Opodatkowanie świadczeń uzyskiwanych przez pracowników z tytułu nieobowiązkowych świadczeń medycznych opłacanych w formie ryczałtowej.


Autor: Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie

Sygnatura: IPPB2/415-367/07-2/AK

Hasła tematyczne: abonament medyczny, przychody ze stosunku pracy, świadczenia medyczne, świadczenie nieodpłatne, usługi medyczne, źródła przychodu

Kategoria: Podatek dochodowy od osób fizycznych –> Źródła przychodów –> Przychody ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych

ITERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Państwa, przedstawione we wniosku z dnia 22.10.2007 r. (data wpływu 09.11.2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie świadczenia usług medycznych na rzecz pracowników Spółki – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 09.11.2007 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie świadczenia usług medycznych na rzecz pracowników Spółki

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka posiada umowy zawarte z niepublicznymi zakładami opieki zdrowotnej o świadczenie usług medycznych na rzecz pracowników. Zakres świadczeń placówki medycznej uzależniony jest od rodzaju pakietu wykupionego dla danego pracownika i obejmuje badania wstępne, badania okresowe, badania kontrolne oraz badania profilaktyczne przewidziane w Kodeksie pracy, jak również inne świadczenia zdrowotne nie związane z medycyną pracy.

Wynagrodzenie należne placówce medycznej tytułem świadczenia usług na rzecz Spółki określane jest w formie miesięcznego ryczałtu kalkulowanego jako iloczyn liczby pracowników upoważnionych przez Spółkę do korzystania ze świadczeń medycznych w danym miesiącu i zryczałtowanej stawki na jednego pracownika.

Wynagrodzenie to zatem:

  1. uniezależnione jest od faktu i zakresu usług faktycznie wykonanych przez placówkę medyczną w danym miesiącu na rzecz konkretnego pracownika,
  2. jest należne placówce medycznej również w przypadku gdy dany pracownik w danym miesiącu w ogóle nieskorzystał z usług placówki.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w sytuacji opisanej powyżej w odniesieniu do świadczeń medycznych innych niż przewidziane w Kodeksie pracy dla pracowników Spółki objętych programem opieki medycznej powstaje z tego tytułu przychód, który powinien zostać doliczony do przychodu pracownika ze stosunku pracy i opodatkowany podatkiem dochodowym od osób fizycznych…

Zdaniem Wnioskodawcy:

Zgodnie z art 12 ust 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tj. Dz.U. z 2000 r., Nr 14, poz. 176 ze zm.), za przychody ze stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych Zgodnie z art. 11 ust.1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych z kolei, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-16, art. 17 ust. 1 pkt 6 i 9, art. 19 i art. 20 ust. 3 tej ustawy, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń, W przypadku otrzymania świadczenia, jeśli są to usługi zakupione, jego wartość zgodnie z art. 11 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ustala się według cen zakupu usługi. W świetle powyższego, opisane świadczenia powinny być zatem co do zasady traktowane jako dodatkowe świadczenia ze stosunku pracy.

Zdaniem Spółki jednakże, w opisanej sytuacji precyzyjne określenie wysokości świadczenia przypadającego na jednego pracownika nie będzie możliwe. Wynika to z faktu, iż Spółka jako pracodawca opłaca zryczałtowany abonament przypadający na jednego zgłoszonego pracownika bez względu na to, czy i w jakiej wysokości pracownik ten skorzystał w danym miesiącu ze świadczeń medycznych oferowanych przez placówkę medyczną. Przepisy ustawy o ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie przewidują natomiast możliwości doliczenia do dochodu pracownika wartości świadczeń ponoszonych przez pracodawcę na rzecz pracowników w sytuacji, gdy nie można jednoznacznie określić wartości świadczenia, z jakiego dany pracownik faktycznie skorzystał. Samo uprawnienie bowiem do skorzystania ze świadczeń medycznych, które wynika z zawartej przez Spółkę umowy nie oznacza jeszcze ich faktycznego otrzymania przez daną osobę. Zgodnie natomiast z wyżej przytoczoną definicją przychodu, w odniesieniu do nieodpłatnych świadczeń przychód powstaje po stronie podatnika dopiero w momencie jego otrzymania i wówczas też podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych

Powyższy wniosek wynika przede wszystkim z faktu, iż wydatki na usługi medyczne są ponoszone przez Spółkę niezależnie od wartości rzeczywistych świadczeń zrealizowanych w danym miesiącu przez placówkę medyczną jak również niezależnie od tego czy pracownik wogóle skorzystał ze świadczenia. Skorzystanie ze świadczenia nie jest bowiem ewidencjonowane, a więc niemożliwe jest ustalenie czy pracownik w danym miesiącu otrzymał faktycznie świadczenie, a także przyporządkowanie do jego osoby konkretnej wartości tego świadczenia.

