Sygnatura:
6320 Zasiłki celowe i okresowe
Hasła tematyczne:
Inne
Skarżony organ:
Samorządowe Kolegium Odwoławcze
Data:
2009-06-01
Sąd:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie
Treść wyniku:
Ustanowiono radcę prawnego
Sędziowie:
Aneta Wirkowska /przewodniczący sprawozdawca/

Sentencja

Referendarz Sądowy Aneta Wirkowska Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie po rozpoznaniu w dniu 16 listopada 2009 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy z wniosku W.K. o przyznanie prawa pomocy w zakresie obejmującym ustanowienie radcy prawnego w sprawie ze skargi W.K. na pismo Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. z dnia […] maja 2009 r., nr […] w przedmiocie odpowiedzi na pismo postanawia przyznać prawo pomocy w zakresie obejmującym ustanowienie radcy prawnego, którego wyznaczy Okręgowa Izba Radców Prawnych w W.
Uzasadnienie: Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie postanowieniem z dnia 27 sierpnia 2009 r., sygn. akt I SA/Wa 792/09 odrzucił zażalenie W.K. na postanowienie tego Sądu z dnia 15 lipca 2009 r. odrzucające skargę kasacyjną W.K. na postanowienie z dnia 9 czerwca 2009 r. odrzucające skargę W.K. na pismo Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. z dnia […] maja 2009 r., nr […] w przedmiocie odpowiedzi na pismo.
W.K. wnioskiem z dnia 5 listopada 2009 r., złożonym na urzędowym formularzu wniosku o przyznanie prawa pomocy, wystąpił do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie o przyznanie prawa pomocy w zakresie obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie radcy prawnego.
Z oświadczenia o stanie rodzinnym, majątkowym i uzyskiwanych dochodach zawartego we wniosku o przyznanie prawa pomocy wynika, że źródłem utrzymania skarżącego jest świadczenie rentowe w wysokości […] zł miesięcznie. Wnioskodawca oświadczył, że nie zatrudnia i nie pozostaje w innym stosunku prawnym z adwokatem lub radcą prawnym.
W tym stanie sprawy stwierdzono, co następuje:
W myśl art. 243 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) prawo pomocy może być przyznane stronie na jej wniosek złożony przed wszczęciem postępowania lub w jego toku.
Zgodnie zaś z art. 245 § 1 – 3 powołanej ustawy prawo pomocy może być przyznane w zakresie całkowitym lub częściowym. Prawo pomocy w zakresie całkowitym obejmuje zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie adwokata, radcy prawnego, doradcy podatkowego lub rzecznika patentowego. Prawo pomocy w zakresie częściowym obejmuje zwolnienie tylko od opłat sądowych w całości lub w części albo tylko od wydatków albo od opłat sądowych i wydatków lub obejmuje tylko ustanowienie adwokata, radcy prawnego, doradcy podatkowego lub rzecznika patentowego.
Przyznanie prawa pomocy osobie fizycznej następuje w zakresie całkowitym – gdy osoba ta wykaże, że nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania, w zakresie częściowym – gdy wykaże, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania, bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny (art. 246 § 1 pkt 1 i 2).
Mając na uwadze okoliczności niniejszej sprawy uznać należy, że W.K. wykazał, iż znajduje się w sytuacji materialnej kwalifikującej go do przyznania prawa pomocy w zakresie obejmującym ustanowienie radcy prawnego. Sytuacja majątkowa skarżącego jest trudna i z posiadanych środków pieniężnych nie jest on w stanie ponieść kosztów ustanowienia profesjonalnego pełnomocnika.
Jednocześnie wskazać należy, że w sprawie nie orzekano w przedmiocie zwolnienia od kosztów sądowych, bowiem wnioskodawca zwolniony jest z obowiązku uiszczenia kosztów sądowych z mocy ustawy. Zwolnienie to wynika z przepisu art. 239 pkt 1 lit. a ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, zgodnie z którym strona skarżąca działanie lub bezczynność organu w sprawach z zakresu pomocy i opieki społecznej (taka sytuacja ma miejsce w rozpoznawanej sprawie) nie ma obowiązku uiszczenia kosztów sądowych.
W tej sytuacji w oparciu o powołane wyżej przepisy oraz art. 258 § 1 i § 2 pkt 7 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi postanowiono jak w sentencji.

Uzasadnienie wyroku