Sygnatura:
6200 Choroby zawodowe
Hasła tematyczne:
Wznowienie postępowania sądowoadministracyjnego
Skarżony organ:
Inspektor Sanitarny
Data:
2009-07-17
Sąd:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy
Treść wyniku:
Oddalono skargę
Sędziowie:
Grzegorz Saniewski /przewodniczący/
Wiesław Czerwiński
Wojciech Jarzembski /sprawozdawca/

Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Grzegorz Saniewski Sędziowie: Sędzia WSA Wojciech Jarzembski (spr.) Sędzia NSA Wiesław Czerwiński Protokolant Katarzyna Korycka po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 3 listopada 2009 r. sprawy ze skargi M. B. o wznowienie postępowania w sprawie II SA/Bd 209/08 1. odrzuca skargę o wznowienie postępowania sądowego w części w której przywołano jako podstawę wznowienia wyrok Trybunału Konstytucyjnego z 19 czerwca 2008 r. sygn. akt P 23/07, 2. w pozostałym zakresie skargę oddala.
Uzasadnienie: Pismem z dnia […] listopada 2008 r. (nadanym w dniu […] listopada 2008 r.), M. B. wniósł o wznowienie postępowania sądowego zakończonego wyrokiem tut. Sądu z […] maja 2008 r. – w sprawie II SA/Bd 209/08. Jako podstawę wznowienia postępowania skarżący wskazał: 1) błędne zastosowanie do zdarzenia z 1994 r. przepisów prawa z 2002 r., 2) pozbawienie strony możliwości działania poprzez brak wezwania na rozprawę oraz uniemożliwienie wglądu do akt sprawy przed rozprawą, 3) orzeczenie Trybunału Konstytucyjnego z dnia 19 czerwca 2008 r., sygnatura akt P 23/07, o niezgodności z Konstytucją rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 lipca 2002 r. w sprawie wykazu chorób zawodowych, szczegółowych zasad postępowania w sprawach zgłoszenia podejrzenia, rozpoznawania i stwierdzania chorób zawodowych oraz podmiotów właściwych w tych sprawach – stanowiącego podstawę prawną wyroku z dnia […] maja 2008 r. Podobną skargę złożył w piśmie z dnia […] lipca 2009 r. powołując się tylko na orzeczenie Trybunału Konstytucyjnego.
W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej oddalenie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w B. zważył, co następuje:
Zgodnie z treścią art. 134 § 1 i art. 133 § 1 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.), sąd rozstrzyga w granicach danej sprawy i wydaje wyrok po zamknięciu rozprawy na podstawie akt sprawy.
Z akt sprawy wynika zaś, że prawomocnym wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w B. z dnia […] maja 2008 r., sygn. akt II SA/Bd 209/08 oddalono skargę M. B. na decyzję Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w B. z dnia […] stycznia 2008 r. Nr […] w przedmiocie choroby zawodowej, który utrzymał w mocy decyzję Nr […] Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego w L. z dnia […] listopada 2007 r., który odmówił stwierdzenia u skarżącego choroby zawodowej.
Zgodnie z art. 270 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. w przypadkach przewidzianych w ustawie można żądać wznowienie postępowania, które zostało zakończone prawomocnym orzeczeniem.
Podstawy wznowienia postępowania, na które powołuje się skarżący zostały uregulowane przepisami tej ustawy – w art. 271 pkt 2 oraz w art. 272. l tak przepis art. 271 pkt 2 przewiduje możliwość żądania wznowienia postępowania z powodu nieważności m.in. w sytuacji pozbawienia strony możności działania wskutek naruszenia przepisów prawa, a przepis art. 272 § 1 z uwagi na orzeczenie Trybunału Konstytucyjnego o niezgodności aktu normatywnego, na podstawie którego wydano orzeczenie, z Konstytucją, umową międzynarodową lub z ustawą.
Zgodnie z treścią przepisu art. 280 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. w przypadku wniesienia skargi o wznowienie postępowania sądowego, Sąd w pierwszej kolejności zobligowany jest zbadać, czy skarga została wniesiona w terminie i czy opiera się na ustawowej podstawie wznowienia. W braku jednego ze wskazanych wymagań sąd wniosek odrzuci, w przeciwnym zaś razie wyznaczy rozprawę w celu merytorycznego rozpatrzenia sprawy.
Należało w związku z tym zbadać, czy skargi M. B. o wznowienie postępowania sądowego wpłynęły do Sądu w ustawowym terminie i czy zostały one oparte na ustawowej przesłance.
W odniesieniu do pierwszej przesłanki należy w niniejszej sprawie wskazać na postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z […] sierpnia 2009 r. – II OZ 645/09 uznając, że dalsze badania dochowania terminu w świetle tego rozstrzygnięcia nie jest dopuszczalne.
Natomiast odnośnie wskazanych podstaw wznowienia należy stwierdzić, że żądanie wznowienia postępowania na podstawie art. 272 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. jest dopuszczalne w przypadku, gdy Trybunał Konstytucyjny orzekł o niezgodności aktu normatywnego, na podstawie którego zostało wydane orzeczenie, z Konstytucją RP, umową międzynarodową lub ustawą. Przepis ten dotyczy wyłącznie niekonstytucyjności przepisów, które były podstawą rozstrzygnięcia przez sąd administracyjny, a nie przepisów, które nie stanowiły podstawy rozstrzygnięcia, a więc chodzi tu o niekonstytucyjność przepisów ustawy – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, (por. wyrok TK z 28 lutego 2006 r., P 13/05, Dz. U. Nr 38, poz. 268). Co do zasady nie może stanowić podstawy do wznowienia postępowania sądowoadministracyjnego orzeczenie Trybunału Konstytucyjnego stwierdzające niekonstytucyjność przepisu prawa materialnego. W takim przypadku skarżący może domagać się jedynie wznowienia postępowania administracyjnego. Trzeba zaś w tym miejscu zauważyć i podkreślić że we wskazanym w obu skargach wyroku Trybunału Konstytucyjnego z 19 czerwca 2008 r. sygn. akt P 23/07 Trybunał orzekł, że: 1) art. 237 § 1 pkt 2 i 3 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94, ze zm.) w zakresie w jakim nie określają wytycznych dotyczących treści rozporządzenia, oraz 2) rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 30 lipca 2002 r. w sprawie wykazu chorób zawodowych, szczegółowych zasad postępowania w sprawach zgłaszania podejrzenia, rozpoznawania i stwierdzania chorób zawodowych oraz podmiotów właściwych w tych sprawach (Dz. U. Nr 132, poz. 1115) – są niezgodne z art. 92 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 2008 , Nr 116, poz. 740). Tak więc wyrok Trybunału Konstytucyjnego nie dotyczył niekonstytucyjności przepisów, które były podstawą rozstrzygnięcia przez sąd administracyjny, nie dotyczył bowiem przepisów ustawy z 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Nie dotyczył też przepisów ustawy z 25 lipca 2002 r. – Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 169 z późn. zm.).
I dlatego stosownie do art. 280 ww. ustawy z 30 sierpnia 2002 r. skargę w tej części odrzucono.
W pozostałej części skargę oddalono albowiem jak wynika z akt sprawy II SA/Bd 209/08 tut. Sądu skarżący był powiadomiony w dniu […] kwietnia 2008 r. o terminie rozprawy wyznaczonej na […] maja 2008 r. Zawiadomienia dokonano w sposób przewidziany prawem zaś zaniechanie wzywania strony do osobistego stawiennictwa nie było naruszeniem prawa z uwagi na brak takiego obowiązku po stronie Sądu. Skarżący nie został więc pozbawiony możności działania ani też innych przysługujących mu w postępowaniu sądowym uprawnień.
Również i dodatkowe zarzuty podniesione przez skarżącego w świetle art. 270 -274 przywoływanej ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. nie uzasadniają wznowienia postępowania sądowego, z uwagi na bark wskazanych w nich przesłanek. Przepis art. 270 ww. ustawy stanowi bowiem, że można żądać wznowienia postępowania tylko w sytuacjach przewidzianych w Dziale VII tej ustawy.

Uzasadnienie wyroku