Autor: Urząd Skarbowy Łódź-Polesie

Sygnatura: IA-415/40/2004

Hasła tematyczne: inwestycje w obcych środkach trwałych, wartość początkowa, podatek dochodowy od osób fizycznych, amortyzacja

Kategoria:

Naczelnik Urzędu Skarbowego Łódź – Polesie działając na podstawie przepisu art. 14a § 1, § 2 i § 3ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku – Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926 ze zm.), udziela Panu informacji w zakresie obowiązywania i stosowania przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie przedstawionej w piśmie z dnia 24 sierpnia 2004 roku (data wpływu do Urzędu 3 września 2004r.).

W przypadku wykorzystywania w prowadzonej działalności gospodarczej obcych składników majątku, w tym także obcych budynków czy lokali, wydatki poniesione na te składniki mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów albo wprost, albo – jeżeli wydatki te zostaną zaliczone do inwestycji w obcych środkach trwałych – poprzez odpisy amortyzacyjne.

W opisanym stanie faktycznym środkiem trwałym była inwestycja w obcym środku trwałym, którą stanowiły wydatki poniesione na przystosowanie lokalu do potrzeb prowadzonej działalności Poradni Lekarzy Rodzinnych przez spółkę cywilną. Prace te zostały zakwalifikowane jako inwestycja w obcym środku trwałym podlegająca odpisom amortyzacyjnym przez okres nie krótszy niż 10 lat, zgodnie z art. 22 j ust. 4 pkt 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 roku Nr 14 poz. 176 ze zm.). W świetle powyższych przepisów podatnicy mogą zaliczać w ciężar kosztów uzyskania przychodów odpisy amortyzacyjne dokonywane od inwestycji w obcych środkach trwałych jedynie w wysokości 1/10 wartości inwestycji w skali roku.

Umowa najmu lokalu zawarta była od roku 2000, natomiast w roku 2004 spółka dokonała zakupu w/wym. lokalu. Spółka cywilna w momencie rozwiązania umowy najmu nie otrzymała żadnego zwrotu kosztów poniesionych nakładów inwestycyjnych w lokalu od jego właściciela. Na dzień zakupu inwestycje w obcych środkach trwałych nie były całkowicie zamortyzowane.

W prawie podatkowym generalną zasadą jest zasada zawarta w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, że kosztem uzyskania przychodów są wszelkie koszty poniesione w celu uzyskania przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 23.

Biorąc pod uwagę fakt, że umowa najmu została rozwiązana przed upływem 10 lat, a spółka użytkuje lokal do działalności gospodarczej na podstawie aktu własności, po zakupie budynku nie ma przeszkód prawnych do wykazania w ewidencji środków trwałych inwestycji w obcych środkach trwałych polegających na modernizacji tego budynku, dokonanych i przekazanych do używania przed jego zakupem, a także do kontynuowania ich odpisów amortyzacyjnych według dotychczasowych zasad.

Ważne jest, aby inwestycje w obcych środkach trwałych (lokalu) zostały dokonane i przekazane do używania zanim spółka kupi lokal. Po przekazaniu do używania inwestycje w obcych środkach trwałych stają się bowiem środkiem trwałym i jako taki stanowią "koszty związane z zakupem", o których mowa w art. 22 g ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i zwiększają wartość początkową kupionego środka trwałego.

Inwestycje w obcych środkach trwałych są to koszty (działania) jednostki odnoszące się do nie stanowiącego (w momencie ich ponoszenia) jej własności środka trwałego, zmierzające do jego ulepszenia. Z momentem przyjęcia do używania efektu tych działań (inwestycji w obcych środkach trwałych) stanowią one odrębny składnik majątku w postaci środka trwałego, którego odpisy amortyzacyjne dokonywane są tak dla potrzeb rachunkowości, jak i podatku dochodowego na ogólnych zasadach, a więc do końca tego miesiąca, w którym:

• zrównała się wartość odpisów amortyzacyjnych z wartością początkową, lub
• inwestycje w obcych środkach trwałych przeznaczono do likwidacji, sprzedano lub stwierdzono ich niedobór.

Inwestycje w obcych środkach trwałych stanowią wydzielone ewidencyjne składniki majątkowe i są one środkami trwałymi, niezależnie od posiadanego do nich prawa własności i przewidywanego okresu używania. Nie ma więc podstaw prawnych aby uznać, że nabycie przez jednostkę prawa własności do środka trwałego (lokalu) po przyjęciu do używania inwestycji w obcych środkach trwałych (inwestycji ulepszających dokonanych przez jednostkę w tym lokalu) powoduje ich likwidację, sprzedaż lub niedobór. Jeżeli więc są one nadal używane, to stanowią odrębny środek trwały amortyzowany według dotychczasowych zasad i stawek.

Inaczej będzie, jeżeli jednostka ponosi nakłady ulepszające np. na nie stanowiący jej własności środek trwały (lokal) i kupuje ten środek przed przekazaniem ich (inwestycji w obcych środkach trwałych) do używania. W takim przypadku poniesione nakłady będą zwiększały wartość początkową lokalu, ponieważ zgodnie z art. 22 g ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych będą stanowiły koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego do używania