Sygnatura:
6010 Pozwolenie na budowę, użytkowanie obiektu lub jego części,  wykonywanie robót budowlanych innych niż budowa obiektu, prz
Hasła tematyczne:

Skarżony organ:
Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego
Data:
2007-08-13
Sąd:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wlkp.
Treść wyniku:
Oddalono skargę
Sędziowie:
Aleksandra Wieczorek /sprawozdawca/
Grażyna Staniszewska /przewodniczący/
Joanna Brzezińska

Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wlkp. w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Grażyna Staniszewska, Sędziowie Asesor WSA Joanna Brzezińska, Sędzia WSA Aleksandra Wieczorek (spr.), Protokolant, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 17 października 2007 r. przy udziale sprawy ze skargi […] na Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego z dnia […] r. nr […] w przedmiocie kara z tytułu nielegalnego użytkowania obiektu budowlanego Oddalono skargę
Uzasadnienie: Postanowieniem Nr […], działając na podstawie art. 57 ust. 7 i art. 59g ustawy z dnia 7 lipca 1994 roku – Prawo budowlane (tekst jednolity z 2006 roku Dz. U. Nr156poz.111 – zwanej dalej: Prawo budów.) oraz art. 123 Kodeksu postępowania administracyjnego Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego( dalej jako: PINB ) w N. nałożył na inwestorów R. i S. R. karę w wysokości 5 000 złotych za użytkowanie budynku garażu dwustanowiskowego na działce nr ewid. […] położonej w K. przy ul. K. bez wymaganego pozwolenia na użytkowanie. W uzasadnieniu organ l instancji wskazał, że w dniu […] roku M.P. złożyła do organu nadzoru budowlanego pismo z prośbą o wyjaśnienie sprawy dotyczącej dobudowy na działce nr ewidencyjny […] garażu dwustanowiskowego do budynku mieszkalnego znajdującego się na działce nr ewidencyjny […] w K., dokonanej przez R. i S. R.. W wyniku tego w dniu […] roku wszczęte zostało postępowanie administracyjne w sprawie realizacji budowy budynku garażu na wskazanej działce przy ul. K. w K. i wyznaczony został termin kontroli budowy. W wyniku przeprowadzonych, w obecności S. R., czynności kontrolnych w dniu […] roku stwierdzono opisane w protokole nieprawidłowości przy realizacji przedmiotowej inwestycji. Ponadto stwierdzono, że inwestor użytkuje budynek garażu dwustanowiskowego bez wymaganego zawiadomienia o zakończeniu budowy. Organ wskazał, iż użytkowanie polega na przechowywaniu w garażu sprzętów gospodarczych, rowerów, motorowerów i motoru inwestora. Wskazane ustalenia wynikają z protokołu kontroli budowy przeprowadzonej z udziałem inwestora, który ten fakt potwierdził oraz ze, stanowiącej załącznik do protokołu, dokumentacji fotograficznej. Organ nadzoru budowlanego stwierdził, iż po ustaleniu faktu użytkowania obiektu bez wymaganego zawiadomienia o zakończeniu budowy zobowiązany był, na podstawie art. 57 ust. 7 Prawa budow., ukarać inwestorów karą z tytułu nielegalnego użytkowania obiektu budowlanego. Wskazał, iż do obliczania kary mają zastosowanie przepisy dotyczące kar o których mowa w przepisie art. 59f ust. 1 Prawa budów. Wysokość kary stanowi zatem dziesięciokrotność iloczynu stawki opłaty (s) wg art. 59f ust. 2 prawa budowlanego, współczynnika kategorii obiektu budowlanego (k) dla kategorii III wg załącznika do ustawy – Prawo budowlane, współczynnika wielkości obiektu (w) dla kategorii III wg załącznika do ustawy Prawo budowlane i wynosi : 10x(500złx 1,0×1,0) = 5.000 złotych.
W związku z zażaleniem R. R. ( reprezentowanej przez pełnomocnika radcę prawnego H.M. ) na postanowienie organu l instancji, działając na podstawie przepisu art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 roku – Kodeks postępowania administracyjnego ( Dz. U. nr 98 z 2000r. póz. 1071 ze zm. – dalej jako Kpa ) Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego ( dalej jako: WINB ) postanowieniem z dnia […] utrzymał w mocy zaskarżone orzeczenie.
