Czy wydatki poniesione przez Spółkę należy zaliczyć bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów w momencie ich poniesienia, zgodnie z art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, czy też do inwestycji w obcych środkach trwałych, zgodnie z art. 16a ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych?


Autor: Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu

Sygnatura: ILPB3/423-199/07-4/MC

Hasła tematyczne: budowa, drogi publiczne, koszty uzyskania przychodów, modernizacja, przebudowa

Kategoria: Podatek dochodowy od osób prawnych –> Koszty uzyskania przychodów –> Pojęcie kosztów uzyskania przychodów

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 29 października 2007 r. (data wpływu 31.10.2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w części dotyczącej daty zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na wybudowanie drogi stanowiącej obwodnicę wsi X – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 31 października 2007 r. został złożony ww. wniosek – uzupełniony w dniu 28.01.2008 r. (data wpływu) o oświadczenie – o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:

  • daty zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na wybudowanie drogi stanowiącej obwodnicę wsi X.
  • określenia momentu zaliczenia wstępnej opłaty leasingowej do kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku zostały przedstawione następujące stany faktyczne.

I.

Spółka prowadzi działalność gospodarczą polegającą na wydobyciu kruszyw naturalnych, tj. żwiru i piasku. Transport kruszyw odbywa się transportem drogowym samochodowym, w większości samochodami o dopuszczalnym tonażu załadunku 24 tony. W okresach szczytu budowlanego z terenu zakładu w ciągu doby potrafi wyjechać ponad 200 samochodów ciężarowych dziennie. Większość tych samochodów musiało przejeżdżać przez wieś X, w pobliżu szkoły podstawowej, kościoła i budynków mieszkalnych. Powyższa sytuacja powodowała zagrożenie bezpieczeństwa mieszkańców wsi, znaczne zniszczenia w stanie technicznym drogi – pomimo tego, iż jest to droga powiatowa, to nie jest ona dostosowana do tak dużego natężenia ruchu samochodów ciężarowych – oraz zniszczeń w substancji budynków znajdujących się przy powyższej drodze. W zaistniałej sytuacji doszło do sprzeciwu mieszkańców blokujących drogę, sprzeciwu władz gminy na wniosek mieszkańców oraz sprzeciwu władz powiatowych, które zapowiedziały ograniczenie tonażu przejeżdżających samochodów.

W przypadku wprowadzenia takiego ograniczenia działalność Spółki stałaby się nieopłacalna. W zaistniałej sytuacji doszło do kompromisu polegającego na wybudowaniu przez Spółkę wraz z władzami gminy wiejskiej B. nowej drogi stanowiącej obwodnicę wsi X.

Obwodnica ta została wykonana na istniejącej drodze gruntowej stanowiącej własność gminy B. Władze gminy na swój koszt wykupiły od rolników dodatkowe grunty na poszerzenie drogi oraz sfinansowały część kosztów, około 1/3 kosztów budowy drogi. Pozostałe koszty zostały pokryte przez Spółkę, około 800.000 zł netto. Wybudowanie nowej drogi stanowiącej obwodnicę wsi X przyniosło wszystkim stronom wiele korzyści, takich jak:

  • zwiększenie bezpieczeństwa mieszkańców wsi – X,
  • zwiększenie ilości stanowisk pracy w Spółce,
  • zwiększenie możliwości wydobycia i transportu żwiru i piasku,
  • zwiększenie sprzedaży oraz uzyskiwanych zysków z działalności gospodarczej, a co za tym idzie zwiększenie płaconych podatków do budżetu Państwa oraz budżetu Gminy.

Realizacja powyższej drogi umożliwiła Spółce nie tylko zachowanie, ale zwiększenie uzyskiwanych przychodów i dochodów. Powyższa droga jest użytkowana zarówno przez środki transportowe wywożące żwir i piasek ze żwirowni Spółki jak i wszystkich innych użytkowników. Do drogi tej Spółka nie posiada żadnego tytułu prawnego upoważniającego do wyłącznego korzystania.

II.

Wnioskodawca zawarł umowę leasingu z firmą SXEXXX Sp. z o.o. z/s w Warszawie. Przedmiotem umowy leasingu jest ładowarka kołowa – cena zakupu netto 147.500,00 EUR. Warunki finansowe umowy są następujące:

  • wstępna rata leasingowa – 15% podstawy wyliczenia rat leasingowych + VAT,
  • 35 rat miesięcznych w wysokości 2,68% + VAT,
  • wartość wykupu przedmiotu leasingu (wartość końcowa): 1% podstawy wyliczenia rat leasingowych + VAT.

Jednym z warunków dojścia do skutku umowy leasingu była wpłata przez Spółkę (korzystającego) wstępnej opłaty leasingowej w wysokości 15% + VAT podstawy wyliczenia rat leasingowych.

W piśmie z dnia 23 stycznia 2008 r. (data wpływu 28 stycznia 2008 r.) Wnioskodawca wskazał, iż przedmiotowa umowa leasingu spełnia wymogi określone w art. 17b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

  1. Czy wydatki poniesione przez Spółkę na wybudowanie drogi należy zaliczyć bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów w momencie ich poniesienia, zgodnie z art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, czy też do inwestycji w obcych środkach trwałych, zgodnie z art. 16a ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych…
  2. Czy wpłatę wstępnej opłaty leasingowej należy potraktować jako koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami i potrącić w roku podatkowym zgodnie z art. 15 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, czy też traktować je jako koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, dotyczące okresu przekraczającego rok podatkowy i stanowiące koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości trwania umowy leasingu zgodnie z art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych…

Ad. 1.

