Sygnatura:
6199 Inne o symbolu podstawowym 619
Hasła tematyczne:
Prawo pomocy
Skarżony organ:
Minister Sprawiedliwości
Data:
2009-07-28
Sąd:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie
Treść wyniku:
Odmówiono ustanowienia adwokata
Odmówiono zwolnienia od kosztów sądowych
Sędziowie:
Ewa Pisula-Dąbrowska /przewodniczący sprawozdawca/

Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie: Przewodniczący: Sędzia WSA Ewa Pisula – Dąbrowska po rozpoznaniu w dniu 16 listopada 2009 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku L. J. o przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie adwokata w sprawie ze skargi L. J. na bezczynność Ministra Sprawiedliwości w zakresie zarządzenia przerwy w wykonywaniu czynności przez referendarza sądowego, rozwiązania stosunku pracy oraz wszczęcia postępowania dyscyplinarnego w stosunku do referendarza sądowego postanawia – odmówić przyznania prawa pomocy –
Uzasadnienie: L. J. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na bezczynność Ministra Sprawiedliwości w zakresie zarządzenia przerwy w wykonywaniu czynności przez referendarza sądowego, rozwiązania stosunku pracy oraz wszczęcia postępowania dyscyplinarnego w stosunku do referendarza sądowego. Wskazał, że wydane przez Ministra Sprawiedliwości postanowienie z dnia […] maja 2009 r. sygn. […] nie odnosi się do wyżej wskazanych kwestii.
Jednocześnie w skardze zawarł wniosek o przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym obejmującym, zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie adwokata.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 247 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.) zwanej dalej p.p.s.a., prawo pomocy nie przysługuje stronie w razie oczywistej bezzasadności skargi.
Wskazać należy, że skarga jest oczywiście bezzasadna wtedy, gdy bez potrzeby głębszej analizy prawnej nie ulega najmniejszej wątpliwości, że nie może ona zostać uwzględniona (J. P. Tarno, Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – komentarz, LexisNexis, wyd. 2, Warszawa 2006, s. 508).
Potrzeba zastosowania art. 247 p.p.s.a zachodzi przede wszystkim w sytuacjach, gdy skarga kwalifikuje się do odrzucenia na podstawie art. 58 § 1 p.p.s.a. (por. postanowienie NSA z dnia 6 kwietnia 2006 r. sygn. akt I OZ 413/06, LEX nr 299475).
Z tego rodzaju skargą mamy do czynienia w niniejszej sprawie.
Przede wszystkim należy wyjaśnić, że stosownie do postanowień art. 3 § 1 i 2 p.p.s.a, sądy administracyjne sprawują kontrolę działalności administracji publicznej i stosują środki określone w ustawie. Kontrola działalności administracji publicznej przez sądy administracyjne obejmuje orzekanie w sprawach skarg m.in. na:
1. decyzje administracyjne;
2. postanowienia wydane w postępowaniu administracyjnym, na które służy zażalenie albo kończące postępowanie, a także na postanowienia rozstrzygające sprawę co do istoty;
3. postanowienia wydane w postępowaniu egzekucyjnym i zabezpieczającym, na które służy zażalenie;
4. inne niż określone w pkt 1-3 akty lub czynności z zakresu administracji publicznej dotyczące uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa;
4a. pisemne interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane w indywidualnych sprawach;
oraz bezczynność organów w wyżej wymienionych przypadkach.
Z powyższego przepisu wynika, że możliwość zaskarżania bezczynności organów administracji jest ograniczona zakresem przedmiotowym zawartym w cyt. wyżej art. 3 § 2 pkt 1-4a p.p.s.a., co oznacza że zaskarżanie bezczynność organu administracji publicznej jest dopuszczalne tylko w takim zakresie, w jakim dopuszczalne jest na mocy powyższych przepisów zaskarżanie decyzji, postanowień oraz innych aktów lub czynności.
Natomiast kwestie mianowania, odpowiedzialności dyscyplinarnej, czy wydalenia z pracy referendarza sądowego uregulowane są w dziale IV ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. o ustroju sądów powszechnych (Dz. U. Nr 98, poz. 1070 z późn. zm.). Z przepisów tych wynika, że sprawy dotyczące stosunku pracy referendarzy sądowych nie są załatwiane decyzjami administracyjnymi, postanowieniami, ani innymi aktami, podlegającymi kontroli sądów administracyjnych.
Skoro zatem nie jest dopuszczalne wniesienie do sądu administracyjnego skargi na rozstrzygnięcia dotyczące stosunku pracy referendarzy sądowych, to niedopuszczalna jest również skarga na bezczynność w tym zakresie.
Z tego względu, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, na podstawie art. 247 p.p.s.a. orzekł, jak w sentencji.

Uzasadnienie wyroku