W uzasadnieniu organ II instancji wskazał, iż zgodnie z art. 54 Prawa budów, do użytkowania obiektu budowlanego, na którego wzniesienie jest wymagane pozwolenie na budowę, można przystąpić, z zastrzeżeniem art. 55 i 57, po zawiadomieniu właściwego organu o zakończeniu budowy, jeżeli organ ten, w terminie 21 dni od dnia doręczenia zawiadomienia, nie zgłosi sprzeciwu w drodze decyzji. Przepis art. 55 w sposób enumeratywny wymienia te obiekty budowlane, w odniesieniu do których inwestor obowiązany jest uzyskać, przed przystąpieniem do użytkowania, ostateczną decyzję o pozwoleniu na użytkowanie. Zgodnie z art. 57 ust. 7 Prawa budów, w przypadku stwierdzenia przystąpienia do użytkowania obiektu budowlanego lub jego części z naruszeniem przepisów art. 54 i 55, właściwy organ wymierza karę z tytułu nielegalnego użytkowania obiektu budowlanego. Do kary tej stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące kar, o których mowa w art. 59f ust. 1, z tym że stawka opłaty podlega dziesięciokrotnemu podwyższeniu. Przepis ten nie wymaga w istocie wykładni ze ścisłym uwzględnieniem przepisów art. 57 ust. 1-6 – co zasugerowano w zażaleniu. Stanowi on samodzielną podstawę prawną orzeczenia kary z tytułu nielegalnego użytkowania, co wynika z funkcji, jaką spełnić ma wprowadzona tym przepisem sankcja karna. Sankcja ta ma na celu wyeliminowanie patologicznej sytuacji polegającej na nagminnym użytkowaniu obiektów budowlanych, będących w sensie prawnym nadal w trakcie budowy. W takiej sytuacji, niezależnie od sposobu (okoliczności), w jakich organ nadzoru budowlanego dowiedział się o tym, iż dany obiekt jest użytkowany z naruszeniem art. 54 lub art. 55 Prawa budow, obowiązany jest nałożyć na użytkownika karę, obliczaną jak w przypadku stwierdzenia nieprawidłowości przy obowiązkowych kontrolach (art. 59f ust. 1) z tym, że stawka opłaty podlega wówczas dziesięciokrotnemu podwyższeniu. Organ odwoławczy wskazał nadto, że aby dla właściwego organu nadzoru budowlanego powstał obowiązek wynikający z art. 57 ust. 7 Prawa budow, wystarczy sam fakt stwierdzenia nielegalnego użytkowania obiektu, niezależnie od okoliczności w jakich organ poweźmie taką informację. Nie ma przy tym znaczenia – zdaniem organu II instancji -czy przystąpiono do użytkowania obiektu przed faktycznym zakończeniem robót budowlanych, czy po ich zakończeniu. WINB wskazał, iż postępowanie przeprowadzone przez PINB w N. dotyczyło garażu dwustanowiskowego na działce nr ewid. […] przy ul. K. w K. tj. obiektu zaliczanego do kategorii III według załącznika do ustawy Prawo budowlane. Kategoria ta obejmuje inne niewielkie budynki, jak: domy letniskowe, budynki gospodarcze, garaże do dwóch stanowisk włącznie. Przed przystąpieniem do użytkowania przedmiotowego garażu inwestor, w myśl art. 54 Prawa budów, obowiązany był zawiadomić właściwy organ o zakończeniu budowy. Tymczasem, jak wynika z zebranego w sprawie materiału dowodowego oraz z treści zażalenia, inwestorzy – R. i S. R. nie złożyli zawiadomienia o zakończeniu budowy. Odnosząc się do zawartych w zażaleniu stwierdzeń skarżącej, iż "sporny garaż nie był w takim stanie, by można było dokonać jego odbioru ani też przekazać do normalnej eksploatacji" organ II instancji powołał się na wyniki kontroli dokonanej w obecności S. R. w dniu […] roku, w oparciu o które organ l instancji ustalił, iż budynek garażu jest użytkowany przez inwestorów, a "użytkowanie polega na przechowywaniu w nim sprzętów gospodarczych, rowerów, motorowerów, motor inwestora". Wskazał, iż inwestor podpisał protokół bez uwag co do jego treści. Prawidłowość ustaleń PINB co do użytkowania obiektu potwierdza także dokumentacja zdjęciowa, stanowiąca załącznik