Autor: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy
Sygnatura: ITPB1/415-685/07/BK
Hasła tematyczne: należność, przychody ze stosunku pracy, stosunek pracy, świadczenia rzeczowe, usługi medyczne, wynagrodzenia
Kategoria: Podatek dochodowy od osób fizycznych –> Źródła przychodów –> Przychody ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych
INTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zmianami) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 23 listopada 2007 r. (data wpływu 11 grudnia 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania wartości świadczeń opieki medycznej ponoszonych przez pracodawcę na rzecz pracowników – jest nieprawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 11 grudnia 2007 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania wartości świadczeń opieki medycznej ponoszonych przez pracodawcę na rzecz pracowników.
W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.
Wnioskodawca podpisał ze spółką umowę o świadczenie opieki medycznej dla swoich pracowników w zakresie „pakietu rozszerzonego”, w ramach którego lista usług (nie cennik) jest określona w załączniku do umowy. Pakiet obejmuje usługi z zakresu medycyny pracy jak i dodatkowe. Lista pracowników uprawnionych do korzystania z usług medycznych stanowi również załącznik do umowy i jest aktualizowana w zależności od zwolnień i zatrudniania nowych pracowników. Wszyscy pracownicy są objęci „opieką medyczną” – obowiązkowo.
Wnioskodawca płaci spółce opłatę ryczałtową 60 zł miesięcznie z góry za każdego zgłoszonego pracownika. Co miesiąc sumaryczna kwota może być różna, natomiast kwota za pracownika ciągle pozostaje taka sama, niezależnie od świadczeń i badań, jakie pracownik w danym okresie wykonał oraz od tego, czy pracownik skorzystał z usług medycznych, czy też nie.
W związku z powyższym zadano następujące pytanie.
Czy kwota opłaty miesięcznej za każdego zgłoszonego pracownika jest jego przychodem ze stosunku pracy podlegającym opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych…
Zdaniem Wnioskodawcy, powyższa opłata za świadczenia medyczne nie stanowi przychodu dla pracownika, ponieważ nie można rzetelnie ustalić podstawy opodatkowania oraz pracownik nie ma wpływu na objęcie go opieką i zakres tej opieki (w przeciwieństwie do wynagrodzenia, na które może się zgodzić lub nie). Pracownik przystępując do programu opieki może w ogóle nie korzystać ze świadczeń, może też wykorzystać ich bardzo dużo, a za każdego zgłoszonego pracownika płaci pracodawca tę samą kwotę. Spowodowałoby to taki sam przychód dla każdego pracownika za różny zakres korzystania ze świadczeń, czyli zdecydowaną nierówność podatkową. Ponadto jest to opłata ryczałtowa za gotowość świadczenia usług, niezależna od faktycznie wykonanych usług. Pracodawca nie jest dodatkowo obciążany za korzystanie z usług. Kwota opłaty za każdego pracownika jest więc niezależna od korzyści z jakich skorzystał pracownik lub w ogóle nie skorzystał żadnych. Pracownik nie ma prawa wyboru, czy chce być objęty opieką, czy też nie, ponieważ w pakiecie zawarta jest opieka z zakresu medycyny pracy.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.
Zgodnie z treścią art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. jedn. Dz. U. z 2000 r., Nr 14, poz. 176 ze zmianami), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.
W art. 10 powołanej ustawy zostały określone źródła przychodów, do których należy między innymi: stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkowstwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.
W myśl art. 12 ust. 1 ww. ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty, niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.
Jak wynika z postanowień art. 12 ust. 3 cytowanej ustawy, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych ustala się według zasad określonych w art. 11 ust. 2-2b.
Przepis art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, iż przychodami, z zastrzeżeniem art. 14–16, art. 17 ust. 1 pkt 6 i 9, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.
Przy tym, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się – jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione – według cen zakupu, o czym stanowi art. 11 ust. 2a pkt 2 ww. ustawy.
Na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 11 ww. ustawy, wolne od podatku dochodowego są świadczenia rzeczowe i ekwiwalenty za te świadczenia, przysługujące na podstawie przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy, jeżeli zasady ich przyznawania wynikają z odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw.
Z powołanych przepisów wynika zatem, że wartość otrzymanych od pracodawcy nieodpłatnych świadczeń w zakresie opieki medycznej – co do zasady – stanowi przychód pracownika ze stosunku pracy, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ww. ustawy. Przy czym należy wskazać, że świadczenia medyczne związane z obowiązkowymi badaniami, do których ponoszenia pracodawca jest zobowiązany przepisami Kodeksu pracy lub innych ustaw, są przychodem zwolnionym z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Z treści złożonego wniosku wynika, iż pracodawca odpłatność za przedmiotowe usługi ponosi niezależnie od faktu korzystania przez pracowników z tych usług, jak również że opłata ta wnoszona jest w sposób zryczałtowany.
