Autor: Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie
Sygnatura: III SA/Wa 4084/06
Hasła tematyczne: skuteczność doręczenia, interpretacja przepisów, zbycie, przychód, interpretacja urzędu skarbowego, sprzedaż akcji, połączenie, przeniesienie składników majątkowych, spółki, papier wartościowy, akcja
Kategoria:
Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie decyzją z dnia 9 grudnia 2005 r., nr 1401/FB/005-789/JO/05, na podstawie art. 14b § 5 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa ( Dz.U. z 2005 r., Nr 8, poz. 60 ze zmianami), zwanej dalej „Ordynacją", po rozpatrzeniu zażalenia Marka P. na postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego Warszawa – Praga z dnia 23 czerwca 2005 r. Nr 1434/SD/DF/415/77/JG/05, uznające za nieprawidłowe stanowisko podatnika, zawarte w jego piśmie z dnia 13 kwietnia 2005 r., dotyczące zwolnienia na podstawie art. 19 ustawy z dnia 12 listopada 2003 r. o zmienię ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz niektórych innych ustaw (Dz.U Nr 202, poz. 1956), zwanej dalej „ustawą nowelizującą" dochodu uzyskanego ze sprzedaży akcji serii "F" P. S.A., odmówił zmiany zaskarżonego postanowienia.
W uzasadnieniu Dyrektor Izby Skarbowej wskazał co następuje.
Wnioskiem z dnia 13 kwietnia 2005 r. uzupełnionym w dniu 10 maja 2005 r. Marek P. zwrócił się do Naczelnika Urzędu Skarbowego Warszawa-Praga z prośbą o udzielenie pisemnej interpretacji, dotyczącej art. 19 ustawy nowelizującej pod kątem zbycia akcji P. S.A. nabytych przez niego przed rokiem 2000 od Stowarzyszenia Pracowników P. Zgodnie z uchwałą z dnia 7 stycznia 2004 r. Nr 3/1/2004 Nadzwyczajnego Walnego Zgromadzenia Akcjonariuszy M. S.A. oraz P. S.A. nastąpiło połączenie obu spółek poprzez przeniesienie całego majątku P. S.A. na M. S.A. W zamian akcjonariusze P. S.A. otrzymali akcje serii F M. S.A. Emisja akcji należnych akcjonariuszom P. S.A. oraz ich wydanie nastąpiło w obrocie publicznym, na Giełdzie Papierów Wartościowych. Stąd też zdaniem podatnika przychód uzyskany ze sprzedaży akcji P. S.A. winien być zwolniony z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych na podstawie art. 19 wspomnianej ustawy nowelizującej oraz na podstawie art. 52 pkt 1 lit. „b" ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z. późn. zm.), zwanej dalej „updof.
Postanowieniem z dnia 23 czerwca S:005 r. Naczelnik Urzędu Skarbowego Warszawa-Praga uznał stanowisko wyrażone we wniosku za nieprawidłowe. W uzasadnieniu Naczelnik Urzędu Skarbowego wskazał, iż przychód ze sprzedaży akcji P. S.A. nie jest objęty zwolnieniem wynikającym z art. 19 ustawy nowelizującej ponieważ akcje P. S.A. zostały nabyte po 1 stycznia 2004 r. W związku z tym dochód ze sprzedaży przedmiotowych akcji podlega opodatkowaniu zgodnie z art. 30b ust.1 updof. W zażaleniu na to postanowienie podatnik wskazał, że zostały spełnione wszelkie warunki wymagane dla zwolnienia od podatku dochodów uzyskanych z odpłatnego zbycia papierów wartościowych, gdyż sprzedane papiery wartościowe zostały nabyte przed rokiem 2001, a dalsze operacje dokonywane na tych papierach były wynikiem wzajemnych operacji przedsiębiorstw P. i M. Nie były transakcjami akcjonariuszy spółki P. S.A. W konsekwencji przedmiotowe akcje, po odpowiednim przeliczeniu akcji P. S.A. na akcje P. S.A., na co nie ma żadnej umowy kupna sprzedaży ani żadnej innej umowy zobowiązującej do przeniesienia własności, stały się własnością akcjonariuszy.
Zdaniem Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, stosownie do art. 17 ust. 1 pkt 6 updof za przychody z kapitałów pieniężnych uważa się należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, przychody z odpłatnego zbycia udziałów w spółkach mających osobowość prawną oraz papierów wartościowych. Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że sprzedane w 2004r. akcje P. S.A. nabyte zostały w 2004 r. w zamian za wkład niepieniężny w postaci akcji P. S.A. Zatem przychód z ich sprzedaży podlega opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 17 ust. 1 pkt 6 updof. Zgodnie z art. 30b tej ustawy, podatek należny z tego tytułu wynosi 19% uzyskanego dochodu ze sprzedaży papierów wartość owych.
