Sposób ustalenia kosztu uzyskania przychodu i dochodu przy sprzedaży samochodu osobowego, którego wartość początkowa (cena nabycia) przekraczała 20 000 EURO.


Autor: Pierwszy Urząd Skarbowy w Gliwicach

Sygnatura: IUSIPD1/1/415/49/04

Hasła tematyczne: sprzedaż majątku, ustalanie dochodu, koszty uzyskania przychodów

Kategoria:

Przy ustalaniu dochodu ze sprzedaży środka trwałego – samochodu osobowego, którego cena nabycia przekraczała 20 000 EURO znajdują zastosowanie przepisy ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jednolity Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.):

Art. 24 ust. 2 pkt 1 ustawy – dochodem z odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, wykorzystywanych na potrzeby działalności gospodarczej lub działów specjalnych produkcji rolnej, jest przychód z odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. b), a w pozostałych przypadkach dochodem lub stratą jest różnica między przychodem z odpłatnego zbycia a:

– wartością początkową wykazaną w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem pkt 2, powiększona o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od tych środków i wartości .

Art. 23 ust. 1 pkt 1 lit. b/ ustawy – za koszty uzyskania przychodów nie uważa się wydatków na:

– nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a) środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części,

  • wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów przy określaniu dochodu z odpłatnego zbycia rzeczy określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d), oraz gdy odpłatne zbycie rzeczy i praw jest przedmiotem działalności gospodarczej, a także w przypadku odpłatnego zbycia składników majątku związanych z działalnością gospodarczą, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, bez względu na czas ich poniesienia.

Zgodnie z powyższymi przepisami dochód ze sprzedaży samochodu osobowego, którego wartość początkowa przekracza 20 000 EURO, oblicza się przyjmując:

– przychód z odpłatnego zbycia pomniejszony o koszt uzyskania przychodu, którym są wydatki poniesione na nabycie samochodu zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami pomniejszone o sumę odpisów, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1 ww. u.p.d.o.f.

W art. 22h ust. 1 pkt. 1 ww. ustawy określono, iż; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których zgodnie z art. 23 ust. 1, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Ponieważ w omawianym przypadku, znajduje również zastosowanie przepis art. 23 ust. 1 pkt 4 ww. ustawy, który stanowi, iż nie uważa się za koszt uzyskania przychodu odpisów z tytułu zużycia samochodu osobowego, dokonywanych według zasad określonych w art. 22a-22o, w części ustalonej od wartości samochodu przewyższającej równowartość 20.000 EURO przeliczonej na złote według kursu średniego EURO ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z dnia przekazania samochodu do używania, sumę odpisów amortyzacyjnych stanowić będą odpisy amortyzacyjne naliczone od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym samochód wprowadzono do ewidencji do końca tego miesiąca, w którym nastąpiła zbycie, które:

– były zaliczone do kosztów uzyskania przychodów – odpisy z tytułu zużycia samochodu osobowego w części ustalonej od wartości samochodu stanowiącej równowartość 20.000 EURO,

– nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów – odpisy z tytułu zużycia samochodu osobowego, w części ustalonej od wartości samochodu przewyższającej równowartość 20.000 EURO.

Zatem, przedstawiony przez Pana, w stanowisku II, sposób ustalenia dochodu z odpłatnego zbycia samochodu osobowego, stanowiącego środek trwały, jest prawidłowy.

Przedstawiając powyższe, zwracam uwagę, iż zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt 1 przy ustalaniu przychodów z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą składników majątku będących środkami trwałymi, przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio:

– art. 14, ust.1 stanowi – za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług,
– art. 19 stanowi:

  1. "Przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej. Przepis art. 14 ust. 1 zdanie drugie stosuje się odpowiednio.
  2. Przychodem z odpłatnego zbycia w drodze zamiany nieruchomości lub praw majątkowych, a także innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, u każdej ze stron umowy przenoszącej własność jest wartość nieruchomości, rzeczy lub prawa zbywanego w drodze zamiany. Przepisy ust. 1, 3 i 4 stosuje się odpowiednio.
  3. Wartość rynkową, o której mowa w ust. 1, rzeczy lub praw majątkowych określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca odpłatnego zbycia.
  4. Jeżeli wartość wyrażona w cenie określonej w umowie odpłatnego zbycia znacznie odbiega od wartości rynkowej nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej wezwie strony umowy do zmiany tej wartości lub wskazania przyczyn uzasadniających podanie ceny znacznie odbiegającej od wartości rynkowej. W razie nieudzielenia odpowiedzi, niedokonania zmiany wartości lub niewskazania przyczyn, które uzasadniają podanie ceny znacznie odbiegającej od wartości rynkowej, organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej określi wartość z uwzględnieniem opinii biegłego lub biegłych. Jeżeli wartość ustalona w ten sposób odbiega co najmniej o 33% od wartości wyrażonej w cenie, koszty opinii biegłego lub biegłych ponosi zbywający"7