Autor: Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach
Sygnatura: IBPP3/443-225/07/AB
Hasła tematyczne: budynek, dostawa towarów, grunt zabudowany, sprzedaż nieruchomości, użytkowanie wieczyste
Kategoria: Podatek od towarów i usług –> Wysokość opodatkowania –> Zwolnienia –> Zwolnienie od podatku
INTERPRETACJA INDYWIDUALNA
podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana A, przedstawione we wniosku z dnia 31 października 2007 r. (data wpływu 6 listopada 2007 r.), uzupełnionym pismami z dnia 21 grudnia 2007 r. (data wpływu 27 grudnia 2007 r.), oraz z dnia 23 stycznia 2008 r. (data wpływu 28 stycznia 2008 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie opodatkowania sprzedaży gruntu wraz z posadowionymi na tym gruncie budynkami – jest nieprawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 6 listopada 2007 r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony pismami z dnia 21 grudnia 2007 r. (data wpływu 27 grudnia 2007 r.), oraz z dnia 23 stycznia 2008 r. (data wpływu 28 stycznia 2008 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie opodatkowania sprzedaży gruntu wraz z posadowionymi na tym gruncie budynkami.
W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:
Wnioskodawca wraz z żoną nabył w 1982 r. od gminy prawo wieczystego użytkowania gruntów (działki). W 1987 r. został oddany do użytku wybudowany na tej działce budynek mieszkalny, a w 1988 r. na działce Wnioskodawca wybudował budynek warsztatowy (stolarnię), który wykorzystywał w prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej. Z dniem 01.01.1989 r. Wnioskodawca wprowadził ww. budynek warsztatowy do ewidencji środków trwałych dokonując odpisów amortyzacyjnych. W trakcie budowy Wnioskodawca nie odliczył podatku VAT, gdyż wówczas nie obowiązywała jeszcze ustawa o podatku od towarów i usług. Przed wprowadzeniem budynku warsztatowego (stolarni) do ewidencji środków trwałych i w trakcie jego użytkowania Wnioskodawca nie ponosił żadnych wydatków na jego ulepszenie, które dawały by prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tych wydatków.W 2000 r. Wnioskodawca wybudował również na tej działce drewniany pawilonik trwale związany z gruntem z przeznaczeniem na działalność gastronomiczną i w sierpniu 2000 r. został on wprowadzony do ewidencji środków trwałych dokonując odpisów amortyzacyjnych w koszty działalności. Wnioskodawca odliczył również podatek VAT naliczony od zakupów materiałów zużytych do budowy. Do ewidencji środków trwałych nigdy nie był wprowadzony budynek mieszkalny, prawo wieczystego użytkowania gruntów.24 sierpnia 2007 r. aktem notarialnym Wnioskodawca sprzedał prawo wieczystego użytkowania oraz stanowiącą odrębną nieruchomość własność budynku mieszkalnego, budynku stolarni oraz budynku gastronomicznego.
W związku z powyższym zadano następujące pytanie:
W jaki sposób opodatkować podatkiem od towarów i usług sprzedaż ww. nieruchomości…
Zdaniem Wnioskodawcy, prawo wieczystego użytkowania gruntu i budynek mieszkalny zostało sprzedane jako wspólny prywatny majątek i w związku z tym nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, sprzedaż budynku stolarni powinna być opodatkowana, ale ze stawką zwolnioną, jako towar spełniający warunki uznania go za towar używany, w stosunku do którego nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego, natomiast sprzedaż budynku gastronomicznego powinna być opodatkowana stawka 22%.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.
Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Towarami, w świetle art. 2 pkt 6 cyt. ustawy, są rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel – art. 7 ust. 1 tej ustawy.
Zgodnie zaś z art. 15 ust. 1 ww. ustawy – podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. W świetle art. 15 ust. 2 – działalnością gospodarczą jest wszelka działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Aby dostawa towarów podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług musi zostać dokonana przez podatnika podatku od towarów i usług. Pojęcie podatnika uzależnione jest od prowadzenia działalności gospodarczej; wykonanie czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług skutkuje powstaniem obowiązku podatkowego tylko wtedy, jeżeli została ona wykonana w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu ww. ustawy o podatku od towarów i usług.
Zauważyć należy, iż posiadanie statusu podatnika nie przesądza o tym, że każda czynność dokonana przez tę osobę podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Należy rozróżnić transakcje realizowane przez podatnika jako osobę prywatną i jako osobę prowadząca działalność gospodarczą. Ze złożonego wniosku wynika, że sprzedaż dotyczyć będzie budynku mieszkalnego, który jest własnością Wnioskodawcy i stanowi jego majątek osobisty nie związany z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz obiektów budowlanych trwale z gruntem związanych, stanowiących środki trwałe związane z prowadzoną działalnością gospodarczą tj. budynku warsztatowego (stolarni) i drewnianego pawiloniku. Dostawa budynku mieszkalnego nie nosi znamion działalności gospodarczej, ponieważ dotyczy majątku prywatnego, nie związanego z działalnością gospodarczą, który nie znajdował się w ewidencji środków trwałych firmy. Zatem w zakresie sprzedaży budynku mieszkalnego brak jest podstaw do uznania Wnioskodawcy z podatnika VAT z tytułu tej sprzedaży, zatem w tej części stanowisko Wnioskodawcy, iż transakcja powyższa nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług uznać należy za zasadne.
