Autor: Urząd Skarbowy w Białogardzie
Sygnatura: USP-II-443/72/2004
Hasła tematyczne: miejsce świadczenia usług, usługi konsultingowe, usługi doradcze
Kategoria:
Na podstawie art. 14a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926 z późniejszymi zmianami) Naczelnik Urzędu Skarbowego w Białogardzie, udziela informacji o zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego i stwierdza, co następuje:
Wnoszący zapytanie przedstawił stan faktyczny, z którego wynika, że prowadzi działalność gospodarczą w zakresie świadczenia usług na ruchomym majątku rzeczowym dla kontrahentów ze Szwecji. W zawartej umowie z kontrahentami ze Szwecji jest klauzula, iż przy wykonywaniu tych usług podatnik będzie korzystał z usług firmy szwedzkiej w zakresie usług konsultingu, doradczych i innych pomocniczych niezbędnych do wykonywania tych czynności, są to:
- Usługi w zakresie badania rynku – symbol PKWiU 74.13.11,
- Usługi doradztwa w zakresie ogólnych zagadnień zarządzania – pozostałe – symbol PKWiU 74.14.17,
- Usługi inżynierskie, doradcze – symbol PKWiU 74.20.31,
- Usługi w zakresie tłumaczeń pisemnych – symbol PKWiU 74.83.13,
- Usługi w zakresie tłumaczeń ustnych – symbol PKWiU 74.83.14,
- Usługi obsługi biurowej, pozostałe – symbol PKWiU 74.83.15,
- Usługi wspomagające transport drogowy pozostałe – symbol PKWiU 63.21.25.
Na wystawianych fakturach zaznaczane jest, że są to usługi wykonywane na terenie Szwecji. Od 1 maja 2004 r. tylko sporadycznie zdarza się, że nadzór techniczny i kontrolny jest przeprowadzany w firmie podatnika w Polsce. Także ustne przekazywanie instrukcji nad montażem oraz ustaleniami co do kolejności wykonywanych operacji montażowych jest przekazywane telefonicznie ze Szwecji przez przedstawiciela firmy, a także osobiście przedstawiciel informacje te przekazuje na spotkaniach roboczych organizowanych w firmie podatnika.
Na tle takich okoliczności faktycznych podatnik formułuje stanowisko, iż:
- W przypadku, gdy szwedzki podatnik podatku od wartości dodanej wystawił fakturę dla polskiego podatnika podatku od towarów i usług, na której zawarł iż usługi wykonywane były wyłącznie na terenie Szwecji – podatnik ma obowiązek dokonania samoopodatkowania i wykazania w deklaracji VAT-7 z tego tytułu podatek należny i naliczony,
- W przypadku, gdy ww. faktura zawiera adnotację, iż usługi wykonywane były na terenie Szwecji i Polski – podatnik ma obowiązek dokonania samoobliczenia i wykazania w deklaracji VAT-7 także w sytuacji, gdy na fakturze jest podany NIP obu kontrahentów: szwedzkiego i polskiego,
- Na fakturze brak jest nr NIP podatnika podatku od wartości dodanej – bez względu gdzie ta czynność byłaby wykonywana – czynność ta podlega opodatkowaniu w kraju świadczącego usługę tzn. w tym wypadku w Szwecji,
- Obowiązek podatkowy w stosunku do ww. usług powstaje z datą wystawienia faktury w każdym przypadku.
Naczelnik Urzędu Skarbowego stwierdza, że stanowisko podatnika jest nieprawidłowe.
Do opisanego stanu faktycznego mają zastosowanie następujące normy prawa podatkowego: art. 2 pkt 9, art. 17 ust. 1 pkt 4 i ust. 3, art. 27 ust. 1, ust. 2 pkt 3 lit. b, ust 3 i ust. 4 pkt 3 oraz art. 19 ust. 1 i 19 ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535).
