Sygnatura:
6322 Usługi opiekuńcze, w tym skierowanie do domu pomocy społecznej
Hasła tematyczne:
Odrzucenie skargi
Skarżony organ:
Prezydent Miasta
Data:
2009-10-05
Sąd:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy
Treść wyniku:
Odrzucono skargę
Sędziowie:
Wojciech Jarzembski /przewodniczący sprawozdawca/

Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Wojciech Jarzembski po rozpoznaniu w dniu 17 listopada 2009 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi A.J. na decyzję Prezydenta Miasta […] z dnia […] maja 2009 r., nr […] w przedmiocie ustalenia odpłatności za pobyt dziecka w placówce opiekuńczo – wychowawczej postanawia: odrzucić skargę.
Uzasadnienie: Pismem z dnia […] sierpnia 2009 r. A.J. wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy skargę od decyzji Prezydenta Miasta […] z dnia […] maja 2009 r., nr […] w przedmiocie ustalenia odpłatności za pobyt dziecka w placówce opiekuńczo – wychowawczej.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Skarga podlega odrzuceniu z przyczyn procesowych bez badania jej zarzutów merytorycznych, bowiem w pierwszej kolejności sprawdzić należy jej wymogi formalne, w tym jej dopuszczalność.
Zatem, zgodnie z art. 52 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.- zwanej dalej p.p.s.a.), skargę do Sądu można wnieść po wyczerpaniu środków zaskarżenia, jeżeli służyły one skarżącemu w postępowaniu przed organem właściwym w sprawie, chyba że skargę wnosi prokurator lub Rzecznik Praw Obywatelskich. Stosownie do brzmienia art. 52 § 2-4 p.p.s.a., przez wyczerpanie środków zaskarżenia należy rozumieć sytuację, w której stronie nie przysługuje żaden środek zaskarżenia, taki jak zażalenie, odwołanie lub wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy, przewidziany w ustawie (§ 2). W sytuacji gdy ustawa nie przewiduje środków zaskarżenia w sprawie będącej przedmiotem skargi, należy przed wniesieniem skargi wezwać na piśmie właściwy organ do usunięcia naruszenia prawa.
Z zestawienia powyższych przepisów wynika więc, że dokonywana przez Sąd kontrola działalności administracji publicznej rozpoczyna się dopiero w momencie, kiedy strona wyczerpie możliwość podważenia rozstrzygnięć organów administracji przy pomocy środków zaskarżenia przewidzianych w toku procedowania przed tymi organami, a więc kiedy w sprawie wypowiedziały się organy obu instancji. Wskutek tego sąd administracyjny może ocenić całość ich postępowania. Ograniczenie zakresu kontroli Sądu wyłącznie do działalności organu pierwszej instancji oznaczałoby, że Sąd nie tyle "dokonuje kontroli działalności administracji publicznej", ile wkracza w tok postępowania organów administracji, zastępując niejako w kompetencjach organ administracji II instancji.
W przedmiotowej sprawie zatem służyła skarga do sądu administracyjnego od decyzji Samorządowego Kolegium Odwoławczego w […] (SKO) jako organu II instancji, po wcześniejszym złożeniu doń odwołania. Z przedstawionych Sądowi akt administracyjnych wynika, że skarżąca złożyła takowe odwołanie, które jednakże przez SKO zostało uznane jako złożone po terminie.
Skarżąca zaś złożyła skargę na decyzję organu I instancji.
Na marginesie należy wskazać, że skarżąca otrzymała decyzję organu I instancji wraz z prawidłowym pouczeniem o środkach zaskarżenia.
W niniejszej sprawie przedmiotem skargi jest decyzja organu I instancji.
Wobec powyższego, stosownie do art. 58 § 1 pkt 6 ustawy – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skargę jako niedopuszczalną Sąd odrzucił.

Uzasadnienie wyroku