W odniesieniu do sprzedaży drewnianego pawilony zważyć należy co następuje: W myśl art. 41 ust. 1 ustawy o VAT stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.W odniesieniu do drewnianego pawilonu trwale z gruntem związanego z przeznaczeniem do działalności gastronomicznej, wprowadzonego do ewidencji środków trwałych, przy nabyciu którego Wnioskodawcy przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego od zakupów materiałów zużytych do jego budowy, zauważyć należy, iż jego sprzedaż podlega opodatkowaniu 22% stawką podatku od towarów i usług na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy.
W tym zakresie stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.
Natomiast do sprzedaży budynku stolarni zastosowanie będą miały przepisy dotyczące towarów używanych.Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 2 i ust. 2 ustawy zwalnia się od podatku dostawę towarów używanych, z zastrzeżeniem pkt 10, pod warunkiem, że w stosunku do tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego; zwolnienie dotyczy również używanych budynków i budowli lub ich części będących przedmiotem umowy najmu, dzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze. Przez towary używane rozumie się:
- budynki i budowle lub ich części – jeżeli do końca roku, w którym zakończono budowę tych obiektów, minęło 5 lat,
- pozostałe towary, z wyjątkiem gruntów, których okres używania przez podatnika dokonującego dostawy wyniósł co najmniej pół roku.Jednak w myśl art. 43 ust. 6 ustawy o VAT zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 2, nie stosuje się do dostawy towarów wymienionych w ust. 2 pkt 1, jeżeli przed wprowadzeniem ich do ewidencji środków trwałych lub w trakcie użytkowania wydatki poniesione przez podatnika na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości wartości początkowej, a podatnik:
- miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tych wydatków,
- użytkował te towary w okresie krótszym niż 5 lat w celu wykonywania czynności opodatkowanych.
Zatem aby cytowany przepis art. 43 ust. 6 wyłączający zwolnienie z podatku VAT znalazł zastosowanie, wszystkie trzy wyżej wspomniane warunki muszą zostać spełnione łącznie. Niewystąpienie jednego z nich oznacza konieczność zastosowania zwolnienia przy sprzedaży używanych budynków, budowli i ich części.W odniesieniu do stolarni zauważyć należy, iż spełnia ona definicję towaru używanego. Przy nabyciu ww. budynku Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego, od końca roku w którym zakończono budowę tego obiektu minęło 5 lat, przed wprowadzeniem stolarni do ewidencji środków trwałych i w trakcie użytkowania Wnioskodawca nie ponosił żadnych wydatków na jej ulepszenie.Zatem w odniesieniu ww. stolarni należy stwierdzić, iż uzasadnione jest stanowisko Wnioskodawcy że dostawa ta korzysta ze zwolnienia przedmiotowego, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług.
Kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym położone są budynki rozstrzygają przepisy art. 29 ust. 5 cyt. ustawy o VAT. Zgodnie z tym przepisem, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu. Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale związanych z gruntem. Jeżeli dostawa budynków albo budowli lub ich części nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług lub korzysta ze zwolnienia od podatku VAT, bądź też opodatkowana jest 22% stawką podatku, na takich samych zasadach opodatkowana jest dostawa gruntu na którym posadowione są budynki.
Analogiczne zasady dotyczą zbycia prawa użytkowania wieczystego gruntu zabudowanego budynkami lub budowlami trwale z gruntem związanymi. Zgodnie z przepisem § 8 ust. 1 pkt 12 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 97, poz. 970 z poźn. zm.) zwalnia się od podatku zbycie prawa wieczystego użytkowania gruntu, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli, jeżeli budynki te lub budowle albo ich części są zwolnione od podatku lub opodatkowane stawką podatku w wysokości 0%.
Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca zbył prawo wieczystego użytkowania gruntu wraz z posadowionymi na nim budynkami tj. budynek mieszkalny który nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, budynek stolarni którego sprzedaż jest zwolniona od podatku oraz budynek gastronomiczny opodatkowany stawką 22%.Mając na uwadze cyt. wyżej przepis § 8 ust. 1 pkt 12 ww. rozporządzenia stwierdzić należy, iż zbycie prawa użytkowania wieczystego w części związanej z budynkiem mieszkalnym nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, w części związanej ze stolarnią będzie korzystało ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, natomiast zbycie wieczystego użytkowania w części związanej z drewnianym pawilonem gastronomicznym będzie opodatkowane stawką 22%.
W związku z tym, iż ani przepisy ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, ani przepisy wykonawcze do tej ustawy nie zawierają zapisu dotyczącego sposobu wyliczenia tych części można przyjąć różne rozwiązania, np. wg klucza powierzchniowego (udziału powierzchni budynków podlegających poszczególnym regulacjom dot. opodatkowania w ogólnej powierzchni budynków znajdujących się na tej działce), wg klucza wartościowego (udziału wartości budynków podlegających poszczególnym regulacjom dot. opodatkowania w wartości ogółem wszystkich budynków znajdujących się na tej działce).Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, iż nie zasługuje na aprobatę stanowisko Wnioskodawcy w części dotyczącej zbycia prawa użytkowania wieczystego gruntu jako majątku prywatnego nie podlegającego opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.
Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.
Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.