I SA/Ol 690/09 – Postanowienie WSA w Olsztynie


Sygnatura:
6111 Podatek akcyzowy
Hasła tematyczne:
Odrzucenie skargi
Skarżony organ:
Dyrektor Izby Celnej
Data:
2009-10-22
Sąd:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie
Treść wyniku:
Odrzucono skargę
Sędziowie:
Wojciech Czajkowski /przewodniczący sprawozdawca/

Sentencja

Olsztyn, 17 listopada 2009r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Wojciech Czajkowski po rozpoznaniu w dniu 17 listopada 2009r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi Przedsiębiorstwa A w E. na decyzję Dyrektora Izby Celnej z dnia "[…]" o nr "[…]", w przedmiocie zobowiązania w podatku akcyzowym postanawia: 1) odrzucić skargę 2) zwrócić stronie skarżącej ze środków budżetowych Skarbu Państwa – Kasy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie kwotę 219 (słownie: dwieście dziewiętnaście) złotych tytułem zwrotu wpisu sądowego.
Uzasadnienie: W dniu 22 października 2009r. wpłynęła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, podpisana przez M.C., skarga Przedsiębiorstwa A z siedzibą w E., na wymienioną wyżej decyzję Dyrektora Izby Celnej utrzymującą w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Celnego z "[…]", w przedmiocie zobowiązania w podatku akcyzowym za wrzesień 2004r.
Pismem z dnia 27 października 2009r. o sygn. jak wyżej, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie wezwał pełnomocnika skarżącego Przedsiębiorstwa do usunięcia w terminie 7 dni braków skargi przez:
– złożenie pełnomocnictwa procesowego do działania w imieniu skarżącej przed wojewódzkim sądem administracyjnym lub przed sądami administracyjnym
– złożenie dokumentu określającego umocowanie do reprezentowania strony skarżącej (odpisu z Krajowego Rejestru Sądowego lub innego dokumentu). Jednocześnie Sąd pouczył stronę, iż nieusunięcie braków skargi we wskazanym terminie spowoduje jej odrzucenie.
Pismo z 27 października 2009r. zostało prawidłowo doręczone stronie w dniu 30 października 2009r.. Siedmiodniowy termin określony w wezwaniu do uzupełnienia braków, jak i w wezwaniu do uiszczenia wpisu biegł zatem do dnia 6 listopada 2009 r.. W dniu 5 listopada 2009r. wpłynęło do Sądu podpisane przez T.G., jako właściciela Przedsiębiorstwa A z siedzibą w E. – pełnomocnictwo udzielone pracownikowi M.C. do wniesienia skargi do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie na wymienioną wyżej decyzję organu II instancji. Dotychczas nie wpłynął do Sądu wskazany w wezwaniu z dnia 27 października 2009r. dokument określający umocowanie do reprezentowania skarżącej Spółki.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 58 § 1 pkt 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), powoływanej dalej jako p.p.s.a., Sąd odrzuca skargę, gdy nie uzupełniono w wyznaczonym terminie jej braków formalnych. Bezskuteczny upływ terminu do uzupełnienia braków powoduje anulowanie wszystkich skutków skargi, jakie zostały spowodowane jej wniesieniem. Wyznaczony w oparciu o wymieniony przepis ustawy, termin nie może być przedłużony przez sąd na wniosek strony.
Dokonując kontroli wstępnej akt sprawy Sąd stwierdził braki skargi w związku z nieprzedstawieniem pełnomocnictwa procesowego do działania w imieniu skarżącej przez M.C. oraz dokumentu określającego umocowanie do reprezentowania strony skarżącej, w postępowaniu sądowoadministracyjnym.
Art. 28 § 1 p.p.s.a. stanowi, iż osoby prawne oraz jednostki organizacyjne mające zdolność sądową dokonują czynności w postępowaniu przez organy albo osoby uprawnione do działania w ich imieniu. Na podstawie art. 29 p.p.s.a, przedstawiciel ustawowy lub organ albo osoby, o których mowa w art. 28 mają obowiązek wykazać swoje umocowanie dokumentem przy pierwszej czynności w postępowaniu.
Stosownie natomiast do treści art. 35 § 1 i § 2 p.p.s.a pełnomocnikiem strony może być adwokat lub radca prawny, a nadto inny skarżący lub uczestnik postępowania, jak również rodzice, małżonek, rodzeństwo lub zstępni strony oraz osoby pozostające ze stroną w stosunku przysposobienia, a także inne osoby jeżeli przewidują to przepisy szczególne. Pełnomocnikiem osoby prawnej lub przedsiębiorcy, w tym nieposiadającego osobowości prawnej, może być również pracownik tej jednostki albo jej organu nadrzędnego.