Ustosunkowując się d 3 zarzutu nie zastosowania w przedmiotowej sprawie zwolnienia z opodatkowania przychodów ze sprzedaży akcji P. S.A. na podstawie art. 52 pkt 1 lit. „b" updof, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie zważył, że miał on zastosowanie w okresie od 1 stycznia 2003 r. do 31 grudnia 2003 r. Zwolnione były od podatku dochodowego dochody z odpłatnego zbycia akcji dopuszczonych do publicznego obrotu papierami wartościowymi, albo w regulowanym pozagiełdowym wtórnym obrocie publicznym, albo na podstawie zezwolenia udzielonego w trybie art. 92 lub 93 przepisów ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. – Prawo o publicznym obrocie papierami wartościowymi (Dz.U. Nr 118, poz. 754 późn. zm.). Dochody uzyskane po dniu 31 grudnia 2003 r. z odpłatnego zbycia akcji dopuszczonych do publicznego obrotu papierami wartościowymi, nabytych w sposób określony w art. 52 pkt 1 lit. „b” tej ustawy są zwolnione od podatku dochodowego, pod warunkiem, że akcje te zostały nabyte przed 1 stycznia 2004 r. (art. 19 ust. 1 pkt 2 ustawy nowelizującej). Akcje takie musiały być nabyte przed 1 stycznia 2004 r., na podstawie publicznej oferty lub na giełdzie papierów wartościowych. Ponieważ ze stanu faktycznego wynika, że akcje serii F P. S.A. nabyte zostały w 2004 r. w zamian za akcje P. S.A., w przedmiotowej sprawie nie ma zastosowania zwolnienie z opodatkowania podatkiem dochodowym przychodu uzyskanego ze sprzedaży tych akcji. Przedmiotem sprzedaży są akcje P. S. A., nie zaś akcje P. S.A. nabyte przed 2001 r. Akcje P. S.A. zostały nabyte w 2004 r., a oferta ich nabycia była skierowana do ściśle określonego grona nabywców – posiadaczy akcji P. S.A.
Marek P. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego skargę nadcil dowodząc, że przychód ze sprzedanych akcji nie podlegał opodatkowaniu na podstawie art. 19 ust.1 (akt 1 ustawy nowelizującej bowiem posiadane przez niego akcje P. S.A., wyemitowane przez tę Spółkę przed 2001 rokiem i zakup one wówczas przez niego zostały zamienione na akcje P. S. A. ,w obrocie giełdowym. Data tej zamiany – 7 stycznia 2004 r. nie ma znaczenia, gdyż skarżący w tej dacie ich nie zakupił lecz strzymał je w miejsce już posiadanych.
Dyrektor Izby Skarbowej wniósł o oddalenie skargi z przyczyn wskazanych w decyzji.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył.
Zgodnie z art. 1 ustawy z dnia 25 lipcu 2002 r. – Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269) kontrola sądowa zaskarżonych decyzji, postanowień bądź innych aktów wymienionych w art. 3 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270, ze zmianami), zwanej dalej „p.p.s.a.", sprawowała jest w oparciu o kryterium zgodności z prawem. W związku z tym, 2godnie z art. 134 § 1 p.p.s.a. , Sąd rozstrzyga w granicach danej sprawy nie będąc jednak związanym zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną. W konsekwencji, może uwzględnić skargę nawet, gdy strona nie podniesie zarzutów, które uzasadniają wyeliminowanie z obrotu prawnego zaskarżonego indywidualnego aktu administracyjnego, w sytuacji, gdy przesłanki te istnieją.
Cytowane przepisy legły u podstaw rozstrzygnięcia i z tej też przyczyny Sąd uwzględnił skargę. W ocenie Sądu decyzja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie pominęła istotną kwestię proceduralną, która może rzutować w rozumieniu art. 247 § 1 Ordynacji – na ważność wydanej decyzji.
Postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego Warszawa – Praga z dnia 23 czerwca 2005 r. zostało przesłane na adres Marka P. w dniu 23 czerwca 2005 r. na co wskakuje zamieszczony na zwrotnym poświadczeniu odbioru, datownik pocztowego urzędu nadawczego. W dniu 25 czerwca 2005 r. doręczyciel pocztowy opatrzył swoim podpisem informację, iż wobec nie zastania adresata w domu, przesyłkę pozostawiono na 14 dni w urzędzie pocztowym, o czym pozostawiono informację w oddawczej skrzynce pocztowej. Z zapisu na kopercie wynika, że awizację ponowiono w dniu 1 lipca 2005 r. Przesyłkę odesłano do Urzędu Skarbowego w lipcu 2005 r., z tym, że niewyraźna jest na dowodzie doręczenia data dzienna tej przesyłki.
W dniu 1 września 2005 r. wydano zainteresowanemu postanowienie, z akt sprawy, na co wskazuje zapis na oryginała postanowienia. Wówczas skarżący w terminie wskazanym w art. 236 Ordynacji wniósł zażalenie, rozpoznane następnie przez Dyrektora Izby Skarbowej.
Dyrektor Izby Skarbowej nie rozważył, na co wskazuje decyzja, czy możliwe było rozpatrzenie zażalenia, w sytuacji gdy postanowienie, teoretycznie mogło być doręczone stronie w trybie art. 150 § 2 Ordynacji. Skoro Dyrektor Izby Skarbowej przyjął jako termin doręczenia postanowienia Naczelnika Urzędu Skarbowego datę jego wręczenia Skarżącemu w Urzędzie, winien wyjaśnić przyczyny uznania doręczenia postanowienia w trybie art. 150 § 2 za nieskuteczne.
Wobec powziętych wątpliwości natury proceduralnej, rzutujących na możliwość rozpoznania skargi, Sąd nie mógł odnieść się do opisanych w niej zarzutów. Sąd pragnie jedynie zwrócić uwagę Dyrektora Izby Skarbowej na wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 20 listopada 2006 r. sygn. akt III FPS 2/06 oraz wyroki Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z dnia 21 marca 2006 r. – s/gn. akt III SA/Wa 3493/05 i z dnia 15 stycznia 2005 r., sygn. akt III SA/Wci 3884/06. Wyrażone w nich poglądy, naturalnie, nie wiążą Dyrektora Izy Skarbowej w tej sprawie, tym bardziej że są wzajemnie odmienne, nie mniej pozwalają ocenić postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego Warszawa – Praga w szerokim aspekcie występującego zagadnienia prawnego.
Ze wskazanej przyczyny, na zasadzie art. 145 § 1 pkt.1 lit."c" oraz art. 152 i art.200 p.p.s.a., Sąd uchylił zaskarżoną decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie.