Czy poniesione przez pracodawcę wydatki związane z finansowaniem usług zdrowotnych na rzecz pracowników stanowią koszt uzyskania przychodów?


Autor: Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie

Sygnatura: IP-PB3-423-562/07-2/GJ

Hasła tematyczne: pracownik, usługi, usługi medyczne, wydatek, zaliczenie

Kategoria: Podatek dochodowy od osób prawnych –> Koszty uzyskania przychodów –> Pojęcie kosztów uzyskania przychodów

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 05.12.2007r (data wpływu 10.12.2007r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na finansowanie usług medycznych dla pracowników – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10.12.2007r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków pracodawcy na zakup usług zdrowotnych dla pracowników.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka zamierza zawrzeć umowę z wyspecjalizowaną jednostką świadczącą usługi medyczne, o udzielenie świadczeń zdrowotnych dla pracowników w zakresie badań obowiązkowych wynikających z przepisów kodeksu pracy oraz świadczeń nieobowiązkowych. Opłata za świadczenie tych usług zostanie określona miesięcznie w formie ryczałtu za jednego pracownika uprawnionego do korzystania z usług, bez względu na to, czy pracownik skorzysta z usługi medycznej czy też nie. Spółka ani usługodawca nie będzie w stanie ustalić wartości świadczeń obowiązkowych i dodatkowych, z jakich faktycznie skorzystał pracownik.

W związku z powyższym powstaje pytanie:

Czy poniesione przez pracodawcę wydatki związane z finansowaniem usług zdrowotnych na rzecz pracowników stanowią koszt uzyskania przychodów…

Zdaniem wnioskodawcy, wydatki pracodawcy na zakup świadczeń medycznych zarówno w zakresie badań obowiązkowych i nieobowiązkowych dla swoich pracowników, stanowią koszty uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy z 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych. Zgodnie z tym przepisem, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy. Kosztami są zatem wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą.

W ocenie Spółki dbałość o zdrowie swoich pracowników zapewni Spółce osiągnięcie przychodu.

Z dniem 1 stycznia 2007r. na podstawie art. 1 pkt 11 lit. a) tiret trzecie ustawy z dnia 16 listopada 2006r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych ( Dz. U. Nr 217, poz. 1589 ) skreślono przepis art. 16 ust. 1 pkt 65 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych regulujący skutki podatkowe związane z finansowaniem pracownikom kosztów opieki medycznej, zgodnie z którym do kosztów uzyskania przychodów nie zaliczało się kosztów związanych z finansowaniem przez pracodawcę świadczeń zdrowotnych na rzecz pracowników z wyjątkiem poniesionych kosztów świadczeń zdrowotnych, do których ponoszenia zobowiązywały pracodawcę przepisy Kodeksu pracy oraz innych ustaw. Konsekwencją dokonanej zmiany , wydatki w zakresie świadczeń zdrowotnych podlegają kwalifikacji do kosztów podatkowych na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy. Wydatki na zakup świadczeń zdrowotnych dla pracowników wykazują związek przyczynowo-skutkowy z osiąganymi przez Spółkę przychodami, spełniają wymogi określone w w/w art. 15 ust. 1 ustawy a zatem będą stanowiły dla Spółki koszty uzyskania przychodów w pełnej wysokości poniesionego ryczałtu.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego, stwierdzam, co następuje:

Art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000r., Nr 54, poz.654 z późn. zm.), za koszty uzyskania przychodów uznaje koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Zatem, aby wydatek mógł zostać uznany za koszt uzyskania przychodów, na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, winien pozostawać w związku z przychodami i prowadzoną działalnością gospodarczą Podatnika oraz nie może zostać wymieniony w art. 16 ust. 1 ustawy, jako wydatek niestanowiący kosztów uzyskania przychodów. W związku z powyższą definicją do kosztów uzyskania przychodów można również zaliczyć tzw. koszty pracownicze. Pojęcie to obejmuje przede wszystkim wynagrodzenia i inne wypłaty pieniężne oraz świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika. Przepisy prawa pracy, w tym przepisy ustawy z dnia 26 czerwca 1974r. – Kodeks Pracy (t. j. Dz. U. z 1998r. Nr 21, poz. 94 z późn. zm.) nakładają na pracodawcę wymóg przeprowadzania na własny koszt badań określonych w art. 229 k.p. Pracodawca poza świadczeniami z zakresu badań profilaktycznych obowiązany jest sfinansować koszt profilaktycznej opieki zdrowotnej nad pracownikami, ze względu na warunki pracy. Według stanu prawnego obowiązującego do 31 grudnia 2006r. koszty związane z finansowaniem przez pracodawcę świadczeń zdrowotnych na rzecz pracowników nie były kosztami uzyskania przychodów z wyjątkiem poniesionych kosztów świadczeń zdrowotnych, do których ponoszenia zobowiązywały pracodawcę przepisy Kodeksu pracy oraz innych ustaw ( art. 16 ust. 1 pkt 65 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych). Od dnia 01.01.2007 r., przepis art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawiera wyłączenia z kosztów podatkowych wydatków poniesionych na finansowanie świadczeń zdrowotnych na rzecz pracowników. Oznacza to, że wydatki ponoszone przez pracodawcę mogą stanowić dla niego koszt uzyskania przychodów. W przypadku wydatków ponoszonych na rzecz pracowników, nie oznacza to ich automatycznej kwalifikacji do kosztów uzyskania przychodów. Nie powinno się bowiem zapominać o przesłankach wynikających z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych warunkujących zaliczenie poniesionych kosztów do kosztów uzyskania przychodów. Organ zgadza się ze Spółką, że wydatki ponoszone przez nią na zapewnienie pracownikom opieki medycznej są przejawem dbałości o zdrowie pracowników. Przełoży się to na efektywność wykonywanej pracy. Zatem, ponoszone przez Podatnika wydatki, są związane w sposób pośredni z uzyskiwanymi przychodami z prowadzonej działalności gospodarczej Spółki. Organ uznaje więc, że przedmiotowe wydatki na rzecz pracowników stanowią dla Spółki koszt uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Biorąc powyższe pod uwagę , uznaje się , że stanowisko Spółki w sprawie oceny prawnej zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock