Sygnatura:
6013 Przywrócenie poprzedniego sposobu użytkowania obiektu budowlanego lub jego części,
Hasła tematyczne:
Budowlane prawo
Skarżony organ:
Inspektor Nadzoru Budowlanego
Data:
2009-08-19
Sąd:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie
Treść wyniku:
Oddalono skargę
Sędziowie:
Joanna Cylc-Malec /przewodniczący/
Krystyna Sidor
Witold Falczyński /sprawozdawca/

Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Joanna Cylc-Malec, Sędziowie Sędzia NSA Witold Falczyński (sprawozdawca),, Sędzia NSA Krystyna Sidor, Protokolant Asystent sędziego Marcin Małek, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 17 listopada 2009 r. sprawy ze skargi H. M. na postanowienie Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia […] r. nr […] w przedmiocie niedopuszczalności zażalenia w sprawie wstrzymania użytkowania obiektu budowlanego oddala skargę.
Uzasadnienie: Postanowieniem z dnia […], nr […] Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego wstrzymał właścicielowi obiektu H. M. użytkowanie budynku mieszkalnego, zlokalizowanego na działce nr ewid. 370/1 położonej przy ul T. 55 w B. P., jako lokalu gastronomicznego oraz nałożył na niego obowiązek przedstawienia w terminie do 30 czerwca 2009 r. określonych dokumentów. Organ w uzasadnieniu poinformował stronę, że od tego postanowienia nie przysługuje zażalenie.
Na powyższe postanowienie w dniu 8 maja 2009 r. H. M. złożył pismo zatytułowane "skarga", w którym zakwestionował rozstrzygnięcie Inspektora Nadzoru Budowlanego.
Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego postanowieniem z dnia […], działając na podstawie art. 134 w zw. z art. 144 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego (tj. Dz. U. z 2000, Nr 98, poz. 1071 ze zm.), stwierdził niedopuszczalność zażalenia H. M. na postanowienie Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego.
W uzasadnieniu swojego rozstrzygnięcia Kolegium wskazało, iż zgodnie z art. 141 § 1 Kodeksu postępowania administracyjnego, na wydane w toku postępowania postanowienia służą stronie zażalenia, gdyż kodeks tak stanowi, bądź gdy jest to uregulowane przepisami prawa materialnego.
W przypadku art. 71a Prawa budowlanego z 1994 r. brak jest ustawowych zapisów o możliwości zaskarżenia wydanego na tej podstawie postanowienia.
Dodatkowo organ odwoławczy wskazał, że organ pierwszej instancji pouczył strony postępowania administracyjnego, iż na niniejsze postanowienie nie przysługuje zażalenie.
W skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego H. M., ogólnie zakwestionował postanowienie Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego nie wskazując konkretnych zarzutów. Podniósł natomiast wyłącznie zarzuty merytoryczne w przedmiocie wstrzymania użytkowania budynku mieszkalnego jako lokalu gastronomicznego oraz nałożenia na niego obowiązku przedstawienia w wyznaczonym terminie określonych dokumentów.
W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej oddalenie podtrzymując swoje stanowisko wyrażone w uzasadnieniu zaskarżonego postanowienia.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie zważył co następuje:
Stosownie do art. 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269 ze zm.) oraz art. 134 § 1 w zw. z art. 145 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), sąd administracyjny dokonuje kontroli zaskarżonego aktu pod względem zgodności z prawem, nie będąc przy tym związanym zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną. Wzruszenie zaskarżonego rozstrzygnięcia następuje w razie, gdy przedmiotowa kontrola wykaże naruszenie przepisów prawa materialnego lub postępowania w stopniu mającym wpływ na wynik sprawy.
Skarga w przedmiotowej sprawie jest niezasadna, a zaskarżone postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego zgodne z obowiązującym stanem prawnym.
Przedmiotem kontroli sądowoadministracyjnej w niniejszej sprawie jest postanowienie organu II instancji w przedmiocie stwierdzenia niedopuszczalności zażalenia na postanowienie wydane w oparciu o art. 71a ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2006 r., Nr 156, poz. 1118 ze zm.).
