Sygnatura:
6153 Warunki zabudowy  terenu
Hasła tematyczne:
Zagospodarowanie przestrzenne
Skarżony organ:
Samorządowe Kolegium Odwoławcze
Data:
2009-09-08
Sąd:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie
Treść wyniku:
Oddalono skargę
Sędziowie:
Joanna Cylc-Malec /przewodniczący sprawozdawca/
Krystyna Sidor
Witold Falczyński

Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Joanna Cylc-Malec (sprawozdawca), Sędziowie Sędzia NSA Witold Falczyński,, Sędzia NSA Krystyna Sidor, Protokolant Asystent sędziego Marcin Małek, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 17 listopada 2009 r. sprawy ze skargi M. M. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia […] r. nr […] w przedmiocie zawieszenia postępowania administracyjnego w sprawie ustalenia warunków zabudowy I. oddala skargę; II. nakazuje zwrócić M. M. kwotę 400 zł (czterysta złotych) tytułem nadpłaconego wpisu od skargi.
Uzasadnienie: Zawiadomieniem z dnia 6 stycznia 2009 r. Burmistrz Miasta Ł. poinformował o wszczęciu na wniosek M. M. postępowania w sprawie ustalenia warunków zabudowy dla inwestycji polegającej na budowie budynku usługowo-mieszkalnego w Ł. na działce nr 8300 przy ul. C. Zawiadomienie to zostało skierowane do wnioskodawcy oraz właścicieli działek sąsiadujących z terenem inwestycji.
Uchwałą z dnia 30 stycznia 2009 r. Nr XXVIII/198/2009 Rada Miasta Łuków zadecydowała o przystąpieniu do sporządzenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego Miasta Łuków dla obszaru położonego pomiędzy granicami administracyjnymi miasta od strony wschodniej, ul. Cieszkowizna, ul. Partyzantów, ul. Doktora A. Rogalskiego, ul. Warszawską, terenem PKP.
W następnej kolejności Burmistrz Miasta Ł. postanowieniem z dnia […] kwietnia 2009 r. zawiesił postępowanie w sprawie ustalenia warunków zabudowy dla przedmiotowej inwestycji do dnia 30 grudnia 2009 r. W podstawie prawnej organ ten podał art. 62 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. nr 80, poz. 717 ze zm.). W uzasadnieniu wskazał natomiast na fakt podjęcia przez Radę Miasta Łuków ww. uchwały w sprawie przystąpienia do sporządzenia planu miejscowego dla terenu inwestycji, co uzasadnia zawieszenie postępowania na okres do 12 miesięcy. Jednocześnie podano, że wniosek inwestora wpłynął w dacie kiedy jeszcze nie obowiązywała wymieniona uchwała, jednakże fakt ten zdaniem organu w kontekście art. 62 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym nie ma wpływu na to rozstrzygnięcia albowiem przepis ten nie uzależnia zawieszenia postępowania od przystąpienia do sporządzenie planu miejscowego. Stwierdzono również, że przygotowywany plan musi być zgodny z zapisami Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego miasta, a to dla terenu inwestycji przewiduje przeznaczenie części działki pod zabudowę mieszkaniową jednorodzinną dopuszczeniem usług nieuciążliwych, a części pod projektowaną drogę publiczną.
Zażalenie na powyższe postanowienie złożył inwestor, wnosząc o uchylenie postanowienia. Rozstrzygnięciu zarzucił naruszenie art. 7, 77 i 107 k.p.a., a także art. 62 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. W ocenie odwołującego zawieszenie jest celowe i uzasadnione tylko wtedy gdy istnieje realna szansa aby w ciągu dwóch miesięcy od dnia zawieszenia posterowania rada gminy podjęła uchwałę o przystąpieniu do sporządzenia planu miejscowego albo w okresie zawieszenia postępowania uchwalono plan miejscowy. W ocenie strony taka sytuacja nie zachodzi mimo przystąpienia do sporządzenia planu, gdyż prace trwają kilka lat i nic nie wskazuje aby zostały zakończone w racjonalnym terminie.
