I SAB/Wa 197/09 – Wyrok WSA w Warszawie


Sygnatura:
6076 Sprawy objęte dekretem o gruntach warszawskich
Hasła tematyczne:
Nieruchomości
Skarżony organ:
Prezydent Miasta
Data:
2009-08-18
Sąd:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie
Treść wyniku:
Zobowiązano organ do rozpoznania wniosku/odwołania w terminie …od otrzymania odpisu prawomocnego orzeczenia
Sędziowie:
Agnieszka Miernik /przewodniczący/
Joanna Skiba /sprawozdawca/
Mirosław Gdesz

Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Agnieszka Miernik Sędziowie WSA Joanna Skiba (spr.) WSA Mirosław Gdesz Protokolant Anna Traczyk po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 16 listopada 2009 r. sprawy ze skargi H. M. na bezczynność Prezydenta W. w przedmiocie rozpoznania wniosku o ustanowienie prawa użytkowania wieczystego gruntu 1. zobowiązuje Prezydenta W. do rozpoznania wniosku H. M. z dnia 14 grudnia 1988 r. o oddanie w użytkowanie wieczyste działki gruntu położonej w W. przy ul. […] w terminie jednego miesiąca od daty zwrotu akt administracyjnych wraz z prawomocnym wyrokiem; 2. zasądza od Prezydenta W. na rzecz H. M. kwotę 100 (sto) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Uzasadnienie: W dniu 23 czerwca 2009 roku wpłynęła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skarga H. M. reprezentowanego przez pełnomocnika córkę J. M. na bezczynność Prezydenta W. w sprawie dotyczącej ustanowienia użytkowania wieczystego do zabudowanego gruntu położonego w W. przy. ul. […]. W skardze podniesiono, że H. M. złożył w dniu 14 grudnia 1988 roku wniosek w trybie art. 89 ust. 2 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 roku ( tj. Dz. U. z 1991 roku Nr 30 poz. 127 ze zm.). Powyższy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 8 marca 1995 roku, w którym skarżący domagał się jego rozpatrzenia i nadania prawa własności działki przez zasiedzenie. W piśmie z dnia 20 kwietnia 1995 roku Prezydent W. poinformował H. M., iż nie leży w jego kompetencji rozpatrzenie wniosku o zasiedzenie. W późniejszej fazie postępowania okazało się, że Prezydent W. pismo z dnia 8 marca 1998 roku potraktował jako cofnięcie wniosku z dnia 14 grudnia 1988 roku. Zdaniem skarżącego takie postępowanie wskazuje, że do dnia dzisiejszego organ nie podjął niezbędnych kroków do dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego oraz do załatwienia sprawy. W dniu 23 maja 2005 roku Gmina W. wystąpiła do Sądu Okręgowego w W. z pozwem przeciwko H. M. o wydanie nieruchomości. Postanowieniem z dnia […] sierpnia 2006 roku Sąd Okręgowy w W. zawiesił postępowanie z powództwa Gminy W. o wydanie nieruchomości do czasu zawiesił postępowanie sądowe do czasu zakończenia postępowania administracyjnego. W dniu 5 stycznia 2006 roku H. M. złożył do Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. skargę na bezczynność Prezydenta W., które postanowieniem z dnia […] czerwca 2006 roku wyznaczyło Prezydentowi W. termin dwóch miesięcy od daty doręczenia postanowienia na wydanie orzeczenia w przedmiocie wniosku H. M. złożonego w dniu 1 marca 1998 roku o oddanie działki położonej przy ul. […] w użytkowanie wieczyste
W odpowiedzi na skargę Prezydent W. wniósł o jej oddalenie. Organ ten wskazał, że toczące się przed organem postępowanie o oddanie w użytkowanie wieczyste nieruchomości zabudowanej, położonej w W. przy ul. […] na podstawie art. 207 ust. 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 roku o gospodarce nieruchomościami (tj. Dz. U. z 2004 r. nr 261 poz. 2603 ze zm.) prowadzone jest w trybie cywilnoprawnym, a nie administracyjnym. Organ przedstawił przesłanki warunkujące uwzględnienie wniosku złożonego w trybie art. 207 ustawy o gospodarce nieruchomościami. Ponieważ nie zostało udowodnione, że zabudowania znajdujące się na gruncie nieruchomości przy ul. […] nie stanowią samowoli budowlanej oraz, że prawo do nakładów poniesionych na nieruchomości przysługuje wyłącznie H. M., pismem z dnia 3 lipca 2009 roku strona została wezwana do przedłożenia w terminie 30 dni stosownych dokumentów, które do chwili obecnej nie zostały złożone.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
Skargę należało uznać za uzasadnioną, co skutkowało wydaniem przez Sąd wyroku zobowiązującego organ do wydania orzeczenia w określonym terminie.
Przede wszystkim należy stwierdzić, że niniejsza sprawa dotyczyła bezczynności organu w przedmiocie rozstrzygnięcia wniosku złożonego w dniu 14 grudnia 1988 roku (w aktach sprawy wniosek ten określany jest również datą 29 grudnia 1988 roku) w trybie art. 89 ust. 2 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 roku o oddanie w użytkowanie wieczyste zabudowanej nieruchomości położonej w W. przy ul. […]. Konstrukcję tego artykułu przejął art. 214 aktualnie obowiązującej ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami. Natomiast wniosek z dnia 2 marca 1998 roku złożony został w trybie art. 207 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 roku o gospodarce nieruchomościami. Przesłanki określone w obu przywołanych przepisach są różne i postępowanie w obu sprawach może toczyć się odrębnie od siebie. Nie ma przy tym znaczenia dla sądu ocena wyrażona przez Samorządowe Kolegium Odwoławcze w W. w postanowieniu z dnia […] czerwca 2006 roku odnośnie pisma skarżącego H. M. z dnia 8 maja 1995 roku, które Kolegium uznało za modyfikację wniosku z dnia 14 grudnia 1988 roku, zaś odpowiedź urzędu z dnia 20 kwietnia 1995 roku za "załatwienie" pierwszego wniosku.
Niezależnie jednak od powyższego, zgodnie z art. 35 § 3 k.p.a. załatwienie sprawy wymagającej postępowania wyjaśniającego powinno nastąpić nie później niż w ciągu miesiąca a w sprawie szczególnie skomplikowanej – nie później niż w ciągu dwóch miesięcy od dnia wszczęcia postępowania.
Pod pojęciem "załatwienia sprawy" trzeba przy tym rozumieć wydanie w sprawie rozstrzygnięcia merytorycznego lub decyzji o umorzeniu postępowania.
Odnosząc powyższe do przedmiotowej sprawy wskazać wypada, że od momentu złożenia wniosku z dnia 14 grudnia 1988 roku upłynęło już ponad 20 lat kilka lat. Wskazane wyżej okoliczności uzasadniają zatem uwzględnienie skargi na bezczynność organu co z kolei obliguje Sąd do zobowiązania Prezydenta W. do rozpoznania w/w wniosku w określonym terminie. Biorąc pod uwagę długotrwałość postępowania a z drugiej strony złożoność sprawy Sąd uznał, że termin jednego miesiąca licząc od dnia prawomocności niniejszego wyroku jest terminem adekwatnym.
Z tych względów Sąd – z mocy przepisu art. 149 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) – orzekł jak w sentencji.
Rozstrzygnięcie o kosztach oparto na przepisie art. 200 w/w ustawy procesowej.

Uzasadnienie wyroku