Autor: Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach
Sygnatura: IBPB3/423-290/07/NG
Hasła tematyczne: amortyzacja, stawka, stawka amortyzacyjna, zmiana
Kategoria: Podatek dochodowy od osób prawnych
INTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 7 listopada 2007 r. (data wpływu do tut. Biura 13 listopada 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zmiany stawki amortyzacji – jest nieprawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 13 listopada 2007 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zmiany stawki amortyzacji.
W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:
Spółka zakupiła używane lokale użytkowe w listopadzie 2005 r. i w maju 2006 r., łączna wartość inwestycji (uwzględniając opłaty notarialne, sądowe, koszty modernizacji) wyniosła 406 156,59 zł. Spółka rozpoczęła ich amortyzację w następnym miesiącu po oddaniu ich do użytku, Spółka wybrała metodę liniową i stawkę 2,5%. We wrześniu 2007 r. Spółka zakupiła trzeci lokal użytkowy, a przyjmując go na stan środków trwałych, wybrała liniową metodę amortyzacji i rozpoczęła jego amortyzację wg 10% stawki, począwszy od listopada 2007r. Wszystkie zakupione lokale znajdują się w budynkach mających dłuższy niż 40-letni okres oddania ich po raz pierwszy do używania.
W związku z powyższym zadano następujące pytanie:
Spółka zamierza podjąć decyzję o jednolitej 10% stawce amortyzacyjnej na wszystkie posiadane lokale, czy może tego dokonać od początku 2008 r….
Zdaniem Spółki w świetle ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i dostępnej literatury, a także wyroków NSA, może dokonać zmiany stawek amortyzacyjnych, pozostawiając przy niezmienionej metodzie liniowej, z początkiem nowego roku obrotowego, tj. od stycznia 2008 r.Spółka płaci bardzo wysokie podatki i żeby dalej się rozwijać oraz tworzyć nowe miejsca pracy, liczy na przychylne stanowisko tut. Urzędu, sądząc, że z chwilą oddania do używania dwóch pierwszych lokali podjęła błędną decyzję o stosowaniu zaniżonych stawek amortyzacyjnych, a 40 letni okres ich amortyzowania jest zbyt długi. Ponieważ Spółka planuje zwiększać obroty i osiągane zyski, w świetle tych zamierzeń uważa, że 10% stawka amortyzacji będzie adekwatna i prawidłowa, pozwalając na poprawę kondycji finansowej.
Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje:
Zasady amortyzacji środków trwałych w spółkach z ograniczoną odpowiedzialnością regulują przepisy art. 16a – 16m ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) zwanej dalej updop. Zgodnie z treścią art. 16h ust. 2 updop, podatnicy z zastrzeżeniem art. 16l i 16ł, dokonują wyboru jednej z metod amortyzacji określonych w art. 16i – 16k dla poszczególnych środków trwałych przed rozpoczęciem ich amortyzacji; wybraną metodę stosuje się do pełnego zamortyzowania danego środka trwałego. Ze sformułowania tego wynika, że w updop przewidziano następujące metody (zasady) dokonywania odpisów amortyzacyjnych:
- przy zastosowaniu stawek z „Wykazu rocznych stawek amortyzacyjnych” przewidzianą
w art. 16i ustawy (z możliwością ich podwyższenia i obniżania), określaną jako metoda liniowa - przy zastosowaniu stawek ustalonych indywidualnie przez podatnika, przewidzianą w art. 16j ustawy,
- metodę, przewidzianą w art. 16k ustawy, określaną jako metodę degresywną.
Podatnik wybiera jedną z wyżej wymienionych metod amortyzacji przed rozpoczęciem amortyzacji poszczególnych środków trwałych i wybrana przez niego metoda nie może ulec zmianie przez cały okres amortyzacji.Zgodnie z art. 16i. ust. 2 updop podatnicy mogą podane w Wykazie stawek amortyzacyjnych stawki podwyższać:
- dla budynków i budowli używanych w warunkach:
a) pogorszonych – przy zastosowaniu współczynników nie wyższych niż 1,2,
b) złych – przy zastosowaniu współczynników nie wyższych niż 1,4, - dla maszyn, urządzeń i środków transportu, z wyjątkiem morskiego taboru pływającego, używanych bardziej intensywnie w stosunku do warunków przeciętnych albo wymagających szczególnej sprawności technicznej, przy zastosowaniu w tym okresie
współczynników nie wyższych niż 1,4,
1) dla maszyn i urządzeń zaliczonych do grupy 4-6 i 8 Klasyfikacji Środków Trwałych wydanej na podstawie odrębnych przepisów, poddanych szybkiemu postępowi technicznemu, przy zastosowaniu współczynników nie wyższych niż 2,0.
Zgodnie z art. 16j ust 1 pkt 3 i 4 podatnicy, z zastrzeżeniem art. 16l, mogą indywidualnie ustalić stawki amortyzacyjne między innymi dla używanych lub ulepszonych środków trwałych, po raz pierwszy wprowadzonych do ewidencji danego podatnika, z tym że okres amortyzacji nie może być krótszy: - dla budynków (lokali) i budowli, innych niż wymienione w pkt 4 – 10 lat, z wyjątkiem:
a) trwale związanych z gruntem budynków handlowo-usługowych wymienionych w rodzaju 103 Klasyfikacji i innych budynków niemieszkalnych wymienionych w rodzaju 109 Klasyfikacji trwale związanych z gruntem,
b) kiosków towarowych o kubaturze poniżej 500 m3, domków kempingowych i budynków zastępczych
– dla których okres amortyzacji nie może być krótszy niż 3 lata, - dla budynków (lokali) niemieszkalnych, dla których stawka amortyzacyjna z Wykazu stawek amortyzacyjnych wynosi 2,5 % – 40 lat pomniejszone o pełną liczbę lat, które upłynęły od dnia ich oddania po raz pierwszy do używania do dnia wprowadzenia do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych prowadzonej przez
podatnika, z tym że okres amortyzacji nie może być krótszy niż 10 lat.
Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że wnioskodawca zakupione lokale użytkowe wprowadził do ewidencji środków trwałych wybrał metodę amortyzacji liniową czyli metodę dokonywania odpisów amortyzacyjnych przy zastosowaniu stawek z „Wykazu rocznych stawek amortyzacyjnych” przewidzianą w art. 16i updop.Wobec tego sam decyduje czy podwyższać stawki amortyzacyjne wynikające z „Wykazu rocznych stawek amortyzacyjnych”, co jest możliwe jeżeli wystąpią wskazane w przepisie art. 16i ust. 2 przesłanki do podwyższenia stawek. Zwrócić jednak należy uwagę, iż nawet przy zastosowaniu uzasadnionej podwyżki stawka ta nigdy nie osiągnie poziomu 10%.
Jednakże dla tych środków trwałych podatnik nie może zastosować indywidualnej stawki amortyzacyjnej, bowiem takie stawki amortyzacyjne mogą być zastosowane wyłącznie do środków trwałych używanych lub ulepszonych po raz pierwszy wprowadzonych do ewidencji danego podatnika.
Z powyższego wynika, że podatnik nie może zastosować jednolitej 10% stawki amortyzacyjnej dla zakupionych lokali użytkowych, a zatem stanowisko podatnika jest nieprawidłowe.
Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji indywidualnej prawa podatkowego.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.