Sygnatura:
6014 Rozbiórka budowli lub innego obiektu budowlanego, dokonanie oceny stanu technicznego obiektu, doprowadzenie obiektu do s
Hasła tematyczne:
Prawo pomocy
Sygn. powiązane: II SAB/Kr 22/09
Skarżony organ:
Samorządowe Kolegium Odwoławcze
Data:
2009-06-08
Sąd:
Naczelny Sąd Administracyjny
Treść wyniku:
Oddalono zażalenie
Sędziowie:
Krystyna Borkowska /przewodniczący sprawozdawca/

Sentencja

Dnia 30 czerwca 2009 roku Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Krystyna Borkowska po rozpoznaniu w dniu 30 czerwca 2009 roku na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia J. T. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 27 kwietnia 2009 roku, sygn. akt II SAB/Kr 22/09 zwalniające skarżącego od obowiązku uiszczenia wpisu w połowie, a w pozostałej części oddalające wniosek o przyznanie prawa pomocy w sprawie ze skargi J. T. na bezczynność Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Krakowie w przedmiocie przywrócenia oświetlenia ulicy […] w K. do stanu zgodnego z prawem p o s t a n a w i a oddalić zażalenie
Uzasadnienie: Postanowieniem z dnia 27 kwietnia 2009 roku, sygn. akt II SAB/Kr 22/09 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie zwolnił skarżącego od obowiązku uiszczenia wpisu w połowie, a w pozostałej części oddalił wniosek o przyznanie prawa pomocy.
W uzasadnieniu postanowienia Sąd I instancji wskazał, że we wniosku o przyznanie prawa pomocy J. T. podał, iż prowadzi gospodarstwo domowe wraz z matką. Aktualnie skarżący jest bezrobotny i nie posiada żadnego źródła utrzymania. Matka ponosi koszty jego utrzymania oraz wyżywienia. Skarżący podał, że nie jest w stanie określić dokładnie wysokości emerytury matki, jak również nie posiada informacji na temat jej oszczędności. Skarżący wskazał, że posiada oszczędności w wysokości 50 złotych.
Postanowieniem z dnia 6 lutego 2009 roku referendarz Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie oddalił wniosek o przyznanie skarżącemu prawa pomocy. Od powyższego postanowienia J. T. złożył sprzeciw.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie zwolnił skarżącego w połowie od obowiązku uiszczenia wpisu, a w pozostałej części oddalił przedmiotowy wniosek. Zdaniem Sądu I instancji wnioskodawca jest w stanie ponieść częściowe koszty postępowania sądowoadministracyjnego. Sąd wskazał, że z informacji podanych przez skarżącego wynika, że nie ma on żadnych dochodów, nie ponosi jakichkolwiek kosztów utrzymania i pozostaje na utrzymaniu matki. Kwota posiadanych przez skarżącego oszczędności – 50 złotych, pozwala mu na opłacenie połowy wpisu w sprawie skargi na bezczynności organów administracyjnych, który wynosi 100 złotych (§2 ust. 1 pkt 6 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 16 grudnia 2003 roku w sprawie wysokości oraz szczegółowych zasad pobierania wpisu w postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 221 poz. 2193 ze zm.)). Sąd I instancji stwierdził, że w niniejszej sprawie nie można więc podzielić stanowiska skarżącego, iż nie jest on w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania.
W zażaleniu na powyższe postanowienie skarżący stwierdził, że "całkowicie absurdalnym i niezgodnym z doświadczeniem życiowym i zdrowym rozsądkiem" jest wskazanie przez Sąd I instancji, iż wszystkie oszczędności skarżącego powinny zostać przeznaczone na opłatę sądową. Zdaniem skarżącego, posiadane przez niego oszczędności przeznaczone powinny zostać przede wszystkim na niezbędne dla niego koszty bieżącego utrzymanie i poszukiwania pracy lub innego źródła dochodu.
Naczelny Sąd Administracyjny zauważył, co następuje:
Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.
Instytucja prawa pomocy jest wyjątkiem od generalnej zasady wyrażonej w art. 214 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), zgodnie z którą do uiszczenia kosztów sądowych obowiązany jest ten, kto wnosi do sądu pismo podlegające opłacie lub powodujące wydatki. W myśl art. 246 § 1 pkt 2 ww. ustawy Sąd może przyznać osobie fizycznej prawo pomocy w zakresie częściowym, jeżeli osoba ta wykaże, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania, bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny. Powołany przepis nie pozostawia wątpliwości co do tego, że inicjatywa dowodowa zmierzająca do wykazania, iż zachodzą przesłanki dla uwzględnienia wniosku, spoczywa na wnioskodawcy.
Wskazać również należy, że udzielenie prawa pomocy jest formą dofinansowania strony postępowania z budżetu państwa i powinno mieć miejsce tylko w sytuacjach, w których zdobycie przez stronę środków na sfinansowanie udziału w postępowaniu jest obiektywnie niemożliwe. Instytucja ta przeznaczona jest przede wszystkim dla osób o bardzo niskich dochodach lub całkowicie tych dochodów pozbawionych, które z uwagi na swą sytuację materialną nie są w stanie pokryć kosztów związanych z postępowaniem sądowym. Zasadą jest zatem, iż strona powinna partycypować w kosztach postępowania.
Skarżący w niniejszej sprawie nie posiada co prawda miesięcznego dochodu pozwalającego mu na poczynienie oszczędności w celu opłacenia wpisu od wniesionej przez siebie skargi. Jednakże posiada on w chwili obecnej oszczędności pozwalające na opłacenie połowy przedmiotowego wpisu.
W niniejszej sprawie nie można zgodzić z twierdzeniem skarżącego, że posiadane przez niego oszczędności winien przeznaczyć na koszty bieżącego utrzymania i poszukiwania pracy. Skarżący jest bowiem w chwili obecnej utrzymywany przez matkę. Zatem opłacenie połowy wpisu z posiadanych oszczędności nie spowoduje uszczerbku utrzymania koniecznego dla skarżącego i jego rodziny
Z powyższych przyczyn orzeczono jak w sentencji, na podstawie art. 184 w związku z art. 197 § 2 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.

Uzasadnienie wyroku