Sygnatura:
6329 Inne o symbolu podstawowym 632
Hasła tematyczne:
Inne
Sygn. powiązane: I SAB/Wa 46/09
Skarżony organ:
Samorządowe Kolegium Odwoławcze
Data:
2009-06-16
Sąd:
Naczelny Sąd Administracyjny
Treść wyniku:
Oddalono zażalenie
Sędziowie:
Marek Stojanowski /przewodniczący sprawozdawca/

Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Marek Stojanowski po rozpoznaniu w dniu 30 czerwca 2009 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia W. K. na zarządzenie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 24 kwietnia 2009 r., sygn. akt I SAB/Wa 46/09 o pozostawieniu bez rozpoznania wniosku o wyłączenie sędziów Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie w sprawie ze skargi W. K. na bezczynność Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Warszawie w przedmiocie rozpatrzenia skargi na działanie organu postanawia: oddalić zażalenie.
Uzasadnienie: Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zarządzeniem z dnia 24 kwietnia 2009 r., sygn. akt I I SAB/Wa 46/09 pozostawił bez rozpoznania wniosek W. K. o wyłączenie sędziów Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie.
Sąd wskazał, iż zarządzeniem z dnia 3 kwietnia 2009 r. skarżący został wezwany do uzupełnienia braków pisma z dnia 23 kwietnia 2009 r. zawierającego wniosek o wyłączenie sędziów orzekających w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym w Warszawie poprzez wskazanie – w terminie 7 dni pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpoznania – sędziów, których dotyczy wniosek, podanie przyczyn uzasadniających wyłączenie oraz powołanie okoliczności lub dowodów uprawdopodobniających istnienie przyczyn wyłączenia w odniesieniu do każdego sędziego. Wezwanie do uzupełnienia braków formalnych wniosku zostało doręczone skarżącemu w dniu 14 kwietnia 2009 r.
W odpowiedzi, w piśmie z dnia 14 kwietnia 2009 r. W. K. wskazał, że wnosi o "wyłączenie ze spraw wszystkich sędziów Warszawy(…)"
Sąd pierwszej instancji powołując się na stanowisko Sądu Najwyższego, wyrażone w postanowieniu z dnia 21 kwietnia 2004 r., sygn. akt III CO 2/04 (OSNC 2004/12/207), wskazał, że wniosek o wyłączenie sędziego musi określać osobę sędziego, którego dotyczy oraz zindywidualizowane przyczyny wyłączenia. Ponadto, gdy wniosek dotyczy większej liczby sędziów, należy wskazać ich z imienia i nazwiska, a przyczyny wyłączenia odnieść do każdego sędziego z osobna. Braki w tym zakresie uniemożliwiają bowiem nadanie wnioskowi właściwego biegu.
Skoro zatem skarżący nie uzupełnił w zakreślonym przez Sąd terminie braków formalnych wniosku, to Sąd pierwszej instancji zarządził pozostawienie wniosku bez rozpoznania.
Na to zarządzenie W. K. złożył zażalenie, z którego wynika, że się z nim nie zgadza.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
instytucja wyłączenia sędziego zarówno z mocy prawa, jak i na wniosek strony jest istotną gwarancją procesową, która ma zapewnić rozpoznanie sprawy przez sąd w takim składzie orzekającym, którego sędziowie nie pozostają w relacjach osobistych ze stronami oraz nie mieli określonych wcześniej związków z rozpoznawaną sprawą. Ratio legis przepisów o wyłączeniu sędziego we wszystkich procedurach sądowych sprowadza się do eliminowania przyczyn, które mogą skutkować wątpliwościami co do bezstronności i obiektywizmu sędziego w rozpoznawaniu oznaczonej sprawy.
Wskazać należy, że art. 18 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), enumeratywnie wymienia przyczyny wyłączenia sędziego z mocy samego prawa. Stosownie do unormowań zawartych w art. 19 tej ustawy, niezależnie od przyczyn wymienionych w art. 18, sąd wyłącza sędziego na jego żądanie lub na wniosek strony, jeżeli istnieje okoliczność tego rodzaju, że mogłaby wywołać wątpliwości co do bezstronności sędziego w danej sprawie. Oznacza to, że o wniosku o wyłączenie sędziego można mówić wówczas, gdy odnosi się on do określonych sędziów i oparty jest na podstawach wskazujących na istnienie takich okoliczności, które wymagają oceny, czy wątpliwości co do bezstronności sędziego są uzasadnione. Należy zauważyć, że okoliczność mogąca wywołać uzasadnioną wątpliwość co do bezstronności sędziego w danej sprawie musi faktycznie wystąpić oraz być uzasadniona, co wiąże się z przedstawieniem odpowiedniej argumentacji.
Podkreślić należy, że stosownie do art. 49 § 1 powołanej ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, jeżeli pismo strony nie może otrzymać prawidłowego biegu wskutek niezachowania warunków formalnych, przewodniczący wzywa stronę o jego uzupełnienie lub poprawienie w terminie 7 dni pod rygorem pozostawienia pisma bez rozpoznania, chyba że ustawa stanowi inaczej. W myśl natomiast art. 49 § 2 zdanie pierwsze tej ustawy, jeżeli strona nie uzupełniła lub nie poprawiła pisma w terminie, przewodniczący zarządza pozostawienie pisma bez rozpoznania.
W niniejszej sprawie W. K. w piśmie z dnia 23 marca 2009 r. wniósł o wyłączenie "Sądu Warszawy, wszystkich jego sędziów". W związku z tym, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zasadnie – zarządzeniem z dnia 3 kwietnia 2009 r. – wezwał skarżącego do uzupełnienia braków pisma zawierającego wniosek o wyłączenie sędziów Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie poprzez wskazanie sędziów, których przedmiotowy wniosek dotyczy, podanie przyczyny uzasadniających wyłączenie oraz powołanie okoliczności lub dowodów uprawdopodabniających istnienie przyczyn wyłączenia w odniesieniu do każdego z sędziów. W odpowiedzi na to zarządzenie skarżący wskazał, iż wnosi o "wyłączenie ze spraw wszystkich sędziów Warszawy, Skierniewic, Łodzi, Gdańska."
Należy stwierdzić, iż taka odpowiedź skarżącego na zarządzenie nie stanowi wykonania tego zarządzenia. Skarżący nie wskazał bowiem imiennie sędziów, których dotyczy wniosek, ani też nie podał żadnych okoliczności uzasadniających wyłączenie.
Skoro zatem skarżący nie zastosował się do powyższego zarządzenia, to pozostawienie przez Sąd pierwszej instancji wniosku o wyłączenie sędziów bez rozpoznania, należy uznać za zasadne.
Mając powyższe na uwadze, Naczelny Sąd Administracyjny na podstawie art. 184 w związku z art. 197 i art. 198 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, postanowił, jak w sentencji.

Uzasadnienie wyroku