miejsce świadczenia usługi prowadzenia ewidencji środków trwałych przez podatnika niemieckiego na rzecz Spółki oraz rozliczenia importu usług z tytułu zakupu przedmiotowych usług


Autor: Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach

Sygnatura: IBPP2/443-260/RSz/07

Hasła tematyczne: miejsce świadczenia, świadczenie, świadczenie usług, usługi

Kategoria: Podatek od towarów i usług –> Miejsce świadczenia –> Miejsce świadczenia przy świadczeniu usług –> Miejsce świadczenia usług

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 14 września 2007r. (data wpływu 5 listopada 2007r.), uzupełnionym pismem z dnia 30 listopada 2007r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia miejsca świadczenia usługi prowadzenia ewidencji środków trwałych przez podatnika niemieckiego na rzecz Spółki oraz rozliczenia importu usług z tytułu zakupu przedmiotowych usług – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 listopada 2007r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia miejsca świadczenia usługi prowadzenia ewidencji środków trwałych przez podatnika niemieckiego na rzecz Spółki oraz rozliczenia importu usług z tytułu zakupu przedmiotowych usług. Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 30 listopada 2007r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Podmiot będący niemieckim podatnikiem podatku od wartości dodanej będzie realizował na rzecz Wnioskodawcy usługi polegające na prowadzeniu ewidencji środków trwałych. Prowadzona ewidencja będzie dotyczyła działalności prowadzonej przez Wnioskodawcę w Polsce. Świadczone usługi sklasyfikowane zostały pod symbolem PKWiU 74.1.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

  1. Jak należy określić miejsce świadczenia usługi prowadzenia ewidencji środków trwałych przez podatnika niemieckiego na rzecz Spółki…
  2. Czy Spółka zobowiązana jest do rozliczenia importu usług z tytułu zakupu przedmiotowych usług…

Zdaniem Wnioskodawcy zgodnie z art. 27 ust. 3 w związku z art. 27 ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług miejscem świadczenia usług rachunkowo –księgowych świadczonych na rzecz podatników mających siedzibę na terytorium Wspólnoty (Polska), ale w kraju innym niż kraj świadczącego usługę (Niemcy), jest miejsce gdzie nabywca usługi posiada siedzibę, stałe miejsce prowadzenia działalności, dla którego dana usługa jest świadczona.

Powyższe oznacza, iż usługi rachunkowo-księgowe, polegające na prowadzeniu ewidencji środków trwałych, świadczone przez podmiot niemiecki na rzecz Spółki podlegają opodatkowaniu na terytorium Polski.

Pod pojęciem importu usług rozumie się świadczenie usług, z tytułu wykonania których podatnikiem jest usługobiorca, o którym mowa w art. 17 ust.1 pkt 4 ustawy o podatku od towarów i usług. Ponieważ Spółka dokonuje zakupu usług wskazanych w art. 27 ust. 3 ustawy, to na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 4 i ust. 2 jest ona podatnikiem z tytułu realizowanej transakcji i w konsekwencji jest ona zobligowana do rozliczenia importu usług z tytułu zakupu przedmiotowych usług na terytorium Polski.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Ad. 1

W niniejszej sprawie kwestią wymagającą interpretacji jest ustalenie miejsca świadczenia usługi prowadzenia ewidencji środków trwałych przez podatnika będącego niemieckim podatnikiem podatku od wartości dodanej na rzecz Spółki.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Rozdział 3 ustawy o VAT (art. 27 oraz 28) dokonuje określenia miejsca świadczenia przy świadczeniu usług, co wskazuje wprost na miejsce opodatkowania tych usług. Zasada ogólna wyrażona w art. 27 ust. 1 cyt. ustawy stanowi, iż w przypadku świadczenia usług miejscem świadczenia jest miejsce, gdzie świadczący usługę posiada siedzibę, a w przypadku posiadania stałego prowadzenia działalności, z którego świadczy usługi – miejsce, gdzie świadczący usługę posiada stałe miejsce prowadzenia działalności; w przypadku braku takiej siedziby lub stałego miejsca prowadzenia działalności – miejsce stałego zamieszkania. Od ogólnej zasady określającej miejsce świadczenia usług jako miejsce prowadzenia działalności istnieje szereg wątków zawartych w przepisach art. 27 ust. 2 – 6 i art. 28 cyt. ustawy. Chcąc zatem ustalić miejsce świadczenia danej usługi, a co za tym idzie miejsce jej opodatkowania podatkiem VAT należy najpierw sprawdzić, czy nie ma zastosowania któryś z przepisów szczególnych. Jeśli nie mają zastosowania przepisy szczególne to dopiero wtedy będzie miała zastosowanie zasada ogólna z art. 27 ust. 1 ustawy.

