II SA/Op 401/09 – Postanowienie WSA w Opolu


Sygnatura:
6010 Pozwolenie na budowę, użytkowanie obiektu lub jego części,  wykonywanie robót budowlanych innych niż budowa obiektu, prz
Hasła tematyczne:
Odrzucenie skargi
Skarżony organ:
Wojewoda
Data:
2009-11-04
Sąd:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu
Treść wyniku:
Odrzucono skargę
Sędziowie:
Daria Sachanbińska /przewodniczący sprawozdawca/

Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym : Przewodniczący : Sędzia WSA Daria Sachanbińska po rozpoznaniu w dniu 16 listopada 2009 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi Gminy Głubczyce na postanowienie Wojewody Opolskiego z dnia 3 września 2009 r., nr IG.V-EM-7119-2-2/09 w przedmiocie uchybienia terminu do wniesienia odwołania w sprawie pozwolenia na budowę postanawia: 1) odrzucić skargę, 2) zwrócić skarżącej Gminie Głubczyce kwotę 100 (słownie: sto) złotych uiszczoną tytułem wpisu od skargi.
Uzasadnienie: Gmina Głubczyce wniosła bezpośrednio do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu skargę na postanowienie Wojewody Opolskiego z dnia 3 września 2009 r., nr IG.V-EM-7119-2-2/09, stwierdzające uchybienie terminu do wniesienia przez Gminę Głubczyce odwołania od decyzji Starosty Głubczyckiego z dnia 8 lipca 2009 r., nr […], znak […], zatwierdzającej projekt budowlany i udzielającej pozwolenia na budowę dla inwestycji polegającej na budowie budynku garażowego o sześciu boksach garażowych na działce oznaczonej nr […], położonej w G. – Osiedle […].
Powyższa skarga została nadana listem poleconym w dniu 7 października 2009 r. i wpłynęła do tut. Sądu w dniu 9 października 2009 r., co wynika z daty prezentaty (k. 2 akt sąd.). Jednocześnie skarżąca Gmina uiściła wpis od skargi w kwocie 100 zł, co potwierdza dowód księgowy (k. 8 akt sąd.)
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu, po zarejestrowaniu skargi pod numerem II Og 167/09, w wyniku wykonania zarządzenia Sędziego Wydziału II z dnia 9 października 2009 r., skierował skargę według właściwości do Wojewody Opolskiego celem nadania jej biegu, doręczając ją przez pracownika Sądu w siedzibie organu w dniu 14 października 2009 r. do rąk uprawnionego pracownika organu, co wynika z daty prezentaty.
W odpowiedzi na skargę organ wnosił o jej odrzucenie, podnosząc, że skarżący uchybił trzydziestodniowemu terminowi do wniesienia skargi i podając, że skarga została wniesiona w dniu 14 października 2009 r., tj. w dniu, w którym otrzymał ją organ, natomiast z uwagi na doręczenie zaskarżonego postanowienia w dniu 7 września 2009 r., termin do wniesienia skargi upływał w dniu 7 października 2009 r.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Skarga podlega odrzuceniu.
Na wstępie podnieść trzeba, iż w pierwszej kolejności Sąd bada z urzędu dopuszczalność skargi, ustalając czy nie zachodzi jedna z przesłanek uzasadniających jej odrzucenie, wymienionych enumeratywnie w art. 58 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), zwanej dalej P.p.s.a. Przesłankami tymi są: niewłaściwość sądu (pkt 1), wniesienie skargi po terminie (pkt 2), nieuzupełnienie braków formalnych skargi (pkt 3), zawisłość sprawy (pkt 4), brak zdolności sądowej lub procesowej (pkt 5) oraz niedopuszczalność z innych przyczyn (pkt 6).
Dokonując oceny niniejszej skargi pod kątem zaktualizowania się w/w przesłanek, należało mieć na uwadze, że stosownie do treści art. 53 § 1 P.p.s.a., skargę wnosi się w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w danej sprawie oraz, że według art. 54 § 1 P.p.s.a., skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi. Pierwszy z powołanych przepisów, określając termin do wniesienia skargi, formułuje początek jego biegu w przypadku doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia (m.in. postanowienia) w sprawie. Początkową datą wskazanego terminu będzie – zgodnie z art. 111 § 1 K.c. w zw. z art. 83 § 1 P.p.s.a. – dzień następny po dniu, w którym stronie zostało doręczone rozstrzygnięcie podlegające zaskarżeniu. Natomiast wynikająca z art. 54 § 1 P.p.s.a. zasada wnoszenia skargi za pośrednictwem organu administracji publicznej skutkuje tym, iż w przypadku wniesienia skargi bezpośrednio do sądu administracyjnego lub też za pośrednictwem innego organu administracji publicznej, sąd ten powinien ją przekazać właściwemu organowi administracji publicznej. O zachowaniu terminu do wniesienia skargi decyduje wówczas data nadania skargi przez sąd (albo niewłaściwy organ administracji publicznej) pod adresem właściwego organu administracji publicznej (por. T. Woś [w:] T. Woś, H. Knysiak-Molczyk, M. Romańska "Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz", Wyd. Prawnicze LexisNexis, Warszawa 2005, s. 248 i powołane tam orzecznictwo). Powyższe oznacza, że po otrzymaniu rozstrzygnięcia strona postępowania ma trzydzieści dni na oddanie skargi w siedzibie organu, bądź nadanie skargi na adres tego organu za pośrednictwem poczty. Jeżeli zamiast tego strona wniesie skargę bezpośrednio do sądu, który następnie skargę tę przekaże do właściwego organu pocztą albo przez uprawnionego pracownika celem nadania jej biegu, to termin do wniesienia skargi zachowany będzie jedynie wówczas, gdy sąd otrzymaną skargę zdoła nadać na adres organu przed upływem wspomnianego trzydziestodniowego terminu. W sytuacji, gdy skarga ta zostaje przez Sąd przekazana przez upoważnionego pracownika, decyduje data wpływu skargi do organu właściwego. Tym samym, skoro w rozpoznawanej sprawie, w której zaskarżone postanowienie zawierające prawidłowe pouczenie o sposobie i terminie wnoszenia skargi zostało doręczone stronie skarżącej w dniu 7 września 2009 r. a do przekazania skargi przez Sąd organowi doszło w dniu 14 października 2009 r., stwierdzić należy, że omawiane przekazanie nastąpiło po upływie terminu do jej wniesienia. Pomimo niezwłocznego działania Sądu, mającego na celu nadanie prawidłowego biegu skardze, wynikający z art. 53 § 1 P.p.s.a. termin do wniesienia skargi nie został zachowany, co uzasadniało odrzucenie skargi na podstawie art. 58 § 1 pkt 2 P.p.s.a.
Jednocześnie w oparciu o art. 232 § 1 pkt 1 lit. a P.p.s.a. należało zwrócić skarżącej Gminie uiszczony wpis od skargi, wobec powyższego orzeczono jak w punkcie II postanowienia.

Uzasadnienie wyroku