Autor: Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu
Sygnatura: ILPP2/443-139/07-4/IM
Hasła tematyczne: dostawa towarów, podatek od towarów i usług, pracownik, przekazanie towarów, zużycie, zużycie towarów, zużycie własne
Kategoria: Podatek od towarów i usług –> Zakres opodatkowania –> Dostawa towarów i świadczenie usług –> Dostawa towarów
INTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z o. o. K. przedstawione we wniosku z dnia 29 października 2007 r. (data wpływu 8 listopada 2007 r.), uzupełnionym pismem z dnia 20 grudnia 2007 r. (data wpływu 27 grudnia 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku opodatkowania zużywanych towarów – jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 8 listopada 2007 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku opodatkowania zużywanych towarów.
W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.
Spółka zużywa towary takie jak: woda mineralna, kawa, herbata, ciastka, soki w trakcie organizowanych szkoleń z pracownikami, spotkań z pracownikami, z Zarządem Spółki i kontrahentami.
Wnioskodawca podkreśla, że jest to zdarzenie ściśle związane z prowadzoną działalnością, zatem nie stanowi czynności podlegającej opodatkowaniu, tym samym nie istnieje również obowiązek wystawienia faktury wewnętrznej, gdyż zgodnie z art. 106 ust. 7 faktury wewnętrzne wystawia się w przypadku czynności wymienionych w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca oraz importu usług.
Nieodpłatne zużycie towarów, na cele związane z prowadzonym przedsiębiorstwem, nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.
Zainteresowany od powyższych zakupów nie dokonuje odliczenia podatku naliczonego VAT, na podstawie art. 88 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, który określa, że nie jest możliwe dokonanie odliczenia podatku VAT w przypadku, gdy poniesionych wydatków nie można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym.
Art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych określa, że do kosztów uzyskania przychodów nie można zaliczyć kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.
W związku z powyższym zadano następujące pytanie.
Czy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zużycie wody mineralnej, kawy, herbaty, ciastek, soków na terenie zakładu w trakcie organizowania szkoleń z pracownikami i kontrahentami…
Zdaniem Wnioskodawcy, zużycie towarów takich jak: woda mineralna, kawa, herbata, ciastka, soki w trakcie organizowanych spotkań członków zarządu z pracownikami i kontrahentami jest związane z prowadzonym przedsiębiorstwem. Nieodpłatna czynność zużycia towarów związana z prowadzonym przedsiębiorstwem, znajduje się poza zakresem czynności opodatkowanych na mocy art. 7 ust. 2 ustawy o VAT. Tak więc czynność ta nie powinna być udokumentowana fakturą wewnętrzną.
Według Zainteresowanego, ustawa z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) przy określeniu zakresu opodatkowania w ogóle nie odwołuje się do pojęć reprezentacja i reklama, zaś czynności opodatkowane wyliczono w art. 5 ust. 1 ww. ustawy, zgodnie z którym opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport i import towarów, wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju oraz wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów. Wnioskodawca podkreślił, że wskazany wyżej przepis formułuję zasadę, iż warunkiem opodatkowania dostawy towarów lub świadczenia usług jest odpłatność za te czynności. Nieodpłatna dostawa towarów i nieodpłatne świadczenie usług nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, za wyjątkiem ściśle określonych sytuacji, wskazanych w art. 7 ust. 2 oraz w art. 8 ust. 2 ww. ustawy.
Zgodnie z art. 7 ust. 2 ustawy, przez odpłatną dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa na cele inne niż związane z prowadzonym przez niego przedsiębiorstwem, w szczególności: przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia; wszelkie inne przekazanie towarów bez wynagrodzenia, w szczególności darowizny – jeżeli podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tych czynności w całości lub w części.
Zdaniem Wnioskodawcy powyższe zapisy wskazują, że opodatkowaniu podlega zużycie towarów, jedynie, gdy ich spożytkowanie następuje na cele osób ściśle wymienionych w art. 7 ust. 2 pkt 1. Natomiast z brzmienia przepisu art. 7 ust. 2 pkt 2 wynika, iż opodatkowaniu poddane zostało jedynie inne przekazanie, nie ma tu mowy o zużyciu towarów.
