Sygnatura:
6111 Podatek akcyzowy
Hasła tematyczne:
Wstrzymanie wykonania aktu
Skarżony organ:
Dyrektor Izby Celnej
Data:
2009-05-29
Sąd:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie
Treść wyniku:
Oddalono wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji
Sędziowie:
Jacek Surmacz /przewodniczący sprawozdawca/

Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Jacek Surmacz po rozpoznaniu w dniu 16 listopada 2009 r., w Wydziale I Finansowym na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi M. M. na decyzję Dyrektora Izby Celnej z dnia (…) marca 2009 r., nr: (…), w przedmiocie określenia zobowiązania podatkowego w podatku akcyzowym za grudzień 2005 r., w związku z wnioskiem o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji postanawia: oddalić wniosek.
Uzasadnienie: I SA/Rz 642/09
UZASADNIENIE
Decyzją z dnia (…) marca 2009 r., nr (…) Dyrektor Izby Celnej utrzymał w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Celnego z dnia (…) października 2008 r., nr (…), w przedmiocie określenia M. M. zobowiązania podatkowego w podatku akcyzowym za grudzień 2005 r., w wysokości 700,00 zł. Skargę na tą decyzję wniosła podatniczka, domagając się jej uchylenia, jak również uchylenia poprzedzającej ją decyzji organu I instancji. Następnie, wnioskiem z dnia 11 września 2009 r., wystąpiła do Sądu o zawieszenie postępowania egzekucyjnego oraz nienaliczanie odsetek do chwili zakończenia postępowania sądowoadministracyjnego w niniejszej sprawie. W uzasadnieniu wniosku podała, iż zaskarżyła łącznie 17 decyzji w przedmiocie określenia podatku akcyzowego za poszczególne miesiące, za zużyty olej napędowy, wykorzystany do suszenia zboża, ale mimo tego Dyrektor Izby Celnej wszczął postępowania egzekucyjne, naliczając przy tym koszty upomnienia oraz odsetki.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Odnosząc się do wniosku skarżącej, złożonego w postępowaniu sądowoadministracyjnym, którego przedmiotem jest ocena legalności decyzji określającej wysokość zobowiązania podatkowego w podatku akcyzowym, zważywszy na cel, do realizacji którego ona zmierza, poprzez jego złożenie, a którym jest wstrzymanie egzekucji prowadzonej na podstawie zaskarżonej decyzji, Sąd uznał, iż pomimo literalnego brzmienia treści zawartego w nim żądania, wskazującego na to, że dotyczy on postępowania egzekucyjnego, jest on w istocie wnioskiem o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji Dyrektora Izby Celnej, w rozumieniu art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm., powoływanej dalej jako: P.p.s.a./.
Zgodnie z art. 61 § 1 P.p.s.a., wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania aktu lub czynności. Jednakże, jak stanowi § 3 wyżej wymienionego artykułu, po przekazaniu skargi sądowi może on, na wniosek skarżącego, wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części aktu lub czynności, o których mowa w § 1, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, z wyjątkiem przepisów prawa miejscowego, które weszły w życie, chyba że ustawa szczególna wyłącza wstrzymanie ich wykonania. Odmowa wstrzymania wykonania aktu lub czynności przez organ nie pozbawia skarżącego złożenia wniosku do sądu.
Przesłanką wstrzymania wykonania decyzji jest uprawdopodobnienie, iż zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody, co do zasady chodzi tutaj o szkodę, która nie będzie mogła być wynagrodzona przez późniejszy zwrot spełnionego lub wyegzekwowanego świadczenia lub uprawdopodobnienie możliwości zaistnienia innych trudnych do odwrócenia skutków, przy czym ocena tych przesłanek pozostawiona jest uznaniu Sądu. Obowiązek uprawdopodobnienia okoliczności przemawiających za wstrzymaniem wykonania zaskarżonej decyzji obciąża wnioskodawcę. W tym zakresie Sąd podziela stanowisko Naczelnego Sądu Administracyjnego, zaprezentowane między innymi w postanowieniach z 7 kwietnia 2005 r., sygn. II OZ 201/2005 (zamieszczone w systemie informatycznym Lex Polonica nr 409861) i 13 grudnia 2004 r., sygn. FZ 496/2004 (Lex Polonica nr 375763).
Skarżąca (wnioskodawczyni) w niniejszej sprawie nie uprawdopodobniła w sposób dostateczny, iż wykonanie zaskarżonej decyzji grozi jej wyrządzeniem znacznej szkody lub też niesie za sobą niebezpieczeństwo spowodowania innych, trudnych do odwrócenia skutków. Samo bowiem lakoniczne stwierdzenie o zaskarżeniu kilkunastu decyzji organu podatkowego, określających wysokość zobowiązania podatkowego w podatku akcyzowym, jest niewystarczające do przyjęcia spełnienia ustawowych przesłanek udzielenia ochrony tymczasowej. Nie pozwala bowiem na realną ocenę wpływu wykonania zaskarżonego aktu na sytuację skarżącej, w konkretnej sytuacji. Nie można zaś przyjąć, iż w sytuacji, gdy skarżąca nie wskazuje we wniosku ani na niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków ani tych przesłanek w ogóle nie uzasadnia, to obowiązkiem sądu jest poszukiwanie tych okoliczności /postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z 6 lutego 2009 r., sygn. II FZ 39/2009, publ. Przegląd Orzecznictwa Podatkowego 2009/2 poz. 22/.
Niezależnie od powyższego należy zaznaczyć, iż nawet w sytuacji, w której Sąd uznałby, że wniosek skarżącej, zgodnie z jego literalnym brzmieniem, odnosi się do postępowania egzekucyjnego, to i tak nie mógłby zostać uwzględniony, albowiem kwestie związane z tym postępowaniem, tj. jego zawieszenie, naliczanie odsetek czy też kosztów upomnienia, wykraczają poza granice sprawy administracyjnej, będącej przedmiotem kognicji Sądu w ramach niniejszego postępowania. Poza tym, należy tu jedynie zasygnalizować, iż zaskarżalne postanowienia, wydawane w postępowaniu egzekucyjnym mogą być, po wyczerpaniu administracyjnego toku instancji, przedmiotem skargi do sądu administracyjnego (zgodnie z art. 3 ust. 1 pkt 3 P.p.s.a.), który w ramach tego postępowania będzie władny rozstrzygnąć ewentualne wnioski o wstrzymanie.
Mając na uwadze powyższe okoliczności Sąd, na podstawie art. 61 § 3 P.p.s.a., orzekł jak w sentencji.

Uzasadnienie wyroku