W jakiej formie gospodarstwo agroturystyczne powinno obciążać Nadleśnictwo za świadczone na jego zamówienie usługi zakwaterowania i wyżywienia myśliwych?


Autor: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy

Sygnatura: ITPB3/423-182/07/AT

Hasła tematyczne: dokumentacja księgowa, dowód księgowy, rachunki

Kategoria: Ordynacja podatkowa –> Zobowiązania podatkowe –> Rachunki –> Obowiązek wystawienia rachunku

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA


Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Nadleśnictwa przedstawione we wniosku z dnia 27 listopada 2007 r. (data wpływu 3 grudnia 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej Ordynacji podatkowej w zakresie obowiązku wystawiania rachunków – jest prawidłowe.


UZASADNIENIE


W dniu 3 grudnia 2007 r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej Ordynacji podatkowej w zakresie obowiązku wystawiania rachunków.


W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.


Nadleśnictwo w ramach prowadzonej działalności zajmuje się m.in. organizowaniem polowań dla myśliwych. Jednostka, jako że nie jest w stanie samodzielnie zapewnić swoim klientom bazy noclegowo – gastronomicznej, rozważa skorzystanie z usług oferowanych przez gospodarstwo agroturystyczne w przedmiocie zakwaterowania i wyżywienia myśliwych.

Osoba prowadząca gospodarstwo agroturystyczne (działalność zarejestrowana w ewidencji działalności gospodarczej) nie prowadzi działalności rolniczej i podlega przepisom ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.). Korzysta ona jednak ze zwolnienia w zakresie tego podatku, na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 43 wskazanej ustawy. Ponadto kontrahent nie jest podatnikiem w rozumieniu ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 ze zm.).


W związku z powyższym zadano następujące pytanie.


W jakiej formie gospodarstwo agroturystyczne powinno obciążać Nadleśnictwo za świadczone na jego zamówienie usługi zakwaterowania i wyżywienia myśliwych…


Zdaniem Wnioskodawcy gospodarstwo agroturystyczne ma obowiązek wystawiania Nadleśnictwu rachunków z tytułu zleconych i wykonanych usług zakwaterowania i wyżywienia, co wynika z przepisu art. 87 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa, który stanowi, że jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy prowadzący działalność gospodarczą obowiązani są na żądanie kupującego lub usługobiorcy wystawić rachunek potwierdzający dokonanie sprzedaży lub wykonanie usługi. Z kolei art. 3 definiuje działalność gospodarczą jako każdą działalność zarobkową w rozumieniu przepisów o swobodzie działalności gospodarczej, w tym wykonywanie wolnego zawodu, a także każdą inną działalność zarobkową, nawet gdy inne ustawy nie zaliczają tej działalności do działalności gospodarczej.


W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.


Zgodnie z dyspozycją art. 87 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy prowadzący działalność gospodarczą obowiązani są na żądanie kupującego lub usługobiorcy wystawić rachunek potwierdzający dokonanie sprzedaży lub wykonanie usługi.

Z przepisu tego wynika, że znajduje on zastosowanie jedynie w sytuacji, gdy inne przepisy prawa podatkowego nie regulują zasad wystawiania takich dokumentów.

W myśl przepisu art. 87 § 2 omawianej ustawy obowiązek wystawienia rachunku, o którym mowa w § 1, nie dotyczy rolników sprzedających produkty roślinne i zwierzęce pochodzące z własnej uprawy lub hodowli, nieprzerobione sposobem przemysłowym, chyba że sprzedaż jest dokonywana w ich odrębnych, stałych miejscach sprzedaży, poza obrębem uprawy lub hodowli.

Na podstawie art. 3 pkt 9 Ordynacji podatkowej, ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej – rozumie się przez to każdą działalność zarobkową w rozumieniu przepisów o swobodzie działalności gospodarczej, w tym wykonywanie wolnego zawodu, a także każdą inną działalność zarobkową wykonywaną we własnym imieniu i na własny lub cudzy rachunek, nawet gdy inne ustawy nie zaliczają tej działalności do działalności gospodarczej lub osoby wykonującej taką działalność – do przedsiębiorców.

Wymogi formalne jakie spełniać winien rachunek, zawiera § 14 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 sierpnia 2005 r. w sprawie naliczania odsetek za zwłokę oraz opłaty prolongacyjnej, a także zakresu informacji, które muszą być zawarte w rachunkach (Dz. U. z 2005 r. Nr 165, poz. 1373).

Z opisu zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę wynika natomiast, że osoba fizyczna prowadząca gospodarstwo agroturystyczne, która ma świadczyć przedmiotowe usługi, nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług, jak również nie prowadzi działalności rolniczej i podlega przepisom ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W konsekwencji – w zakresie, o którym mowa we wniosku – takie usługi winny zostać udokumentowane przy pomocy rachunku, stosownie do postanowień cytowanego art. 87 § 1 Ordynacji podatkowej. Okoliczności tej nie zmienia fakt, że kontrahent prowadzący wyżej wymienione gospodarstwo korzysta ze zwolnienia przedmiotowego, o jakim mowa w art. 21 ust. 1 pkt 43 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.


Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.


Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.