do protokołu sporządzonego w wyniku kontroli. Na zdjęciach widoczne są liczne sprzęty, poukładane na półkach na tylnej ścianie garażu, a także wskazane w protokole rowery, motorowery i motor. Wskazane dowody potwierdzają, iż inwestor pomimo niezgłoszenia właściwemu organowi zakończenia robót budowlanych przystąpił do użytkowania garażu, przechowując w nim rożnego rodzaju sprzęty oraz pojazdy jednośladowe. Wprawdzie w pomieszczeniu garażu nie stwierdzono przechowywania samochodu, co zarzucano w zażaleniu jednakże – zdaniem organu II instancji – nie ulega wątpliwości, iż w dniu kontroli w obiekcie znajdowały się określone pojazdy jednośladowe, co oznacza użytkowanie budynku jako garażu, zgodnie z jego przeznaczeniem, a ponadto w celu przechowywania w nim sprzętu gospodarczego. W ocenie organu odwoławczego brak było podstaw do uwzględnienia zawartego w treści zażalenia zarzutu, iż przechowywanie wskazanych przedmiotów miało charakter chwilowy, wynikający jedynie z uprzątnięcia terenu budowy dla potrzeb kontroli. WINB wskazał, iż sposób zagospodarowania garażu, ilość i rodzaj wszystkich przedmiotów w tym pomieszczeniu złożonych świadczą jednoznacznie o użytkowaniu w go sposób trwały. Nadto organ II instancji podkreślił, iż zakaz użytkowania obiektu budowlanego z naruszeniem art. 54 i art. 55 Prawa budów, ma charakter bezwzględny i obejmuje również krótkotrwałe użytkowanie obiektu. W dalszej części uzasadnienia WINB odniósł się również do zawartego w sentencji postanowienia PINB w N. stwierdzenia , iż Państwo R. przystąpili do użytkowania "bez wymaganego prawem pozwolenia na użytkowanie", w sytuacji gdy powinno się w niej znaleźć stwierdzenie, iż nastąpiło to "bez zawiadomienia o zakończeniu budowy". Organ II instancji uznał jednakże, iż uchybienie to nie może stanowić podstawy uchylenia zaskarżonego postanowienia przez organ odwoławczy. W sytuacji bowiem, gdy organ odwoławczy uznaje, iż rozstrzygnięcie organu l instancji nie budzi zastrzeżeń merytorycznych, lecz zawiera braki, które nie mogą stanowić podstawy zastosowania przepisu art. 138 § 2 Kpa, jako organ reformacyjny może wskazane nieprawidłowości usunąć wydanym przez siebie rozstrzygnięciem. Tym samym błędne wskazanie przez PINB w N. w postanowieniu nr 196/2007, iż wymierzenie kary z tytułu nielegalnego użytkowania nastąpiło w wyniku stwierdzenia przez organ, że inwestor użytkuje przedmiotowy garaż bez wymaganego prawem pozwolenia na użytkowanie, podczas gdy inwestor przystąpił do użytkowania obiektu bez wymaganego prawem skutecznego zawiadomienia o zakończeniu budowy, o którym mowa w art. 54 Prawa budow, nie może stanowić podstawy prawnej uchylenia zaskarżonego postanowienia i przekazania sprawy do ponownego rozpatrzenia przez organ l instancji tym bardziej, że powyższe uchybienie organu l instancji pozostaje bez wpływu na istotę sprawy, to znaczy na wysokość kwoty wymierzonej kary, co wynika wprost z przepisu art. 57 ust. 7 w związku z art. 59f ustawy Prawo budowlane. LWI N B uznał, organ l instancji naliczył wysokość wymierzonej kary zgodnie z przepisami art. 57 ust. 7 i art. 59f ust. 1 Prawa budów. Zgodnie z nimi wysokość kary za nielegalne użytkowanie stanowi iloczyn dziesięciokrotności stawki opłaty (s – obecnie 500 zł), współczynnika kategorii obiektu budowlanego (k- który dla obiektu należącego do III kategorii wynosi 1,0) i współczynnika wielkości obiektu budowlanego (w- który dla obiektu należącego do III kategorii wynosi 1,0). Zatem zgodnie z wskazaną formułą kara z tytułu nielegalnego użytkowania obiektu należącego do kategorii III obiektów, zgodnie z załącznikiem do ustawy Prawo budowlane, wynosi 5 000 zł(10xsxkxw= 10x 500 zł x 1,0 x 1,0 = 5 000 zł). Organ II instancji uznał też, iż M.P. nie miała w niniejszym postępowaniu statusu strony postępowania. Postępowanie w sprawie wymierzenia kary, o której mowa w art. 57 ust. 7 Prawa budów. , nie dotyczy bowiem w żaden sposób interesu prawnego czy też obowiązku właściciela nieruchomości sąsiadującej z nieruchomością, na której wybudowano przedmiotowy obiekt budowlany (art. 28 Kpa). Natomiast odnosząc się do podnoszonego w zażaleniu zarzutu niedoręczenia pism wydawanych w toku postępowania odrębnie każdemu z małżonków R., organ odwoławczy wskazał, iż PINB w N. wydawane w sprawie pisma adresował wspólnie do Państwa R. i S. R. Natomiast fakt, iż odbioru przesyłki dokonał jedynie jeden z adresatów nie stanowi jeszcze o pominięciu strony postępowania, a więc o naruszeniu jej praw w tym postępowaniu. Państwo R., będący małżeństwem, w myśl art. 36 § 2 ustawy Kodeks rodzinny i opiekuńczy uprawnieni są do dokonywania czynności zwykłego zarządu samodzielnie ze skutkiem dla współmałżonka. Występując w toku postępowania w charakterze inwestorów przedmiotowego garażu, występują więc wspólnie w charakterze stron postępowania. Organ l instancji przesyłając zaskarżone rozstrzygnięcie wspólnie i na wspólny adres małżonków R. nie naruszył praw żadnej ze stron postępowania.
W złożonej na postanowienie z dnia 29 lipca 2007 roku ( powinno być: 2 lipca 2007 roku ) skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego R.a i S. R., reprezentowani przez pełnomocnika radcę prawnego H.M. domagali się uchylenia w całości zaskarżonego postanowienia oraz poprzedzającego je postanowienia PINB ewentualnie uchylenia go i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania. Zdaniem skarżących, zaskarżone postanowienie narusza przepisy prawa procesowego tj. przepisy art. 10, art. 29, art. 109 oraz art. 156 § 1 pkt. 2 Kpa oraz przepisy prawa materialnego tj. art. 50 ust. 1 pkt. 4 i ust. 3, art. 57 ust. 7 i art. 59g ustawy Prawo budów, polegające na niewłaściwym zastosowaniu, a także narusza interes prawny skarżącego. W uzasadnieniu skarżący zarzucali, iż organy obu instancji nie zebrały materiału dowodowego potwierdzającego, że rzeczywiście użytkowali oni przedmiotowy garaż bez odpowiedniego pozwolenia właściwego organu przedmiotowy. Wywodzili, iż organ II instancji podając w uzasadnieniu, że S. R. użytkuje garaż poprzez przechowywanie pojazdów nawet nie wskazał jakich pojazdów. Przy sporządzaniu protokołu kontroli przez Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego obecny był jedynie inwestor S. R., a stwierdzono w nim, iż budynek garażu jest użytkowany przez inwestorów, użytkowanie zaś polega na przechowywaniu w nim sprzętów gospodarczych, rowerów, motorowerów, motoru inwestora. Natomiast organ II instancji podał, że w garażu przechowywane są rowery, motorowery i motor, co nie znajduje potwierdzenia w rzeczywiście istniejącym stanie rzeczy w sytuacji stwierdzenia przez organ, że w pomieszczeniu w czasie kontroli stał jeden zniszczony rower, jeden motor z uszkodzonym silnikiem niezdatny do użytku ze względów technicznych i motor inwestora także niesprawny i nie użytkowany. Poprzez fakt stwierdzenia przez organy nadzoru budowlanego,iż przechowywane są tam urządzenia inwestorów organ przyznał, że są jednak dwie strony uznając jednocześnie, że wystarczającym jest zawiadamianie i doręczanie dokumentów tylko dla jednej ze stron. Wywodzili, iż przepisy postępowania administracyjnego nakładają na organ administracji państwowej obowiązek doręczenia decyzji osobie fizycznej, taką osobą fizyczną jest zarówno S. R. jak i R. R. Zatem postępowanie od początku było prowadzone wadliwie bowiem dokumenty i zawiadomienia nie były kierowane do