Sprzedaż samochodu osobowego nie zaliczonego do środków trwałych (wyposażenie) przy zastosowaniu zwolnienia od podatku VAT a obowiązek korekty odliczonego wcześniej podatku.


Autor: Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu

Sygnatura: ILPP1/443-366/07-2/IN

Hasła tematyczne: korekta podatku, odliczenie częściowe, proporcja, samochód osobowy, samochód używany, sprzedaż zwolniona

Kategoria: Podatek od towarów i usług –> Odliczenie i zwrot podatku. Odliczanie częściowe –> Odliczanie częściowe podatku oraz korekta podatku naliczonego –> Korekta kwoty podatku naliczonego

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 29 października 2007 r. (data wpływu 31 października 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku korekty podatku naliczonego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 31 października 2007 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku korekty podatku naliczonego od samochodu.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca zakupił w dniu 15 października 2006 r. samochód osobowy X. Samochód ze względu na przewidywany okres używania krótszy niż rok – na podstawie przepisów o podatku dochodowym – nie został zaliczony do ośrodków trwałych. W dniu 30 listopada 2006 r. pojazd został wpisany do ewidencji wyposażenia z wartością początkową 21.136,72 zł.

Podatnik w związku z zakupem pojazdu dokonał odliczenia 60% podatku naliczonego wynikającego z faktury zakupu.

W dniu 28 września 2007 r. samochód został sprzedany i zgodnie z § 8 ust. 1 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług była to sprzedaż zwolniona z podatku VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy konieczna jest korekta podatku naliczonego związanego z zakupem samochodu nie wprowadzonego do ewidencji środków trwałych z powodu jego sprzedaży przed upływem 5 lat od chwili nabycia…

Zdaniem Wnioskodawcy w opisanym przypadku nie zachodzi konieczność korekty podatku naliczonego związanego z zakupem pojazdu będącego wyposażeniem firmy, mimo jego sprzedaży przed upływem 5 lat od chwili nabycia, ponieważ obowiązek korekty dotyczy jedynie towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych.

Na tle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Podstawowe zasady dotyczące odliczenia podatku naliczonego zostały uregulowane w Dziale IX (art. 86-95) ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 ze zm.). Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi o którym mowa w art. 15 ww. ustawy przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124 ustawy o VAT. Najistotniejszym zatem warunkiem umożliwiającym podatnikowi podatku od towarów i usług skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Stosownie do art. 90 ust. 1 i 2 ustawy o VAT, w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego. Jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot przypadających na towary lub usługi, wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w stosunku do których przysługuje podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego, oraz takich, w stosunku do których prawo to nie przysługuje, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, jaka przypada proporcjonalnie na czynności, w stosunku do których przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10.

Zgodnie z art. 91 ust. 1 po zakończeniu roku, w którym podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1, jest on obowiązany dokonać korekty kwoty podatku odliczonego zgodnie z art. 90 ust. 2-9, z uwzględnieniem proporcji obliczonej w sposób określony w art. 90 ust. 2-6 lub przepisach wydanych na podstawie art. 90 ust. 11, dla zakończonego roku podatkowego. Korekty tej nie dokonuje się, jeżeli różnica między proporcją odliczenia określoną w art. 90 ust. 4 a proporcją określoną w zdaniu poprzednim nie przekracza 2 punktów procentowych.

W myśl art. 91 ust. 2 ustawy, w przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym, są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, korekty, o której mowa w ust. 1, podatnik dokonuje w ciągu 5 kolejnych lat a w przypadku nieruchomości – w ciągu 10 lat, licząc począwszy od roku, w którym zostały oddane do użytkowania. Roczna korekta w przypadku, o którym mowa w zdaniu pierwszym, dotyczy jednej piątej, a w przypadku nieruchomości – jednej dziesiątej, kwoty podatku naliczonego przy ich nabyciu lub wytworzeniu. W przypadku środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio.

Korekty, o której mowa w ust. 1 i 2, dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za pierwszy okres rozliczeniowy roku następującego po roku podatkowym, za który dokonuje się korekty – art. 91 ust. 3.

Stosownie do art. 91 ust. 7 ustawy, przepisy ust. 1-5 stosuje się odpowiednio, w przypadku gdy podatnik miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego od wykorzystywanego przez siebie towaru lub usługi i dokonał takiego obniżenia, albo nie miał takiego prawa, a następnie zmieniło się to prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tego towaru lub usługi. Przepis ten nakazuje zatem dokonanie korekty również podatnikom, którzy odliczyli podatek naliczony w całości, ponieważ służył wyłącznie sprzedaży opodatkowanej.

W momencie zakupu Podatnik mógł przypuszczać, iż samochód przy sprzedaży będzie opodatkowany podatkiem VAT. Wykorzystując go w działalności opodatkowanej miał zatem prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o całą przysługującą mu kwotę podatku naliczonego związanego z nabyciem (60% nie więcej niż 6.000 zł). Dopiero dokonując sprzedaży przy której zastosowano zwolnienie na podstawie § 8 ust. 1 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 97, poz. 970 ze zm.) zmieniło się jego przeznaczenie z wykorzystywanego do czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, na czynności w związku z którymi takie prawo nie przysługuje.

W przedstawionym przez Podatnika stanie faktycznym mamy zatem do czynienia z okolicznością, o której mowa w art. 91 ust. 7 ustawy. Przepis ten adresowany jest bowiem również do podatników, którzy wykorzystywali nabyty towar do wykonywania czynności opodatkowanych i nakazuje dokonanie korekty również w przypadku, gdy odliczyli oni podatek naliczony w całości, a następnie na skutek sprzedaży zmieniło się jego przeznaczenie na związane z czynnościami zwolnionymi. Stosownej korekty w przypadku towarów innych niż wymienione w art. 91 ust. 2 dokonuje się według zasad określonych w art. 91 ust. 1 ustawy o VAT.

Z powołanych wyżej przepisów wynika jednak, iż obowiązek dokonania korekty podatku naliczonego związanego z zakupem towarów i usług innych niż wymienione w art. 91 ust. 2 ustawy (zatem również towarów zaliczanych do wyposażenia) występuje tylko wówczas, gdy zmiana przeznaczenia nastąpi w roku podatkowym, w którym dokonano zakupu. Gdyby zatem zmiana przeznaczenia (sprzedaż) samochodu nastąpiła w okresie korekty, tj. w ciągu roku podatkowego, w którym nastąpiło jego nabycie, Podatnik byłby zobowiązany do dokonania korekty podatku naliczonego w deklaracji podatkowej składanej za pierwszy okres rozliczeniowy roku następującego po roku podatkowym, za który dokonywana jest korekta (art. 91 ust. 3). W przypadku opisanym we wniosku sprzedaż nastąpiła po zakończeniu okresu korekty (jednakże przed upływem roku od chwili nabycia), zatem przepisy art. 91 ustawy nie mają już zastosowania i Wnioskodawca nie ma obowiązku korygowania wcześniej odliczonego podatku.

Ponieważ pojazd – ze względu na planowany okres używania – nie został zaliczony do środków trwałych i sprzedany został przed upływem 1 roku od zakupu, przepisy dotyczące obowiązku korekty podatku naliczonego na podstawie art. 91 ust. 2-5 nie mają już zastosowania.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.