Autor: Pierwszy Urząd Skarbowy w Koszalinie

Sygnatura: PDF II/415-33/2004

Hasła tematyczne: osoby współpracujące, podnoszenie kwalifikacji, koszty uzyskania przychodów

Kategoria:

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ww. ustawy, kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, wyjątkiem z kosztów wymienionych w art. 23.

Konstrukcja kosztów uzyskania przychodów, określona w art. 22 ust. 1 wyżej cyt. ustawy, oparta jest na swoistej klauzuli generalnej stanowiącej, iż kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są wszelkie koszty ponoszone w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 powyższej ustawy.

Oznacza to, iż podatnik ma możliwość odliczenia dla celów podatkowych koniecznych (niezbędnych) wydatków, pod tym wszakże warunkiem, iż wykaże ich bezpośredni związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma lub mieć może bezpośredni wpływ na wielkość osiągniętego przychodu.

Utrwalone orzecznictwo NSA w tym zakresie wskazuje, iż przy ustalaniu kosztów uzyskania przychodów, każdy wydatek poza wyraźnie wskazanymi w ustawie – wymaga indywidualnej oceny pod kątem bezpośredniego związku z przychodami i racjonalnością działania dla osiągnięcia przychodu.

Z tego zatem względu wydatki ponoszone na studia podyplomowe osoby współpracującej nie mogą być uznane za koszt uzyskania przychodu z działalności gospodarczej, gdyż podatnik nie wykazał związku między tymi wydatkami, a przychodem uzyskanym z tego źródła.

Stwierdzenie, że studia podyplomowe, zastąpią liczne szkolenia księgowe, podatkowe, czy ZUS-u, nie jest w świetle art. 22 ust.1 ustawy, argumentem wystarczającym.