Autor: Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu
Sygnatura: ILPB3/423-199/07-5/MC
Hasła tematyczne: czynsz inicjalny, koszty pośrednie, koszty uzyskania przychodów, opłata leasingowa, opłata wstępna, potrącalność kosztów
Kategoria: Podatek dochodowy od osób prawnych –> Koszty uzyskania przychodów –> Pojęcie kosztów uzyskania przychodów
INTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 29 października 2007 r. (data wpływu 31 października 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w części dotyczącej określenia momentu zaliczenia wstępnej opłaty leasingowej do kosztów uzyskania przychodów – jest nieprawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 31 października 2007 r. został złożony ww. wniosek – uzupełniony w dniu 28 stycznia 2008 r. (data wpływu) o oświadczenie – o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:
- daty zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na wybudowanie drogi stanowiącej obwodnicę wsi X,
- określenia momentu zaliczenia wstępnej opłaty leasingowej do kosztów uzyskania przychodów.
W przedmiotowym wniosku zostały przedstawione następujące stany faktyczne.
I.
Spółka prowadzi działalność gospodarczą polegającą na wydobyciu kruszyw naturalnych, tj. żwiru i piasku. Transport kruszyw odbywa się transportem drogowym samochodowym, w większości samochodami o dopuszczalnym tonażu załadunku 24 tony. W okresach szczytu budowlanego z terenu zakładu w ciągu doby potrafi wyjechać ponad 200 samochodów ciężarowych dziennie. Większość tych samochodów musiało przejeżdżać przez wieś X, w pobliżu szkoły podstawowej, kościoła i budynków mieszkalnych. Powyższa sytuacja powodowała zagrożenie bezpieczeństwa mieszkańców wsi, znaczne zniszczenia w stanie technicznym drogi – pomimo tego, iż jest to droga powiatowa, to nie jest ona dostosowana do tak dużego natężenia ruchu samochodów ciężarowych – oraz zniszczeń w substancji budynków znajdujących się przy powyższej drodze. W zaistniałej sytuacji doszło do sprzeciwu mieszkańców blokujących drogę, sprzeciwu władz gminy na wniosek mieszkańców oraz sprzeciwu władz powiatowych, które zapowiedziały ograniczenie tonażu przejeżdżających samochodów.
W przypadku wprowadzenia takiego ograniczenia działalność Spółki stałaby się nieopłacalna. W zaistniałej sytuacji doszło do kompromisu polegającego na wybudowaniu przez Spółkę wraz z władzami gminy wiejskiej B. nowej drogi stanowiącej obwodnicę wsi X.
Obwodnica ta została wykonana na istniejącej drodze gruntowej stanowiącej własność gminy B. Władze gminy na swój koszt wykupiły od rolników dodatkowe grunty na poszerzenie drogi oraz sfinansowały część kosztów, około 1/3 kosztów budowy drogi. Pozostałe koszty zostały pokryte przez Spółkę, około 800.000 zł netto. Wybudowanie nowej drogi stanowiącej obwodnicę wsi X przyniosło wszystkim stronom wiele korzyści, takich jak:
- zwiększenie bezpieczeństwa mieszkańców wsi – X,
- zwiększenie ilości stanowisk pracy w Spółce,
- zwiększenie możliwości wydobycia i transportu żwiru i piasku,
- zwiększenie sprzedaży oraz uzyskiwanych zysków z działalności gospodarczej, a co za tym idzie zwiększenie płaconych podatków do budżetu Państwa oraz budżetu Gminy.
Realizacja powyższej drogi umożliwiła Spółce nie tylko zachowanie, ale zwiększenie uzyskiwanych przychodów i dochodów. Powyższa droga jest użytkowana zarówno przez środki transportowe wywożące żwir i piasek ze żwirowni Spółki jak i wszystkich innych użytkowników. Do drogi tej Spółka nie posiada żadnego tytułu prawnego upoważniającego do wyłącznego korzystania.
II.
Wnioskodawca zawarł umowę leasingu z firmą SXEXXX Sp. z o.o. z/s w W. Przedmiotem umowy leasingu jest ładowarka kołowa – cena zakupu netto 147.500,00 EUR. Warunki finansowe umowy są następujące:
- wstępna rata leasingowa – 15% podstawy wyliczenia rat leasingowych + VAT,
- 35 rat miesięcznych w wysokości 2,68% + VAT,
- wartość wykupu przedmiotu leasingu (wartość końcowa): 1% podstawy wyliczenia rat leasingowych + VAT.
Jednym z warunków dojścia do skutku umowy leasingu była wpłata przez Spółkę (korzystającego) wstępnej opłaty leasingowej w wysokości 15% + VAT podstawy wyliczenia rat leasingowych.
W piśmie z dnia 23 stycznia 2008 r. (data wpływu 28 stycznia 2008 r.) Wnioskodawca wskazał, iż przedmiotowa umowa leasingu spełnia wymogi określone w art. 17b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.
W związku z powyższym zadano następujące pytania.
- Czy wydatki poniesione przez Spółkę na wybudowanie drogi należy zaliczyć bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów w momencie ich poniesienia, zgodnie z art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, czy też do inwestycji w obcych środkach trwałych, zgodnie z art. 16a ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych…
- Czy wpłatę wstępnej opłaty leasingowej należy potraktować jako koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami i potrącić w roku podatkowym zgodnie z art. 15 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, czy też traktować je jako koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, dotyczące okresu przekraczającego rok podatkowy i stanowiące koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości trwania umowy leasingu zgodnie z art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych…
Ad. 1.