Zasada rozliczania tzw. usług niematerialnych została uregulowana w art. 27 ust. 3 cyt. ustawy. Zgodnie z tym przepisem w przypadku gdy usługi, o których mowa w ust. 4, są świadczone na rzecz:

  1. osób fizycznych, osób prawnych oraz jednostek organizacyjnych niemających osobowości prawnej, posiadających siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium państwa trzeciego, lub
  2. podatników mających siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium Wspólnoty, ale w kraju innym niż kraj świadczącego usługę

– miejscem świadczenia tych usług jest miejsce, gdzie nabywca usługi posiada siedzibę, stałe miejsce prowadzenia działalności, dla którego dana usługa jest świadczona, a w przypadku braku stałego miejsca prowadzenia działalności – stały adres lub miejsce zamieszkania.

Regulacje przepisu art. 27 ust. 3 ustawy o VAT mają zastosowanie m.in. do usług rachunkowo-księgowych, wymienionych w art. 27 ust. 4 pkt 3 ustawy.

Artykuł 27 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług wymienia – jako znaczące dla miejsca świadczenia usługi – kolejno: siedzibę, stałe miejsce prowadzenia działalności, dla którego dana usługa jest świadczona, stały adres lub miejsce zamieszkania. Kolejność wymienienia tych miejsc ma znaczenie prawne. Należy bowiem ustalać miejsce świadczenia usługi najpierw odwołując się do miejsca siedziby, następnie do stałego miejsca prowadzenia działalności, a dopiero w ostateczności do stałego adresu lub miejsca zamieszkania świadczeniobiorcy. W konsekwencji w przeciwieństwie do art. 27 ust. 1 ustawy o VAT ustawodawca nie daje – w przypadku nabywców innych niż osoby fizyczne – priorytetu kryterium stałego miejsca prowadzenia działalności wobec kryterium miejsca siedziby.

Należy zauważyć, iż przepisy dotyczące podatku od towarów i usług nie definiują pojęcia "stałego miejsca prowadzenia działalności". Jednakże można wskazać kilka przesłanek, których zaistnienie powoduje, że można mówić o stałym miejscu prowadzenia działalności. Jak wynika z samej nazwy, "stały" to trwale związany z danym miejscem, nieprzenośny, niezmienny – stałe miejsce prowadzenia działalności charakteryzować się musi pewnym określonym stopniem zaangażowania, które pozwala na uznanie, iż działalność prowadzona jest w tym miejscu nie w sposób przemijający czy też okresowy. Konieczna jest zatem pewna określona minimalna skala działalności, która stanowi zewnętrzne znamię, że działalność w tym miejscu prowadzona jest stale. Zaangażowanie, o którym mowa, powinno również przybrać konkretny wymiar osobowo-rzeczowy. Innymi słowy – dla uznania, że określone miejsce prowadzenia działalności ma charakter stały, konieczne jest istnienie w tym miejscu infrastruktury technicznej oraz personelu ludzkiego. Taka osobowo-rzeczowa struktura w stałym miejscu prowadzenia działalności powinna występować w sposób stały, tzn. powtarzalny i nieprzemijający.

Zasada opodatkowania usługi w miejscu, gdzie nabywca usługi posiada siedzibę (stałe miejsce prowadzenia działalności), znajduje zastosowanie przede wszystkim wówczas, gdy nabywca usługi pochodzi z innego państwa niż świadczący usługę.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż podatnik będący niemieckim podatnikiem podatku od wartości dodanej będzie realizował na rzecz Wnioskodawcy usługi polegające na prowadzeniu ewidencji środków trwałych. Prowadzona ewidencja będzie dotyczyła działalności prowadzonej przez Spółkę w Polsce. Spółka wskazała, iż usługi te sklasyfikowane zostały pod symbolem PKWiU 74.1.

