Autor: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy
Sygnatura: ITPP2/443-173/07/PS
Hasła tematyczne: działka pod budowę, rolnicy, sprzedaż gruntów, sprzedaż nieruchomości
Kategoria: Podatek od towarów i usług –> Zakres opodatkowania –> Przepisy ogólne –> Czynności opodatkowane
INTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 31 października 2007 r. (data wpływu 7 listopada 2007 r.), uzupełnionym w dniach 24 stycznia 2008 r. oraz 28 stycznia 2008 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy gruntu – jest nieprawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 7 listopada 2007 r. złożono ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy gruntu.
W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.
W roku 1985 nabył Pan wraz z małżonką, na zasadzie wspólności małżeńskiej, nieruchomość rolną. Nieruchomość została nabyta w drodze umowy sprzedaży. Posiada Pan kwalifikacje rolnicze i prowadził Pan działalność rolniczą. Przedmiotowa nieruchomość w całości wykorzystywana była na cele działalności rolniczej. W roku 2004 dokonano podziału geodezyjnego, w wyniku czego utworzono 10 działek. Działki stanowią grunty orne, niezabudowane. Zgodnie z samoistną uchwałą Rady Gminy, w planie zagospodarowania przestrzennego przeznaczone są pod budownictwo mieszkaniowe jednorodzinne z rzemiosłem i usługami. Prowadzi Pan także działalność gospodarczą jako zarejestrowany podatnik podatku od towarów i usług. Jest Pan także współwłaścicielem w 1/3 innych nieruchomości nabytych w drodze spadkobrania, które położone są w N. Zastrzega Pan, że wszystkie grunty mają charakter osobisty, w tym sensie że zostały nabyte wskutek zdarzeń niezwiązanych z działalnością gospodarczą w rozumieniu ustawy o swobodzie działalności gospodarczej i nie były wykorzystywane w prowadzonej działalności gospodarczej. Trzy działki o numerach zostały już zbyte. Obecnie zamierza Pan dokonać dostawy pozostałych działek nabytych w roku 1985, które położone są w N.
W związku z powyższym zadano następujące pytania…
Czy sprzedaż działek powstałych wskutek podziału nieruchomości nabytej w roku 1985 powinna być opodatkowana podatkiem od towarów i usług… Czy cena powinna zawierać podatek od towarów i usług…
Uważa Pan, że sprzedaż nieruchomości nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Argumentuje Pan, że w świetle przepisów ustawy o podatku od towarów, VI Dyrektywy i orzeczeń polskich sądów administracyjnych oraz orzeczeń ETS, nie można uznać, że z tytułu sprzedaży stanie się Pan podatnikiem podatku od towarów i usług. Uważa Pan, mając na względzie orzecznictwo oraz obowiązujący stan prawny, że poprzez sprzedaż nieruchomości wchodzących w skład majątku prywatnego nie stanie się podatnikiem w myśl definicji zawartej w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Nie będzie to również działalnością gospodarczą określoną w art. 15 ust. 2. Pana zdaniem podobne stanowisko wyrażone zostało w piśmiennictwie. Podnosi Pan, że ustawodawca wyraźnie powiązał pojecie podatnika z pojęciem działalności gospodarczej. Z kolei kryterium działalności gospodarczej wyklucza z grona podatników podatku od towarów i usług osoby fizyczne nieprowadzące takiej działalności, nawet jeżeli dokonują dostawy towarów. Wykonanie czynności podlegającej opodatkowaniu skutkuje powstaniem obowiązku podatkowego tylko wtedy, jeżeli została wykonana w ramach działalności gospodarczej. Tym samym zastosowanie przez ustawodawcę kryterium działalności gospodarczej wyklucza z grona podatników osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej w zakresie obrotu nieruchomościami, nawet jeśli dokonują dostawy towarów. Nie jest tak, że wykonanie czynności w sposób jednorazowy w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy skutkuje przekształceniem działalności danego podmiotu w działalność gospodarczą, gdyż czynność ta musi być związana z działalnością gospodarczą. Nie można uznać danego podmiotu za podmiot prowadzący działalność gospodarczą tylko dlatego, że wykonał czynność w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonania czynności w sposób częstotliwy. Pana zdaniem rolą przepisu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów jest wykluczenie unikania opodatkowania czynności dokonywanej przez podatnika przedsiębiorcę, a nie to, żeby opodatkowaniem obejmować czynność dokonywaną przez osobę nieprowadzącą działalności gospodarczej. Nie jest też tak, że każda czynność wykonana przez podmiot prowadzący działalność gospodarczą skutkuje powstaniem obowiązku podatkowego, w szczególności obowiązek ten nie powstaje, gdy podmiot prowadzący działalność gospodarczą dokonuje czynności, która odnosi się do majątku osobistego. Nie jest działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust 2 ww. ustawy sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu odsprzedaży, lecz na potrzeby własne. Twierdzi Pan, że nie można uznać, żeby sprzedaż kilku lub więcej działek budowlanych, jeżeli stanowią majątek osobisty podatnika podatku od towarów i usług i nie służą prowadzonej przez niego działalności gospodarczej, skutkowała powstaniem obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług. Mając na uwadze powyższe, zamierzona sprzedaż nie będzie miała charakteru działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, a Pan z tego tytułu nie uzyska statusu podatnika tego podatku.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.
