Sygnatura:
6079 Inne o symbolu podstawowym 607
6411 Rozstrzygnięcia nadzorcze dotyczące gminy; skargi organów gminy na czynności nadzorcze
Hasła tematyczne:
Nieruchomości
Skarżony organ:
Wojewoda
Data:
2009-10-05
Sąd:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach
Treść wyniku:
Oddalono skargę
Sędziowie:
Elżbieta Kaznowska /przewodniczący sprawozdawca/
Maria Taniewska-Banacka
Włodzimierz Kubik

Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Elżbieta Kaznowska (spr.), Sędziowie Sędzia WSA Włodzimierz Kubik, Sędzia WSA Maria Taniewska-Banacka, Protokolant St. sekr. Małgorzata Orman, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 16 listopada 2009 r. sprawy ze skargi Gminy G. na rozstrzygnięcie nadzorcze Wojewody […] z dnia […] r. nr […] w przedmiocie zgody na przedłużenie umowy dzierżawy i odstąpienia od przetargowego trybu dzierżawy gruntu oddala skargę.
Uzasadnienie: Zaskarżonym rozstrzygnięciem nadzorczym Wojewoda […] w trybie art. 91 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t.jedn. Dz.U. Nr 142 z 2001 r., poz. 1591, ze zm.) stwierdził nieważność uchwały Nr […] Rady Gminy G. z dnia […] w sprawie wyrażenia zgody na przedłużenie umowy dzierżawy gruntu zawartej z P.S. zam. G., ul. […] i E.S. zam. Ś. Nr […] oraz odstąpienia od obowiązku przetargowego na dzierżawę gruntu pod plac nauki jazdy na czas określony […] lat tj. od […] do […] – jako niezgodnej z art. 37 ust. 1 i ust. 4 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (t.jedn. Dz.U z 2004 r., Nr 261, poz. 2603 ze zm.).
W uzasadnieniu Wojewoda wskazał, że przedmiotową uchwałą podjętą na sesji w dniu […] Rada Gminy G., działając na podstawie art. 18 ust. 2 pkt 9 lit.a ustawy o samorządzie gminnym, a także art. 37 ust. 4 ustawy o gospodarce nieruchomościami wyraziła zgodę na przedłużenie umowy dzierżawy na czas określony […] lat oraz odstąpienie od obowiązku przetargowego na rzecz dotychczasowego dzierżawcy – P.S. i E.S. na dzierżawę gruntu pod plac nauki jazdy.
Wyjaśnił, że zgodnie z art. 18 ust.2 pkt 9 lit.a ustawy o samorządzie gminnym do wyłącznej właściwości rady gminy należy podejmowanie uchwał w sprawach majątkowych gminy, przekraczających zakres zwykłego zarządu, dotyczących określenia zasad nabywania, zbywania i obciążania nieruchomości oraz ich wydzierżawiania lub wynajmowania na czas oznaczony dłuższy niż trzy lata lub na czas nieoznaczony. Podkreślił, że wydzierżawienie nieruchomości następuje według przepisów ustawy o gospodarce nieruchomościami, gdzie w myśl art. 37 ust. 1 nieruchomości są sprzedawane lub oddawane w użytkowanie wieczyste w drodze przetargu, z zastrzeżeniem ust. 2 i ust. 3, przewidujących możliwość odstąpienia od przetargu. Do przepisu tego odsyła art. 37 ust. 4, stanowiąc, iż przepis ust. 1 stosuje się także przy zawieraniu umów użytkowania, najmu lub dzierżawy na czas oznaczony dłuższy niż trzy lata lub na czas nieoznaczony, a zgodę na odstąpienie od obowiązku przetargowego na zbycie nieruchomości mogą wyrazić wojewoda albo odpowiednia rada lub sejmik. W ocenie Wojewody, w powyższych przepisów wynika, iż co do zasady oddanie nieruchomości w użytkowanie, najem lub dzierżawę na czas oznaczony dłuższy niż 3 lata lub na czas nieoznaczony następuje w drodze przetargu. Analiza przepisu art. 37 ust. 4 ustawy (zwłaszcza zdania drugiego) musi prowadzić do wniosku, iż organ stanowiący jednostki samorządu terytorialnego upoważniony jest do odstąpienia od obowiązku przetargowego trybu zawarcia umowy użytkowania, dzierżawy lub najmu w konkretnych, zindywidualizowanych przypadkach, a ich katalog należy interpretować łącznie nie tylko z ust. 1 tego artykułu, ale także z ust. 2 i ust 3 przepisu. Tym samym, zdaniem Wojewody, katalog przypadków, w których rada może wyrazić zgodę na odstąpienie od przetargowego zawarcia umowy np. dzierżawy, ma charakter zamknięty, oparty wyłącznie na odpowiednio stosowanym przepisie art. 37 ust. 3 ustawy. Zatem odstąpienie od obowiązku przetargowego trybu możliwe jest jedynie w przypadkach wskazanych w art. 37 ust. 3 ustawy o gospodarce nieruchomościami.