Zdaniem Wnioskodawcy wydatki poniesione na wybudowanie drogi stanowiącej obwodnicę wsi X zgodnie z art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych należy potrącić w dacie ich poniesienia, jako pośrednio związane z przychodami. Nie należy ich traktować, jako inwestycje w obcym środku trwałym, ponieważ Spółka nie posiada żadnego tytułu prawnego uprawniającego do wyłącznego korzystania z tej drogi i służy ona także innym użytkownikom oraz mieszkańcom.
Ad. 2.
Zdaniem Wnioskodawcy, wpłatę na rzecz wstępnej opłaty leasingowej należy zaliczyć bezpośrednio w koszty zgodnie z art. 15 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, jako koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami poniesione w roku podatkowym. Za przyjęciem takiego stanowiska przemawia fakt, iż wniesienie tej opłaty było warunkiem dojścia do skutku umowy leasingu, gdyby nie było jej wniesienia w ogóle umowa leasingu nie doszłaby do skutku, a zatem nie można traktować tej opłaty jako opłaty związanej z okresem trwania leasingu, w przypadku rozwiązania umowy leasingu Spółka nie ma prawa żądać zwrotu jej części proporcjonalnie do faktycznego trwania umowy leasingu w stosunku do okresu planowanego – zapisanego w umowie.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego, w części dot. określenia momentu zaliczenia wstępnej opłaty leasingowej do kosztów uzyskania przychodów, tj. pytania drugiego, uznaje się za nieprawidłowe.
Zasady opodatkowania stron umowy leasingu podatkiem dochodowym od osób prawnych reguluje rozdział 4a ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.). Zgodnie z art. 17a pkt 1 ilekroć w rozdziale tym jest mowa o umowie leasingu – rozumie się przez to umowę nazwaną w kodeksie cywilnym, a także każdą inną umowę, na mocy której jedna ze stron, zwana dalej „finansującym”, oddaje do odpłatnego używania albo używania i pobierania pożytków na warunkach określonych w ustawie drugiej stronie, zwanej dalej „korzystającym”, podlegające amortyzacji środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne, a także grunty.
W ocenie Spółki, przedmiotowa umowa leasingu spełnia warunki określone w art. 17b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.
Stosownie zatem do art. 17b ust. 1 ww. ustawy opłaty ustalone w umowie leasingu, ponoszone przez korzystającego w podstawowym okresie umowy z tytułu używania środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych stanowią przychód finansującego i odpowiednio koszt uzyskania przychodów korzystającego, z zastrzeżeniem ust. 2, jeżeli umowa ta spełnia następujące warunki:
- została zawarta na czas oznaczony, stanowiący co najmniej 40% normatywnego okresu amortyzacji, jeżeli jej przedmiotem są podlegające odpisom amortyzacyjnym rzeczy ruchome lub wartości niematerialne i prawne, albo została zawarta na okres co najmniej 10 lat, jeżeli jej przedmiotem są podlegające odpisom amortyzacyjnym nieruchomości, oraz
- suma ustalonych w niej opłat, pomniejszona o należny podatek od towarów i usług, odpowiada co najmniej wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych.
Powołany przepis art. 17b ust. 1 ustawy nie precyzuje, w którym momencie korzystający winien zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wynikające z umowy leasingu opłaty. Rozstrzygając kwestię momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wstępnej opłaty leasingowej, należy brać pod uwagę ogólne zasady potrącania kosztów, które zostały uregulowane w art. 15 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.
Zgodnie z nowelizacją ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2006 r. Nr 217, poz. 1589), która weszła w życie od 01 stycznia 2007 r., art. 15 ust. 1 otrzymał następujące brzmienie: kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Nowelizacja wprowadziła również podział kosztów na bezpośrednio i pośrednio związane z przychodem.
Zgodnie z przepisem art. 15 ust. 4 ww. ustawy koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, z zastrzeżeniem ust. 4b i 4c.
Natomiast art. 15 ust. 4d ww. ustawy stanowi, iż koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.
Jak wynika z przedstawionego przez Wnioskodawcę stanu faktycznego, uiszczenie wstępnej opłaty leasingowej w momencie zawarcia umowy jest warunkiem koniecznym do rozpoczęcia realizacji przedmiotowej umowy. Z powyższego wynika zatem, iż wstępna opłata leasingowa ma charakter opłaty samoistnej, nieprzypisanej do poszczególnych rat leasingowych.
Mając na uwadze treść ww. przepisów oraz stan faktyczny przedstawiony przez Wnioskodawcę należy stwierdzić, że przedmiotowa opłata jest kosztem pośrednim. Wstępna opłata leasingowa nie ma bezpośredniego odzwierciedlenia w osiąganych przychodach Spółki, jednakże jej poniesienie warunkuje możliwość korzystania z danej rzeczy, a więc warunkuje uzyskanie przychodu. Opłata ta, pomimo iż ponoszona jest jednorazowo, dotyczy ściśle określonego czasu trwania umowy leasingowej zawartej na czas oznaczony.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe, bowiem zgodnie ze stanem prawnym obowiązującym od 01 stycznia 2007 r., Spółka powinna podzielić koszty poniesionego czynszu inicjalnego proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą, tj. proporcjonalnie do okresu trwania umowy.
Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.
Jednocześnie dodaje się, iż w zakresie pytania pierwszego dot. zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na wybudowanie drogi, została wydana interpretacja w dniu 31 stycznia 2008 r., nr ILPB3/423/199/07-4/MC.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.