Stanowisko Spółki znajduje potwierdzenie w piśmie Ministerstwa Finansów z dnia 27 września 2002 r. w którym stwierdza się, ze „(. .) pracodawca jest obowiązany do doliczenia do przychodu pracownika wartości faktycznie otrzymanych przez pracownika świadczeń, w tym usług medycznych, stosując w tym celu ceny zakupu usługi.(..) Uwzględnienie kosztów usług medycznych w przychodach pracownika jednak nie zawsze jest możliwe. Przykładowo może mieć to miejsce w sytuacji, gdy pracodawca wykupuje usługi medyczne jednakże opłatę te usługi wnosi w sposób zryczałtowany (bez względu na rzeczywistą wartość wykonanych usług) albo w sposób uniemożliwiający identyfikację ceny konkretnej usługi ponoszonej na rzecz konkretnego pracownika. Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie przewiduje bowiem doliczania do dochodu pracownika wartości świadczeń ponoszonych przez pracodawcę na rzecz pracowników w sytuacji, gdy nie można określić wartości świadczenia z jakiego podatnik faktycznie skorzystał (…). Stąd też doliczanie do dochodu pracownika wartości świadczeń usług medycznych jedynie przypadających na pracownika (a nie faktycznie otrzymanych) byłoby sprzeczne z postanowieniami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i w konsekwencji sprzeczne z Konstytucją Rzeczypospolitej Polskiej.”

Na tle zaistniałego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje.

Zgodnie z treścią art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r., Nr 14, poz. 176 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W art. 10 ww. ustawy zostały określone źródła przychodów, gdzie między innymi wymienia się: stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkowstwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, pracę nakładczą, emeryturę lub rentę.

W myśl art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Użyty powyżej zwrot „w szczególności” oznacza, że wymienione kategorie przychodów zostały wymienione jedynie przykładowo. Przychodem ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych są więc wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u podatnika powstaniem przysporzenia majątkowego, mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym.

Przepis art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, iż przychodami, z zastrzeżeniem art. 14 – 16, art. 17 ust. 1 pkt 6 i 9, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Przy czym art. 11 ust. 2a pkt 2 ww. ustawy stanowi, iż wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się – jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi zakupione – według cen zakupu.

Zgodnie z art. 229 § 6 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 ze zm.), wstępne, okresowe i kontrolne badania lekarskie są przeprowadzane na koszt pracodawcy. Pracodawca ponosi ponadto inne koszty profilaktycznej opieki zdrowotnej nad pracownikami, niezbędnej z uwagi na warunki pracy. Wartość tego rodzaju świadczeń, otrzymanych przez pracownika od pracodawcy, nie stanowi przychodu w rozumieniu przepisów ustawy.

Stąd, w przypadku zakupu przez pracodawcę usług polegających na wykonaniu wstępnych, okresowych oraz kontrolnych badań lekarskich, wartość tego rodzaju świadczeń nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. W konsekwencji, w sytuacji zakupu przez pracodawcę pakietu usług medycznych dla swoich pracowników dotyczących np. wykonania wstępnych, okresowych oraz kontrolnych badań lekarskich, a także dobrowolnych specjalistycznych usług medycznych, opodatkowaniu podatkiem dochodowym – na zasadach określonych w art. 32 w związku z art. 12 ust. 1 ustawy – podlegać będzie jedynie wartość pieniężna tej części otrzymanego świadczenia (część opłaty), która przypada na dobrowolne specjalistyczne usługi medyczne.

W związku z powyższym należy zauważyć, iż w przypadku zakupu przez pracodawcę usług medycznych uprawniających poszczególnych pracowników do skorzystania z określonych świadczeń ich wartość stanowi przychód ze stosunku pracy, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ww. ustawy. Podkreślenia wymaga, iż w przypadku ryczałtowej formy dokonywania rozliczeń z firmą świadczącą usługi medyczne, fakt skorzystania lub nie skorzystania przez pracownika w danym miesiącu z usługi, pozostaje bez wpływu na sposób opodatkowania przedmiotowych świadczeń.

Jednocześnie należy podkreślić, iż w przedmiotowej sprawie nie ma trudności z indywidualizacją świadczenia. Z opisanego stanu faktycznego wynika, że odpłatność uzależniona jest od ilości pracowników, upoważnionych przez Spółkę do korzystania ze świadczeń medycznych w danym miesiącu i zryczałtowanej stawki na jednego pracownika. Możliwe jest więc ustalenie wysokości opłaty w odniesieniu do jednego pracownika. Kwota ww. opłaty przypadającej na danego pracownika będzie stanowiła przychód ze stosunku pracy. Wartość świadczenia medycznego opłaconego za pracownika pracodawca ma obowiązek doliczyć do wynagrodzenia wypłaconego w danym miesiącu i od łącznej wartości obliczyć, pobrać i odprowadzić zaliczkę na podatek dochodowy według zasad przewidzianych dla opodatkowania przychodów ze stosunku pracy, zgodnie z przepisami art. 31, 32 i 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Reasumując, należy stwierdzić, iż przedmiotowe świadczenie stanowi przychód pracownika podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock