II GSK 918/09 – Postanowienie NSA


Sygnatura:
6550
Hasła tematyczne:
Odrzucenie skargi
Sygn. powiązane: V SA/Wa 774/09
Skarżony organ:
Prezes Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa
Data:
2009-10-27
Sąd:
Naczelny Sąd Administracyjny
Treść wyniku:
Oddalono skargę kasacyjną
Sędziowie:
Joanna Kabat-Rembelska /przewodniczący sprawozdawca/

Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Joanna Kabat-Rembelska po rozpoznaniu w dniu 17 listopada 2009 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej P. Sp. z o.o. z siedzibą w S. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w W. z dnia 12 sierpnia 2009 r., sygn. akt V SA/Wa 774/09 w sprawie ze skargi P. Sp. z o.o. z siedzibą w S. na decyzję Prezesa Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa z dnia […] grudnia 2008 r. nr […] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji o przyznaniu płatności bezpośrednich do gruntów rolnych w pomniejszonej wysokości postanawia: oddalić skargę kasacyjną
Uzasadnienie: Wojewódzki Sąd Administracyjny w W. postanowieniem z dnia 12 sierpnia 2009 r., sygn. akt V SA/Wa 774/09 odrzucił skargę "P." Spółki z o. o. z siedzibą w S. na decyzję Prezesa Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa z dnia […] grudnia 2008 r., nr […] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji o przyznaniu płatności bezpośrednich do gruntów rolnych w pomniejszonej wysokości.
W uzasadnieniu Sąd wskazał, że w dniu 23 stycznia 2009 r. "P." Spółka z o. o. z siedzibą w S. wniosła za pośrednictwem organu skargę na opisaną wyżej decyzję. Ze zwrotnego potwierdzenia odbioru znajdującego się w aktach administracyjnych sprawy wynikało, że decyzja ta została doręczona pełnomocnikowi skarżącej spółki w dniu 23 grudnia 2008 r.
Sąd I instancji podniósł, że zgodnie z art. 53 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm. – p.p.s.a.), skargę wnosi się w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie. Termin na wniesienie skargi jest zachowany, jeżeli pismo strony, przed upływem 30 dni od dnia doręczenia zaskarżonej decyzji wniesiono – za pośrednictwem organu, który wydał zaskarżone orzeczenie – do sądu przez osobiste złożenie skargi lub oddanie pisma w polskim urzędzie pocztowym czy też w polskim urzędzie konsularnym (art. 83 § 3 p.p.s.a). Zatem oddanie pisma w polskim urzędzie pocztowym pod warunkiem, że zachowano termin wywołuje skutek w postaci wniesienia pisma do sądu. Data wniesienia pisma do sądu wynika z dowodu nadania przesyłki pocztowej lub pieczęci Urzędu Pocztowego z datą na kopercie, w której skargę przesłano.
WSA stwierdził, że w rozpatrywanej sprawie ostatni dzień 30-dniowego terminu na wniesienie skargi, liczonego od dnia 23 grudnia 2008 r. (z uwzględnieniem dyspozycji art. 83 § 2 p.p.s.a.) upłynął w dniu 22 stycznia 2009 r., a zatem skarga nadana 23 stycznia 2009 r. (data stempla pocztowego na kopercie) w urzędzie pocztowym wniesiona została po upływie ustawowego terminu.
"P." Spółka z o.o. z siedzibą w S. wniosła skargę kasacyjną od powyższego postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w W. domagając się jego uchylenia.
Zaskarżonemu postanowieniu zarzuciła naruszenie przepisów postępowania mające istotny wpływ na wynik sprawy, tj. art. 58 § 1 pkt 2 p.p.s.a. poprzez przyjęcie, że skarga została wniesiona po terminie.
W uzasadnieniu wskazała, że sprawa został rozstrzygnięta przez WSA bez wnikliwego rozważenia całokształtu okoliczności, w szczególności wyjaśnień Spółki co do daty nadania skargi w urzędzie pocztowym.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Skarga kasacyjna nie zasługuje na uwzględnienie.
Stosownie do art. 53 § 1 i art. 54 § 1 p.p.s.a. skargę do sądu administracyjnego wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi, w terminie 30 dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie.
Nie budzi wątpliwości, że decyzja Prezesa Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa z dnia […] grudnia 2008 r., nr […] została doręczona na adres pełnomocnika spółki – radcy prawnego A. S. i odebrana przez osobę do tego upoważnioną (pracownika) w dniu 23 grudnia 2008 r., co wynika ze znajdującego się w aktach administracyjnych potwierdzenia odbioru. W decyzji tej zawarto pouczenie co do sposobu i terminu jej zaskarżenia do wojewódzkiego sądu administracyjnego. Termin do wniesienia skargi upływał w dniu 22 stycznia 2009 r.
Strona skorzystała z możliwości przewidzianej w art. 83 § 3 p.p.s.a., zgodnie z którym oddanie pisma w polskim urzędzie pocztowym jest równoznaczne z wniesieniem go do sądu, i nadała skargę w dniu 23 stycznia 2009 r. Taka data nadania wynika z pieczęci nadawczego urzędu pocztowego znajdującej się na załączonej do akt sprawy kopercie, w której nadesłano skargę wraz z załącznikami (k. 33 akt). Wobec braku skutecznego podważenia przez Spółkę powyższych ustaleń, Sąd I instancji prawidłowo uznał za datę wniesienia skargi, dzień jej nadania w urzędzie pocztowym na adres organu i prawidłowo przyjął, że skarga jako spóźniona podlegała odrzuceniu na podstawie art. 58 § 1 pkt 2 p.p.s.a.
Zdaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego bezzasadny jest wniosek skarżącej o dopuszczenie dowodu z zeznań świadka. W postępowaniu sądowoadministracyjnym z zasady nie jest prowadzone postępowanie dowodowe. Jedynie wyjątkowo sąd może z urzędu lub na wniosek stron przeprowadzić dowody uzupełniające z dokumentów i tylko wówczas, gdy jest to niezbędne do wyjaśnienia istotnych wątpliwości i nie spowoduje nadmiernego przedłużenia postępowania w sprawie (art. 106 § 3 p.p.s.a.). W związku z tym przeprowadzenie dowodu z zeznań świadka w postępowaniu sądowoadministracyjnym jest niedopuszczalne.
W tym stanie rzeczy za nietrafne należy uznać stanowisko strony skarżącej, że ustalenie rzeczywistej daty nadania skargi w urzędzie pocztowym, powinno nastąpić przy wykorzystaniu innych środków dowodowych, w tym przesłuchania świadka.
Mając na względzie wskazane okoliczności, Naczelny Sąd Administracyjny, na podstawie art. 184 p.p.s.a. orzekł jak w sentencji.

Uzasadnienie wyroku