlane oraz przeznaczony pod zabudowę (zostanie dokonane wyodrębnienie geodezyjne). Przepis art. 43 ust. 1 pkt 2 i pkt 10 a ustawy nie mają zatem w sprawie zastosowania.

Należy w tym miejscu wyjaśnić, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy – Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Natomiast w myśl art. 14c § 1 tej ustawy, interpretacja indywidualna zawiera ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny. Z powyższych przepisów wynika zatem, że przedmiotem interpretacji może być jedynie ocena stanowiska Wnioskodawcy dotyczącego przedstawionego we wniosku stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Organ wydający interpretację nie jest natomiast uprawniony do analizowania i oceny przesłanych z wnioskiem załączników.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w przypadku interpretacji dotyczącej zdarzenia przyszłego – stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Biuro Krajowej Informacji Podatkowej, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.