Sygnatura:
6550
Hasła tematyczne:
Administracyjne postępowanie
Skarżony organ:
Dyrektor Oddziału Regionalnego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa
Data:
2009-07-17
Sąd:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie
Treść wyniku:
Oddalono skargę
Sędziowie:
Artur Kot
Cezary Kosterna /przewodniczący/
Sławomir Fularski /sprawozdawca/

Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Cezary Kosterna, Sędziowie Sędzia WSA Artur Kot, Sędzia WSA Sławomir Fularski /sprawozdawca/, Protokolant Justyna Kapusta, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 16 listopada 2009 r. sprawy ze skargi Z. Z. na postanowienie Dyrektora […] Oddziału Regionalnego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa w W. z dnia […] kwietnia 2009 r. nr […] w przedmiocie odmowy przywrócenia terminu do złożenia oświadczenia o zrealizowaniu przedsięwzięcia oddala skargę.
Uzasadnienie: Decyzją z […] lutego 2006 r. Nr […] Kierownik Biura Powiatowego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa (ARiMR) w R. przyznał Z. Z. płatność dla gospodarstwa niskotowarowego. Decyzja zawierała pouczenie, że płatność będzie wypłacana przez 5 kolejnych lat, jednakże warunkiem jej przyznania w czwartym i piątym roku będzie zrealizowanie przedsięwzięcia zgodnie z planem rozwoju gospodarstwa niskotowarowego nie później niż w terminie 6 miesięcy od dnia wypłaty trzeciej płatności. Z pouczenia wynikało nadto, że w ciągu 7 dni po w/w terminie należy złożyć oświadczenie o zrealizowaniu przedsięwzięcia.
W dniu […] października 2008 r. Z. Z. złożył w Biurze Powiatowym ARiMR w R. oświadczenie o zrealizowaniu przedsięwzięć zadeklarowanych we wniosku i planie rozwoju gospodarstwa niskotowarowego wraz z dokumentami potwierdzającymi zrealizowanie przedsięwzięcia (zaświadczenia o ukończeniu szkoleń).
Pismem z dnia […] marca 2009 r. zawiadomiono skarżącego o złożeniu w/w oświadczenia z uchybieniem terminu 6 miesięcy i 7 dni wynikającego z § 8 ust. 1 i 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 grudnia 2004 r. w sprawie szczegółowych warunków i trybu udzielania pomocy finansowej na wspieranie gospodarstw niskotowarowych objętej planem rozwoju obszarów wiejskich (Dz. U. Nr 286, poz. 2870, ze zm., dalej jako rozporządzenie niskotowarowe), gdyż termin ten przypadał na dzień […] października 2008 r.
Pismem z dnia […] marca 2009 r. Z. Z. złożył wniosek o przywrócenie terminu na złożenie oświadczenia o zrealizowaniu przedsięwzięcia do jakiego zobowiązał się zgodnie z planem rozwoju gospodarstwa niskotowarowego. Podniósł, że termin upływał w dniu […] października 2008 r., a oświadczenie wraz z wymaganymi dokumentami potwierdzającymi realizację przedsięwzięcia złożył w dniu […] października 2008 r. Wskazał, że uchybienie przez niego terminu było spowodowane faktem, że w dniu […] października 2009 r. jedna z osób pracujących w jego gospodarstwie sadowniczym została pogryziona przez psa, którego jest właścicielem. Z uwagi na podejrzenie, że pies może mieć wściekliznę, w dniu […] października 2008 r., został powiadomiony telefonicznie, jako właściciel psa, o konieczności jego odosobnienia i strzeżenia do czasu przyjazdu lekarza weterynarii. Powyższe zdarzenie potwierdza decyzja Powiatowego Lekarza Weterynarii w L. z dnia […] października 2008 r. Z powodu tego obowiązku nie mógł w dniu […] października 2008 r. ( piątek ) przyjechać do R. i złożyć w/w oświadczenie wraz z dokumentami potwierdzającymi realizację przedsięwzięcia w wymaganym terminie. Nie było to również możliwe w następnych dniach, bowiem pies był bardzo agresywny w stosunku do osób przebywających w jego gospodarstwie (zatrudniał w tym czasie […] pracowników ). Dopiero w dniu […] października 2008 r. zdecydował się opuścić gospodarstwo i przyjechać do R. w celu złożenia dokumentów. Podczas składania dokumentów w w/w dniu, starał się wytłumaczyć przyczyny uchybienia terminu, jednakże osoba przyjmująca oświadczenie (pracownik ARiMR ) oznajmiła mu, że będzie mógł to zrobić gdy otrzyma decyzję. Do swojego wniosku Z. Z. załączył decyzje Powiatowego Lekarza Weterynarii w L. z dnia […] i […] października 2008 r.
Postanowieniem z dnia […] marca 2009 r. Kierownik Biura Powiatowego ARiMR w R., działając na podstawie art. 59 § 1 w związku z art. 58 § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego (tj. Dz. U. z 2000 r. nr 98, poz. 1071 ze zm., dalej jako kpa) odmówił przywrócenia terminu do złożenia oświadczenia o zrealizowaniu przedsięwzięć zadeklarowanych we wniosku i planie rozwoju gospodarstwa niskotowarowego.
W uzasadnieniu swojego rozstrzygnięcia organ wskazał, że w/w oświadczenie zostało złożone w dniu […] października 2008 r., tj. po terminie jaki wynika z § 8 ust. 2 rozporządzenia niskotowarowego. Wypłata płatności w trzecim roku realizacji planu nastąpiła bowiem w dniu […] marca 2008 r., natomiast termin na złożenie oświadczenia o zrealizowaniu przedsięwzięć upłynął 6 miesięcy i 7 dni od w/w daty, tj. w dniu […] października 2008 r. W ocenie organu I instancji, ze złożonego przez Z. Z. w dniu […] marca 2009 r. wniosku o przywrócenie terminu oraz z załączonej przez niego dokumentacji nie wynika, że uchybienie terminu na złożenie wymaganego oświadczenia nastąpiło z przyczyn niezależnych od wnioskodawcy. Nadto, jak zauważył organ, złożenie prośby o przywrócenie terminu nastąpiło po upływie terminu 7 dni, wskazanego w art. 58 § 2 kpa.
Na powyższe postanowienie skarżący złożył zażalenie, w którym powtórzył argumentację z wniosku o przywrócenie terminu. Dodał, że w terminie zrealizował przedsięwzięcie określone w planie rozwoju gospodarstwa niskotowarowego. Pomoc finansowa, w tym jak i następnym roku – jakże trudnym dla rolnictwa czasie, byłaby mu bardzo potrzebna.
Postanowieniem z […] kwietnia 2009 r. Dyrektor […] Oddziału Regionalnego ARiMR w W., działając na podstawie art. 138 § 1 pkt. 1 w związku z art. 144 kpa, utrzymał w mocy zaskarżone postanowienie.
W uzasadnieniu rozstrzygnięcia organ odwoławczy wskazał, iż zgodnie z § 8 ust. 1 rozporządzenia niskotowarowego płatność dla gospodarstwa niskotowarowego w czwartym i piątym roku wypłaty tej płatności wypłaca się, jeżeli producent rolny spełni dwa określone w tym przepisie warunki, tj. 1) zrealizuje przedsięwzięcia zgodnie z planem rozwoju gospodarstwa niskotowarowego, nie później niż w terminie 6 miesięcy od dnia wypłaty płatności dla gospodarstwa niskotowarowego w trzecim roku realizacji planu oraz 2) złoży kierownikowi biura powiatowego Agencji, właściwemu ze względu na miejsce zamieszkania producenta rolnego, oświadczenie o zrealizowaniu przedsięwzięć zgodnie z planem rozwoju gospodarstwa niskotowarowego. W myśl natomiast § 8 ust. 2 w/w rozporządzenia oświadczenie, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, składa się w terminie 7 dni od dnia, w którym upłynął termin określony w ust. 1 pkt 1.
Organ odwoławczy zauważył, że jak wynika z danych pozyskanych z systemu informatycznego ARiMR wypłata dla Z. Z. trzeciej raty płatności nastąpiła w dniu […] marca 2008 r. Wobec powyższego ostateczny termin na złożenie oświadczenia o zrealizowaniu przedsięwzięć upłynął w dniu […] października 2008 r. Natomiast skarżący oświadczenie o zrealizowaniu przedsięwzięć złożył w dniu […] października 2008 r., a więc po terminie ostatecznym.
Organ II instancji powołał się również na treść art. 58 i art. 59 kpa, w myśl których, w razie uchybienia terminu należy go przywrócić na prośbę zainteresowanego, jeżeli uprawdopodobni, że uchybienie nastąpiło bez jego winy. Wskazał, że prośbę o przywrócenie terminu należy wnieść w terminie 7 dni od dnia ustania przyczyny uchybienia terminu. Organ zauważył, że z załączonej przez Z. Z. do wniosku dokumentacji, jak również jego prośby o przywrócenie terminu i złożonego przez niego zażalenia, wynika, iż okoliczność stanowiąca przyczynę uchybienia terminu ustała w dniu […] października 2008 r. Z decyzji Powiatowego Lekarza Weterynarii w L. z w/w dnia wynika bowiem, że orzekł on za zbędne dalsze obowiązywanie poprzedniej swojej decyzji (z dnia […] października 2008 r.) nakazującej Z. Z. min. odosobnienie psa. Tym samym, prośba wnioskodawcy z dnia […] marca 2009 r. o przywrócenie terminu na złożenie oświadczenia została złożona po siedmiodniowym terminie wynikającym z art. 58 § 2 kpa. W myśl zaś wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 26 października 1999 r. sygn. akt I SA/Wr 2483/97, warunkiem uzyskania przywrócenia terminu jest złożenie prośby w terminie 7 dni od dnia ustania przyczyny, która spowodowała uchybienie terminu.
W skardze na powyższe postanowienia Z. Z. wniósł o ich uchylenie zarzucając im naruszenie prawa, które miało wpływ na wynik sprawy :
– art. 6, art. 7, art. 8, art. 9, art. 10 kpa poprzez działanie w sposób nie budzący zaufania do instytucji publicznej, niepodjęcie w toku postępowania wszystkich czynności i niezbędnych działań w celu dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego i ostatecznie poprzez pozbawienie skarżącego uniemożliwienia udziału w każdym stadium postępowania,
– art. 77 § 1 w zw. z art. 7 kpa poprzez niewyjaśnienie okoliczności mających wpływ na wynik sprawy,
– art. 107 § 3 w zw. z art. 6 i 7 kpa przez pominięcie istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy okoliczności podnoszonych w zażaleniu przez skarżącego, poprzez nieustosunkowanie się do podnoszonych okoliczności w uzasadnieniu postanowienia i jednocześnie zaniechanie wskazania przyczyn odmowy uwzględnienia podanych przez stronę okoliczności,
– art. 58 § 1 i 2 w zw. z art. 8 i 9 kpa poprzez błędne pouczenie o trybie i sposobie wniesienia prośby o przywrócenie terminu i pozbawienie skarżącego przysługującego uprawnienia w toczącym się postępowaniu i tym samym udziału w toczącym się postępowaniu.
W uzasadnieniu skargi wskazał, że pracownik ARiMR przyjmujący oświadczenie w dniu […] października 2008 r. nie tylko nie interesował się przyczynami, które spowodowały uchybienie terminu do jego złożenia, ale co najistotniejsze, poinformował skarżącego, że dopiero po otrzymaniu stosownej decyzji będzie mógł on usprawiedliwić swoje opóźnienie, wskazać na przyczyny niezachowania terminu i przedstawić posiadane dowody. Tym samym, utwierdził skarżącego, że ten dochował wszelkich wymogów formalnych w zakresie prawidłowego złożenia oświadczenia o zrealizowaniu przedsięwzięć, a w zakresie postępowania o przywrócenie terminu – możliwe będzie wykazanie przyczyn opóźnienia po wydaniu decyzji. Zdaniem skarżącego, organy niewłaściwie oceniły zgromadzony w sprawie materiał dowodowy, z pominięciem istotnych faktów i okoliczności, co doprowadziło do błędu w ustaleniach faktycznych i wydania dowolnej decyzji. Z uwagi na fakt, że skarżący został błędnie pouczony przez pracownika organu, pozostawał w usprawiedliwionym błędnym przekonaniu o prawidłowości swego działania i niemożności wcześniejszego złożenia prośby o przywrócenie terminu aż do otrzymania decyzji organu. Skarżący pomimo udowodnienia zaistnienia przesłanek (przeszkód o charakterze obiektywnym) do przywrócenia terminu – na skutek działania organu i błędnego pouczenia, pozbawiony został możliwości skutecznego wniesienia prośby o przywrócenie terminu do dokonania czynności procesowej. Skarżący w dniu […] października 2008 r. był bowiem gotów wnieść wyraźną prośbę o przywrócenie uchybionego terminu, czego jednak wskutek błędnego pouczenia ze strony pracownika organu zaniechał aż do chwili zawiadomienia z dnia […] marca 2009 r. Okoliczności te, pomimo, że miały istotny wpływ na wynik sprawy, nie zostały w postępowaniu administracyjnym przez organy wyjaśnione. Nadto, organ odwoławczy uznając odmiennie od organu I instancji, że zachodziła nadzwyczajna okoliczność stanowiąca pozytywną przesłankę uzasadniającą przywrócenie uchybionego terminu i wskazując, że skarżący nie dopełnił jednej z przesłanek, pominął fakt wielokrotnie już przez skarżącego podkreślany, że to jedynie na skutek błędnej informacji udzielonej przez pracownika ARiMR do dnia […] marca 2009 r., pozostawał w błędnym przekonaniu co do sposobu, formy i trybu złożenia wyjaśnień oraz wniesienia stosownej prośby. Nadto, organ błędnie ustalił konkretną datę ustania przyczyny uchybienia terminu, a w uzasadnieniu swojego rozstrzygnięcia pominął istotne dla sprawy okoliczności podnoszone przez skarżącego podnoszone w zażaleniu i zaniechał wskazania przyczyn odmowy ich uwzględnienia.
W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej oddalenie podtrzymując argumentację przedstawioną w pisemnych motywach zaskarżonego postanowienia. Organ podkreślił, że wraz ze złożeniem oświadczenia o zrealizowaniu przedsięwzięcia, skarżący nie załączył żadnych dokumentów mogących świadczyć o przyczynie nieterminowego dostarczenia oświadczenia. Powołując się na orzecznictwo NSA, podniósł, że przywrócenie terminu może nastąpić jedynie na wyraźną prośbę zainteresowanego, złożoną w formie podania do organu, co wyłącza działanie organu z urzędu. Organ nie tylko nie ma obowiązku, ale nawet prawa wyjaśniać, dlaczego doszło do uchybienia terminu, czy nastąpiło to bez winy strony i czy ma ona świadomość uchybienia terminu, a jeżeli tak, to czy chce wystąpić z wnioskiem o jego przywrócenie. Organ nie podzielił stanowiska skarżącego, iż samo podnoszenie przez niego okoliczności wskutek których termin został uchybiony, organ I instancji powinien potraktować jako wniosek o przywrócenie terminu. Prośbę taką należy bowiem złożyć w formie podania, a więc pisemnie. Sam fakt dokonania określonej czynności po terminie nie może być zaś podstawą do domniemania, że osoba zainteresowana składa wniosek o przywrócenie terminu. Dodatkowo organ podniósł, że organy administracji nie mają obowiązku informowania strony o możliwości przywrócenia terminu ani też informować stronę, że termin został uchybiony.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
Skarga nie jest zasadna, albowiem zaskarżone rozstrzygnięcie odpowiada prawu.
Zgodnie z art. 3 § 1 oraz art. 145 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), zwanej dalej p.p.s.a., wojewódzkie sądy administracyjne sprawują kontrolę działalności administracji publicznej pod względem zgodności z prawem, co oznacza, że w zakresie dokonywanej kontroli sąd zobowiązany jest zbadać, czy organy administracji w toku postępowania nie naruszyły przepisów prawa materialnego i przepisów postępowania w sposób, który miał lub mógł mieć wpływ na wynik sprawy. Sądowa kontrola legalności zaskarżonych orzeczeń administracyjnych sprawowana jest przy tym w granicach sprawy, a sąd nie jest związany zarzutami, wnioskami skargi, czy też powołaną w niej podstawą prawną ( art. 134 § 1 p.p.s.a.).
Skarga analizowana stosownie do wymienionych założeń kontroli sądowej podlega oddaleniu, gdyż zaskarżone postanowienie nie narusza prawa. Sąd nie dopatrzył się nieprawidłowości w działaniu organu, tak gdy idzie o ustalenie stanu faktycznego sprawy, jak i prawną jego ocenę w świetle mających zastosowanie przepisów.
Bezsporne w niniejszej sprawie jest, że skarżący uchybił terminowi do złożenia oświadczenia jaki wynika z § 8 ust. 2 rozporządzenia niskotowarowego. Sporne natomiast pozostaje, czy skarżący złożył wniosek o przywrócenie w/w terminu w ciągu 7 dni od ustania przyczyny jego uchybienia, tj. czy dochował terminu na złożenie stosownego wniosku na podstawie art. 58 § 2 kpa. W tym celu koniecznym jest ustalenie co było przyczyną uchybienia terminu do złożenia oświadczenia.
Jak wynika z akt przedmiotowej sprawy, przyczyną nie złożenia oświadczenia w wymaganym przez rozporządzenie niskotowarowe terminie, jaką skarżący podnosił w pierwszej kolejności, był fakt mający miejsce w jego gospodarstwie w dniu […] października 2008 r. – tj. pogryzienie przez psa którego jest właścicielem jednej z zatrudnionych osób. Fakt ten, miał więc miejsce w czasie do złożenia wymaganego oświadczenia ( tj. do […] października 2008 r. ). Z powyższym zdarzeniem związane były nałożone na skarżącego, decyzją powiatowego lekarza weterynarii, dodatkowe obowiązki polegające min. na konieczności odosobnienia i strzeżenia psa. Okoliczności te spowodowały, że dopiero w dniu […] października 2008 r. mógł złożyć w Biurze Powiatowym ARiMR w R. wymagane oświadczenie. Skoro więc jednak już w tym dniu złożył ( wprawdzie po terminie ) wymagane oświadczenie, to należy również uznać, że od tego dnia zaczął także biec termin siedmiu dni o którym mowa w art. 58 § 2 kpa na złożenie ewentualnej prośby o przywrócenie terminu. Tak więc, ze stosowną, pisemną prośbą złożoną w formie podania, skarżący winien wystąpić najpóźniej do dnia […] października 2008 r.
Z decyzji Powiatowego Lekarza Weterynarii w L. z dnia […] października 2008 r. wynika, że skarżącemu, w związku z podejrzeniem u psa, którego jest właścicielem, wścieklizny ( niemożliwością jej wykluczenia ), nakazane zostały obowiązki polegające na odosobnieniu, strzeżeniu i udostępnieniu psa wyznaczonemu lekarzowi weterynarii do jego obserwacji przez okres […] dni, z zastrzeżeniem przedłużenia w/w obowiązku do […] dni w przypadku, gdy po […] dniach obserwacji niemożliwe byłoby stwierdzenie lub wykluczenie choroby. Z kolejnej decyzji Powiatowego Lekarza Weterynarii w L., z dnia […] października 2008 r. wynika, że za zbędne uznano dalsze obowiązywanie decyzji z dnia […] października 2008 r. i z dniem […] października 2008 r. umorzono postępowanie w sprawie podejrzenia choroby zakaźnej wścieklizny – u psa, którego właścicielem jest Z. Z.. Tak więc, poza sporem winno pozostawać, że po dniu […] października 2008 r. nie było już żadnych przeszkód, aby skarżący mógł złożyć wniosek o przywrócenie terminu do złożenia oświadczenia. Tymczasem skarżący, ze stosowną prośbą w tym przedmiocie wystąpił dopiero w dniu […] marca 2009 r. Oczywistym jest tym samym, że nie spełnił jednej z przesłanek o której mowa w art. 58 § 2 kpa.
Zgodnie bowiem z art. 58 § 1 kpa w razie uchybienia terminu należy przywrócić termin na prośbę zainteresowanego, jeżeli uprawdopodobni, że uchybienie nastąpiło bez jego winy. W myśl § 2 w/w przepisu prośbę o przywrócenie terminu należy wnieść w ciągu 7 dni od dnia ustania przyczyny uchybienia. Jednocześnie z wniesieniem prośby – wnioskiem o przywrócenie terminu, należy dopełnić czynności, dla której określony był termin. Zgodnie natomiast z art. 58 § 3 kpa przywrócenie terminu na złożenie prośby przewidzianej w § 2 art. 58 kpa jest niedopuszczalne. W art. 58 kpa zostały więc ustanowione cztery przesłanki przywrócenia terminu, które muszą wystąpić łącznie.
Pierwszą przesłanką jest uprawdopodobnienie przez osobę zainteresowaną braku swojej winy. Kryterium braku winy jako przesłanka zasadności wniosku o przywrócenie terminu wiąże się z obowiązkiem strony do szczególnej staranności przy dokonywaniu czynności procesowej. Przywrócenie nie jest więc dopuszczalne, gdy strona dopuściła się choćby lekkiego niedbalstwa ( patrz wyrok NSA z 20.05.1998 r. I SA/Ka 1718/96 ). O braku winy w niedopełnieniu obowiązku można mówić tylko w przypadku stwierdzenia, że dopełnienie obowiązku stało się niemożliwe z powodu przeszkody nie do przezwyciężenia. Uchybienie terminu może być poczytane jako zawinione przez stronę, jeżeli pragnęła ona wydarzenia albo godziła się na nie, jakkolwiek mogła mu zapobiec. Uchybienie terminu może być poczytane jako zawinione przez stronę, jeśli strona nie chciała dopełnić czynności w terminie albo chciała czynności dopełnić, lecz nie dopełniła z powodu jakiejś przeszkody, którą mogła przezwyciężyć. W konsekwencji więc brak winy w uchybieniu terminu możemy przyjąć tylko wtedy, gdy strona nie mogła przeszkody usunąć, nawet przy użyciu największego w danych warunkach wysiłku. Osoba zainteresowana ma uprawdopodobnić brak swojej winy, czyli powinna ona uwiarygodnić stosowną argumentacją swoją staranność oraz fakt, że przeszkoda była od niej niezależna i istniała przez cały czas, aż do wniesienia wniosku o przywrócenie terminu ( powstała w czasie biegu terminu do dokonania czynności procesowej i trwała po jego upływie aż do wystąpienia z wnioskiem ( patrz – Adamiak, Postępowanie administracyjne, s. 193 ).
Drugą przesłanką przywrócenia terminu jest wniesienie przez zainteresowanego wniosku ( prośby ) o przywrócenie terminu, trzecią przesłanką jest dochowanie terminu ( nieprzywracalnego ) do wniesienia wniosku o przywrócenie terminu, zaś czwartą przesłanką jest dopełnienie wraz z wnioskiem o przywrócenie terminu tej czynności, dla której był ustanowiony przywracalny termin.
W dalszej kolejności skarżący podnosił, że składając wymagane oświadczenie w dniu […] października 2008 r., został wprowadzony w błąd przez pracownika ARiMR co do sposobu, trybu i terminu złożenia stosownego wniosku o przywrócenie terminu. Powyższe nie znajduje jednak żadnego potwierdzenia w przedstawionym w niniejszej sprawie materiale dowodowym. Również sam skarżący nie przedstawił jakiegokolwiek dowodu na potwierdzenie powyższego faktu. Faktem bezspornym jest natomiast, że ze stosowną prośbą o przywrócenie terminu wystąpił dopiero w dniu […] marca 2009 r. Przywrócenie terminu może zaś nastąpić tylko na wyraźną prośbę złożoną w formie pisemnego podania do organu.
Odnosząc się do zarzutu skargi dotyczącego braku wyjaśnienia przez organ wszystkich okoliczności sprawy, należy przed wszystkim zauważyć, że przepisy art. 7 i 77 § 1 kpa nie znajdują zastosowania przy rozpatrywaniu wniosku w trybie art. 58 § 1 kpa. Nadto, obowiązek poszukiwania dowodów, czyli dowodzenia ciąży nie tylko na organie administracji: obarcza on także stronę, która zresztą z reguły, w swym dobrze rozumianym interesie, powinna wykazywać dbałość o przedstawienie środków dowodowych. Strona jest bowiem równorzędnym partnerem organu w zakresie prawa do inicjowania dowodów. Prawo to wynika z art. 78 kpa i w ogóle z zasady prawdy obiektywnej (art. 7 kpa) oraz z zasady czynnego udziału stron w postępowaniu (art. 10 kpa). Z art. 7 i 77 § 1 kpa wynika wprawdzie, że obowiązek wyczerpującego zebrania i rozpatrzenia materiału dowodowego ciąży na organie prowadzącym postępowanie administracyjne. Nie znaczy to jednak, że strona jest zwolniona od współudziału w realizacji tego obowiązku, zwłaszcza, iż nie udowodnienie określonej czynności faktycznej może prowadzić do rezultatów dla niej niekorzystnych. Skarżący nie przedstawił natomiast w toku postępowania administracyjnego żadnych dowodów z których by wynikało, że złożenie przez niego w dniu […] marca 2009 r. prośby o przywrócenie terminu nastąpiło w terminie siedmiu dni od dnia ustania przyczyny uchybienia terminu. Taką przyczyną nie może bowiem być pozostawanie skarżącego w błędnym przekonaniu co do sposobu, formy i trybu złożenia wyjaśnień w zakresie przekroczenia terminu i złożenia stosownego wniosku zawierającego prośbę o przywrócenie terminu, wskutek błędnego pouczenia przez pracownika organu.
Powyższy zarzut jest tym bardziej niezasadny, że postępowanie przed organami ARiMR od 2007 r. jest postępowaniem szczególnym, które zawiera pewne uproszczenia w stosunku do kpa ( odejście od fundamentalnej zasady prawdy obiektywnej zawartej w art. 7 kpa, obowiązek organu z art. 77 § 1 kpa jedynie do rozpatrzenia całego materiału dowodowego, bez podejmowania z urzędu wszelkiej inicjatywy co do jego zebrania, przerzucenie ciężaru dowodu z organu na osobę, która z faktu tego wywodzi skutki prawne, obowiązek udzielania przez organ informacji na podstawie art. 9 kpa tylko na żądanie zgłoszone przez stronę, ograniczenie art. 10 kpa poprzez zapewnienie przez organ stronie, jedynie na jej żądanie, czynnego udziału w każdym stadium postępowania ).
Za mało wiarygodny należy uznać zarzut skarżącego, że gotów był w dniu […] października 2008 r. złożyć wyraźną prośbę o przywrócenie uchybionego terminu, czego jednak na skutek błędnego pouczenia ze strony pracownika organu zaniechał, aż do chwili otrzymania zawiadomienia z dnia […] marca 2009 r. Skarżący w postępowaniu administracyjnym nie potwierdził tego, jak już wskazano wyżej, żadnym dowodem potwierdzającym powyższy fakt. Samo oświadczenie skarżącego w tym zakresie, mając na uwadze zasady obowiązujące przed organami ARiMR, zdaniem Sądu w składzie orzekającym w niniejszej sprawie jest niewystarczające.
Mając na uwadze powyższe, w ocenie Sądu, skarżący nie spełnił jednej z czterech przesłanek zawartych w w/w art. 58, które należy spełnić łącznie, bowiem nie złożył prośby o przywrócenie terminu w ciągu siedmiu dni od ustania przyczyny uchybienia. Jak zaś wskazano już wyżej, osoba zainteresowana przywróceniem terminu ma nie tylko uprawdopodobnić brak swojej winy, czyli uwiarygodnić stosowną argumentacją swoją staranność, ale również musi wykazać, że przeszkoda była od niej niezależna i istniała przez cały czas, aż do wniesienia wniosku o przywrócenie terminu. Zdaniem Sądu, skarżący niewątpliwie nie spełnił trzeciej przesłanki jaką jest dochowanie terminu ( nieprzywracalnego ) do wniesienia wniosku o przywrócenie terminu.
Sąd w składzie orzekającym w niniejszej sprawie, nie dopatrzył się również naruszenia przepisów postępowania administracyjnego, które mogłoby mieć istotny wpływ na wynik sprawy. Organ w poprawny sposób ustalił i ocenił stan faktyczny, a wydanemu postanowieniu, wbrew zarzutowi skargi, trudno zarzucić dowolność, zaś uzasadnienie jego rozstrzygnięcia jest wystarczające.
Zatem, reasumując, organy obu instancji zasadnie uznały, że wniosek o przywrócenie terminu do złożenia wymaganego oświadczenia o którym mowa w § 8 ust. 2 pkt. 2 rozporządzenia niskotowarowego nie zasługuje na uwzględnienie. Instytucja przywrócenia terminu ma bowiem charakter wyjątkowy i nie spełnienie łącznie przesłanek z art. 58 kpa skutkuje odmownym rozpatrzeniem wniosku. Dlatego też uznać należało, że odmowa przywrócenia terminu odpowiadała prawu.
Biorąc pod uwagę powyższe Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie na podstawie art. 151 p.p.s.a. orzekł jak w sentencji wyroku.

Uzasadnienie wyroku