Zdaniem Wnioskodawcy wydatki poniesione na wybudowanie drogi stanowiącej obwodnicę wsi Ocice zgodnie z art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych należy potrącić w dacie ich poniesienia, jako pośrednio związane z przychodami. Nie należy ich traktować, jako inwestycje w obcym środku trwałym, ponieważ Spółka nie posiada żadnego tytułu prawnego uprawniającego do wyłącznego korzystania z tej drogi i służy ona także innym użytkownikom oraz mieszkańcom.

Ad. 2.

Zdaniem Wnioskodawcy, wpłatę na rzecz wstępnej opłaty leasingowej należy zaliczyć bezpośrednio w koszty zgodnie z art. 15 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, jako koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami poniesione w roku podatkowym. Za przyjęciem takiego stanowiska przemawia fakt, iż wniesienie tej opłaty było warunkiem dojścia do skutku umowy leasingu, gdyby nie było jej wniesienia w ogóle umowa leasingu nie doszłaby do skutku, a zatem nie można traktować tej opłaty jako opłaty związanej z okresem trwania leasingu, w przypadku rozwiązania umowy leasingu Spółka nie ma prawa żądać zwrotu jej części proporcjonalnie do faktycznego trwania umowy leasingu w stosunku do okresu planowanego – zapisanego w umowie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego dotyczącego daty zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na wybudowanie drogi stanowiącej obwodnicę wsi X, tj. pytania pierwszego, uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (…). Aby wydatek można było uznać za koszt podatkowy, to między nim a osiągniętym przychodem musi zachodzić związek przyczynowo – skutkowy.

Z przepisu art. 15 ust. 1 ustawy wynika zatem, iż by wydatki poczynione przez podatnika można uznać za koszty uzyskania przychodu, muszą być one poniesione w sposób celowy. Podatnik więc podejmując decyzję o dokonaniu wydatku, musi być przeświadczony o racjonalności z punktu widzenia prowadzonej przez niego działalności, wydatkowania środków finansowych.

Obowiązkiem podatników, jest wykazanie, w oparciu o zgromadzone dowody, związku pomiędzy poniesieniem kosztu a uzyskaniem przychodu (w tym zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów), zgodnie z dyspozycją powołanego art. 15 ust. 1 ww. ustawy. Zaznaczyć należy, iż to organ podatkowy dokonuje analizy zakwalifikowanych przez podatnika do kosztów uzyskania przychodów wydatków, w oparciu o zgromadzony przez tychże podatników materiał dowodowy. Dowody powinny potwierdzać wystąpienie związku przyczynowo – skutkowego pomiędzy kosztami a przychodami Spółki.

O związku takim można mówić, gdy wydatek bezpośrednio wpływa na osiągnięcie konkretnego przychodu. Nie zawsze jednak poniesiony wydatek, choć pozostaje on niewątpliwie w związku z prowadzoną działalnością, można powiązać z konkretnym przychodem.

Są bowiem wydatki, które tylko pośrednio pozostają w związku gospodarczym z przychodem. Takiego rodzaju wydatkiem jest m.in. udział podatnika w kosztach budowy drogi publicznej w sytuacji, gdy umożliwi ona zwiększenie ilości stanowisk pracy oraz możliwości wydobywczych i transportowych Spółki, a także poprawi bezpieczeństwo mieszkańców wsi X.

Nie ulega wątpliwości, iż droga publiczna, w budowie której partycypowało przedsiębiorstwo, nie stanowi środka trwałego podatnika. Zgodnie natomiast z postanowieniami art. 16a ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wydatki poniesione na budowę nie mogą również zostać zakwalifikowane jako inwestycje w obcym środku trwałym.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych, nie definiuje wprawdzie wprost pojęcia „inwestycji w obcym środku trwałym”, to jednak w praktyce przyjmuje się, że taką inwestycją są nakłady poniesione na ulepszenie środka trwałego, który używany jest na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze. Są to zatem poniesione wydatki mające na celu przystosowanie środka trwałego do używania go przez podatnika.

Wybudowanie wraz z władzami gminy wiejskiej Bolesławiec nowej drogi stanowiącej obwodnicę wsi X, nie spowodowało przejęcia drogi do wyłącznego korzystania przez Spółkę.

Skoro wydatki poczynione na budowę drogi mogą stanowić koszt podatkowy na podstawie art. 15 ust. 1 ww. ustawy i będą przyczyniały się do powstawania przychodów pośrednio – w dłuższym okresie czasu, a nie w konkretnym momencie, należy stwierdzić, iż wydatki te należy zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów, innych niż koszty bezpośrednio związane z przychodami.

W tym miejscu podnieść należy, iż moment potrącania kosztów podatkowych uznanych za inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, wskazany został w art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w myśl którego koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Wskazać należy również, iż za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji, gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów (art. 15 ust. 4e ustawy).

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Jednocześnie dodaje się, iż w zakresie pytania drugiego dotyczącego określenia momentu zaliczenia wstępnej opłaty leasingowej do kosztów uzyskania przychodów, została wydana odrębna interpretacja w dniu 31 stycznia 2008 r., nr ILPB3/423/199/07-5/MC.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.