Autor: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy

Sygnatura: ITPB1/415-209/09/WM

Hasła tematyczne: leasing, przedmiot umowy leasingu, sprzedaż

Kategoria: Podatek dochodowy od osób fizycznych –> Źródła przychodów –> Przychody z działalności gospodarczej

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 9 marca 2009 r. (data wpływu 16 marca 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych związanych ze sprzedażą wykupionego przedmiotu leasingu – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 marca 2009 r. został złożony ww. wniosek uzupełniony pismem z dnia 14 maja 2009 r. (data wpływu 18 maja 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych związanych ze sprzedażą wykupionego przedmiotu leasingu.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

W ramach działalności gospodarczej – praktyka lekarska wykorzystuje Pan na podstawie umowy leasingu operacyjnego samochód. Raty leasingowe zaliczane są do kosztów uzyskania przychodów. Po zakończeniu umowy leasingu, zamierza Pan wykupić ten samochód za 1% wartości, tj. za kwotę ok. 700 zł.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Czy wykupu musi dokonać podmiot gospodarczy, tj. praktyka lekarska, czy może wykupić go Wnioskodawca do majątku prywatnego, wówczas samochód nie będzie wykorzystywany do działalności gospodarczej…

Jeżeli wykup przedmiotu leasingu dokonany zostanie w ramach działalności gospodarczej i odsprzedany zostanie po 2 lub 7 miesiącach, to czy należy przychód z tej sprzedaży zaliczyć do przychodów z działalności gospodarczej i na powyższą sprzedaż wystawić fakturę…

Jeżeli wykupu dokona Wnioskodawca do majątku prywatnego i odsprzeda go po 1-2, bądź też po 7 miesiącach od daty wykupu, to czy należy opodatkować tę sprzedaż…

Zdaniem Wnioskodawcy, jeżeli wykup dokonany zostanie w ramach działalności gospodarczej, to uzyskane z tego tytułu kwoty należy zaliczyć do przychodów z działalności gospodarczej i zaksięgować w podatkowej księdze przychodów i rozchodów.

Jeżeli natomiast Wnioskodawca wykupu dokona do majątku prywatnego i wykupiony przedmiot leasingu nie będzie wykorzystywany na potrzeby działalności gospodarczej to obowiązek podatkowy w podatku dochodowym od osób fizycznych zależy od okresu użytkowania.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do treści art. 10 ust. 1 pkt 3, i 8 powołanej ustawy, źródłami przychodów są:

• pozarolnicza działalność gospodarcza,
• odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:
1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
4. innych rzeczy,

• jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) – przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy – przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy nie ma zastosowania do odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy – nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat (art. 10 ust. 2 pkt 3 ustawy).

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Wymieniony wyżej art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że przychodem z działalności gospodarczej jest również odpłatne zbycie składników majątku wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą będących:

1. środkami trwałymi,
2. składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa ustalona zgodnie z art. 22g nie przekracza 1.500 zł,
3. wartościami niematerialnymi i prawnymi

• ujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym także przychody z odpłatnego zbycia składników wymienionych w lit. b), spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu użytkowego lub udziału w takim prawie nieujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

Zgodnie z art. 22a ust. 1 ww. ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

• o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Stosownie do treści art. 22d ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podatnicy mogą nie dokonywać odpisów amortyzacyjnych od składników majątku, o których mowa w art. 22a i 22b, których wartość początkowa, określona zgodnie z art. 22g, nie przekracza 3.500 zł; wydatki poniesione na ich nabycie stanowią wówczas koszty uzyskania przychodów w miesiącu oddania ich do używania. Z kolei art. 22f ust. 3 ww. ustawy stanowi, że odpisów amortyzacyjnych dokonuje się zgodnie z art. 22h-22m, gdy wartość początkowa środka trwałego albo wartości niematerialnej i prawnej w dniu przyjęcia do używania jest wyższa niż 3.500 zł. W przypadku gdy wartość początkowa jest równa lub niższa niż 3.500 zł podatnicy, z zastrzeżeniem art. 22d ust. 1, mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych zgodnie z art. 22h-22m albo jednorazowo – w miesiącu oddania do używania tego środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, albo w miesiącu następnym.

Z opisanego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, iż zamierza Pan dokonać sprzedaży wykupionego za 1% wartości, tj. za kwotę ok. 700 zł samochodu, będącego wcześniej przedmiotem leasingu. Przewiduje Pan dwie możliwości wykupu tego samochodu:

• na działalność gospodarczą – z zaliczeniem kwoty wykupu do kosztów działalności gospodarczej;
• bądź też do majątku prywatnego (samochód nie będzie wykorzystywany na potrzeby działalności gospodarczej).