stron postępowania administracyjnego. W postępowaniu administracyjnym udziału nie brała R. R. Nie została ona zawiadomiona o wizji . Nie otrzymała postanowienia mimo, iż w treści postanowienia ujęta jest jako strona. Tym samym naruszone zostały przepisy art. 10, art. 29 i art. 109 nakazujący organom zawiadamianie stron o dokonanych czynnościach, czego w stosunku do R. R. nie dokonano. Skarżący powoływali się na dotychczasowe orzecznictwo administracyjne stojące na stanowisku, że wszelkie decyzje, a także pisma kierowane w toku postępowania administracyjnego w stosunku do małżonków powinny być kierowane odrębnie do każdego z nich. Zdaniem skarżących w niniejszej sprawie zachodzi także nieważność zaskarżonego postanowienia na podstawie art. 156 § 1 pkt. 2 Kpa. Zaskarżone postanowienie zostało wydane z rażącym naruszeniem prawa gdyż stronie postępowania uniemożliwiono uczestniczenie w jego toku. Skarżący ponownie podkreślali, iż nie użytkowali przedmiotowego pomieszczenia jako garażu, bez wymaganego prawem pozwolenia na użytkowanie, ani także nie przystąpili do użytkowania obiektu bez wymaganego prawem skutecznego zawiadomienia o zakończeniu budowy. Wywodzili, iż dokumentem potwierdzającym, że budowa garażu nie była zakończona jest postanowienie Nr […] wydane przez PINB, nakładające na nich dodatkowe zobowiązania z których wyraźnie wynika, że obiekt nie mógł być zakończony, a w związku z tym, że nie był zakończony, to nie mógł być użytkowany bez wymaganego prawem zawiadomienia o zakończeniu budowy. Skarżący podtrzymywali swoje wcześniejsze stanowisko, iż planowana budowa dotyczyła garażu z przeznaczeniem do przechowywania samochodu osobowego. W związku z czym nie można uznać, że przedmiotowy garaż był użytkowany przez inwestora w sytuacji gdy znajdował się w nim zepsuty rower i motorower. Podtrzymywali także wcześniejsze wyjaśnienia w zakresie braku zastosowania w niniejszej sprawie przepisów prawa budowlanego i ukarania inwestora karą grzywny za użytkowanie garażu bez zezwolenia odpowiedniego organu w postępowaniu skargowym z wniosku osoby trzeciej. Zarzucali, iż w niniejszej sprawie postępowanie toczy się tylko i wyłącznie ze skargi sąsiedzkiej M. P., która nie miała statusu strony postępowania, i to w wyniku tego postępowania organ nakazał zapłacić im jako inwestorowi i to przed zakończeniem budowy, karę w wysokości 5 000 zł.
W odpowiedzi na skargę organ wnosił o oddalenie skargi wywodząc, iż podniesione w niej zarzuty nie zmieniająjego stanowiska wyrażonego w zaskarżonym postanowieniu.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Skarga podlegała oddaleniu, bowiem nie zawierała uzasadnionych podstaw. Wojewódzki Sąd Administracyjny sprawuje w zakresie swojej właściwości kontrolę zgodności z prawem zaskarżonego aktu ( np. decyzji administracyjnej lub postanowienia ) . Uchylenie kwestionowanego skargą aktu względnie stwierdzenie jego nieważności przez Sąd następuje tylko w przypadku stwierdzenia istotnych wad w prowadzonym postępowaniu lub ze względu na naruszenie przepisów prawa materialnego, mające wpływ na wynik sprawy. Kontrola ta obejmuje zarówno ocenę zgodności rozstrzygnięcia z prawem materialnym jak również dochowanie prawem wymaganej procedury. W przedmiotowej sprawie – w ocenie Sądu – nie wystąpiło naruszenie prawa materialnego, jak również w postępowaniu przed organami obu instancji nie zostało stwierdzone takie naruszenia przepisów postępowania administracyjnego, które mogło mieć istotny wpływ na wynik postępowania ( art. 145 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 roku – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ( Dz.U. z 2002, Nr 153, póz. 1270 ze zm. – dalej jako ppsa ) .
