Czy podatnik postąpił prawidłowo uznając:-że, wartość prowizji zapłaconej bankowi zwiększa proporcjonalnie wartość środka trwałego a w pozostałej części stanowi koszt uzyskania przychodu,- wydatki poniesione na ubezpieczenie stanowią koszt uzyskania przychodu,- odsetki od kredytu udzielonego kredytu stanowią koszt uzyskania przychodu,- prowizję, wydatki na ubezpieczenie kredytu oraz odsetki od udzielonego kredytu refinansowego będą stanowiły koszty uzyskania przychodu


Autor: Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu

Sygnatura: ILPB1/415-172/07-4/IM

Hasła tematyczne: koszty uzyskania przychodów, kredyt, kredyt refinansowy, odsetki, prowizje

Kategoria: Podatek dochodowy od osób fizycznych –> Koszty uzyskania przychodów –> Wydatki nieuznawane za koszty uzyskania przychodów

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 2 listopada 2007 r. (data wpływu 8 listopada 2007 r.), uzupełnionym w dniu 29 stycznia 2008 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowym od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 listopada 2007 r. Pan złożył ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14b § 4 ustawy Ordynacja podatkowa, w związku z czym pismem z dnia 16 stycznia 2008 r. znak ILPB1/415-172/07-2/IM działając na podstawie art. 169 § 1 tej ustawy wezwano Wnioskodawcę do jego uzupełnienia.

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 22 stycznia 2008 r., wniosek uzupełniono w dniu 29 stycznia 2008 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

Stan faktyczny:

Wnioskodawca w 2007 roku zaciągnął kredyt na dowolny cel konsumpcyjny. Bank od kredytu pobrał prowizję. Kredyt wykorzystany został na następujące cele:

  1. zapłatę części ceny nieruchomości nabytej na potrzeby prowadzonej przez Wnioskodawcę pozarolniczej działalności gospodarczej,
  2. zapłatę ceny ubezpieczenia na wypadek spadku wartości nieruchomości stanowiących zabezpieczenie kredytu – nieruchomości te nie są związane z prowadzoną przez Wnioskodawcę pozarolniczą działalnością,
  3. zapłatę ceny ubezpieczenia od bezrobocia,
  4. pokrycie kosztów ulepszenia i modernizacji nabytej nieruchomości, o której mowa w punkcie 1,
  5. pokrycie kosztów remontu nieruchomości, o której mowa w punkcie 1.

Nieruchomość, o której mowa w tej części opisu faktycznego, jest w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej wynajmowana osobom trzecim. Za udzielenie kredytu Wnioskodawca zapłacił bankowi kredytującemu prowizję od udzielenia kredytu. Proporcjonalnie do wysokości kredytu, część prowizji, Wnioskodawca, uwzględnił w wartości początkowej nabytej nieruchomości a część bezpośrednio zaliczył do kosztów uzyskania przychodów. Od zwiększonej wartości początkowej Wnioskodawca dokonuje odpisów amortyzacyjnych.

Do kosztów uzyskania przychodów Wnioskodawca zaliczył również ubezpieczenie kredytu, wydatki na remont nieruchomości oraz odsetki od kredytu, o którym mowa w ww. opisie stanu faktycznego. Kwota uzyskanego kredytu w całości została przez Wnioskodawcę wykorzystana na potrzeby prowadzonej przez niego pozarolniczej działalności w tym na ubezpieczenia, o których mowa w punkcie 2 i 3.

Stan przyszły:

Wnioskodawca w 2007 lub 2008 roku zamierza zmniejszyć koszty obsługi zadłużenia poprzez uzyskanie kredytu refinansowego na spłatę wcześniej zaciągniętego kredytu. Kredyt refinansowy udzielony zostanie Wnioskodawcy jako kredyt na dowolny cel konsumpcyjny. Wnioskodawca będzie zobowiązany do zapłaty prowizji, ubezpieczenia kredytu i odsetek od kredytu.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

  1. Czy Wnioskodawca postąpił prawidłowo uznając, że wartość prowizji zapłaconej bankowi zwiększa proporcjonalnie wartość środka trwałego, zaś w pozostałej części stanowi koszt uzyskania przychodów…
  2. Czy Wnioskodawca postąpił prawidłowo uznając, że w przedstawionym wyżej opisie stanu faktycznego, wydatki poniesione na ubezpieczenia stanowią koszt uzyskania przychodów…
  3. Czy Wnioskodawca postąpił prawidłowo zaliczając do kosztów uzyskania przychodów odsetki od kredytu udzielonego na dowolny cel konsumpcyjny, wykorzystanego na potrzeby pozarolniczej działalności gospodarczej…
  4. Czy Wnioskodawca będzie mógł zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów prowizję, wydatki na ubezpieczenie kredytu oraz odsetki od udzielonego kredytu refinansowego udzielonego na dowolny cel konsumpcyjny wykorzystanego na spłatę innego kredytu, który był wykorzystany w całości na potrzeby prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej…

Zdaniem Wnioskodawcy fakt, że kredyt nie został wprost udzielony na potrzeby prowadzonej przez niego działalności gospodarczej nie pozbawia podatnika prawa do zaliczenia kosztów związanych z uruchomieniem i obsługą tegoż kredytu do kosztów uzyskania przychodów. Kredyt został przez podatnika wykorzystany na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej. Powyższe stanowisko wynika wprost z treści art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który stanowi, że kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Skoro art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie wyłącza z kręgu kosztów uzyskania przychodów prowizji i odsetek od kredytu, z wyjątkiem prowizji i odsetek, o których mowa w art. 23 ust. 1 pkt 33 tej ustawy, to odsetki te stanowią koszt uzyskania przychodu, o ile zostały poniesione po dniu oddania do użytkowania środka trwałego, którego zakup sfinansowano uzyskanym przez podatnika kredytem. Z tego też powodu Wnioskodawca uważa, że prowizja od kredytu, o którym mowa w opisie stanu faktycznego, w proporcji w jakiej Wnioskodawca sfinansował zakup środka trwałego, nie stanowi – na podstawie art. 23 ust 1 pkt 23 w związku z art. 22g ust. 3 tej ustawy – kosztów uzyskania przychodów, zwiększa natomiast wartość początkową tego środka trwałego.

Wnioskodawca uważa, że prawidłowo uznał, iż wartość prowizji zapłaconej bankowi zwiększa proporcjonalnie wartość środka trwałego, a w pozostałej części stanowi koszt uzyskania przychodu. Art. 23 ww. ustawy nie wyłącza z kosztów uzyskania przychodów wydatków na ubezpieczenia związane z uruchamianym kredytem. Zdaniem podatnika ubezpieczenia mające na celu zabezpieczenie wypłacalności podatnika bez wątpienia stanowią wydatki na zabezpieczenie źródła przychodu, którym jest prowadzona przez podatnika pozarolnicza działalność gospodarcza. Tak więc wydatek na zapłatę ubezpieczeń, o których mowa w opisie stanu faktycznego stanowi koszt uzyskania przychodu w rozumieniu art. 22 ust. 1 ww. ustawy.

Zdaniem Wnioskodawcy kredyt refinansowy na spłatę kredytu wykorzystanego wcześniej niewątpliwie ma na celu zachowanie lub utrzymanie źródła przychodu. Tym samym wszelkie wydatki związane z jego uzyskaniem stanowią koszt uzyskania przychodu i obsługą, w tym prowizja bankowa, ubezpieczenie oraz płacone odsetki będą mogły być, na podstawie art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zaliczone przez Wnioskodawcę do kosztów uzyskania przychodów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w przypadku interpretacji dotyczącej zdarzenia przyszłego – stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.