Należy zauważyć, iż cytowany powyżej przepis art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie wymienia wszystkich przychodów z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy. Natomiast przepis art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy wskazuje na niektóre rodzaje przychodów zaliczanych również do przychodów z działalności gospodarczej.

W przypadku zbycia samochodu wykorzystywanego uprzednio w działalności gospodarczej na podstawie umowy leasingu, wykupionego po zakończeniu umowy za 1% wartości, wystąpi przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej. Samochód ten stanowi bowiem składnik majątku prowadzonej przez Pana działalności gospodarczej już przez fakt obciążenia kosztów uzyskania przychodów ratami leasingowymi. Możliwość preferencyjnego zakupu z reguły przewidziana jest dla podmiotu będącego leasingobiorcą, a w opisanej sytuacji – leasingobiorcą jest osoba fizyczna prowadząca działalność gospodarczą, co oznacza, iż również możliwość wykupu samochodu za 1% jego wartości jest związana z prowadzoną działalnością.

W związku z powyższym należy uznać, że sprzedaż przedmiotowego samochodu generować będzie przychód ze źródła o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. pozarolniczej działalności gospodarczej, nawet jeśli samochód zostanie z tej działalności wycofany – jeżeli – między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składnik majątku został wycofany z działalności gospodarczej i dniem odpłatnego zbycia, nie upłynie 6 lat.

Jedynie w przypadku dokonania wykupu przez Wnioskodawcę do majątku prywatnego, ale nie za cenę preferencyjną, lecz za rzeczywistą jej wartość (wartość rynkowa), wartość ustaloną dla „osoby trzeciej” i nie zaliczenia wydatku związanego z wykupem do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej, a ponadto, gdy samochód ten nie będzie wykorzystywany na potrzeby tejże działalności – wówczas, o ile zbycie samochodu nastąpi po upływie pół roku, nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych i jest neutralne podatkowo. Natomiast jeżeli zbycie nastąpi przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło jego nabycie, wystąpi przychód z odpłatnego zbycia rzeczy o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 19 ust. 1 ww. ustawy, przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej. Przepis art. 14 ust. 1 zdanie drugie stosuje się odpowiednio.

Wartość rynkową, o której mowa w ust. 1, rzeczy lub praw majątkowych określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca odpłatnego zbycia (ust. 3).

Stosownie do ust. 4 – jeżeli wartość wyrażona w cenie określonej w umowie odpłatnego zbycia znacznie odbiega od wartości rynkowej nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej wezwie strony umowy do zmiany tej wartości lub wskazania przyczyn uzasadniających podanie ceny znacznie odbiegającej od wartości rynkowej. W razie nieudzielenia odpowiedzi, niedokonania zmiany wartości lub niewskazania przyczyn, które uzasadniają podanie ceny znacznie odbiegającej od wartości rynkowej, organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej określi wartość z uwzględnieniem opinii biegłego lub biegłych. Jeżeli wartość ustalona w ten sposób odbiega co najmniej o 33% od wartości wyrażonej w cenie, koszty opinii biegłego lub biegłych ponosi zbywający.

W myśl art. 24 ust. 6 ww. ustawy, dochodem z odpłatnego zbycia rzeczy określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d), jeżeli przychód z odpłatnego zbycia nie stanowi przychodu z działalności gospodarczej, jest różnica pomiędzy przychodem uzyskanym z odpłatnego zbycia rzeczy a kosztem ich nabycia, zmniejszona o wartość nakładów poczynionych w czasie posiadania rzeczy.

Dochód uzyskany ze zbycia takiej rzeczy, o ile zbycie nastąpi przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło jego nabycie, podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym na ogólnych zasadach. Z uwagi na fakt, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie przewiduje konieczności składania deklaracji podatkowych i wpłacania zaliczek (podatku) z tego tytułu w ciągu roku podatkowego, należy go wykazać w zeznaniu rocznym (PIT-36) składanym za rok podatkowy, w którym dokonano zbycia rzeczy.

Jednocześnie zaznaczyć należy, że w niniejszej interpretacji organ nie oceniał – czy wykupu musi dokonać podmiot gospodarczy, tj. praktyka lekarska, czy też może wykupić go Wnioskodawca do majątku prywatnego – gdyż przedmiotem interpretacji indywidualnej wydanej na podstawie art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, nie jest ocena zapisów umów cywilnoprawnych zawieranych przez podatnika. Organ podatkowy dokonuje interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, nie jest więc właściwy do rozstrzygania zagadnień z zakresu prawa cywilnego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu jej datowania.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, ul. Emilii Plater 1, 10-562 Olsztyn po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.