W zaistniałym stanie faktycznym miejscem świadczenia usług rachunkowo –księgowych świadczonych na rzecz podatnika mającego siedzibę na terytorium Wspólnoty (Polska), ale w kraju innym niż kraj świadczącego usługę (Niemcy), jest miejsce gdzie nabywca usługi posiada siedzibę, stałe miejsce prowadzenia działalności, dla którego dana usługa jest świadczona.

Skoro świadczone przez podmiot zagraniczny na rzecz Spółki usługi, zaliczają się do usług rachunkowo – księgowych klasyfikowanych pod symbolem PKWiU 74.10, miejsce ich świadczenia, a tym samym miejsce opodatkowania podatkiem od towarów i usług, winno być ustalane – z uwagi na spełnienie warunków określonych w art. 27 ust. 3 pkt 2 w związku z ust. 4 pkt 3 ustawy – według miejsca, gdzie nabywca usługi posiada siedzibę, stałe miejsce prowadzenia działalności, dla którego dana usługa jest świadczona.

W związku z powyższymi przepisami, należy stwierdzić, iż w zaistniałym stanie faktycznym, miejscem świadczenia usług rachunkowo–księgowych świadczonych przez podatnika niemieckiego na rzecz Spółki będzie Polska. Tym samym na Spółce jako nabywcy tych usług ciąży obowiązek rozliczenia podatku należnego z tytułu ich świadczenia, stosownie do art. 17 ust. 1 pkt 4 w związku z ust. 2 in fine oraz ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług.

Ad. 2

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT, podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące usługobiorcami usług świadczonych przez podatników posiadających siedzibę lub miejsce zamieszkania albo pobytu poza terytorium kraju. Przepisów ust. 1 pkt 4 i 5 nie stosuje się w przypadku świadczenia usług i dostawy towarów, od których podatek należny został rozliczony przez usługodawcę lub dokonującego dostawy towarów na terytorium kraju, z wyłączeniem świadczenia usług określonych w art. 27 ust. 3 lub art. 28 ust. 3, 4, 6 i 7 oraz dostawy gazu w systemie gazowym lub energii elektrycznej w systemie elektroenergetycznym, dla których w każdym przypadku podatnikiem jest usługobiorca lub nabywca towarów (art. 17 ust. 2 ustawy).

Zgodnie z art. 17 ust. 3 ustawy o VAT, w przypadkach wymienionych w art. 27 ust. 3 przepis ust. 1 pkt 4 stosuje się, jeżeli usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, posiadający siedzibę, stałe miejsce prowadzenia działalności lub stałe miejsce zamieszkania na terytorium kraju.

W świetle powyższych uregulowań w przedstawionym stanie faktycznym wystąpi import usług rozumiany, zgodnie z art. 2 ust. 9 ustawy o podatku od towarów i usług, jako świadczenie usług, z tytułu wykonania których podatnikiem jest usługobiorca, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4.

Zatem, należy stwierdzić, iż w oparciu o przepisy art. 17 ust. 1 pkt 4 ww. ustawy o podatku od towarów i usług, usługobiorca krajowy jako odbiorca usługi świadczonej przez podatnika spoza terytorium Polski, ma obowiązek opodatkowania importowanych usług w Polsce. Ze stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę nie wynika bowiem, iż podatek został uregulowany przez świadczącego usługę.

Reasumując, miejscem świadczenia, a tym samym miejscem opodatkowania, usług rachunkowo–księgowych polegających na prowadzeniu ewidencji środków trwałych świadczonych przez podatnika niemieckiego na rzecz Spółki będzie Polska. Zatem na Spółce jako nabywcy tych usług ciąży obowiązek rozliczenia podatku należnego z tytułu importu usług.

Mając na uwadze powyższe należy uznać stanowisko Wnioskodawcy za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).
Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku – Białej ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.