Sygnatura:
6115 Podatki od nieruchomości
Hasła tematyczne:
Wstrzymanie wykonania aktu
Skarżony organ:
Samorządowe Kolegium Odwoławcze
Data:
2009-07-06
Sąd:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach
Treść wyniku:
Oddalono wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu
Sędziowie:
Małgorzata Wolf-Mendecka /przewodniczący sprawozdawca/
Sentencja
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Małgorzata Wolf-Mendecka (spr.), , , po rozpoznaniu w dniu 16 listopada 2009 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi D. K. i R. K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w C. z dnia […], nr […] w przedmiocie podatku od nieruchomości p o s t a n a w i a oddalić wniosek o wstrzymanie wykonania.
Uzasadnienie: Decyzją oznaczoną w sentencji niniejszego postanowienia Samorządowe Kolegium Odwoławcze w C. utrzymało w mocy decyzję organu pierwszej instancji ustalającą podatek od nieruchomości.
W skardze na powyższą decyzję skarżący zawarli wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji, wskazując na "ważny interes i szkodę, jaka może zostać wyrządzona na skutek jej wykonania na obecnym etapie postępowania." Uzasadniając wniosek podali także, że nie posiadają środków na zapłacenie tak wysokiego podatku z uwagi na "tzw. martwy sezon w [ich] przedsiębiorstwie". Oświadczyli, że odmowa wstrzymania "grozi poważnymi szkodami w [ich] firmie", gdyż będzie się to wiązało z koniecznością poszukiwania oszczędności
w prowadzonym przedsiębiorstwie, które zostaną osiągnięte jedynie kosztem redukcji zatrudnienia. W konsekwencji, jak zaznaczyli skarżący, doprowadzi to do zwolnienia kilku zatrudnionych w nim osób.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 61 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r.- Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm., dalej ppsa), wniesienie skargi do sądu nie wstrzymuje wykonania zaskarżonego aktu lub czynności. Tym samym postanowienie o wstrzymaniu wykonania przełamuje tę zasadę i może być wydane jedynie w okolicznościach faktycznych o charakterze wyjątkowym. W myśl zatem art. 61 § 3 ppsa sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania zaskarżonego aktu w całości lub
w części, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków.
Podkreślić także należy, że przytoczona regulacja nakłada określone obowiązki nie tylko na Sąd, ale i na wnioskodawcę. Jest on wszak zobowiązany "do rzeczowego uzasadnienia swego wniosku poprzez poparcie go twierdzeniami, tezami oraz stosownymi dokumentami na okoliczność spełnienia tych ustawowych przesłanek udzielenia ochrony tymczasowej" (postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 24 czerwca 2008 r., sygn. akt I FSK 983/08, LEX nr 468877).
Przystępując zatem do rozpoznania wniosku, należy stwierdzić, że
w rozpatrywanej sprawie brak jest podstaw do jego uwzględnienia. Składając ów wniosek strona jedynie ograniczyła się do sprecyzowania żądania, a następnie omówiła w sposób bardzo ogólny skutki wykonania decyzji. Skarżący poprzestali
w zasadzie na przedstawieniu faktów dotyczących prowadzonej działalności gospodarczej, wskazując w tym zakresie jedynie, iż wykonanie decyzji może skutkować redukcją zatrudnienia. Nie przedstawili natomiast żadnych dokumentów dotyczących ich sytuacji finansowej, którymi mogliby poprzeć swoje twierdzenia.
W sytuacji zatem, gdy strona nie przedstawiła dowodów potwierdzających jej oświadczenie, trudno uznać, że zostały zobrazowane okoliczności, które uzasadniałyby istnienie niebezpieczeństwa wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. W rezultacie brak więc podstaw, by przypuszczać, że wykonanie decyzji będzie się wiązać z takimi konsekwencjami, na które wskazali skarżący. Należy zatem jeszcze raz podkreślić, że skarżący nie wykazali w należyty sposób, iż w ich przypadku zachodzą okoliczności uzasadniające wstrzymanie wykonania decyzji. Okoliczności takiej nie stanowi zaś
z całą pewnością sama konieczność spłaty zobowiązania podatkowego ustalona decyzją organu podatkowego, choćby nawet była ona realizowana w trybie egzekucji administracyjnej. Pomimo jej niewątpliwej uciążliwości oraz dotkliwego uszczuplenia majątku zobowiązanego jest ona przecież naturalną konsekwencją wydania takiej decyzji i z tego punktu widzenia nie ma na pewno charakteru nadzwyczajnego (por. postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 29 sierpnia 2008 r., sygn. akt II FZ 365/08, LEX nr 443847).
Również analiza akt sprawy nie daje podstaw do uznania, iż wykonanie zaskarżonej decyzji wywoła niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowoduje trudne do odwrócenia skutki.
Ponadto należy też podnieść, iż wykonanie decyzji ustalających wysokość zobowiązania podatkowego ze swej istoty nie ma charakteru nieodwracalnego lub trudno odwracalnego skutku, gdyż ewentualne uwzględnienie skargi może sprawić, iż wszelkie należności uiszczone na podstawie tej decyzji zostaną zwrócone wraz
z odsetkami ustawowymi.
Z wyżej wymienionych względów, na podstawie art. 61 § 3 ustawy ppsa, Sąd orzekł jak w sentencji.
Uzasadnienie wyroku