Po rozpoznaniu wniesionego zażalenia postanowieniem z dnia […] lipca 2009 r. Samorządowe Kolegium Odwoławcze utrzymało zaskarżone postanowienie w mocy. W uzasadnieniu Kolegium wskazało, przytaczając stosowne orzecznictwo sądów administracyjnych, iż przepis art. 62 ust. 1 u.p.z.p. służyć ma zabezpieczeniu realizacji władztwa planistycznego. Ma on na celu ochronę interesu publicznego, poprzez zabezpieczenie organowi planistycznemu możliwości zawieszenia konkretnych postępowań administracyjnych do czasu kompleksowej regulacji wykorzystania przestrzeni za pomocą planu zagospodarowania przestrzennego. W niniejszej sprawy Rada Miasta Łuków podjęła uchwałę o przystąpieniu do sporządzenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla terenu, w którego granicach znajduje się działka przeznaczona pod planowaną inwestycję. Tym samym jest to okoliczność wystarczająca dla prawidłowego zawieszenia postępowania w sprawie ustalenia warunków zabudowy.
Pismem z dnia 27 lipca 2009 r. M. M. przez swojego pełnomocnika wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie skargę na postanowienie organu II instancji, domagając się jego uchylenia, jak również uchylenia poprzedzającego go postanowienia Burmistrza Miasta Ł. Zaskarżonemu postanowieniu zarzucili:
1) naruszenie art. 62 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym w zw. z art. 7, 77 i 104 k.p.a. poprzez nie wskazanie przesłanek uzasadniających zawieszenie;
2) naruszenie art. 62 ust. 1 pkt 2 tejże ustawy w zw. z art. 80 k.p.a poprzez zawieszenie postępowania pomimo przedłożenia dokumentu, zgodnie z którym prace planistyczne zostaną wykonane w czasie znacznie przekraczającym okres zawieszenia postępowania;
3) naruszenia art. 1 ust. 2 pkt 8 ww. ustawy, art. 140 k.c. i art. 21 ust. 1 Konstytucji RP w zw. z art. 7 k.p.a. poprzez ingerencję w prawo własności ze znacznym nadużyciem przyznanego władztwa administracyjnego.
W uzasadnieniu skargi skarżący podniósł, iż projektowany obiekt nie koliduje w żaden sposób z planami Burmistrza Miasta Ł., tym samym zawieszenie postępowania jest całkowicie nieuzasadnione, stanowi naruszenie interesu skarżącego, powodując straty materialne po jego stronie oraz zmierza do zablokowania wydania decyzji zgodnie z wnioskiem.
W odpowiedzi na skargę organ II instancji wniósł o jej oddalenie podtrzymując argumenty, które zawarł w uzasadnieniu zaskarżonego postanowienia.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Uprawnienia wojewódzkich sądów administracyjnych, określone m. in. w art. 1 § 1 i § 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. – Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 152, poz. 1269 ze zm.) sprowadzają się do kontroli działalności administracji publicznej pod względem zgodności z prawem, tj. kontroli zgodności zaskarżonego aktu z przepisami postępowania administracyjnego, a także prawidłowości zastosowania i wykładni norm prawa materialnego. Stosownie zaś do treści art. 134 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) sąd rozstrzyga w granicach danej sprawy, nie będąc jednak związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną.
Oceniając zaskarżone postanowienie w oparciu o wskazane kryteria orzekający w sprawie Sąd doszedł do przekonania, iż nie narusza ono prawa, a tym samym brak jest podstaw do uwzględnienia skargi.
