Sygnatura:
645 Sprawy nieobjęte symbolami podstawowymi 601 644 oraz od 646-652
6391 Skargi na uchwały rady gminy w przedmiocie … (art. 100 i 101a ustawy o samorządzie gminnym)
Hasła tematyczne:
Odrzucenie skargi
Skarżony organ:
Rada Gminy
Data:
2009-11-04
Sąd:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie
Treść wyniku:
Odrzucono skargę
Sędziowie:
Adam Matuszak /przewodniczący sprawozdawca/

Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Adam Matuszak po rozpoznaniu w dniu 16 listopada 2009r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi I. Ż. na uchwałę Rady Miejskiej z dnia "[…]", nr "[…]" w przedmiocie regulaminów korzystania z obiektów i urządzeń użyteczności publicznej postanawia odrzucić skargę. WSA/post.1 – sentencja postanowienia
Uzasadnienie: Uchwałą nr "[…]" z dnia "[…]" Rada Miejska w "[…]" przyjęła regulaminy korzystania z obiektów i urządzeń użyteczności publicznej Gminy Miejskiej "[…]".
W dniu 10 lipca 2009r. I. Ż. wezwał Radę Miejską w "[…]" do usunięcia naruszenia prawa dokonanego uchwałą nr "[…]" z dnia "[…]" wskazując, że szereg jej zapisów jest szkodliwych społecznie, nielogicznych i pozostaje w sprzeczności z obowiązującymi przepisami rangi ustawowej.
Następnie w dniu 17 września 2009r. I. Ż. zaskarżył powyższą uchwałę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie żądając stwierdzenia jej wydania z naruszeniem prawa. Podniósł, że zakwestionowana uchwała narusza jego interes prawny. Dodał, że Rada Miasta nie odpowiedziała na jego wezwanie do usunięcia naruszenia prawa. Skargę tę Sąd odrzucił postanowieniem z dnia 12 października 2009r. sygn. akt II SA/Ol 892/09, wobec stwierdzenia uchybienia terminu do jej wniesienia..
W dniu 8 października 2009r. I. Ż. ponownie wezwał Radę Miasta "[…]" do usunięcia naruszenia prawa dokonanego uchwałą nr "[…]" z dnia "[…]", a w dniu 9 października 2009r. ponownie wniósł skargę na ten akt do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie.
W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej odrzucenie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie zważył, co następuje:
Podstawę zaskarżenia przedmiotowej uchwały stanowił art. art. 101 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2001r. Nr 142, poz. 1591 ze zm.. dalej jako: ustawa o s.g.). Z unormowania tego wynika uprawnienie do wniesienia do sądu administracyjnego skargi na uchwałę lub zarządzenie organu gminy w sprawie z zakresu administracji publicznej przez osobę, której interes prawny lub uprawnienie zostały naruszone uchwałą lub zarządzeniem. Wniesienie tego środka prawnego następuje po bezskutecznym wezwaniu do usunięcia naruszenia prawa. Przed zbadaniem jednak, czy w tej sprawie skarżący legitymuje się interesem prawnym lub uprawnieniem, które zostało naruszone zaskarżonym zarządzeniem, Sąd w pierwszej kolejności miał obowiązek zbadania, czy niniejsza skarga została wniesiona w terminie oraz czy przed jej wniesieniem został wyczerpany tryb, o którym mowa w art. 101 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym. Wspomniany przepis uzależnia bowiem wniesienie skargi na uchwałę organu gminy z zakresu administracji publicznej nie tylko od naruszenia interesu prawnego lub uprawnienia, ale także od uprzedniego wezwania właściwego organu do usunięcia tego naruszenia i wniesienia skargi w ustawowym terminie, do którego obliczania ma zastosowanie art. 53 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270, ze zm., dalej jako: p.p.s.a.).
W niniejszej sprawie bezspornym jest, iż skarżący dwukrotnie wezwał Radę Miasta "[…]" do usunięcia naruszenia prawa. Pierwsze wezwanie zostało skierowane do organu w dniu 10 lipca 2009r. i pozostało bez odpowiedzi, natomiast kolejne zostało wniesione w dniu 8 października 2009r.
W związku z tym rozważenia wymaga, czy możliwe jest wielokrotne składanie przez tę samą osobę wezwania do usunięcia narusza prawa oraz ustalenie, od którego wezwania do usunięcia naruszenia należy liczyć termin do złożenia skargi do sądu administracyjnego.
W orzecznictwie sądów administracyjnych konsekwentnie przedstawiane jest stanowisko, że nie można instytucji wezwania, o której mowa w art. 101 ust. 1 ustawy o s.g., traktować jako czynności niewywołującej żadnych skutków prawnych, która może być powtarzana wielokrotnie bez ograniczeń. Przyjęcie takiego poglądu pozbawiałoby takie działanie znaczenia prawnego, byłoby zaprzeczeniem jego istoty i powodowałoby destabilizację obrotu prawnego, zamiast poprawić jego bezpieczeństwo. Nadto takie rozumienie wezwania stawiałoby wnoszących skargi do sądu administracyjnego w trybie art. 101 ust. 1 cytowanej ustawy w pozycji uprzywilejowanej w stosunku do innych podmiotów, wnoszących skargi na podstawie art. 53 § 1 ustawy p.p.s.a. Przyjęcie odmiennego poglądu, że ten sam skarżący może wielokrotnie występować z wezwaniem o usunięcie naruszenia do tego samego organu w tej samej sprawie, dotyczącej tego samego aktu, byłoby sprzeczne z konstytucyjną zasadą równości wszystkich podmiotów wobec prawa, wyrażoną w art. 32 Konstytucji RP, jak i z przepisem art. 78 Konstytucji RP. Strony, którym przysługują tradycyjne środki odwoławcze (odwołania, zażalenia), nie mogą być bowiem w gorszej sytuacji prawnej niż podmioty, którym – z powodu specyfiki postępowania – przysługuje środek prawny określony w art. 101 ust. 1 ustawy o s.g. Reasumując wezwanie do usunięcia naruszenia jest czynnością prawną, przysługującą konkretnemu podmiotowi w stosunku do określonego aktu jednokrotnie. Następne pisma w tej samej sprawie, pochodzące od tego samego podmiotu, nie są zatem już wezwaniami w rozumieniu art. 101 ust. 1 ustawy o s.g. (vide: postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego w składzie 7 sędziów z dnia 24 czerwca 2002r., sygn. akt OSA 2/02, publ.: ONSA 2001/1/2, LEX nr 55583). W ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego fakt, iż wezwanie do usunięcia zarzucanego naruszenia prawa może być skierowane w każdym czasie nie oznacza, że może nastąpić wielokrotnie (por. postanowienie NSA z dn. 1 października 2008r. sygn. akt II OSK 373/08, publ. LEX nr 513940). W sytuacji gdy ten sam skarżący wielokrotnie składa wezwanie do usunięcia naruszenia należy, jak wskazał Naczelny Sąd Administracyjny w postanowieniu z 22 października 2008r. (sygn. akt II OSK 1420/08, publ. w Centralnej Bazie Orzeczeń Sądów Administracyjnych, http://orzeczenia.nsa.gov.pl/, LEX nr 513926) termin do wniesienia skargi liczyć od daty pierwszego wezwania. Wezwanie o którym mowa w art. 101 ust. 1 stanowi bowiem substytut środka odwoławczego, jest sformalizowanym środkiem prawnym, podobnie jak sformalizowane jest postępowanie sądowoadministracyjne.
W świetle powyższych rozważań należy więc przyjąć, iż dla I. Ż. termin do wniesienia skargi na przedmiotowe zarządzenie rozpoczął bieg z dniem złożenia przez niego pierwszego wezwania do usunięcia naruszenia prawa, tj. 10 lipca 2009r. i upłynął w dniu 8 września, jak wskazano w postanowieniu z dnia 12 października 2009r. sygn. akt II SA/Ol 892/09. Zatem skargę wniesioną w niniejszej sprawie, z mocy art. 58 § 1 pkt 2 w zw. z art. 53 § 2 p.p.s.a., należało odrzucić jako wniesioną z uchybieniem terminu.

Uzasadnienie wyroku