Sygnatura:
6336 Pożyczki   na   sfinansowanie kosztów szkolenia, zorganizowanie   dodatkowych   miejsc  pracy oraz   podjęcie   działaln
Hasła tematyczne:
Przywrócenie terminu
Skarżony organ:
Prezydent Miasta
Data:
2009-06-30
Sąd:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie
Treść wyniku:
Oddalono wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia skargi
Sędziowie:
Janina Kosowska /przewodniczący sprawozdawca/

Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Janina Kosowska po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 24 lipca 2009r. wniosku E. G. o przywrócenie terminu do wniesienia skargi na pismo Prezydenta Miasta O. z dnia "[…]", nr "[…]" w przedmiocie odmowy skierowania bezrobotnego na szkolenie postanawia – odmówić przywrócenia terminu do wniesienia skargi. WSA/post.1 – sentencja postanowienia
Uzasadnienie: Z przekazanych Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Olsztynie akt sprawy wynika, że wnioskiem z dnia "[…]" E. G. jako osoba bezrobotna zwróciła się do Miejskiego Urzędu Pracy w O. o indywidualne skierowanie na szkolenie w zakresie wyrobu biżuterii artystycznej podnosząc, że po szkoleniu planuje rozpoczęcie działalności gospodarczej w tym przedmiocie.
Pismem z dnia "[…]" Dyrektor Miejskiego Urzędu Pracy w O., działając z upoważnienia Prezydenta Miasta O., poinformował E. G. o pozytywnym rozpatrzeniu jej wniosku. Podał przy tym, że zgodnie z przyjętymi kryteriami – zatwierdzonymi przez Miejską Radę Zatrudnienia w O. – Urząd sfinansuje koszty szkolenia do wysokości 2.983,98 zł., to jest do kwoty stanowiącej równowartość przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia na dzień złożenia wniosku o indywidualne skierowanie na szkolenie. Wskazał ponadto, że pozostałe koszty szkolenia oraz koszty związane z zakwaterowaniem i dojazdem będzie ona zobowiązana pokryć z własnych środków.
Na mocy skierowania z dnia "[…]" E. G. rozpoczęła szkolenie na kursie "Projektowanie i wytwarzanie biżuterii I stopnia", którego czas trwania przewidziano na okres od 25 sierpnia 2008r. do 13 października 2008r. Ostatecznie kurs ten zakończył się 6 października 2008r.
W trakcie realizacji tego kursu – wnioskiem z dnia "[…]" – E. G. zwróciła się do Dyrektora Miejskiego Urzędu Pracy w O. o zwiększenie kwoty przeznaczonej na szkolenie w zakresie wyrobu biżuterii artystycznej do wysokości 200% średniej krajowej.
Pismem z dnia "[…]", nr "[…]", Dyrektor Miejskiego Urzędu Pracy w O., działając z upoważnienia Prezydenta Miasta O., poinformował E. G., że koszt kursu "Projektowanie i wytwarzanie biżuterii I stopnia", zgodnie ze złożoną przez instytucję szkoleniową ofertą, wynosi 2.900 zł. i jest w 100% finansowany przez Urząd Pracy ze środków Funduszu Pracy. W związku z powyższym uznał, że nie ma możliwości sfinansowania kwoty kursu podanej w piśmie z dnia "[…]". Wskazał ponadto, że przysługuje jej refundacja kosztów dojazdu do miejscowości, w której odbywa się szkolenie (do Warszawy) najtańszym dogodnym środkiem transportu oraz dodatek szkoleniowy w wysokości 20% zasiłku dla bezrobotnych.
Kolejnym pismem z dnia "[…]" (nazwanym "odwołaniem") E. G. zwróciła się do Prezydenta Miasta O. o ponowne rozpatrzenie jej wniosku i sfinansowanie kosztów przedmiotowego szkolenia w wysokości 200% przeciętnego wynagrodzenia, wskazując na potrzebę doskonalenia zdobytych już umiejętności.
Pismem z dnia "[…]", nr "[…]", Prezydent Miasta O. poinformował E. G., że sprawa nie może być załatwiona zgodnie z jej oczekiwaniami z uwagi na ograniczone limitem środki Funduszu Pracy przeznaczone na aktywizację zawodową osób bezrobotnych. Wskazane pismo zostało doręczone E. G. "[…]".
W dniu "[…]" E. G. zaskarżyła powyższe pismo do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie zarzucając Prezydentowi Miasta O. naruszenie prawa materialnego, poprzez ograniczenie regulaminem, obowiązującym w Miejskim Urzędzie Pracy w O., ustawowego limitu środków na sfinansowanie szkolenia oraz niezgodne z zasadami sprawiedliwości społecznej gospodarowanie środkami przeznaczonymi na finansowanie szkoleń. Z uwagi na uchybienie terminu do wniesienia skargi wniosła o jego przywrócenie wskazując, że w otrzymywanych od organu pismach nie było informacji o trybie odwoławczym, stosownych pouczeń w tym zakresie nie uzyskała także od pracowników urzędu. Podała przy tym, że o możliwości wniesienia skargi do sądu administracyjnego dowiedziała się od prawników z biur poselskich, do których zwracała się z prośbą o interwencję w tej sprawie. Jako datę ustania przyczyny uchybienia terminu do wniesienia skargi wskazała "[…]".