Każdy pełnomocnik, zgodnie z art. 37 § 1 tej ustawy obowiązany jest przy pierwszej czynności procesowej dołączyć do akt sprawy pełnomocnictwo z podpisem mocodawcy lub uwierzytelniony odpis pełnomocnictwa. W przypadku, gdy mocodawcą tak jak w rozpoznawanej sprawie jest działający w formie spółki jawnej przedsiębiorca nieposiadający osobowości prawnej, elementem pełnomocnictwa jest też odpis z KRS, jako dokument wykazujący umocowanie określonych osób do udzielenia pełnomocnictwa. Koniecznym w związku ze złożonym pełnomocnictwem było także wykazanie, że M.C. jest pracownikiem skarżącej Spółki. Brak stosownych dokumentów potwierdzających zatrudnienie u mocodawcy powodować mógłby ustanowienie pełnomocnikiem strony osoby, która nie może być pełnomocnikiem, jako nie posiadająca wymagań oznaczonych w art. 35 p.p.s.a. Podkreślić należy, iż zawarte w tym przepisie wyliczenie ma charakter wyczerpujący. Występowanie zatem w sprawie w charakterze pełnomocnika strony osoby, która nie może być pełnomocnikiem, oznacza brak należytego umocowania, co powoduje nieważność postępowania ( art. 183 § 2 pkt 2 p.p.s.a ). Uchybienie to nie może być usunięte w drodze zatwierdzona przez stronę czynności dokonanych przez tę osobę (por. Uchwałę SN z dnia 28 lipca 2004r., III CZP 32/04, Biul.. SN 2004, nr 7, poz. 8).
Zauważyć należy, iż składając w imieniu strony skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie M.C. nie powołał się na zatrudnienie w Spółce.
Jak podniesiono wyżej, pomimo wezwania Sądu Spółka nie przedstawiła dokumentu określającego umocowanie do reprezentowania strony skarżącej (odpisu z Krajowego Rejestru Sądowego lub innego dokumentu). Nie wykazała tym samym umocowania T.G. do udzielenia pełnomocnictwa. W związku z przesłanym pełnomocnictwem nie przedstawiła również dokumentu potwierdzającego, iż M. C. jest Jej pracownikiem.
Wskazane w piśmie Sądu z dnia 27 października 2009r. braki skargi nie zostały usunięte.
Z tej przyczyny, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie na podstawie art. 58 § 1 pkt 3 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi orzekł jak w sentencji..
O zwrocie wpisu orzeczono w pkt 2 sentencji postanowienia zgodnie z art. 232 § 1 pkt 1 lit. a) p.p.s.a.. Przepis ten stanowi, iż sąd z urzędu zwraca stronie cały uiszczony wpis od pisma odrzuconego lub cofniętego, jeżeli odrzucenie lub cofnięcie nastąpiło przed wysłaniem odpisu skargi organowi, którego działanie lub bezczynność zaskarżono, a także odpisu środka odwoławczego albo skargi o wznowienie postępowania innym stronom.
Omówione uregulowanie wzorowano na art. 36 ust. 1 pkt 1 lit. b ustawy z dnia 13 czerwca 1967 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz. U. z 2002r. Nr 9, poz. 88 ze zm.), który miał zastosowanie w postępowaniu przed NSA do końca 2003 r. na podstawie art. 36 ust. 3, z modyfikacją wynikającą z art. 46 ust. 2 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym (Dz.U. Nr 74, poz. 368 ze zm.).
W aktualnym stanie prawnym powołany przepis budzi wątpliwości interpretacyjne, gdyż wskutek reformy sądownictwa administracyjnego zmienił się sposób wnoszenia skargi do sądu administracyjnego z bezpośredniego na pośredni (art. 54 § 1 i 2 p.p.s.a.). Przepis ten natomiast nie znajduje zastosowania w odniesieniu do skarg wnoszonych w trybie przewidzianym w art. 54 § 1 i § 2 p.p.s.a.. Zgodnie bowiem z tym trybem, skargę do sądu administracyjnego wnosi się za pośrednictwem organu, który przekazuje następnie skargę sądowi wraz z aktami sprawy i odpowiedzią na skargę w terminie trzydziestu dni od dnia jej wniesienia.
Nadmienić należy, iż możliwość składania skargi bezpośrednio do sądu, a co za tym idzie wysyłania przez sąd odpisu skargi do organu w celu ustosunkowania się do niej dopuszczona została jedynie w okresie przejściowym, do końca 2005 r., na podstawie art. 98 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Przepisy wprowadzające ustawę – Prawo o ustroju sądów administracyjnych i ustawę – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U Nr 153 poz. 1271). Ograniczenie co do wysokości zwracanego wpisu od skargi odrzuconej lub cofniętej po jej wysłaniu organowi można zatem wprowadzić jedynie w sytuacji przewidzianej w tym przepisie (por. B. Dauter, B. Gruszczyński, A. Kabat, M. Niezgódka-Medek, Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz, Zakamycze, 2005, komentarz do art. 232 p.p.s.a.).
W sytuacji więc, gdy skargę wniesiono za pośrednictwem Dyrektora Izby Celnej, ograniczenie wysokości zwracanego wpisu od skargi odrzuconej po jej przekazaniu przez organ, zdaniem Sądu, nie zachodzi. Tym samym w związku z odrzuceniem skargi z powodu nieusunięcia braków formalnych, należało dokonać zwrotu całego uiszczonego wpisu.

Uzasadnienie wyroku