Rozpoczęcie użytkowania obiektu budowlanego w postaci garażu dwustanowiskowego – zgodnie z art. 54 w zw. z art. 55 Prawa budów, wymaga uprzedniego zawiadomienia właściwego organu o zakończeniu budowy i wyczekania okresu 21 dni ( w poprzednim stanie prawnym obowiązującym do dnia 10 lipca 2003 roku termin ten wynosił 14 dni ) od doręczenia zawiadomienia, zastrzeżonego dla organu do złożenia ewentualnego sprzeciwu. O takim obowiązku skarżący jako inwestorzy byli prawidłowo pouczeni w decyzji o pozwoleniu na budowę przedmiotowego garażu. Z załączonych do akt administracyjnych akt nr 20/2002, dotyczących dobudowy garażu do budynku mieszkalnego wynika bowiem, iż w decyzji nr 20/2002 Burmistrza K. o zatwierdzeniu projektu budowlanego i udzieleniu R. i S. R. pozwolenia na dobudowę garażu organ ten zawarł pouczenie, że inwestor nie jest zobowiązany do uzyskania pozwolenia na użytkowanie obiektu, a do jego użytkowania może przystąpić w terminie 14 dni ( obecnie 21 dni ) od dnia doręczenia właściwemu organowi zawiadomienia o zakończeniu budowy, a organ w tym czasie nie zgłosi sprzeciwu w drodze decyzji. Użytkowanie obiektu budowlanego z naruszeniem wskazanych warunków oznacza, iż zachodzą podstawy do zastosowania sankcji finansowej z tytułu nielegalnego użytkowania obiektu o jakiej mowa w przepisie art. 57 ust. 7 Prawa budów. Organ nadzoru budowlanego ma obowiązek reagować na wszelkie informacje oraz zawiadomienia, wskazujące na sytuacje świadczące o nielegalnym użytkowaniu obiektu. Stwierdzenie faktu nielegalnego użytkowania obiektu nie musi nastąpić w trakcie obowiązkowej kontroli, która dotyczy jedynie obiektów wymagających decyzji o pozwoleniu na użytkowanie. Zgodnie z przepisami Prawa budów, do zadań organów nadzoru budowlanego należy kontrola przestrzegania i stosowania przepisów Prawa budów, na każdym etapie procesu budowlanego. Kontrola ta obejmuje także kontrolę zgodności wykonanych robót z warunkami określonymi w pozwoleniu na budowę jak również sprawdzanie realizacji obowiązków wynikających z decyzji i postanowień wydanych na podstawie Prawa budów. Zgodnie z przepisem art. 81 pkt 4 Prawa budów, protokolarne ustalenia organu nadzoru budowlanego, dokonane czasie czynności kontrolnych o jakich mowa w art. 81a Prawa budów, stanowią podstawę do wydania decyzji i zastosowania innych środków przewidzianych Prawem budów. Ustalenia te stanowią materiał dowodowy w rozumieniu przepisu działu II rozdz. 4 Kpa . Szczególny tryb dokonywania czynności kontrolnych przewidzianych w Prawie budowlanym wskazuje, iż do prowadzonego postępowania kontrolnego nie mają zastosowania przepisy Kpa o oględzinach i obowiązku zawiadamiania o miejscu i terminie przeprowadzania oględzin ( vide: Prawo budowlane – Komentarz pod red. prof. Z. Niewiadomskiego – Wyd. CH Beck , Warszawa 2006 ).
Poza sporem jest w mniejszym postępowaniu, iż inwestorzy nie dochowali obowiązku zgłoszenia zakończenia budowy garażu. Ujawnienie tego faktu w wyniku postępowania wszczętego w związku z informacją pochodzącą od Małgorzaty P. obligowało organ nadzoru budowlanego do wymierzenia kwestionowanej kary w sytuacji potwierdzenia zebranym w sprawie materiałem dowodowym faktu użytkowania garażu. W ocenie Sądu, wbrew zarzutom skargi, w toku postępowania przed organami nadzoru budowlanego został zebrany wystarczający materiał dowodowy pozwalający na ocenę, iż przedmiotowy garaż był użytkowany mimo braku zgłoszenia zakończenia jego budowy. Zasadnie organ II instancji wskazał, że okoliczności utrwalone protokołem kontrolnym i dokumentacja zdjęciowa, obrazująca stan garażu w momencie kontroli, jednoznacznie wskazują na użytkowanie tego obiektu przez inwestorów. Świadczy o tym przechowywanie w nim rowerów i pojazdów jednośladowych, a znaczna ilość i sposób przechowywania w nim innych przedmiotów i różnorodnych sprzętów zgromadzonych na regałach i podłodze garażu. W tych okolicznościach chybione są wywody skargi, iż obiekt nie był przez inwestorów użytkowany. Chybiony jest również wywód skarżących, iż obiekt nie mógł być użytkowany, bo nie był ukończony, a o tym, że nie był ukończony przesądza postanowienie PINB nr […], wstrzymujące prace budowlane i nakładające obowiązek dostarczenia oceny technicznej ze względu na stwierdzone istotne odstępstwa od warunków pozwolenia na budowę. Wskazać bowiem należy, że jeżeli, w trakcie czynności kontrolnych o jakich była wcześniej mowa, organ nadzoru stwierdzi wykonanie obiektu w sposób istotnie odbiegający od warunków pozwolenia na budowę i projektu budowlanego, to podejmuje on działania zmierzające do doprowadzenia obiektu do stanu zgodnego z prawem. Temu służyły obowiązki nałożone wskazanym postanowieniem. Jednakże w przypadku gdy zostanie jednocześnie stwierdzone również, iż inwestor/-orzy użytkowali już taki obiekt organ nadzoru nakłada na nich karę za nielegalne użytkowanie obiektu. Obowiązek zastosowania przez organy nadzoru sankcji z art. 57 ust. 7 Prawa budów, powstaje bowiem w przypadku samego stwierdzenia nielegalnego użytkowania obiektu. Bez znaczenia pozostaje zaś to czy do jego użytkowania przystąpiono przed czy po zakończeniu robót budowlanych.
W ocenie Sądu nie doszło po stronie organów do, zarzucanego skargą, naruszenia przepisów proceduralnych w stopniu mającym istotny wpływ na wynik sprawy. Z zasady czynnego udziału strony w każdym stadium postępowania administracyjnego ( art. 10 § 1 k.p.a.) nie można wyprowadzać wniosku o obowiązku każdorazowo kierowania korespondencji związanej z prowadzonym postępowaniem odrębnie dla każdego z małżonków. W przypadku wspólnego zamieszkiwania małżonków i niewskazania odrębnych adresów do doręczeń bądź też występowania w ich imieniu wspólnie ustanowionego pełnomocnika, tego rodzaju postępowania pozbawione byłoby uzasadnienia nie znajdując oparcia w przepisach postępowania ( vide: wyrok NSA z 1 marca 2006 roku II FSK431/05 , LEX nr 197545 ). Z akt sprawy wynika, że R. i S. R. zamieszkują wspólnie. Posiadają zatem wspólny adres. Nie został przez nich w dalszym toku postępowania inny adres dla doręczeń. Pod ten wspólny adres była już uprzednio kierowana przez organy korespondencja adresowana do obojga małżonków, odbierana każdorazowo przez jednego z nich. Zdaniem Sądu, ta sytuacja w okolicznościach sprawy nie pozbawiła żadnego z nich możliwości skorzystania z przysługujących im uprawnień procesowych. Warunkiem uwzględnienia skargi ze względu na naruszenie przepisów postępowania jest ustalenie miało ono istotny wpływ na wynik sprawy czyli ustalenie, że gdyby nie owo naruszenie, to rozstrzygnięcie sprawy przez organy byłoby inne. W okolicznościach niniejszej sprawy taka sytuacja nie zachodzi.
Mając zatem na uwadze bezzasadność skargi należało orzec o jej oddaleniu na podstawie przepisu art. 151 ppsa.

Uzasadnienie wyroku