Tak więc Zainteresowany uważa, iż w świetle powyższych przepisów zużycie towarów na cele reklamy i reprezentacji w ramach działalności przedsiębiorstwa, w tym poczęstunek napojami, słodyczami podczas spotkań z kontrahentami nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.
Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.
Art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).
Przez dostawę towarów rozumie się również – zgodnie z art. 7 ust. 2 ustawy przekazanie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa na cele inne niż związane z prowadzonym przez niego przedsiębiorstwem, w szczególności:
- przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
- wszelkie inne przekazanie towarów bez wynagrodzenia, w szczególności darowizny
– jeżeli podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tych czynności, w całości lub w części.
Ponieważ interpretacja art. 7 ust. 2 ustawy w oparciu o wykładnię wyłącznie gramatyczną budzi pewne wątpliwości, zatem nie może stanowić jedynej podstawy do dokonanego rozstrzygnięcia. Dla wyjaśnienia zakresu przedmiotowego opodatkowania podatkiem od towarów i usług wynikającego z tej normy, koniecznym jest sięgnięcie do wykładni o charakterze kompleksowym.
Przy wykładni przedmiotowych przepisów ustawy należy wziąć pod uwagę zasadę racjonalności ustawodawcy oraz interpretować przepis art. 7 ust. 2 w zestawieniu z art. 7 ust. 3 ustawy, zgodnie z którym przepisu ust. 2 nie stosuje się do przekazywanych drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych, prezentów o małej wartości i próbek.
Przekazanie drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych, prezentów o małej wartości i próbek – niewątpliwie jest związane z prowadzonym przedsiębiorstwem, wobec tego w przypadku nie objęcia regulacją art. 7 ust. 2 przekazania lub zużycia towarów przez podatnika na cele związane z jego przedsiębiorstwem, przepis art. 7 ust. 3 byłby zbędny.
Skoro zatem z zakresu opodatkowania czynności nieodpłatnego przekazania towarów, na cele inne niż bezpośrednio związane z prowadzonym przedsiębiorstwem, wyłączono na podstawie art. 7 ust. 3, jedynie przekazanie drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych, prezentów o małej wartości i próbek, to należy uznać, iż opodatkowaniu podlegają wszelkie inne przekazania towarów pod warunkiem, że podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony od tych czynności w całości lub w części. Gdyby przyjąć, iż opodatkowaniu na mocy ust. 2 podlegają wyłącznie czynności w ogóle nie związane z przedsiębiorstwem, zbędne byłoby wyłączanie z opodatkowania czynności, które i tak nie podlegałyby opodatkowaniu jako związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa.
Jak wynika z ust. 2 pkt 1 powołanego artykułu, czynnościami zrównanymi z odpłatną dostawą towarów jest przekazanie lub zużycie towarów należących do przedsiębiorstwa podatnika, przy zakupie których przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego – na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia.
Analizując sprawę tylko pod kątem związku wykonywanych przez Wnioskodawcę czynności z prowadzonym przedsiębiorstwem, poczęstunek pracowników (jako podmiotów jednoznacznie wymienionych w art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy), rodzi w skutkach obowiązek opodatkowania podatkiem od towarów i usług zużywanych towarów. Natomiast poczęstunek kontrahentów, jako podmiotów nie wymienionych w ww. przepisie, nie rodzi skutku w postaci powstania obowiązku opodatkowania przedmiotowych czynności.
Należy jednak podkreślić, iż innym, nie mniej istotnym elementem mającym wpływ na obowiązek opodatkowania przez podatnika przekazanych lub zużywanych towarów jest zagadnienie dotyczące prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tych czynności, w całości lub w części.
Zgodnie z art. 88 ust. 1 pkt 2 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika towarów i usług, jeżeli wydatki na ich nabycie nie mogłyby być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym (…).
Przedstawiając własne stanowisko w sprawie Zainteresowany podkreślił, iż zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.
Biorąc zatem pod uwagę przepisy prawa podatkowego oraz przedstawiony przez Wnioskodawcę stan faktyczny, Zainteresowany nie miał prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z zakupem zużywanych towarów.
Wobec powyższego, nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zużycie przedmiotowych towarów, należących do przedsiębiorstwa Wnioskodawcy, w trakcie organizowanych na terenie zakładu szkoleń z pracownikami i kontrahentami.
Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.