W niniejszej sprawie Burmistrz Miasta Ł. postanowieniem z dnia […] kwietnia 2009 r. zawiesił z urzędu postępowanie administracyjne w sprawie wydania decyzji o ustaleniu warunków zabudowy dla inwestycji polegającej na budowie budynku usługowo mieszkalnego zlokalizowanej przy ul. C. w Ł. (dz. nr 8300), na okres 12 miesięcy, tj. do dnia 30 grudnia 2009 r. Powyższe postanowienie zostało utrzymane w mocy zaskarżonym postanowieniem Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia […] lipca 2009 r.
Podstawę prawną wydanych postanowień stanowił art. 62 ustawy z dnia 27 marca 2003r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2003r. nr 80 poz. 717 ze zm.) – zwanej dalej w skrócie "ustawą". I tak w ustępie pierwszym tego przepisu wskazano, że postępowanie administracyjne w sprawie ustalenia warunków zabudowy można zawiesić na czas nie dłuższy niż 12 miesięcy od dnia złożenia wniosku o ustalenie warunków zabudowy. Wójt, burmistrz albo prezydent miasta podejmuje postępowanie i wydaje decyzję w sprawie ustalenia warunków zabudowy, jeżeli: 1) w ciągu dwóch miesięcy od dnia zawieszenia postępowania rada gminy nie podjęła uchwały o przystąpieniu do sporządzania planu miejscowego albo 2) w okresie zawieszenia postępowania nie uchwalono miejscowego planu lub jego zmiany.
Konstrukcja tego przepisu wskazuje tym samym, iż zawiera on w swojej treści dwie odrębne normy prawne. Pierwsza norma prawna stanowi, że: "Postępowanie administracyjne w sprawie ustalenia warunków zabudowy można zawiesić na czas nie dłuższy niż 12 miesięcy od dnia złożenia wniosku o ustalenie warunków zabudowy". Druga norma prawna zawarta w tym przepisie stanowi, że "wójt (burmistrz albo prezydent miasta) podejmuje postępowanie i wydaje decyzję w sprawie ustalenia warunków zabudowy, jeżeli: 1) w ciągu 2 miesięcy od dnia zawieszenia postępowania rada gminy nie podjęła uchwały o przystąpieniu do sporządzenia planu miejscowego albo 2) w okresie zawieszenia postępowania nie uchwalono miejscowego planu lub jego zmiany".
Bez wątpienia zatem, przepis art. 62 ust. 1 ustawy reguluje dwie odrębne przedmiotowo materie. Pierwsza norma prawna reguluje podstawę prawną zawieszenia postępowania oraz wyznacza ustawowy okres zawieszenia postępowania, druga norma prawna zawarta w przepisie art. 62 ust. 1 ustawy dotyczy przesłanek podjęcia zawieszonego postępowania.
W tym miejscu należy podkreślić, iż przepis art. 62 ust. 1 w normie pierwszej nie uzależnia wydania postanowienia o zawieszeniu postępowania od przystąpienia do sporządzenia planu zagospodarowania przestrzennego, a zatem nie ma znaczenia, czy taka uchwała została podjęta. W drugiej normie prawnej reguluje konsekwencje prawne braku przystąpienia do sporządzenia planu zagospodarowania przestrzennego, stanowiąc, że jeżeli w ciągu dwóch miesięcy od dnia zawieszenia postępowania rada gminy nie podjęła uchwały o przystąpieniu do sporządzenia planu miejscowego, organ ma obowiązek podjąć postępowanie i wydać decyzję w sprawie ustalenia warunków zabudowy (vide wyrok NSA z 2 października 2007 r., sygn. akt II OSK 1287/06, Lex nr 394787).