Podstawę materialnoprawną zaskarżonego rozstrzygnięcia stanowił art. 134 w związku z art. 144 k.p.a. Stosownie do tej regulacji organ odwoławczy stwierdza w drodze postanowienia niedopuszczalność zażalenia oraz uchybienie terminu do wniesienia zażalenia.
Niedopuszczalność odwołania (czy też jak w niniejszej sprawie zażalenia) może wynikać z przyczyn o charakterze przedmiotowym, jak również i podmiotowych. Niedopuszczalność odwołania z przyczyn przedmiotowych obejmuje przypadki braku przedmiotu zaskarżenia oraz przypadki wyłączenia przez przepisy prawne możliwości zaskarżenia rozstrzygnięcia w toku instancji.
Niedopuszczalność zażalenia w przedmiotowej sprawie wynika z braku możliwości wniesienia środka odwoławczego.
Niedopuszczalność zażalenia powoduje jego bezskuteczność, co tym samym wyklucza merytoryczne rozpoznanie i rozstrzygnięcie sprawy w postępowaniu zażaleniowym.
W niniejszej sprawie skarżący złożył zażalenie na postanowienie PINB wydane na podstawie art. 71a ust. 1 pkt 1 i 2 Prawa budowlanego, którym to postanowieniem organ wstrzymał prowadzenie robót budowlanych przy budowie obiektu i nałożył na inwestora określone obowiązki, które inwestor zobowiązany był spełnić w wyznaczonym terminie.
Organ odwoławczy słusznie stwierdził, że na postanowienie w ww. przedmiocie nie przysługuje stronie zażalenie. Stosownie bowiem do art. 141 § 1 kpa, na wydane w toku postępowania postanowienia służy stronie zażalenie, gdy kodeks tak stanowi. Oznacza to, że zażalenie przysługuje tylko w tym przypadku, kiedy z przepisu wyraźnie wynika, że zażalenie jest dopuszczalne. Ustawa Prawo budowlane zawiera zamknięty katalog przypadków, w których na postanowienia wydane w pierwszej instancji służy prawo złożenia zażalenia do organu odwoławczego. Przepisy Prawa budowlanego nie przewidują zażalenia na postanowienie wydane na podstawie art. 71a Prawa budowlanego, o czym strona została prawidłowo pouczona przez organ I instancji w treści skarżonego postanowienia.
Oznacza to, że jeżeli ustawa Prawo budowlane nie wskazuje środka zaskarżenia postanowienia w postaci zażalenia, to na takie postanowienie zażalenie nie przysługuje (por. wyrok WSA w Szczecinie z 10.05.2006r., II SA/Sz 1298/05, niepublikowany).
Ponadto wskazać należy, że w świetle art. 142 kpa, jak słusznie podniósł organ odwoławczy, postanowienie to może być zaskarżone jedynie w odwołaniu od decyzji, która zostanie wydana w następstwie merytorycznego rozpatrzenia sprawy (por. wyroki WSA w Warszawie z dnia 12 lipca 2006 r., sygn. akt VII SA/Wa 602/06, Lex nr 258270 oraz z dnia 6 marca 2007 r., sygn. akt VII SA/Wa 2267/06, Lex 334813).
Zdaniem Sądu organ odwoławczy prawidłowo przyjął, iż w konkretnym przypadku mamy do czynienia z niedopuszczalnością zażalenia z przyczyn przedmiotowych – wyłączenia przez przepisy prawne możliwości zaskarżenia rozstrzygnięcia w toku instancji, bowiem na postanowienie w opisanym wyżej przedmiocie nie przysługuje stronie zażalenie.
Konsekwencją wniesienia zażalenie na rozstrzygnięcie, na które nie służy stronie środek odwoławczy jest uznanie go za niedopuszczalne.
Mając powyższe na uwadze należy uznać, iż zaskarżone postanowienie odpowiada prawu. W związku z tym Sąd, na podstawie art. 151 ustawy – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi z dnia 30 sierpnia 2002 r. (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) oddalił skargę.

Uzasadnienie wyroku