W odpowiedzi na skargę Prezydent Miasta O. wniósł o jej oddalenie, nie ustosunkował się jednak do wniosku skarżącej o przywrócenie terminu do wniesienia skargi.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie zważył co następuje:
Stosownie do art. 86 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), jeżeli strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swojej winy, sąd na jej wniosek postanowi przywrócenie terminu. Kryterium braku winy, jako przesłanka pozytywna wniosku o przywrócenie terminu, wiąże się jednak z obowiązkiem strony do zachowania szczególnej staranności przy dokonywaniu czynności procesowych, w tym związanych z wnoszeniem skargi. Zatem, przy ocenie braku winy należy przyjąć obiektywny miernik staranności, jakiej można wymagać od strony należycie dbającej o swoje interesy i uwzględniać jedynie te przeszkody, których strona nie mogła usunąć przy użyciu największego w danych warunkach wysiłku. Przywrócenie terminu nie jest więc możliwe, gdy strona dopuści się choćby lekkiego niedbalstwa.
W ocenie Sądu, z taką sytuacją mamy do czynienia w niniejszej sprawie, skoro skarżąca – jako przyczynę uchybienia terminu do wniesienia skargi – wskazuje w zasadzie na nieznajomość przepisów prawa. Okoliczność ta nie może być uznawana jako usprawiedliwiona przeszkoda uniemożliwiająca dokonanie czynności, gdyż nieznajomość prawa powszechnie obowiązującego nie zwalnia z obowiązku jego przestrzegania. Zauważyć przy tym należy, że przedmiotem skargi E. G. jest odmowa Prezydenta Miasta O. (jako starosty grodzkiego) zwiększenia kwoty na szkolenia, ponad tą kwotę, która wynika z umowy zawartej z instytucją szkolącą. Wbrew twierdzeniom skarżącej, załatwienie takiej sprawy nie następuje w formie decyzji administracyjnej, gdyż przepisy prawa w sposób jednoznaczny nie przewidują takiej formy prawnej dla jej załatwienia. Rozstrzygnięcie organu podjęte w tym przedmiocie podlega jednak kontroli sądu administracyjnego na mocy art. 3 § 2 pkt 4 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, który dopuszcza wniesienie skargi na inny akt lub czynność z zakresu administracji publicznej dotyczące uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa. W niniejszej sprawie wnioskowane przez skarżącą uprawnienie wynika bowiem z art. 40 ust. 3 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (tekst jednolity Dz. U. 2008, Nr 69, poz. 415 ze zm.), który w brzmieniu obowiązującym w dacie wydania zaskarżonego pisma ("[…]") stanowił, że starosta kieruje bezrobotnego na wskazane przez niego szkolenie, jeżeli uprawdopodobni, że szkolenie to zapewni uzyskanie odpowiedniej pracy lub podjęcie działalności gospodarczej, koszt tego szkolenia nie przekroczy 200% przeciętnego wynagrodzenia, a także jest spełniony przynajmniej jeden z warunków, o których mowa w ust. 1 tego przepisu.
Skoro odmowa sfinansowania kosztów szkolenia w żądanej przez skarżącą kwocie nie jest decyzją administracyjną, to do załatwienia tego wniosku nie mają zastosowania przepisy ustawy z dnia 14 czerwca 1960r. Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jednolity Dz. U. 2000, Nr 98, poz. 1071 ze zm.), które w art. 9 i 107 § 1 przewidują obowiązek organu administracji publicznej do należytego informowania strony o okolicznościach faktycznych i prawnych sprawy, tak aby nie poniosła szkody z powodu nieznajomości prawa oraz do pouczania jej o trybie i terminie wniesienia środków zaskarżenia. Tym samym, Prezydent Miasta O. i działający z jego upoważnienia pracownicy podległych jednostek organizacyjnych nie mieli obowiązku pouczania skarżącej o trybie i terminie wniesienia skargi na udzielone w tej sprawie informacje i wyjaśnienia. Stąd, brak takiego pouczenia nie może wyłączać winy strony w uchybieniu terminu do wniesienia skargi, tym bardziej, że tryb i termin wniesienia skargi na akty i czynności, o których mowa w art. 3 § 2 pkt 4 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, został wprost uregulowany w art. 52 § 3 i art. 53 § 2 tej ustawy i nie wymaga dokonywania żadnych szczególnych zabiegów interpretacyjnych.
Mając na uwadze powyższe argumenty, Sąd nie znalazł podstaw do uwzględnienia wniosku o przywrócenie terminu i na mocy art. 86 § 1 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, orzekł jak w sentencji. Na marginesie wskazać należy, że skarżąca wniosła nową skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie dotyczącą odmowy skierowania jej na szkolenie w zakresie wytwarzania biżuterii artystycznej, która będzie przedmiotem odrębnej kontroli Sądu w sprawie o Sygn. akt II SA/Ol 615/09. Sprawa oznaczona tą sygnaturą obecnie oczekuje na wyznaczenie terminu rozprawy.

Uzasadnienie wyroku