Sygnatura:
6110 Podatek od towarów i usług
Hasła tematyczne:
Prawo pomocy
Sygn. powiązane: III SA/Gl 412/08
Skarżony organ:
Dyrektor Izby Skarbowej
Data:
2009-06-29
Sąd:
Naczelny Sąd Administracyjny
Treść wyniku:
Oddalono zażalenie
Sędziowie:
Jan Zając /przewodniczący sprawozdawca/
Sentencja
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie Sędzia NSA Jan Zając po rozpoznaniu w dniu 3 września 2009 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej zażalenia A. D. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 14 maja 2009 r., sygn. akt III SA/Gl 412/08 w przedmiocie odmowy przyznania prawa pomocy w sprawie ze skargi A. D. na decyzje Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia 31 grudnia 2007 r. nr […] w przedmiocie podatku od towarów i usług postanawia oddalić zażalenie.
Uzasadnienie: Przedmiotem zażalenia jest postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 14 maja 2009 r., sygn. akt III SA/Gl 412/08, mocą którego oddalono wniosek A. D. o przyznanie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych.
W motywach orzeczenia Sąd wskazał, że obecnie rozpatrywany wniosek o przyznanie prawa pomocy jest drugim w tej sprawie. Poprzedni wniosek – o zwolnienie od kosztów sądowych – został oddalony postanowieniem referendarza sądowego z 10 października 2008 r., które nie zostało zaskarżone. Z uwagi na powyższe wezwano skarżącego do uiszczenia należnego wpisu. Skarżący w odpowiedzi ponownie złożył wniosek o przyznanie prawa pomocy w tożsamym zakresie. Postanowieniem z 18 marca 2009 r. referendarz sądowy oddalił wniosek.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach wskazawszy na treść art. 243 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) – zwana dalej P.p.s.a., art. 244 § 1, art. 245, art. 246 § 1, art. 257 oraz art. 255 P.p.s.a. stwierdził, że to na stronie ciąży obowiązek uprawdopodobnienia okoliczności uzasadniających przyznanie prawa pomocy. W jego ocenie skarżący nie wykazał, że jego sytuacja materialna i bytowa uległa pogorszeniu od października 2008 r., gdy rozpoznano negatywnie poprzedni wniosek. Sąd podkreślił, że poprzednie postanowienie w tym zakresie jest prawomocne, a strona skarżąca pomimo wezwania nie przedstawiła żadnych dokumentów pozwalających ocenić jej sytuację materialną poza odcinkami renty skarżącego i jego żony. Z uwagi na powyższe w oparciu o art. 260, art. 254 § 1 i art. 246 § 1 pkt 2 P.p.s.a. Sąd uznał, że strona nie wykazała zasadności złożonego wniosku.
W zażaleniu na powyższe orzeczenie strona wniosła o jego zmianę i zwolnienie od wpisu w całości. Zarzuciła pominięcie oświadczeń złożonych przez skarżącego. Podała, że nie posiada środków ani majątku umożliwiającego uiszczenie wpisu. Jego zdaniem także bieżące dochody na to nie pozwalają.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie jest bezzasadne.
Jak słusznie wskazał Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach, w niniejszej sprawie zapadło już postanowienie oddalające wniosek skarżącego o przyznanie prawa pomocy, które nie zostało zaskarżone. Co za tym idzie, rozstrzygnięcie powyższej kwestii wpadkowej uzyskało przymiot prawomocności, a w konsekwencji moc wiążącą między innymi wobec Sądu, który je wydał. Z uwagi na fakt, iż nie dotyczy ono istoty sprawy, nie korzysta z powagi rzeczy osądzonej, jednakże posiada w pełni przymiot prawomocności. Z powyższego wypływa obowiązek uiszczenia wymaganego wpisu. Złożenie kolejnego wniosku o zwolnienie od kosztów sądowych, nawet dokonane w terminie określonym w ponownym wezwaniu, nie może uchylić skutków prawomocności wydanego wcześniej rozstrzygnięcia i tym samym nie ma wpływu na bieg terminu określonego w art. 220 P.p.s.a. Jedynie wydanie i uprawomocnienie się postanowienia odmiennej treści w przedmiocie zwolnienia od kosztów sądowych powoduje utratę mocy pierwszego postanowienia, nie wpływa jednak na skutki niezastosowania się strony do treści postanowienia prawomocnego. Postanowienie odmiennie rozstrzygające wniosek o przyznanie prawa pomocy mogłoby zapaść jedynie przy spełnieniu przesłanki określonej w art. 165 P.p.s.a., który pozwala dokonać tego w sytuacji zmiany okoliczności sprawy. Sąd pierwszej instancji co prawda nie wskazał tego przepisu w podstawie prawnej rozstrzygnięcia, jednakże mankament ten nie ma wpływu na fakt, iż rozstrzygnięcie jest prawidłowe, bowiem rozpatrzono ponowny wniosek właśnie na zasadzie wyrażonej w art. 165 P.p.s.a. Należy podkreślić, że skarżący w zażaleniu wcale nie odniósł się do kwestii poruszonych przez Sąd w zaskarżonym postanowieniu, tj. do lekceważenia wezwań Sądu do przedłożenia szeregu dokumentów źródłowych, a także do niewystąpienia przesłanki pogorszenia sytuacji materialnej strony niezbędnej do zmiany postanowienia w przedmiocie prawa pomocy, które uprawomocniło się (postanowienie referendarza sądowego z 10 października 2008 r.).
Powyższe powoduje, że zaskarżone orzeczenie odpowiada prawu, co skutkować musi oddaleniem zażalenia w oparciu o art. 184 w zw. z art. 197 § 2 P.p.s.a.
Uzasadnienie wyroku