Mając na uwadze powyższe, nie sposób zgodzić się z twierdzeniem Wnioskodawcy, iż nie można rzetelnie ustalić podstawy opodatkowania oraz przypisać wartości wykupionej usługi medycznej konkretnej osobie. Możliwość taka bowiem istnieje w oparciu o listę osób uprawnionych do korzystania ze świadczeń medycznych, przekazanych Zleceniobiorcy przez pracodawcę. W momencie wykupu usług medycznych znana jest zarówno kwota przypadająca do zapłaty, za każdego zgłoszonego pracownika jak i lista pracowników, dla których wykupiono świadczenie. Wartość świadczeń otrzymanych nieodpłatnie przez pracownika, jest równa wartości przekazanego pracownikowi pakietu, natomiast faktyczne otrzymanie pakietu przez danego pracownika udokumentowane jest umieszczeniem jego imienia i nazwiska na wykazie osób uprawnionych. Będąc osobą uprawnioną do świadczeń medycznych objętych pakietem, pracownik w danym miesiącu może np. nie skorzystać z żadnych usług lub też skorzystać z usług o faktycznej wartości daleko wykraczającej poza odpłatność ryczałtową. Ilość i rodzaj faktycznie wykorzystanych usług przez pracownika, nie wpływa jednak na wysokość odpłatności ustalonej w sposób ryczałtowy. Wartość ta jest stała i jest ponoszona za gotowość świadczenia usług objętych pakietem na rzecz konkretnego pracownika, w okresie za który została zapłacona.
W sytuacji przedstawionej we wniosku o powstaniu przychodu ze stosunku pracy nie przesądza natomiast fakt skorzystania przez pracownika z konkretnej usługi medycznej lecz samo otrzymanie przez pracownika pakietu medycznego (o określonej wartości pieniężnej), dającego prawo do usług medycznych w ramach wykupionego pakietu. W związku z tym, przychodem nie będzie wartość rzeczywiście „skonsumowanych” usług medycznych, lecz wartość świadczenia uzyskiwanego przez pracownika, w postaci opłaty ryczałtowej ponoszonej za niego przez pracodawcę. Jednocześnie należy nadmienić, iż usługa objęcia opieką medyczną, finansowana pracownikom przez pracodawcę jest powszechna na polskim rynku i odpłatność z tego tytułu wynika z faktu objęcia opieką medyczną, a nie z faktu korzystania z konkretnych świadczeń. Tego typu umowy polegają z jednej strony na przekazaniu świadczenia pieniężnego, a z drugiej na przyrzeczeniu zapewnienia opieki medycznej w razie takiej potrzeby. W przedmiotowej sprawie więc pracownik, nabywa uprawnienie do korzystania z tej opieki przy jednoczesnym nie ponoszeniu wydatków na uzyskanie tego uprawnienia.
W świetle powyższego, w przypadku zakupu przez Wnioskodawcę pakietu usług medycznych dla pracowników obejmującego zarówno usługi z zakresu medycyny pracy, jak i usługi dodatkowe, przychód ze stosunku pracy podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych stanowi u tych pracowników jedynie wartość pieniężną tej części otrzymanego świadczenia (część opłaty), która przypada na dodatkowe (dobrowolne) usługi medyczne czy też usługi, których pracodawca nie ma obowiązku finansowania na podstawie odrębnych przepisów. Podkreślenia wymaga, iż wobec ryczałtowej formy dokonywania rozliczeń z firmą świadczącą usługi medyczne, fakt skorzystania bądź nie skorzystania przez pracownika z usługi pozostaje bez wpływu na sposób opodatkowania przedmiotowych świadczeń. Ponadto należy zauważyć, iż ewentualne trudności towarzyszące indywidualizacji świadczeń na rzecz poszczególnych pracowników maja charakter drugorzędny i nie mogą wpływać na byt i zakres obowiązku podatkowego.
Wartość świadczenia medycznego opłaconego za pracownika stanowiącą przychód ze stosunku pracy podlegający opodatkowaniu Wnioskodawca ma obowiązek doliczyć do wynagrodzenia wypłaconego w danym miesiącu i od łącznej wartości obliczyć, pobrać i odprowadzić zaliczkę na podatek dochodowy według zasad przewidzianych dla opodatkowania przychodów ze stosunku pracy, zgodnie z przepisami art. 31, 32 i 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego wdacie zaistnienia zdarzenia.
Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej powoduje, że niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem.
Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zmianami).
Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.