Czy umorzenie kwoty nienależnie wypłaconych świadczeń stanowi przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?


Autor: Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach

Sygnatura: IBPB2/415-330/07/HK

Hasła tematyczne: obowiązek płatnika, umorzenie

Kategoria: Podatek dochodowy od osób fizycznych –> Zwolnienia przedmiotowe

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Ośrodka Pomocy Społecznej przedstawione we wniosku z dnia 29 października 2007r. (data wpływu do tut. Biura – 5 listopada 2007r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych umorzenia należności w postaci kwot nienależnie wypłaconych świadczeń oraz długu dłużnika alimentacyjnego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 listopada 2007r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych umorzenia należnościw postaci kwot nienależnie wypłaconych świadczeń oraz długu dłużnika alimentacyjnego.

W przedmiotowym wniosku zostały przedstawione następujące stany faktyczne:

Wnioskodawca w trakcie weryfikacji wypłacanych świadczeń rodzinnych i zaliczek alimentacyjnych wszczął postępowanie wyjaśniające w celu ustalenia faktycznych uprawnień do otrzymywanych świadczeń. W wyniku tego postępowania część wypłaconych świadczeń została uznana za nienależnie wypłacone i podlegające zwrotowi wraz z odsetkami. Fakt ten spowodował, ze wnioskodawca zwrócił się do osób, które otrzymały nienależnie pobrane świadczenia o ich zwrot. Sytuacja materialna tych rodzin jest trudna, w związku z tym nie mają one możliwości zwrotu tych świadczeń. Osoby te wystąpiły z pisemną prośbąo umorzenie kwoty świadczeń podlegających zwrotowi. Wnioskodawca podjął decyzję o ich umorzeniu.Wnioskodawca wypłaca wierzycielom zaliczki alimentacyjne. Dłużnik alimentacyjny ma obowiązek zwrotu kwoty wypłaconego świadczenia. Dłużnik może zwrócić sięo umorzenie swojego długu w związku z trudną sytuacją rodzinną i dochodową. Dłużnik alimentacyjny zwrócił się do wnioskodawcy z ww. prośbą. Wnioskodawca rozważa możliwość umorzenia długu.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy umorzenie kwoty nienależnie wypłaconych świadczeń stanowi przychódw rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych…

Czy wnioskodawca ma obowiązek odprowadzenia zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych oraz jaki dokument ma wypełnić…

Czy umorzenie długu dłużnika alimentacyjnego stanowi przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych… Czy wnioskodawca ma obowiązek odprowadzenia zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych oraz jaki dokument ma wypełnić…

Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż jako płatnik podatku dochodowego od osób fizycznych nie jest zobowiązany do odprowadzenia zaliczki na podatek od przychodówz innych źródeł. Według wnioskodawcy powyższe umorzenia są przychodem z innych źródeł, zatem płatnik winien wystawić i wysłać PIT-8C dla każdego świadczeniobiorcy oraz dłużnika alimentacyjnego w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym,w którym dokonano umorzenia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionych stanów faktycznych uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.W myśl art. 11 ust. 1 cyt. ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-16, art. 17ust. 1 pkt 6 i 9, art. 19 i art. 20 ust. 3 są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Zgodnie z art. 20 ust. 1 ww. ustawy za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach. Jak dowodzi użycie sformułowania „w szczególności”, definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie art. 20 ust. 1 ustawy. O przychodzie podatkowym z innych źródeł będziemy mówić w każdym przypadku, kiedy u podatnika wystąpią realne korzyści majątkowe.

Dokonując umorzenia zarówno nienależnie pobranych świadczeń rodzinnych jaki umarzając zobowiązania dłużnika alimentacyjnego wnioskodawca spowodował zlikwidowanie zobowiązań pieniężnych istniejących po stronie dłużników. A zatem gdyby nie umorzenie należności, podatnicy byliby zobowiązani do poniesienia wydatków celem zaspokojenia wierzyciela. Tym samym czynność wnioskodawcy ma dla podatników konkretny wymiar finansowy, gdyż nie powoduje uszczuplenia w ich majątku, do którego musiałoby dojść gdyby nie umorzenie należności. Skoro zatem podatnicy osiągają korzyść majątkową to należy u nich rozpoznać przychód. Ponieważ przychód ten nie mieści sięw katalogu zwolnień wymienionych w art. 21 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podlega on opodatkowaniu jako przychód z innych źródeł, a na wnioskodawcy spoczywa obowiązek sporządzenia PIT-8C.

Stosownie bowiem do art. 42a ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art.52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i w terminie do końca lutego następnego roku podatkowego przekazać podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust 2a, urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych (PIT-8C).

Interpretacja dotyczy zaistniałych stanów faktycznych przedstawionych przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzeńw przedstawionych stanach faktycznych.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się(w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.