Zastosowanie powołanych norm skutkuje dokonaniem powyższej oceny prawnej stanowiska podatnika, uzasadnionej w sposób następujący:
Zgodnie z art. 2 pkt 9 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535), przez import usług rozumie się świadczenie usług, z tytułu wykonania, których podatnikiem jest usługobiorca, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy, czyli osoba prawna, jednostka organizacyjna nie posiadająca osobowości prawnej lub osoba fizyczna będąca usługobiorcą usług świadczonych przez podatników posiadających siedzibę lub miejsce zamieszkania albo pobytu poza terytorium kraju. Przez terytorium kraju, zgodnie z art. 2 pkt 1 ustawy, rozumieć należy terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
Co do zasady, przez import usług generalnie rozumieć należy więc takie usługi, które spełniają łącznie następujące warunki:
- Usługodawca musi posiadać siedzibę (miejsce zamieszkania albo pobytu) poza terytorium Polski a więc na terytorium Wspólnoty lub poza tym terytorium,
- usługobiorcą jest osoba prawna, osoba fizyczna lub jednostka organizacyjna nie posiadająca osobowości prawnej, mająca siedzibę (miejsce zamieszkania lub pobytu) na terytorium Polski, która jest zobowiązana do rozliczania się ze zobowiązań podatkowych w Polsce,
- usługodawca nie rozliczył w Polsce podatku należnego z tytułu wykonanej usługi na rzecz usługobiorcy z Polski.
Reguła ta nie ma jednak zastosowania do usług, od których podatek należny został rozliczony przez usługodawcę na terytorium kraju (Polski), z wyłączeniem usług określonych w art. 27 ust. 3 oraz art. 28 ust. 3, 4, 6 i 7, dla których w każdym przypadku podatnikiem jest ich usługobiorca (art. 17 ust. 2).
Prawidłowe określenie miejsca świadczenia usługi jest niezwykle istotne, bowiem z miejscem tym związany jest obowiązek zapłaty podatku VAT – będzie ono wskazywało do którego budżetu krajowego wpłynie należny z tego tytułu podatek. Zasadniczo przyjmuje się, że miejscem świadczenia usług jest miejsce siedziby usługodawcy. Istnieje jednak od tej zasady wiele wyjątków. Jedną z grup usług podlegających szczególnym regulacjom (tak jak w rozpatrywanym przypadku) są usługi, których miejsce świadczenia określone jest przez kraj siedziby usługobiorcy, a nie usługodawcy jak w zasadzie ogólnej. Chodzi w tym przypadku o katalog usług, tzw. niematerialnych, wymienionych w art. 27 ust. 3 ustawy – usług prawniczych, rachunkowo-księgowych, badania rynków i opinii publicznej, doradztwa w zakresie prowadzenia działalności gospodarczej i zarządzania (PKWiU 74.1); przetwarzania danych i dostarczania informacji; architektonicznych i inżynierskich (PKWiU 74.2), tłumaczeń – które są świadczone przez usługodawców mających siedzibę (miejsce zamieszkania lub pobytu) poza terytorium RP na rzecz usługobiorców mających siedzibę w Polsce, przy których miejscem świadczenia (i opodatkowania) tych usług jest zawsze miejsce, gdzie nabywca usługi dla którego usługa jest świadczona, posiada siedzibę, stałe miejsce wykonywania działalności.
W związku z powyższym zakup przedmiotowych usług, tj.:
- Usługi w zakresie badania rynku – symbol PKWiU 74.13.11,
- Usługi doradztwa w zakresie ogólnych zagadnień zarządzania – pozostałe – symbol PKWiU 74.14.17,
- Usługi inżynierskie, doradcze – symbol PKWiU 74.20.31,
- Usługi w zakresie tłumaczeń pisemnych – symbol PKWiU 74.83.13,
- Usługi w zakresie tłumaczeń ustnych – symbol PKWiU 74.83.14,
należy traktować jako import usług, o ile podana przez podatnika klasyfikacja zakupionych usług jest prawidłowa.
Miejscem świadczenia usług wspomagających transport drogowy (symbol PKWiU 63.21.25) jest miejsce, gdzie usługi są faktycznie świadczone.
Natomiast miejscem świadczenia usług obsługi biurowej (symbol PKWiU 74.83.15) jest miejsce, gdzie świadczący usługę posiada siedzibę (zasada ogólna).
W przypadku:
- importu usług, obowiązek rozliczenia podatku z tego tytułu ciąży na kontrahencie polskim według stawek właściwych dla świadczonych usług,
- w pozostałych ww. przypadkach obowiązek rozliczenia podatku spoczywa na kontrahencie szwedzkim (nie ma tu importu usług).
Zgodnie z art. 19 ust. 19 ustawy o podatku od towarów i usług, przy określeniu momentu powstania obowiązku podatkowego z tytułu importu usług, znajdują zastosowanie, w zależności od okoliczności, odpowiednio przepisy: art. 19 ust. 1, art. 4, art. 5, art. 11, art. 13 pkt 1 lit. b i c, pkt 2, 4 i 7-9 oraz ust. 14 – 16.