W przypadku kwestionowanej uchwały Rady Gminy G. nie zachodziła sytuacja, która dawałaby podstawę do wyrażenia zgody przez Radę na odstąpienie od przetargowego trybu zawarcia umowy dzierżawy. Przedmiotowa nieruchomość miała bowiem zostać wydzierżawiona pod plac nauki jazdy, a więc na żaden z celów, o którym mowa w art. 37 ust. 3 ustawy. Z tej też przyczyny, w opinii Wojewody, Rada Gminy nie była uprawniona do wyrażenia zgody na odstąpienie od obowiązku przetargowego trybu wydzierżawienia tej nieruchomości na czas nieoznaczony. Oddanie tej nieruchomości w dzierżawę w tym konkretnym przypadku powinno bowiem nastąpić na zasadach ogólnych.
Dodatkowo Wojewoda wskazał, iż na podstawie powołanych powyżej przepisów prawa, Rada Gminy nie posiada kompetencji do ustalania wysokości czynszu przeznaczonej do wydzierżawienia nieruchomości gruntowej (§ 1 ust. 1 uchwały). Kompetencje w tym zakresie posiada organ wykonawczy gminy, upoważniony do dokonywania wszystkich czynności z zakresu obrotu nieruchomościami gminnymi (art. 30 ust. 2 pkt 3 ustawy o samorządzie gminnym i art. 25 ust. 1 ustawy o gospodarce nieruchomościami).
Biorąc pod uwagę powyższe zastrzeżenia stwierdzenie nieważności przedmiotowej uchwały jest uzasadnione i konieczne.
W skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach Wójt Gminy G., reprezentujący Gminę G., zarzucił organowi nadzoru rażące naruszenie przepisów prawa materialnego tj. art. 37 ust. 4 ustawy o gospodarce nieruchomościami poprzez błędną jego wykładnię i uznanie, że przepis ten należy interpretować łącznie nie tylko z art. 37 ust. 1, lecz również z odpowiednio stosowanym art. 37 ust. 2 i ust. 3 ustawy, co powoduje przyjęcie, że katalog przypadków, w których rada może wyrazić zgodę na odstąpienie od obowiązku przetargowego trybu zawarcia umowy, ma charakter zamknięty – oparty wyłącznie na odpowiednio stosowanym przepisie art. 37 ust. 3 wskazanej ustawy oraz naruszenie przepisów postępowania, które mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy- tj. 91 ust. 5 ustawy z dnia 8 marca 1991 r. o samorządzie gminnym (t.jedn. Dz.U. z 2001 r., Nr 142, poz. 1591 ze zm.) w związku z art. 10 Kodeksu postępowania administracyjnego poprzez ich niezastosowanie i pozbawienie skarżącej możliwości złożenia wyjaśnień przed wydaniem zaskarżonego rozstrzygnięcia. Wskazując na wymienione uchybienia Gmina G. wniosła, w myśl art. 148 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, o uchylenie w całości zaskarżonego aktu nadzoru oraz obciążenie Wojewody kosztami postępowanie w sprawie.
W uzasadnieniu stwierdził, że zaskarżonym rozstrzygnięciem organ nadzoru – Wojewoda […] stwierdził nieważność uchwały Rada Gminy G., uznając, iż jest ona niezgodna z przepisem art. 37 ust. 1 i ust. 4 ustawy o gospodarce nieruchomościami, gdyż analiza wskazanych norm prawnych ustawy musi prowadzić do wniosku, iż należy je interpretować łącznie nie tylko z ust. 1, ale odpowiednio także z ust. 2 i ust. 3 ustawy. Tym samym katalog przypadków, w których rada może wyrazić zgodę na odstąpienie od obowiązku przetargowego trybu zawarcia umowy ma charakter zamknięty – oparty wyłącznie na ust. 3 art. 37 ustawy. W ocenie skarżącej dla możliwości odstąpienia od przetargowego trybu zawierania […]-letniej umowy dzierżawy nie jest konieczne dodatkowo zaistnienie okoliczności przewidzianych w art. 37 ust. 2 i ust. 3u ustawy, bowiem przepis art. 37 ust. 4 jest regulacją samodzielną w swej treści i odsyła jedynie do stosowania ust. 1. Oznacza to, że zwolnienie z obowiązku zawarcia umowy dzierżawy na czas dłuższy niż 3 lata w trybie przetargu uwarunkowane jest tylko i wyłącznie zgodą odpowiedniego organu (czyli w tym przypadku Rady Gminy) i nie jest uzależnione od spełnienia jakiegokolwiek innego warunku. W innym przypadku, zdaniem skarżącej, norma zawarta w art. 37 ust. 4 ustawy byłaby zbędna. W ocenie skarżącej stosownie art. 37 ust. 3 ustawy przy oddawaniu w dzierżawę nieruchomości gminnych na czas dłuższy niż 3 lata byłoby nieporozumieniem, bowiem przepisu ten dotyczy wyraźnie tylko jednej z form zbycia tj. sprzedaży, która może nastąpić w trybie bezprzetargowym w przypadku. Kiedy dokonywana jest na rzecz osoby, która dzierżawi nieruchomość na podstawie umowy zawartej na co najmniej 10 lat, jeżeli nieruchomość została zabudowana na podstawie zezwolenia na budowę.
Mając powyższe na uwadze, skarżąca uważa, że wykładnia przepisu art. 37 ust. 4 ustawy dokonana przez Wojewodę […] nie znajduje uzasadnienia prawnego i prowadzi do nielogicznych wniosków. Dodaje, że przewidziane w tym przepisie odstąpienie od przetargowego trybu zawarcia umowy dzierżawy na czas dłuższy niż 3 lata ma charakter uznaniowy, nie może zatem jednocześnie być warunkowane ustawowymi zwolnieniami określonymi w ust. 2, czy też uznaniowymi – z ust. 3 cytowanego artykułu.
Na potwierdzenie takiego rozumienia wymienionej powyżej regulacji skarżąca odwołuje się do projektu proponowanej zmiany ustawy o gospodarce nieruchomościami, który w jej ocenie przewiduje zmiany potwierdzające samodzielność regulacji dotyczącej odstąpienia od trybu przetargowego, czyli uniezależnienie jej od zaistnienia okoliczności wymienionych w ust. 2 i w ust. 3 art. 37 ustay o gospodarce nieruchomościami.
Zdaniem skarżącej podmioty stosujące prawo powinny zmierzać do odczytywania rzeczywistych intencji ustawodawcy i dokonywać wykładni przepisu z uwzględnieniem tychże intencji, czego brakuje przy wykładni art. 37 ust. 4 ustawy przez organ nadzoru.
Skarżąca dodała, że zaskarżonym rozstrzygnięciem naruszony został nadto art. 91 ust. 5 ustawy o samorządzie gminnym w związku z art. 10 § 1 Kodeksu postępowania administracyjnego poprzez ich niezastosowanie i pozbawienia skarżącą możliwości złożenia wyjaśnień przed wydaniem zaskarżonego rozstrzygnięcia nadzorczego. Przywołując uchwałę składu siedmiu sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 21 października 2002 r. dodała, że Gmina wprawdzie została poinformowana o wszczęciu postępowania – zawiadomieniem z dnia […] odebranym w dniu […], ale już […] wydane zostało rozstrzygnięcie nadzorcze, czyli skarżącej nie zapewniono nawet minimalnego terminu (7- lub tylko 3-dniowy) do złożenia wyjaśnień w sprawie.
Odpowiadając na skargę Wojewoda […] postulował jej oddalenie, podtrzymując swoje dotychczasowe stanowisko. Odnosząc się do zarzutów merytorycznych skargi potrzymał swoje dotychczasowe stanowisko, wyraźnie akcentując, iż nie można zgodzić się ze stanowiskiem skarżącej, że dla możliwości odstąpienia od przetargowego trybu zawarcia […]-letniej umowy dzierżawy nie jest konieczne dodatkowo zaistnienie okoliczności przewidzianych w art. 37 ust. 2 lub ust. 3 ustawy o gospodarce nieruchomościami. Twierdzenie skarżącej Gminy, że zwolnienie z obowiązku zawarcia umowy dzierżawy na czas dłuższy niż 3 lata w trybie przetargu uwarunkowane jest tylko i wyłącznie zgoda rady i nie jest uzależnione od spełnienia jakiegokolwiek innego warunku, jest sprzeczne z prawem, czego potwierdzeniem jest uchwala Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 30 lipca 2009 r. sygn. akt IOPS 1/09, w której Sąd uznał, że na podstawie art. 37 ust. 4 ustawy o gospodarce nieruchomościami rada gminy może wyrazić zgodę na odstąpienie od obowiązku przetargowego zawierania wskazanych umów tylko w przypadkach określonych w art. 37 ust. 3 tej ustawy.
W odniesieniu do zarzutu uchybienia proceduralnego – tj. wydania rozstrzygnięcia bezpośrednio po zawiadomieniu o wszczęciu postępowania, a przed zapoznaniem się z wyjaśnieniami skarżącego, organ nadzoru wyjaśnił, iż zawiadomienie o wszczęciu postępowania wydane zostało w dniu […], zaś rozstrzygnięcie nadzorcze w dniu […]. Równocześnie jednak stwierdził, że wskazany zarzut nie może być przesłanką domagania się uchylenia przedmiotowego rozstrzygnięcia, o ile fakt ten nie miał istotnego wpływu na wynik sprawy, a w rozpatrywanej sprawie treść zawiadomienia nie odbiega w istotny sposób od samego rozstrzygnięcia.
Na rozprawie w dniu 16 listopada 2009 r. pełnomocnik Gminy wnosił i wywodził jak w skardze.
Pełnomocnik Wojewody […] podtrzymał stanowisko zaprezentowane w zaskarżonym rozstrzygnięciu i odpowiedzi na skargę.
Wojewódzki Sąd Administracyjny rozpatrując niniejszą sprawę zważył, co następuje :
Zgodnie z przepisem art. 1 § 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz.U. Nr 153, poz.1269 ze zm.), sądy administracyjne kontrolują działalność administracji publicznej pod względem zgodności z prawem.
Na podstawie art. 3 § 2 pkt 7 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), sąd administracyjny jest właściwy do kontroli zgodności z prawem aktów nadzoru nad działalnością organów jednostek samorządu terytorialnego. Ponadto, stosowanie do art. 134 § 1 cytowanej ustawy, Sąd wydaje rozstrzygnięcie w granicach danej sprawy, nie będąc związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną. Oznacza to, iż w granicach danej sprawy, sąd dokonuje oceny zgodności zaskarżonego aktu z przepisami prawa, bez względu na zarzuty podniesione w skardze. Legalność aktów nadzoru nad działalnością organów jednostek samorządu terytorialnego badana jest tak pod względem formalnym, jak i materialnoprawnym. Zgodnie z art. 148 cytowanej powyżej ustawy sąd administracyjny uwzględniając skargę jednostki samorządu terytorialnego na akt nadzoru uchyla ten akt.
Przeprowadzona według powyższych kryteriów kontrola legalności zaskarżonego w niniejszej sprawie rozstrzygnięcia nadzorczego Wojewody […] przez Sąd wykazała, że odpowiada ono przepisom prawa.
Stosownie do treści art. 37 ust. 1 ustawy o gospodarce nieruchomościami (t.jedn. Dz.U z 2004 r., Nr 261, poz.2603 ze zm.). nieruchomości stanowiące własność Skarbu Państwa oraz własność jednostek samorządu terytorialnego są sprzedawane lub oddawane w użytkowanie wieczyste w drodze przetargu, z zastrzeżeniem wynikającym z ust. 2 i ust. 3. Z treści przytoczonych przepisów wynika, że zasadą przy zbywaniu nieruchomości, o których mowa w art. 37 ust. 1 ustawy, jest tryb przetargowy. Ust. 2 i ust. 3 tego artykułu zawiera wyjątki od ustanowionej w ust. 1 generalnej zasady. W ust. 2 wymieniono przypadki, w których nieruchomość jest zbywana w drodze bezprzetargowej, a w ust. 3 umożliwiono wojewodzie – w odniesieniu do nieruchomości stanowiących własność Skarbu Państwa albo odpowiedniej radzie lub sejmikowi – w odniesieniu do nieruchomości stanowiących własność jednostki samorządu terytorialnego na odstąpienie od obowiązku przetargowego zbycia (zdanie pierwsze) lub sprzedaży (zdanie drugie) nieruchomości po spełnieniu warunków dokładnie wskazanych i określonych w tym przepisie. W zdaniu trzecim dodatkowo wskazano, iż wojewoda albo rada lub sejmik może skorzystać z tej możliwości tylko wtedy, gdy o nabycie nieruchomości ubiega się tylko jeden podmiot spełniający powyższe warunki, czyli w przypadku, gdy o nabycie nieruchomości ubiega się więcej niż jeden taki podmiot obowiązuje tryb przetargowy.
Zgodnie zaś z art. 37 ust. 4 cytowanej ustawy przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio przy zawieraniu umów użytkowania, najmu lub dzierżawy na czas oznaczony dłuższy niż 3 lata lub na czas nieoznaczony, a wojewoda albo rada lub sejmik mogą wyrazić zgodę na odstąpienie od obowiązku przetargowego trybu zawarcia tych umów. Z unormowania tego wynika odpowiednie stosowanie przepisu ust. 1, co oznacza odpowiednie stosowanie także ust. 2 i ust. 3 tego artykułu.
Jak wskazał organ nadzoru w odpowiedzi na skargę, orzekając w sprawie zagadnienia prawnego przedstawionego postanowieniem z dnia 18 grudnia 2008 r. Naczelny Sąd Administracyjny w uchwale składu siedmiu sędziów z dnia 27 lipca 2009 r., sygn. akt I OPS 1/09 wyjaśnił, że rada gminy na podstawie art. 37 ust. 4 ustawy o gospodarce nieruchomościami może wyrazić zgodę na odstąpienie od obowiązku przetargowego trybu zawarcia umów użytkowania, najmu lub dzierżawy na czas oznaczony dłuższy niż 3 lata lub na czas nieoznaczony nieruchomości stanowiącej własność gminy tylko w przypadkach określonych w art. 37 ust. 3 tej ustawy.
Wskazany przepis art. 37 ust. 3 ustawy określa dwa przypadki, w których możliwe jest odstąpienie od przetargowego trybu zbycia nieruchomości. Pierwszy – określony w zdaniu pierwszym- dotyczy zbycia nieruchomości przeznaczonych pod budownictwo mieszkaniowe lub na realizację urządzeń infrastruktury technicznej albo innych celów publicznych, jeżeli cele te będą realizowane przez podmioty, dla których są to cele statutowe i których dochody przeznacza się w całości na działalność statutową. Drugi – ze zdania drugiego- odnosi się do zbycia w postaci sprzedaży nieruchomości, gdy o sprzedaż występuje osoba, która dzierżawi nieruchomość na podstawie umowy zawartej co najmniej na 10 lat, jeżeli nieruchomość ta została zabudowana na podstawie zezwolenia na budowę. Treść tego zapisu oznacza, że rada gminy w stosunku do umów użytkowania, najmu lub dzierżawy na czas dłuższy niż 3 lata, może podjąć uchwałę o odstąpieniu od obowiązku przetargowego trybu sprzedaży nieruchomości także w odniesieniu do dotychczasowego dzierżawcy, gdy ten spełnia warunku określone w zdaniu drugim.
W ocenie Sądu analiza wymienionych przepisów prowadzi do wniosku, iż przepis art. 37 ust. 3 ustawy zawiera dwie niezależne od siebie możliwości podjęcia przez radę gminy uchwały o odstąpieniu od obowiązku zastosowania trybu przetargowego, a mianowicie – w zdaniu pierwszym – w odniesieniu do nieruchomości mających służyć przede wszystkim celom publicznym, czyli m.in. przeznaczonym pod budownictwo mieszkaniowe lub na realizację urządzeń infrastruktury technicznej, a w zdaniu drugim – w przypadku sprzedaży nieruchomości dotychczasowemu dzierżawcy po spełnieniu określonych warunków, czyli dzierżawie zabudowanej (na mocy zezwolenia na budowę) nieruchomości na podstawie umowy dzierżawy zawartej na co najmniej dziesięć lat. W obu przypadkach występuje jeszcze jeden warunek, a mianowicie możliwość odstąpienia od trybu przetargowego jest wyłączona, gdy o nabycie nieruchomości ubiega się więcej niż jeden podmiot.
Reasumując należy wskazać, że rada gminy na podstawie art. 37 ust. 4 w związku z ust. 3 ustawy o gospodarce nieruchomościami może wyrazić zgodę na odstąpienie od obowiązku przetargowego trybu zawarcia umowy dzierżawy nieruchomości na czas oznaczony dłuższy niż 3 lata lub na czas nieoznaczony także osobie, która dzierżawi tę nieruchomość na podstawie umowy zawartej co najmniej na 10 lat, jeżeli nieruchomość ta została zabudowana na podstawie zezwolenia na budowę, a o zawarcie umowy ubiega się wyłącznie dotychczasowy dzierżawca. W ocenie Sądu spełnienie wymienionych w zdaniu drugim ust. 3 warunków stanowi wystarczającą podstawę do podjęcia przez radę gminy uchwały o odstąpieniu od obowiązku przetargowego trybu zawarcia umowy. Realizacja celów publicznych (o których mowa w zdaniu pierwszym tego ustępu) jest, jak wspomniano powyżej, samodzielną przesłanką, nie ma więc potrzeby wykazywania, że dotychczasowy dzierżawca realizować będzie te cele.
W rozpoznawanej sprawie z zebranego materiału dowodowego wynika jednak, że przedstawione powyżej warunki nie zostały spełnione. O zawarcie umowy dzierżawy nieruchomości stanowiącej własność Gminy G. wystąpili bowiem P.S. i E.S. Jak wynika z oświadczenie pełnomocnika Gminy G., poprzednia umowa dzierżawy gruntu na plac nauki jazdy dotyczyła tylko P.S. i była zawarta na okres trzech lat. Uznając zatem, że celem regulacji zawartej w zdaniu drugim ust. 3 art. 37 było umożliwienie kontynuowania dzierżawy nieruchomości, na której dotychczasowy dzierżawca poczynił określone nakłady- m.in. zabudowując ją zgodnie prawem (pozwolenie na budowę), trudno dopatrzyć się tych okoliczności w omawianej sprawie. Istotnie w sprawie zawarto umowę dzierżawy, ale w jej trwania nie zostały poczynione nakłady związane z jej legalną zabudową, nie ma przynajmniej w tym zakresie przedłożonych żadnych dokumentów. Dodatkowo, co także trzeba zauważyć i podkreślić, była to umowa stosunkowo krótkotrwała, podczas gdy wymagany jest okres dzierżawy dziesięcioletniej.
Sąd nie podzielił twierdzeń skarżącej, że odstąpienie od przetargowego trybu zawarcia umowy dzierżawy może nastąpić na rzecz wymienionych w uchwale osób w każdej sytuacji, według uznania gminy. Należy mieć bowiem na uwadze, że unormowania zawarte w art. 37 ust. 3 stanowią wyjątek od generalnej zasady przetargowego zawierania umów wymienionych w art. 37 ust. 4 ustawy. Tym samym muszą być interpretowane ściśle, w szczególności nie w sposób rozszerzający (zob. Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 21 marca 2007 r., Sygn. akt I OSK 1998/06 ). Także wykładnia celowościowa i funkcjonalna omawianego przepisu musi prowadzić do wniosku, że przepis ten dotyczyć może wyłącznie dzierżawcy, na rzecz którego wydane zostało pozwolenie na budowę, a uchwałę o odstąpieniu od obowiązku przetargu rada gminy może podjąć dopiero po upływie 10 lat od chwili zawarcia umowy.
Co do zarzutu skargi naruszenia prawa proceduralnego, a mianowicie naruszenia art. 91 ust. 5 cytowanej ustawy w związku art. 10 Kodeksu postępowania administracyjnego poprzez wydanie rozstrzygnięcia w terminie uniemożliwiającym skarżącej złożenie wyjaśnień w sprawie i tym samym naruszenie zasady czynnego udziału strony w postępowaniu, wypada podkreślić, że nie każde, a tylko istotne naruszenie prawa, czyli takie, które mogło lub miało wpływ na ewentualny wynik sprawy może być podstawą do uchylenia aktu nadzoru. W rozpatrywanej sprawie nie można powiedzieć, by wszczęcie postępowania zawiadomieniem z dnia […], wpłynęło na wynik sprawy zakończonej wydanym rozstrzygnięciem.
Z tych wszystkich powodów, uznając, że rozstrzygnięcie Wojewody […] nie narusza przywołanych w sprawie przepisów art. 37 ustawy o gospodarce nieruchomościami, Sąd na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ( Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) oddalił skargę.

Uzasadnienie wyroku