Sygnatura:
6050 Obowiązek meldunkowy
Hasła tematyczne:
Prawo pomocy
Skarżony organ:
Wojewoda
Data:
2009-10-12
Sąd:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku
Treść wyniku:
Przyznano prawo pomocy poprzez zwolnienie od kosztów sądowych
Sędziowie:
Krzysztof Przasnyski /przewodniczący sprawozdawca/

Sentencja

Referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku Krzysztof Przasnyski po rozpoznaniu w dniu 17 listopada 2009 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku T. S. o przyznanie prawa pomocy w sprawie ze skargi na decyzję Wojewody […] z dnia 5 sierpnia 2009 r. nr […] w przedmiocie wymeldowania z pobytu stałego postanawia przyznać wnioskodawcy prawo pomocy przez zwolnienie od kosztów sądowych.
Uzasadnienie: Wnioskiem z dnia 23 października 2009 r. (data stempla pocztowego) złożonym na urzędowym formularzu PPF, T. S. zwróciła się o przyznanie prawa pomocy w zakresie częściowym obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych, w tym wpisu od skargi.
W myśl art. 246 § 1 pkt 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), zwanej dalej P.p.s.a., przyznanie prawa pomocy osobie fizycznej w zakresie częściowym następuje, gdy wykaże, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania, bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny.
Zgodnie z brzmieniem art. 245 § 3 P.p.s.a., prawo pomocy w zakresie częściowym obejmuje zwolnienie tylko od opłat sądowych w całości lub w części albo tylko od wydatków albo od opłat sądowych i wydatków lub obejmuje tylko ustanowienie adwokata, radcy prawnego, doradcy podatkowego lub rzecznika patentowego.
W świetle powołanych uregulowań przyznaje się prawo pomocy w zakresie częściowym, jeżeli wnioskodawca wykaże, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny.
Zatem to na wnoszącym o przyznanie prawa pomocy spoczywa ciężar dowodu, że znajduje się w sytuacji uprawniającej go do skorzystania z prawa pomocy, zaś rozstrzygnięcie w tej kwestii zależy od tego, co zostanie przez stronę udowodnione.
Na podstawie złożonego przez skarżącą oświadczenia o stanie rodzinnym, majątku i dochodach oraz nadesłanych dokumentów źródłowych (m.in. zaświadczenia o zarobkach, wyciągu z rachunku bankowego, kopii dowodów płatności rat kredytów, opłaty za telefon, biletów miesięcznych, dodatkowego oświadczenia z dnia 3 listopada 2009 r.) ustalono, że prowadzi ona wspólne gospodarstwo domowe z małoletnią córką, nie posiada nieruchomości, zasobów pieniężnych ani przedmiotów o wartości powyżej 3 000 euro. Źródłem dochodu skarżącej jest wynagrodzenie ze stosunku pracy, którego średnia miesięczna wysokość w okresie od 1.07.2009 r. do 30.09.2009 r. wyniosła 1 323,32 zł brutto (1 000,03 zł netto). Wnioskodawczyni otrzymuje także alimenty na rzecz córki w kwocie 500 zł miesięcznie.
Według oświadczenia skarżącej z dnia 3 listopada 2009 r., wysokość opłat z tytułu eksploatacji zajmowanego lokalu mieszkalnego wynosi 500 zł miesięcznie. Powyższa kwota przekazywana jest bez pokwitowania. Wysokość udokumentowanych wydatków skarżącej z tytułu spłat rat kredytowych wynosi 229,52 zł miesięcznie, dojazdów do pracy – 303 zł, zaś opłat za telefon – 110 zł. Saldo jej rachunku bankowego w okresie od 7.10.2009 r. do 3.11.2009 r. było ujemne.
Biorąc pod uwagę powyższe okoliczności, w tym w szczególności wysokość dochodów oraz niezbędnych wydatków, przeznaczanych na potrzeby dwóch osób, uznać należało, iż skarżąca wykazała dostatecznie, że nie ma realnych możliwości finansowych poniesienia kosztów sądowych w niniejszej sprawie bez uszczerbku koniecznego utrzymania dla siebie i rodziny.
W konsekwencji na podstawie przepisu art. 246 § 1 pkt 2 P.p.s.a., orzeczono jak w sentencji postanowienia.

Uzasadnienie wyroku