Czy od wykupionego pakietu usług opieki medycznej w prywatnych gabinetach lekarskich dla pracowników oraz osób przebywających na urlopach wychowawczych i odbywających służbę wojskową należy potrącić podatek dochodowy, czy można ww. świadczenie potraktować jako świadczenie rzeczowe pokrywane ze środków ZFŚS, które to jest zwolnione od podatku dochodowego.


Autor: Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu

Sygnatura: ILPB1/415-157/07-2/IM

Hasła tematyczne: płatnik, przychody ze stosunku pracy, świadczenia na rzecz pracowników, świadczenia zdrowotne, zwolnienia przedmiotowe

Kategoria: Podatek dochodowy od osób fizycznych –> Zwolnienia przedmiotowe

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z o.o. przedstawione we wniosku z dnia 25 września 2007 r. (data wpływu 30 października 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie przychodów z tytułu przyznanych świadczeń medycznych – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 października 2007 r. Spółka z o.o. złożyła wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie przychodów z tytułu przyznanych świadczeń medycznych. Wniosek podpisany był przez Pana J.S. – prezesa zarządu oraz Pana K.G. – prokurenta.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka z o.o. wykupiła dla pracowników pakiet opieki medycznej w prywatnych gabinetach lekarskich. Koszt pakietu na osobę wynosi 11 PLN. Wyżej wymieniona kwota pokrywana jest ze środków zakładu – pracownicy płacą jedynie od tej kwoty składki na ubezpieczenia społeczne oraz podatek dochodowy od osób fizycznych. Opieką medyczną Spółka chciałaby również objąć osoby przebywające aktualnie na urlopach wychowawczych oraz odbywające czynną służbę wojskową, finansując koszty pakietu ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy przy wyborze takiego rozwiązania od kwoty 11 PLN należy potrącić podatek, czy potraktować to świadczenie jako świadczenie rzeczowe ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych, które jest zwolnione od podatku dochodowego od osób fizycznych…

Zdaniem Wnioskodawcy ww. kwota powinna zostać zwolniona od podatku ponieważ:

  1. pakiet opieki medycznej został zakupiony dla wszystkich pracowników – zakład nie chce poróżniać pracowników, a osoby przebywające na urlopach wychowawczych oraz odbywające czynną służbę wojskową również posiadają status pracownika,
  2. ww. osoby nie posiadają dochodu, nie jest możliwe dokonanie potrącenia podatku dochodowego oraz składek na ubezpieczenie społeczne; w przypadku potraktowania tegoż świadczenia jako świadczenia rzeczowego nie ma konieczności potrącenia podatku dochodowego oraz składek na ubezpieczenie społeczne,
  3. przepisy prawne interpretuje się na korzyść pracownika, dlatego – również w tym przypadku należy wybrać interpretację korzystniejszą dla pracownika.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy źródłami przychodów są stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Na podstawie art. 11 ust. 1 ww. ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14 – 16, art. 17 ust. 1 pkt 6 i 9, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Stosownie do art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Z powyższego wynika, iż przychodem ze stosunku pracy nie jest jedynie wynagrodzenie za pracę, ale także inne przysporzenia majątkowe, takie jak nieodpłatne świadczenia, czy też świadczenia częściowo nieodpłatne.

Zgodnie z art. 12 ust. 2 i 3 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wartość pieniężną świadczeń w naturze przysługujących pracownikom na podstawie odrębnych przepisów ustala się według przeciętnych cen stosowanych wobec innych odbiorców, jeżeli przedmiotem świadczenia są rzeczy lub usługi wchodzące w zakres działalności pracodawcy, natomiast dla innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych – według zasad określonych w art. 11 ust. 2-2b ww. ustawy.

Z przytoczonych przepisów wynika więc, że wszelkie świadczenia otrzymywane od pracodawcy, zarówno nieodpłatne jak i częściowo odpłatne stanowią przychód ze stosunku pracy.

Jednocześnie na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wolna od podatku dochodowego od osób fizycznych jest wartość rzeczowych świadczeń otrzymywanych przez pracownika, sfinansowanych w całości ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub funduszy związków zawodowych – do wysokości nie przekraczającej w roku podatkowym kwoty 380 zł; rzeczowymi świadczeniami nie są bony, talony i inne znaki, uprawniające do ich wymiany na towary lub usługi.

Przesłanki określone w powyższym przepisie muszą być spełnione łącznie, a zatem:

  1. świadczenie ma charakter świadczenia rzeczowego,
  2. jest w całości sfinansowane ze środków ZFŚS lub funduszy związków zawodowych,
  3. wysokość tych świadczeń nie przekracza w roku podatkowym kwoty 380 zł.

W związku z tym, iż ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie określa definicji rzeczy ani świadczenia rzeczowego, należy odwołać się do definicji stosowanych w innych dziedzinach prawa.

Zgodnie z art. 45 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.) rzeczami są tylko przedmioty materialne.

Z powyższego wynika zatem, że ze zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, korzystają jedynie świadczenia o charakterze rzeczowym (np. bilety do kina, teatru, karnety na basen, paczki świąteczne itp.), nie można natomiast uznać, iż wykupienie dla pracowników pakietu usług opieki medycznej w prywatnych gabinetach lekarskich, jest świadczeniem rzeczowym, bowiem beneficjenci nie otrzymują świadczenia o charakterze materialnym. Przedmiotem świadczenia jest usługa medyczna, a nie rzecz.

Biorąc pod uwagę powyższe należy stwierdzić, iż wykupione usługi medyczne, przez Spółkę stanowią formę świadczeń pieniężnych ponoszonych za pracowników.

Wartość takiego świadczenia nie podlega zatem zwolnieniu na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i stanowi przychód pracownika podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych z tytułu przychodów ze stosunku pracy.

Momentem powstania przychodu ze stosunku pracy jest dzień otrzymania przez pracownika przychodu lub dzień postawienia przychodu do jego dyspozycji (art. 11 ust. 1 ww. ustawy). Jeżeli wynagrodzenie za pracę jest przelewane przez pracodawcę na rachunek bankowy pracownika, to przychód ze stosunku pracy powstaje w dniu dokonania przez pracodawcę przelewu wynagrodzenia, a nie w dniu jego wpływu na konto pracownika.

Nie ma znaczenia też fakt pozostawania danej osoby w stosunku zatrudnienia w momencie uzyskania przychodu ze stosunku pracy. Zatem przychodem z pracy będą również świadczenia uzyskane od byłego pracodawcy, jeśli mają związek z wcześniej istniejącym stosunkiem pracy.

Wartość wykupionego pakietu usług medycznych Spółka, jako płatnik, ma obowiązek doliczyć do wynagrodzenia wypłacanego w danym miesiącu i od łącznej wartości obliczyć, pobrać i odprowadzić zaliczkę na podatek dochodowy według zasad przewidzianych dla opodatkowania przychodów ze stosunku pracy, zgodnie z przepisami art. 31, 32 i 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.