Autor: Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie

Sygnatura: IP-PP2-443-118/08-3/MK

Hasła tematyczne: emeryci, pracownik, świadczenie usług na rzecz

Kategoria: Podatek od towarów i usług –> Zakres opodatkowania –> Przepisy ogólne –> Czynności opodatkowane

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 23 stycznia 2008 r. (data wpływu 25 stycznia 2008 r.), uzupełniony pismem z dnia 05 marca 2008r. (data wpływu 06 marca 2008r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie nieodpłatnego przekazania uprawnień do ulgowych świadczeń przejazdowych pracownikom, emerytom i rencistom a także dzieciom pracowników – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 lutego 2008r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie nieodpłatnego przekazania uprawnień do ulgowych świadczeń przejazdowych pracownikom, emerytom i rencistom a także dzieciom pracowników.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujący stan faktyczny.

W dniu 11 stycznia 2005 r w Warszawie został zawarty Zakładowy …… dla Pracowników Y SA (zwany dalej: Układem), który wynika z Ponadzakładowego Układu ……., gdyż Spółka jest zrzeszona w Związku Pracodawców X. Zgodnie z par. 69 Układu pracodawca jest obowiązany wykupić uprawnienia do ulgowych świadczeń przejazdowych dla zatrudnionych pracowników. Zgodnie z par. 70 Układu pracodawca obowiązany jest wykupić uprawnienia do ulgowych świadczeń przejazdowych również dla emerytów i rencistów pobierających rentę (o ile mają łącznie co najmniej 15 lat pracy na kolei przed dniem ustania stosunku pracy u pracodawcy w związku z przejściem na emeryturę lub rentę), a także dla dzieci własnych pracowników oraz dzieci przysposobionych przez pracowników. Pracodawca wykupuje uprawnienia do ulgi: 99 % -dla pracowników „emerytów i rencistów, 80% -dla dzieci pracowników. Uprawnienia umożliwiają pracownikom i ich dzieciom, emerytom i rencistom zakup ulgowych biletów ze zniżką odpowiednio 99 i 80 procent. Spółka nabywa uprawnienia do ulgowych świadczeń przejazdowych od X z o. o. W fakturze potwierdzającej nabycie uprawnień zastosowana jest 7 % stawka podatku VAT. Symbol PKWiU to 60.10.1. W pozycji 141 załącznik nr 3 do ustawy o podatku VA T zostały wymienione usługi w zakresie kolejowych przewozów pasażerskich PKWiU 60.10.1.

Spółka dokonuje pomniejszenia podatku należnego o podatek naliczony z faktur VAT dokumentujących na bycie uprawnień do ulgowych świadczeń przejazdowych. Spółka wystawia faktury wewnętrzne z tytułu przekazania dla pracowników i ich dzieci, a także dla emerytów i rencistów uprawnień do ulgowych świadczeń przejazdowych i stosuje stawkę podatku VAT 7%.

Spółka z grupy X Sp. z o. o., która stosuje te same przepisy prawa pracy otrzymała Decyzję od Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie nr 1401/PH-l/4407/14-146/O6/KO/PV-l z dnia 14.11.2OO7r. w której stwierdza, że nieodpłatne przekazanie uprawnień do ulgowych świadczeń przejazdowych pracownikom, ich dzieciom, emerytom oraz rencistom jest czynnością mającą na celu zaspokojenie potrzeb pracowniczych oraz służy zgodnemu z przepisami prawa (w szczególności zbiorowych układów pracy) funkcjonowaniu przedsiębiorstwa. Zatem wyżej wymieniona czynność jako nie wypełniająca hipotezy art. 8 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług znajduje się poza zakresem czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

W związku z zapoznaniem się z Decyzją Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie otrzymaną przez Spółkę z grupy X zwracamy się z prośbą o potwierdzenie, że nieodpłatne przekazanie uprawnień do ulgowych świadczeń przejazdowych pracownikom, emerytom i rencistom, a także dzieciom pracowników nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W przypadku wydania przez organ podatkowy odmiennej interpretacji (opodatkowania podatkiem VAT nieodpłatnego przekazania uprawnień do ulgowych świadczeń przejazdowych pracownikom, emerytom i rencistom, a także dzieciom pracowników) prosimy o potwierdzenie, że stawką właściwą do opodatkowania nieodpłatnego przekazania uprawnień do ulgowych świadczeń przejazdowych jest 7% stawka podatku VAT.