Zgodnie z dyspozycją art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przez towary należy rozumieć rzeczy ruchome jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty, o czym stanowi art. 2 pkt 6 ustawy o podatku od towarów i usług.
Z powyższych zapisów wynika, że od chwili wejścia w życie tych przepisów tj. od 1 maja 2004 r. zasadą jest opodatkowanie dostawy gruntów ww. podatkiem. Zwalnia się od podatku od towarów i usług – jak wynika z art. 43 ust. 1 pkt 9 wskazanej ustawy – jedynie dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.
Stosownie do treści art. 15 ust. 1 podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Dalej, w ust. 2 ustawodawca określił, iż działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. W konsekwencji należy uznać, że działalność prowadzona przez rolników mieści się w pojęciu działalności gospodarczej, która obejmuje także czynności polegające na sprzedaży gruntów.
W świetle przytoczonych przepisów zauważyć należy, iż status podatnika podatku od towarów i usług wynika z okoliczności dokonania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Dla ustalenia czy osoba dokonująca transakcji sprzedaży gruntu jest podatnikiem podatku od towarów i usług, istotnym jest stwierdzenie, że prowadzi ona działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów wskazanej wyżej ustawy. Dla celów ustalenia czy przesłanki omawianej sprawy wyczerpują znamiona pojęcia „działalność gospodarcza" koniecznym jest ustalenie czy zamiarem wykonania czynności było jej dokonywanie w sposób częstotliwy. Nawet jednorazową dostawę gruntu w takim przypadku uznać należy za działalność gospodarczą. Ponieważ ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje pojęcia „zamiar”, jak również nie precyzuje pojęcia „sposób częstotliwy”, w każdym przypadku należy badać, czy intencją określonej czynności, z którą łączą się skutki podatkowo-prawne było dokonywanie tej czynności wielokrotnie (więcej niż jeden raz). W omawianej sprawie nie ulega wątpliwości, że taki zamiar występuje. Istotnym jest bowiem, aby w momencie dokonywania pierwszej dostawy miał Pan zamiar dokonać kolejnej czynności tego rodzaju.
W planie zagospodarowania przestrzennego Gminy grunty zostały przeznaczone na działki budowlane. Obecnie podjął Pan czynności związane z wydzieleniem 10 działek budowlanych z zamiarem ich sprzedaży. W przedstawionym stanie faktycznym już sama okoliczność podziału nieruchomości gruntowej na mniejsze działki wskazuje, iż powzięto zamiar sprzedaży działek w sposób częstotliwy. W przeciwnym razie dzielenie gruntów byłoby niecelowe i ekonomicznie nieuzasadnione. Trzy działki zostały już zbyte, a obecnie planowana jest sprzedaż kolejnych działek pod zabudowę. To powoduje, że stał się Pan podatnikiem podatku od towarów i usług z chwilą dokonania pierwszej sprzedaży. Przy czym nie ma znaczenia forma nabycia przedmiotowej nieruchomości. Dla wyczerpania znamion prowadzenia działalności gospodarczej kluczowymi są okoliczności sprzedaży.
Należy podkreślić, że z uwagi na fakt, iż przedmiotowe działki były wykorzystywane jako rolne, służyły działalności gospodarczej, która w myśl ww. ustawy obejmuje również działalność rolniczą. Zgodnie z powyższym, sprzedaż wydzielonych i przekwalifikowanych gruntów przez osobę, która wykorzystywała je na cele działalności rolniczej, oznacza wykonywanie działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o podatku od towarów i usług, a Strona dokonując dostawy zachowała się jak podatnik podatku od towarów i usług. W takiej sytuacji dostawa działek przeznaczonych pod zabudowę kwalifikuje te czynności jako działalność gospodarczą podejmowaną w celach zarobkowych. Zgodnie z miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego Gminy, grunt ma charakter budowlany, a zatem wyłącza to zastosowanie zwolnienia przedmiotowego, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług.
Końcowo stwierdzić należy, iż powołane wyroki polskich sądów administracyjnych oraz ETS są rozstrzygnięciami w konkretnych sprawach, osadzonych w określonych stanach faktycznych i tylko do nich się zawężają, w związku z tym nie mają mocy powszechnie obowiązującego prawa.
Wobec powyższego, w zakresie dostawy gruntu wykorzystywanego w działalności rolniczej, będzie Pan podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, a cena powinna zawierać podatek od towarów i usług.
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej – powoduje, iż niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, 87-100 Toruń, ul. Św. Jakuba 20.