Przy tak określonej podstawie możliwość zawieszenia postępowania nie zależy zatem od okoliczności, czy prowadzone są prace nad sporządzeniem planu zagospodarowania przestrzennego, czy też od możliwości merytorycznego rozpatrzenia wniosku o wydanie decyzji o warunkach zabudowy. Konstrukcja prawna zawieszenia postępowania zastosowana w przepisie art. 62 ust. 1 ustawy daje organowi prowadzącemu podstawę prawną fakultatywnego zawieszenia postępowania z urzędu, nie stanowiąc żadnych dodatkowych wymagań co do przesłanek zawieszenia. Z tego względu zupełnie nietrafny jest zarzut skarżącego, iż zawieszenie stanowi nieuzasadnione przedłużenie postępowania, gdyż procedura planistyczna dopiero została wszczęta i można powątpiewać w możliwość jej zakończenia przed końcem okresu zawieszenia. Jak bowiem wskazano ustawodawca w art. 62 ust. 1 ustawy nie przewidział żadnych dodatkowych warunków mających wpływ na dopuszczalność zastosowania instytucji zawieszenia. Instrumentem ochrony interesów inwestora jest jedynie limit 12 miesięcy, na jaki zawieszenie można orzec.
Konstrukcja ta jest konsekwencją władztwa planistycznego przysługującego gminie w zakresie kształtowania zasad wykorzystania przestrzeni, co wyraża się w kompetencji do stanowienia miejscowych planów zagospodarowania jako aktów prawa miejscowego (art. 14 ust. 8 ustawy). Zabezpieczeniu realizacji władztwa planistycznego służyć ma także omawiany przepis, mający niewątpliwie na celu ochronę interesu publicznego, poprzez zabezpieczenie organowi planistycznemu możliwości zawieszenia konkretnych postępowań administracyjnych do czasu kompleksowej regulacji wykorzystania przestrzeni za pomocą planu zagospodarowania (v. wyrok WSA w Białymstoku z dnia 8 listopada 2007 r. sygn. akt II SA/Bk 593/07, Lex nr 340453).
Zatem Burmistrz Miasta Ł. uprawniony był do wydania postanowienia o zawieszeniu postępowania o ustalenie warunków zabudowy na podstawie art. 62 ust. 1 omawianej ustawy, które to uprawnienie dodatkowo uzasadnia fakt przystąpienia do sporządzenia planu zagospodarowania przestrzennego. W rozpoznawanej sprawie bezspornym jest, iż uchwała o przystąpieniu do sporządzenia planu zagospodarowania przestrzennego części miasta Łuków podjęta została w dniu 30 stycznia 2009 r. Jak wcześniej wskazano, podjęcie uchwały nie stanowiło warunku dla samej możliwości zawieszenia postępowania wszczętego wnioskiem M. M., natomiast dodatkowo uzasadniało i dostarczało argumentów za podjęciem postanowienia o zawieszeniu. Tym samym Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Białej Podlaskiej rozpoznające zażalenie skarżącego na w/w postanowienie trafnie utrzymało je w mocy.
W tych okolicznościach nie zasługują na uwzględnienie zarzuty podniesione przez stronę skarżącą, dotyczące naruszenia zarówno przepisów omawianej ustawy jak i kodeksu postępowania administracyjnego.
W ocenie Sądu organy administracji obu instancji wydały wskazane powyżej postanowienia w oparciu o prawidłowo zgromadzony w niniejszej sprawie materiał dowodowy. W uzasadnieniu prawnym wskazały natomiast przepisy będące podstawą wydania orzeczeń oraz przedstawiły wyczerpującą argumentację ustosunkowując się do zarzutów strony skarżącej.
Mając powyższe na uwadze, Sąd na mocy art. 151 p.p.s.a. oddalił skargę
O zwrocie nadpłaconego wpisu od skargi, Sąd orzekł po myśli art. 225 p.p.s.a. W tym zakresie Sąd uwzględnił okoliczność, iż strona skarżąca uiściła wpis od skargi w kwocie 500 zł, przy czym wpis należny od skargi wynosił 100 zł. W tej sytuacji, różnica między uiszczonym wpisem od skargi, a wpisem należnym, w wysokości 400 zł, podlega zwrotowi stronie skarżącej na jej koszt.

Uzasadnienie wyroku