Zdaniem wnioskującej Spółki, na podstawie art. 9 par.1 Kodeksu pracy, ilekroć w kodeksie pracy jest mowa o prawie pracy, rozumie się przez to przepisy Kodeksu pracy oraz przepisy innych ustaw i aktów wykonawczych, określające prawa i obowiązki pracowników i pracodawców, a także postanowienia układów zbiorowych i innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów i statutów określających prawa i obowiązki stron stosunku pracy. Spółka obowiązana jest do wykupienia uprawnień do ulgowych świadczeń przejazdowych na podstawie obowiązujących Spółkę przepisów prawa.

Zgodnie z art. 5ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług opodatkowaniu podatkiem vat podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Zdaniem Spółki, zakup i przekazanie dla pracowników i ich dzieci, a także dla emerytów i rencistów uprawnień do ulgowych świadczeń przejazdowych nie stanowi dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ustawy o podatku VAT. Uprawnienia do ulgowych świadczeń przejazdowych nie są bowiem towarem – Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

• przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
• zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
• świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa. Ponieważ art. 8 ust. 1 zawiera odwołanie do art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem VAT na podstawie przepisu podlega wyłącznie odpłatne świadczenie usług. Zdaniem Spółki, zakup i przekazanie dla pracowników i ich dzieci, a także dla emerytów i rencistów uprawnień do ulgowych świadczeń przejazdowych stanowi świadczenie zgodne z nakazem wynikającym z mocy prawa. Tego typu świadczenia podlegają opodatkowaniu tylko w przypadku, gdy są odpłatne. Nie można bowiem zgodzić się z twierdzeniem, że podmiot gospodarczy świadczący nieodpłatnie usługę (świadczenie usług w rozumieniu ustawy o VAT), do świadczenia której został zobowiązany przepisami prawa, jest dodatkowo zmuszany do zapłacenia podatku VAT.

Zdaniem Spółki, do zakupu i przekazania dla pracowników i ich dzieci a także dla emerytów i rencistów uprawnień do ulgowych świadczeń przejazdowych nie ma zastosowania art. 8 ust. 2 ustawy VA T. Zgodnie z tym artykułem za odpłatne świadczenie usług uważa się także nieodpłatne świadczenie usług niebędące dostawą na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług, jeżeli nie są one związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa, a podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o naliczony przy nabyciu towarów i usług związanych z tymi usługami, w całości lub w części. Nieodpłatne świadczenie usług może na podstawie tego przepisu być potraktowane tak jak odpłatne świadczenie usług, jeżeli między innymi nie jest związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa. Nie można zdaniem Spółki zaakceptować stwierdzenia, że wypełnienie przez Spółkę obowiązków wynikających z przepisów prawa pracy nie jest związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa. Należy jednocześnie dodać, że nieodpłatne przekazanie na rzecz pracowników uprawnień do ulgowych świadczeń przejazdowych dla pracowników i ich dzieci stanowi dla pracownika przychód ze stosunku pracy. Przychody z pracy zostały w sposób wyraźny wyłączone z opodatkowania podatkiem VAT(art. 15 ust.3 pkt 1 ustawy o VAT)dlatego też zdaniem Spółki, nieodpłatne przekazanie pracownikom uprawnień do ulgowych świadczeń przejazdowych nie powinno być obciążone podatkiem VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w przypadku interpretacji dotyczącej zdarzenia przyszłego – stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Biuro Krajowej Informacji Podatkowej, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.